- 19 Mart 2023
- 852
- 1.490
- 43
- 34
- Konu Sahibi lavinia2012
-
- #1
Çok direndim aslında terapiye ihtiyacım olmadan atlatabileyim diye. Çünkü psikiyatri ye gönderip ilaç yazmalarından korktum. Ama sanki iyileşeceğim yerde daha kötü oluyor her şey.Her ayrılık ya da kayıptan sonra o kişiyle geçirdiğiniz yıl kadar ay sayısında depresyona girmeniz zaten normal olandır. O yüzden kendinizi garip ya da güçsüz hissetmeyin. Çok gençsiniz elbette yeniden mutlu olacaksınız kendinize biraz zaman verin. Terapi daima işe yarar imkanınız varsa hiç durmayın
İlaç kullanmak kötü bir şey değil. Çoğu kişi travmaları atlatmak için bu şekilde desteğe ihtiyaç duyuyor. 12 yıllık evlilik diyorsunuz ne yaşarsanız yaşayın üzülmek , depresyona girmek o kadar doğal bir durum ki. Lütfen terapilere gidin. Acınızı yaşayın ama sonunda toparlanmanında olduğunu bilin.Çok direndim aslında terapiye ihtiyacım olmadan atlatabileyim diye. Çünkü psikiyatri ye gönderip ilaç yazmalarından korktum. Ama sanki iyileşeceğim yerde daha kötü oluyor her şey.
Ömür boyu ilaç kullanma fikri bana kötü geliyor. İnşallah ilaca gerek kalmadan atlatabilirim.İlaç kullanmak kötü bir şey değil. Çoğu kişi travmaları atlatmak için bu şekilde desteğe ihtiyaç duyuyor. 12 yıllık evlilik diyorsunuz ne yaşarsanız yaşayın üzülmek , depresyona girmek o kadar doğal bir durum ki. Lütfen terapilere gidin. Acınızı yaşayın ama sonunda toparlanmanında olduğunu bilin.
Ömür boyu ilaç kullanacağınızı kim söyledi size ? Elinizde teşhis yok bir şey yok. Kendi kendinizi boş boş korkutuyorsunuz. Travmatik bir durum sizin ki hastalık olduğunu düşünmüyorum ben. Kendinizi iyi hissetmeniz adına belki bir dönem ilaç kullanırsınız ama her psikiyatriste giden ömür boyu ilaç kullanmıyor.Ömür boyu ilaç kullanma fikri bana kötü geliyor. İnşallah ilaca gerek kalmadan atlatabilirim.
İlaç yazarlarsa da problem değil ki. Bakın ben çok derin bir depresyondan ilaçlar+terapi sayesinde çıktım, bir an bile pişman olmadım. Hayatım yoluna girdi, neşemi kazandım, mutluluğum geri geldi.Çok direndim aslında terapiye ihtiyacım olmadan atlatabileyim diye. Çünkü psikiyatri ye gönderip ilaç yazmalarından korktum. Ama sanki iyileşeceğim yerde daha kötü oluyor her şey.
Babamın ağır bir psikolojik rahatsızlığı var benim. Annemde yıllarca babamın rahatsızlığını çektiği için oda panik atak oldu ve oda ilaç kullanıyor. Yani genetik yatkınlığımda var. Belki bu yüzden ilaç içmek istemiyorum.Ömür boyu ilaç kullanacağınızı kim söyledi size ? Elinizde teşhis yok bir şey yok. Kendi kendinizi boş boş korkutuyorsunuz. Travmatik bir durum sizin ki hastalık olduğunu düşünmüyorum ben. Kendinizi iyi hissetmeniz adına belki bir dönem ilaç kullanırsınız ama her psikiyatriste giden ömür boyu ilaç kullanmıyor.
İnşallah bende eski neşemi bulabilirim. Gündüzleri çalışıyorum pek aklıma gelmiyor. Ama akşamları özellikle yalnızsam çok kafama takıyorum. Terapi alacağım mutlaka.İlaç yazarlarsa da problem değil ki. Bakın ben çok derin bir depresyondan ilaçlar+terapi sayesinde çıktım, bir an bile pişman olmadım. Hayatım yoluna girdi, neşemi kazandım, mutluluğum geri geldi.
Bir de yazdıklarınızdan anladığım, düşünecek çok vaktiniz olduğu. Vaktiniz ne kadar bol olursa, kafanızın içinde düşünceler de o kadar zincirleme birbirine eklenir, uzar gider.
Kendinizi meşgul edecek hobiler bulun, bulmaca çözün, hafif (böyle drama filan olmayan) film-diziler izleyin..
Özelde iyi araştırdığınız bir psikoloğa gidin psikiyatrist ve ilaç kavramları sizi bu kadar geriyorsa. Ama o da gerekli görürse korkmayın ilaçtan günümüzde kullanmayan o kadar az insan kaldı ki. Bir de yoga öneririm cidden iyi geliyor ruhaİnşallah bende eski neşemi bulabilirim. Gündüzleri çalışıyorum pek aklıma gelmiyor. Ama akşamları özellikle yalnızsam çok kafama takıyorum. Terapi alacağım mutlaka.
