- 13 Kasım 2018
- 3.861
- 5.361
Merhaba arkadaşlar uzun zamandır çok yıpranmış hissediyorum konuya gelecek olursam eşimin ailesinden dolayı sorunlar yaşadık hamileliğim herşey zehir gibiydi eşim her defasında düzelteceğim falan dedi ama babası eylül ayında vefat etti ve herşey daha kötü olmaya başladı ben de bazı sebeplerden dolayı doğumu 38+1de yaptım.
Eşimle doğumdan önce konuşup tamam moralin bozuk ama bebeğimiz olacak ben senden ilgi beklemiyorum ama ne olur bebeğimizle ilgilen dedim o da ilgileneceği söyledi ama hiç bu şekilde olmadı ilk başta çok küçük diye bakamadı ki o arada biz kızımda oluşan ayak eğriliğiyle uğraşıyoruz alçılar yapılıyor bir yandan o kadar huysuz oldu ki kızım alçı yapıldığı zaman 2 gün durmazdı hiç bir destek görmedim yine annem sağolsun kardeşimi bıraktı yanımda kırkını çıkarana kadar kaldı. Eşim asla konuları konuşup düzeltip bitiren biri değil sürekli bana sen ılımlı değilsin yok geliyorum kapıyı bile ben açıyorum yok sen nasılsan bendr öyle olacağım demeler. O kadar kalbim kırık ki ben çocuğumla uğraşırken bakın 24 saat benimle alıp bak iki dk dinleneyim dediğimde afra tafra yapıyor sonra bana bu lafları söylemeye kendinde hak görüyor. Ayrılmak istiyorum ama ayrılırsam ilçeye gideceğim annemgil orada ve kızımın ayağının tedavisi kontrolleri sürüyor. O kadar şiştim ki akıl verin ne yapayım gerçekten artık o kadar kırıldığımı hissediyorum ki bunları yazarken bile gözlerimden yaşlar akıyor. Şimdiden teşekkür ederim
Not: evliliğim derken yanlış yazmış olabilirim hamileliğimin ikinci ayı itibariyle eşimin annesinin torunu kızı gelip bir ay kalmasıyla başladı herşey
Eşimle doğumdan önce konuşup tamam moralin bozuk ama bebeğimiz olacak ben senden ilgi beklemiyorum ama ne olur bebeğimizle ilgilen dedim o da ilgileneceği söyledi ama hiç bu şekilde olmadı ilk başta çok küçük diye bakamadı ki o arada biz kızımda oluşan ayak eğriliğiyle uğraşıyoruz alçılar yapılıyor bir yandan o kadar huysuz oldu ki kızım alçı yapıldığı zaman 2 gün durmazdı hiç bir destek görmedim yine annem sağolsun kardeşimi bıraktı yanımda kırkını çıkarana kadar kaldı. Eşim asla konuları konuşup düzeltip bitiren biri değil sürekli bana sen ılımlı değilsin yok geliyorum kapıyı bile ben açıyorum yok sen nasılsan bendr öyle olacağım demeler. O kadar kalbim kırık ki ben çocuğumla uğraşırken bakın 24 saat benimle alıp bak iki dk dinleneyim dediğimde afra tafra yapıyor sonra bana bu lafları söylemeye kendinde hak görüyor. Ayrılmak istiyorum ama ayrılırsam ilçeye gideceğim annemgil orada ve kızımın ayağının tedavisi kontrolleri sürüyor. O kadar şiştim ki akıl verin ne yapayım gerçekten artık o kadar kırıldığımı hissediyorum ki bunları yazarken bile gözlerimden yaşlar akıyor. Şimdiden teşekkür ederim
Not: evliliğim derken yanlış yazmış olabilirim hamileliğimin ikinci ayı itibariyle eşimin annesinin torunu kızı gelip bir ay kalmasıyla başladı herşey
Son düzenleme:
