Eşimde bir huy var ve bu huyundan ciddi anlamda nefret ediyorum ve bu huyu beni kendisinden soğutuyor artık. Eşimle hoşlanmadığım bir durumu konuşmak istediğimde ilk verdiği tepki "yine başlıyoruz" gibi cümleler kurup sorundan kaçmaya çalışmak oluyor. Ben hoşlanmadığım durumu güzelce anlatmaya başlıyorum sonra konuşma tartışmaya dönüyor ve öfkeyle bana kırıcı cümleler kuruyor, bunlar normal kırıcılıkta cümleler değil saygı sınırlarını aşan cümleler.. Bunu son 4 5 aydır yapıyor, bundan yaklaşık 1 ay önce bana yine saygısızca konuştuğunda onu sert bir şekilde uyardım, senle muhatap olmam evde yokmuşsun gibi yaşarım dedim. Ve 5-6 gün önce yine beni kırdı ne yazık ki, ben de dediğimi yapıyorum muhatap olmuyorum ve çok soğuğum ona karşı fakat eşim gönlümü almak için çabalamıyor sadece eve gelince sarılıyor öpüyor bu kadar, ekstra bir çaba yok. Ben de artık dayanamayıp sordum neden hiçbir çaban yok diye, suratım asık olduğu için içinden bir şey yapmak gelmiyormuş, ben mi yanlış biliyorum hanımlar kırgın olan bir insan şen şakrak mı olur Allah aşkına
Bu arada 3 senelik evliyiz, beni kırınca da bazen ona kırılmış olduğumu da güzelce açıklamam gerekiyor aksi takdirde kırıldığımı anlamıyor ya da kurduğu cümle normal geliyor. Ben kırıldığımı açıklayınca özür diliyor ayıp ettim hatta ettim vb diyor ama ağır bir söz söyleyip sonrasında özür dilemek benim kırgınlığımı silmiyor. Eşimin bu huyu nasıl değişebilir, şu an içinde bulunduğum durumda nasıl davranmam gerek sizce
-bir arkadaşımın eşiyle olan problemi kk ya yazmamı istedi, bu sorun dışında eşiyle arasında problem yokmuş ilgili bir eşmiş ama tartışma anında öfkeliyken eşinin başka birine döndüğünü söylüyor. Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ediyoruz.