Yaşınız çok genç ne güzel iki evladınız var Cook zor ama emin olun geçiyor arkadaşlarınızla vakit geçirin bol bol gezin eğlenin destek bile alsanız bunları yapın.sorun olmayacaksa eşiniz ne yapıyor pişman oldu mu şu anda bekar mi kendisini görüyor musunuz cevaplamak istemezseniz sıkıntı yok.umarim her şey gönlünüzce olsun rabbim en kısa zamanda içinize ferahlık ve güzel günler nasip etsinMerhaba hanımlar. Daha öncede buraya konu açmıştım. Eşimden bir yıl oldu boşandım. 12 yıllık evliydim ve iki çocuğum var. Öncesinde uzun yıllar ihanete uğradım ve çok kötü şeyler yaşadım. Aldığım karardan asla pişman değilim ama yaşadıklarımı da bir türlü atlatamıyorum. Sanırım depresyondayım. Maddi olarak bir sıkıntım yok çok şükür. İyi bir işim var arabam var. Kurulu bir düzenim var. Ama zaman zaman kendimi o kadar değersiz o kadar mutsuz hissediyorum ki. Hayattan bir beklentim kalmamış sanki bidaha hiç mutlu olamayacak gibi hissediyorum. Yaşadığım şeyler aklımdan hiç gitmiyor. Bazen oturup ben bunları hak etmedim diye yorulana kadar ağlıyorum. Ne yaparsam yapayım aynaya baktığımda gözlerimdeki ışığın söndüğünü görüyorum. Yaşadıklarımı ayrıntılı bir şekilde anlatsam eminim bana hak vereceksiniz. Yaşadıklarımı hatırlayınca kendime acıma duygusu hissediyorum. Gerçekten psikoljik olarak iyi değilim bunun farkındayım. Zaman zaman mutlu insanlar görünce öfke duyuyorum. Lütfen beni yargılamayın. Yaşadıklarım beni bu hale getirdi maalesef. O eski mutlu gözlerinden ışık saçılan kız sanki öldü.
İçimden ne temizlik yapmak ne yemek yapıp evle ilgilenmek hiç biri gelmiyor. Aynı zamanda sevdiğim insanları kaybetme korkusu yaşıyorum. Telefonumu ablam üst üste iki sefer arasa acaba anneme babama bir şey mi oldu diye aklım çıkıyor. Yada kızımın sesi az kötü gelsin kalbim yerinden oynuyor. 2 sefer panik atak olduğunu düşündüğüm korkunç bir şey yaşadım. (Nefes alamama)
Bununla ilgili terapi almaya karar verdim. Size sorum böyle bir durumda olupta terapi ile eski sağlığına kavuşan var mı. Artık gerçekten yaralarım iyileşsin istiyorum. Yaşım 33 yorumlarınız için teşekkür ederim.
Bişeylerin yolunda gitmediğinin farkıındayım. Belki daha önce almam lazımdı geç bile kalmış olabilirim. Ailem gitmem konusunda çok ısrar ediyor.alandan biri olarak bildiriyorum muhtemelen depresyondasınız. eğer ölçeğe göre ağır durumdaysanız ilaç kullanmanız süreci hızlandırır
çocuklarınız için de çok isabetli bir karar olurBişeylerin yolunda gitmediğinin farkıındayım. Belki daha önce almam lazımdı geç bile kalmış olabilirim. Ailem gitmem konusunda çok ısrar ediyor.
Arkadaşlarımla vakit geçiriyorum iyiki varlar. Bu dönemde bana çok destek oldular. Eski eşimle sürekli görüşüyoruz.çocuklar dolayısı ile. Ama bu konularda onunla konuşmak istemiyorum. Ona karşı sevgim bitmiş durumda. Hayatında biri var mı bilmiyorum merakta etmiyorum açıkçası. o tabiki barışmak istiyor ama benim bütün kapılarım kapalı.Yaşınız çok genç ne güzel iki evladınız var Cook zor ama emin olun geçiyor arkadaşlarınızla vakit geçirin bol bol gezin eğlenin destek bile alsanız bunları yapın.sorun olmayacaksa eşiniz ne yapıyor pişman oldu mu şu anda bekar mi kendisini görüyor musunuz cevaplamak istemezseniz sıkıntı yok.umarim her şey gönlünüzce olsun rabbim en kısa zamanda içinize ferahlık ve güzel günler nasip etsin
Aaa ne güzel o zaman ben belki ona karşı hisleriniz vardır oda sizi üzüyor olabilir diye düşündüm.anlasilan yaşanılanlar sizi baya etkilemiş üstesinden geleceğinizden eminim.Arkadaşlarımla vakit geçiriyorum iyiki varlar. Bu dönemde bana çok destek oldular. Eski eşimle sürekli görüşüyoruz.çocuklar dolayısı ile. Ama bu konularda onunla konuşmak istemiyorum. Ona karşı sevgim bitmiş durumda. Hayatında biri var mı bilmiyorum merakta etmiyorum açıkçası. o tabiki barışmak istiyor ama benim bütün kapılarım kapalı.
