Arkadaşı olmayanlar

bi göremedim şu istanbulu

gezmek için güzel de yaşamak için hayli zor bir şehir istanbul =)) görüp gezmeni şiddetle tavsiye ederim tabi

Benim gerçekten arkadaşım yok( .Ankara da yaşayanlar varsa tanışmak isterim.

valla ben burda o kadar yırtındım istanbul dayım şişlideyim tanışalım diye millet tırsıo arkadaş kimse tanışmak buluşmak istemiyo
 


niye tırsıyolar senden: )
 
canım burda kimse kimseyle buluşmak istemiyo onu demek istedim.anlatım bozukluğu oldu sanırım.
 
ben de aynı dertten muzdaribim kızlar. yalnızlığı seven biriyim. fakat zamanla fenalık geliyor insana=) var olan eski arkadaşlarınla artık eskisi kadar ortak noktanın bulunmuyor oluşu can sıkıcı gerçekten.
 
yalnızlık geçici de olsa kötü birşey yaa insan her daim yanında sağlam bi dostunun olmasını istiyo bu bir ihtiyaç bence


öyle tabi ama sağlam bi dost bulmak çok zor ben son zmanlarda bunun eksikliğini çok hissediyorum ancak yapıcak bişe de yok
 

yalnızlık allah a mahsus diye boşuna dememişler bazen çıldırmamak için kendimi zor tutuyorum =))
 
öyle tabi ama sağlam bi dost bulmak çok zor ben son zmanlarda bunun eksikliğini çok hissediyorum ancak yapıcak bişe de yok

aynen öyle çok sağlam gördüğüm insanlardan kazık yedim çok pis bende önceden umursamıodum aman olsa ne olur olmasa ne olur hesabı ama şimdi anlıyorum ki bir dostunun olması çok önemli cok.
 
Sildim çoğu arkadaşımı . Güzin ablalıktan istifa ettim başım rahat geceleri onun bunun derdini düşünmek yok artık rahat tahat uyumak var . o kadar iyilik yapıp yapıp kazık yemek de yok . ohhhhhhh Gel keyfim gel
 

nerede yaşıyorsun canım?
 
aynen ya ne kadar çok bu dertten muzdarip insan varmış.
eskiden bir kere bile böyle hissettiğimi hatırlamıyorum ne kadar eglenirdik arkadaş çevresinde
şimdiyse arkadaşlarım var gibi görünüyor ama aslında hiç biri özünde arkadaş falan değiller
insan canı sıkıldığında vize/finallerden sonra bir şeyler yapıp kafa dağıtabileceği birilerini arıyor
hiçte çekingen falan değilimdir gayet girişkenimdir ama neden böyle oluyor onu da anlamış değilim
 
Herkese güveniyorum.Önceden çok hatalarını görmüş olsamda hemen affediyorum ve bu huyumu hiç sevmiyorum.Lisedeki hemen hemen hiçbir arkadaşımla konuşmuyorum.En yakın sıra arkadaşımın arkamdan neler dediğine şahit oldum.Dostumu bırakın konuştuğum kimse yok.Soyutladım kendimi.İnsanlara karşı yabancı hissediyorum.Bir sürü olaylar yaşadım bu konuda.Böyle hisseden vardır belki benim gibi?
 

eskiden çok sosyal ve hatırı sayılır bır arkadas kıtlesı olan bır ınsan olsamda aynı şeyi yaşıyorum bu sene başka bir şehirde okul kazanınca ortamım değişti ki ben değişikliği severim insana yeni bir sayfa acması için imkan sağlar ama bazen cok sıkıcıda olabılıyor yinede en yakın arkadaşım ve yakın akrabalarım varda burda biraz ordan kurtarıyorum ama yinede okullar farklı ve uzak olunca her an gorusemıyorsun akrabalarda bır arkadasın yerını tutmaz ve ınsan okulda yada okuldan sonra arada takılcak bırılerını arıyor takılcak bırı olsada kafa dengi biri olmayınca kendımı acayıp boşlukta hissediyorum yani daha gelelı yarım donem olmadı bolumumde arkadaşlarım var ama okulda sınırlı kalıyor gorusmemız henuz ılerleme kaydedemedık konular hep bir kısır döngu içinde ılerlıyor halıyle yani bazen cok sıkılıyorum ve umutsuzluga kapılıyorum eskısı gıbı keyıflı paylasımlarda bulunamıcam dıye ama umarım hep boyle gıtmez eger boyle gıderse kafayı yıyebılırım cunku arkadaslık ve dostluktan cok keyıf alan bırıyım benım ıcın aılemden sonra her seyden once gelır yınede sanslıyım dıyorum beterın beterı vardır.
 

anlıyorum seni bende öyle değişikliği severim arkadaşlık dostluk kurmayı severim.lisede çok iyi dostluklarım oldu ama hepsi saçma sapan nedenlerden dolayı bitti hep ya da görüşemediğimizden dolayı koptuk. Şu an üniversite 3.sınıftayım ve lise yıllarımı gerçekten özlüyorum doğru düzgün dost diyebileceğim kimse yok ama birazda üniversite de böyle oluyor sanırım, kime sorsam bu olaydan şikayetçi. İnsanlar büyüdükçe çıkar menfaat düşünmeye başlıyor belki bundan kaynaklanıyordur. Ama senin için durum daha ümit verici :) yeni bir okul kazanmışsın ve yeni başlıyorsun her şeye bence zamanla kaynaşabileceğin, arkadaş olabileceğin birileri çıkar karşına. Bende her zaman yanımda olan, çıkar ilişkisi içinde olmayan aileme sıkı sıkı sarılıyorum. hayatta en önemli şey aile çünkü bunu anladım.
 

Gözden ırak genelde gönüldende ırak oluyor tabi benim var hala yıllardır yüzyüze görüsmediğim yada yılda bir iki defa görüşebildiğim bir kaç dostum ama onlar zaten artık kalpte belirli bir yer edinmişler değerlerinden hiç bir şey kaybetmiyorlar ama sevilen bir dostu özlemekde insana bazen hüzün veriyor yinede varlıklarını bilmek bile güzel yoklukları daha büyük bir boşluğa iter insanı.umarım bulurum lisedeki kadar beklentim yok zaten ama en azından bir kaç kafa dengi arkadaşım olsun istiyorum muhabbeti boş olmayan ve keyifli vakit geçirebiceğim öyle eskisi gibi dost sahibi olmak kolay değil ondan yana beklentiye bile girmiyorum hayat bana bir supriz yapıp getirirse ne alaZaten şu hayatta kendine odaklanacaksın bende onu anladım kimseden en yakınından bile bir şey beklemiceksin sonra üzülen yine sen oluyorsun en iyisi oluruna bırakmak çok olumsuz oldu ama şu sıralar gerek ruhi yalnızlıktan gerekse vizelerden yaklaşmakta olan finallerden yoruldum galiba hayata karamsar bakıyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…