- 21 Ekim 2015
- 2.545
- 5.235
- 78
- Konu Sahibi Hasatvakti
- #1
Merhabalar, aslında şu an öyle üzgünüm ki hala kendime gelemedim ama anlatmazsam daha çok yaralanacağım.
Dün düğünüm vardı. Düğünümüzü memleketimizde yaptık. Liseden bu yana ilişkimi koparmadıgım bir arkadaşım vardı.
Hayat görüşü olarak birbirimizin tam zıddıyız. Tek ortak yanımız vardı birlikte oturup saatlerce ders çalışırdık ve birbirimizi hep motive ederdik. Kendine göre bir yaşam tarzı vardı gezerdi dolaşırdı her ortama girerdi ama derslerini ihmal etmezdi. Bana göre çok yanlış ortamlara çok yanlış insanlara takıldı ve lisedeyken hayatında çok yara alacağı şeyler yaşadı.
Üniversite sınavında istediği okul olmasa da istediği bölümü kazanmıştı. Bana " lisede çok yanlış ilişkiler yaşadım o yüzden kazanamadım ama bundan sonra kendime çeki düzen vereceğim serserilerle olmayacağım " demişti. Ama hiç değişmedi.
Dün düğüne herkesten sonra geldi.Geçti karşıma oturdu. Kalkıp oynamadı. Gelin odasında kızlar ayakkabımın altına isimlerini yazarken ona da sordular senin adını yazalım mı diye yok istemez kalsın dedi ters ters. Beni tebrik bile etmedi. Hiç bozuntuya vermedim.
Ne olduysa bu sabah oldu. Biraz yürüyüş yapayım diye dışarı çıktım ve bunu kuzenleriyle gezerken gördüm kuzenleri beni şöyle bir süzdü. Arkadaşım " oo yeni gelin valla ne uyanıksın sen, çok ders çalısıp hep hayatı ıskaladığını düşünürdüm senin bildiğin şeyler varmış oysa" dedi. Ben de ne oluyor ne demek bu sen de hep ders çalışırdın yalan mı dedim. "Ne demek olacak gül gibi adam buldun,kıymetli gelin oldun,takılan takıların kaç kiloyu buldu, eşinin ailesi ev aldı, senin ailen yazlık alacak bizim neyimiz var. " dedi. Ben oldugum yerde kalakaldım demek beni kıskandın içten içe yazıklar olsun sana dedim. Sen bu yüzden hep kaybettin dedim bir hışım oradan uzaklaştım. Eve geldiğimde zangır zangır titriyordum anneme sarılıp hüngür hüngür ağladım. Aynı arkadaşımın annesi de buna benzer laflar söylemiş düğünde anneme. Senin kız ne kadar akıllı valla hayatını kurdu benimkinin kaz kafasını da yontsaydı keşke demiş. Anneciğim nasıl korkmuş ki bir ara dügünde eşimle yanımıza gelip ikimize de nazar boncuğu takmıştı.
İnsanlar ne ara bu kadar kötü oldu neden kimse kimsenin mutluluğunu hazmedemiyor iyi bir dünyaya olan inancım kalmadı artık
.
Uzun oldu biraz kusura bakmayın ama içimi dökmek istedim.
Edit: Konuyu açalı baya oldu ama yine de yazayım birileriyle tartışıp ban yememek için konuyu kapattırmıştım. Konunun uydurmaca olduğunu söyleyenlerin açtıkları konulara baktım da kimisinin hayali hukuk okumakmış kimisi kendini evde kalmış diye nitelendirmiş. Buraya neden bu kadar öfke kustuklarını böylece anladım. İnsana asıl derdini bile unutturuyorsunuz gerçekten. Neyse umarım bu son olur.
Dün düğünüm vardı. Düğünümüzü memleketimizde yaptık. Liseden bu yana ilişkimi koparmadıgım bir arkadaşım vardı.
Hayat görüşü olarak birbirimizin tam zıddıyız. Tek ortak yanımız vardı birlikte oturup saatlerce ders çalışırdık ve birbirimizi hep motive ederdik. Kendine göre bir yaşam tarzı vardı gezerdi dolaşırdı her ortama girerdi ama derslerini ihmal etmezdi. Bana göre çok yanlış ortamlara çok yanlış insanlara takıldı ve lisedeyken hayatında çok yara alacağı şeyler yaşadı.
Üniversite sınavında istediği okul olmasa da istediği bölümü kazanmıştı. Bana " lisede çok yanlış ilişkiler yaşadım o yüzden kazanamadım ama bundan sonra kendime çeki düzen vereceğim serserilerle olmayacağım " demişti. Ama hiç değişmedi.
Dün düğüne herkesten sonra geldi.Geçti karşıma oturdu. Kalkıp oynamadı. Gelin odasında kızlar ayakkabımın altına isimlerini yazarken ona da sordular senin adını yazalım mı diye yok istemez kalsın dedi ters ters. Beni tebrik bile etmedi. Hiç bozuntuya vermedim.
Ne olduysa bu sabah oldu. Biraz yürüyüş yapayım diye dışarı çıktım ve bunu kuzenleriyle gezerken gördüm kuzenleri beni şöyle bir süzdü. Arkadaşım " oo yeni gelin valla ne uyanıksın sen, çok ders çalısıp hep hayatı ıskaladığını düşünürdüm senin bildiğin şeyler varmış oysa" dedi. Ben de ne oluyor ne demek bu sen de hep ders çalışırdın yalan mı dedim. "Ne demek olacak gül gibi adam buldun,kıymetli gelin oldun,takılan takıların kaç kiloyu buldu, eşinin ailesi ev aldı, senin ailen yazlık alacak bizim neyimiz var. " dedi. Ben oldugum yerde kalakaldım demek beni kıskandın içten içe yazıklar olsun sana dedim. Sen bu yüzden hep kaybettin dedim bir hışım oradan uzaklaştım. Eve geldiğimde zangır zangır titriyordum anneme sarılıp hüngür hüngür ağladım. Aynı arkadaşımın annesi de buna benzer laflar söylemiş düğünde anneme. Senin kız ne kadar akıllı valla hayatını kurdu benimkinin kaz kafasını da yontsaydı keşke demiş. Anneciğim nasıl korkmuş ki bir ara dügünde eşimle yanımıza gelip ikimize de nazar boncuğu takmıştı.
İnsanlar ne ara bu kadar kötü oldu neden kimse kimsenin mutluluğunu hazmedemiyor iyi bir dünyaya olan inancım kalmadı artık
.Uzun oldu biraz kusura bakmayın ama içimi dökmek istedim.
Edit: Konuyu açalı baya oldu ama yine de yazayım birileriyle tartışıp ban yememek için konuyu kapattırmıştım. Konunun uydurmaca olduğunu söyleyenlerin açtıkları konulara baktım da kimisinin hayali hukuk okumakmış kimisi kendini evde kalmış diye nitelendirmiş. Buraya neden bu kadar öfke kustuklarını böylece anladım. İnsana asıl derdini bile unutturuyorsunuz gerçekten. Neyse umarım bu son olur.
Son düzenleme:
neyse kız kıskançlıktan saçmalamış ınsanlığa ınancım kalmadı vs. abartmak gereksiz çok şükür kimsenin mutlulugunda gözü olmayan ınsanlar da var hala.