Zor şeyler yasamissiniz ama bu toplumdaki boşanma algısına ragmen guclu davranip yeni bi duzen kurmussunuz, bunun icin tebrik ediyorum.Merhaba hanımlar. Daha öncede buraya konu açmıştım. Eşimden bir yıl oldu boşandım. 12 yıllık evliydim ve iki çocuğum var. Öncesinde uzun yıllar ihanete uğradım ve çok kötü şeyler yaşadım. Aldığım karardan asla pişman değilim ama yaşadıklarımı da bir türlü atlatamıyorum. Sanırım depresyondayım. Maddi olarak bir sıkıntım yok çok şükür. İyi bir işim var arabam var. Kurulu bir düzenim var. Ama zaman zaman kendimi o kadar değersiz o kadar mutsuz hissediyorum ki. Hayattan bir beklentim kalmamış sanki bidaha hiç mutlu olamayacak gibi hissediyorum. Yaşadığım şeyler aklımdan hiç gitmiyor. Bazen oturup ben bunları hak etmedim diye yorulana kadar ağlıyorum. Ne yaparsam yapayım aynaya baktığımda gözlerimdeki ışığın söndüğünü görüyorum. Yaşadıklarımı ayrıntılı bir şekilde anlatsam eminim bana hak vereceksiniz. Yaşadıklarımı hatırlayınca kendime acıma duygusu hissediyorum. Gerçekten psikoljik olarak iyi değilim bunun farkındayım. Zaman zaman mutlu insanlar görünce öfke duyuyorum. Lütfen beni yargılamayın. Yaşadıklarım beni bu hale getirdi maalesef. O eski mutlu gözlerinden ışık saçılan kız sanki öldü.
İçimden ne temizlik yapmak ne yemek yapıp evle ilgilenmek hiç biri gelmiyor. Aynı zamanda sevdiğim insanları kaybetme korkusu yaşıyorum. Telefonumu ablam üst üste iki sefer arasa acaba anneme babama bir şey mi oldu diye aklım çıkıyor. Yada kızımın sesi az kötü gelsin kalbim yerinden oynuyor. 2 sefer panik atak olduğunu düşündüğüm korkunç bir şey yaşadım. (Nefes alamama)
Bununla ilgili terapi almaya karar verdim. Size sorum böyle bir durumda olupta terapi ile eski sağlığına kavuşan var mı. Artık gerçekten yaralarım iyileşsin istiyorum. Yaşım 33 yorumlarınız için teşekkür ederim.
Ben kaygi problemimde once psikologumla gorustum, bedensel tepkilerimi vs anlattim, ilaç desteği gerektiğini düşünerek psikiyatriye yönlendirdi, tabii terapiye devam ettik+eş zamanlı olarak ilaç kullandim, çok daha iyi geldi.Bişeylerin yolunda gitmediğinin farkıındayım. Belki daha önce almam lazımdı geç bile kalmış olabilirim. Ailem gitmem konusunda çok ısrar ediyor.
Ilac konusunda onyargili olmayin, uyusturulup salak gibi olacagimiz yonunde bi korkumuz var ama profesyonel yönlendirmelerle gidince cok da iyi geliyor, baş agrisi ilacindan farkli bi sey gibi düşünmeyin. Yan etkileri cok cok azaltildi bazi psikiyatrik ilaçların, bu da büyük gelişme.Çok direndim aslında terapiye ihtiyacım olmadan atlatabileyim diye. Çünkü psikiyatri ye gönderip ilaç yazmalarından korktum. Ama sanki iyileşeceğim yerde daha kötü oluyor her şey.
Benim üzüldüğüm çok nokta var. bizim mutsuz olmamız için hiç bir sebep yoktu. Mesela burada en çok aileler yüzünden sorun yaşanıyor evliliklerde. Benim eski eşimin ailesi ile hiç bir problemim olmadı. Maddi bir sıkıntımız yoktu. 2 evimiz 2 arabamız ikimizinde işi (memuruz) herşeyimiz vardı. Yani mutlu olabilirdik. Çocuklarımız mutlu bir ailede büyüyebilirdi. Üstelik çok severekte evlendik. Tüm bunlara rağmen böyle olmasına çok üzülüyorum.Aaa ne güzel o zaman ben belki ona karşı hisleriniz vardır oda sizi üzüyor olabilir diye düşündüm.anlasilan yaşanılanlar sizi baya etkilemiş üstesinden geleceğinizden eminim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?