Ne demek, dedim ya, ben de yaşadım, hem de ardı ardına iki arkadaşımda, çok da küçüktük, çok hassas yaşlarımızdı, bu yüzden çok iyi anlıyorum sizi inanın. Her iyi, erken gitmiyor belki ama erken gidenler hep iyiler oluyor gerçekten, nedense
Elinizden gelirse biraz uyumaya çalışın, yarın öbür gün kolay geçmeyecek size de. Ama imkanınız varsa (hamilelik vs gibi bir maniniz yoksa), birkaç gün hafif bir uyku ilacı gibi bir destekle uyuyun derim. Geceleri uyanık kalmak böyle zamanlarda pek iyi gelmiyor insana
İyi bir yerlerde olduğunu düşünün, artık acı çekmediğini, sizi gördüğünü, hala bir şekilde yanınızda olduğunu. Sık sık ondan bahsetmek sizi üzse de asıl terapi o. Hep onu konuşun yakınları olarak, hep iyilikleriyle anın, insan gülümsüyor, gülüyor bile acısına karşın. Bunlar insanı biraz olsun rahatlatıyor, başka türlü ölümün hiçbir türlüsü kabullenemiyor zaten. Bir zaman gelecek bir şekilde, onun iyiliğine karşın gittiğini kabulleneceksiniz. İnşallah o zamana kadar sabrınız ve dirayetiniz olur...
