Allah yardımcınız olsun. Çok zor durumlar. Evliliginizin ilk yıllarını birebir yaşadım. Oğlum doğduğunda evde çamaşır makinesi, bulaşık makinesi, buzdolabı, bilgisayar, tv dişe dokunan hiç bir şey yoktu. 8 aylık Karnım burnumdayken, hepsini haczedip goturmuslerdi. Çok sıkıntı çektik. O yüzden oğlum 6 yaşına gelene kadar çocuk da düşünmedim. Çalıştım filan. Ve o zamanların hem hatri çok, hem de üzerimizdeki etkisi. Biz de toparladık zaman icinde elhamdulillah.
Sizin eşiniz çok çiğ bir karaktermiş. Parayi bulunca bekarlara ozenmis. Erkekler ayrılmak istediklerinde bunu soylemezler. Kendilerinden uzaklastirirlar, biktirirlar ve kadına söyletirler ayrılmak istiyorum lafını.
Ben ayrılSam eşimden evden gitmezdim sanırım. Eşimle daha önce böyle tartismalarimiz da oldu. Maddi sıkıntı onun da sinirlerini bozmustu. Benim çizgilerin çok netti. Evin hanimi benim, ev benimdir. çocuk da ben Nerede olursam olayım beninledir.Ondan sonra ne yaparsa yapsın. Ki ben eşimin ailesiyle aynı apartmanda oturuyorum.
Evden girmeyi düşünmeyin bence. Başka bir hayat istiyorsa, g.tü yiyorsa gitsin, kurSun. Sıfırdan o başlasın. Çocuklarınızın düzenini bozmayin.
Başka bir kadın varsa, iligine kadar kurutup oyle ayrılın. 3 çocukla bu kadar yılın ceremesini siz yüklemek zorunda değilsiniz. Hemen boşanip islerini kolaylaştırmamak gerekir.
Ayrıca başka bir kadın yoksa, Eşinizin saçmalama döneminde olduğunu düşünüyorum.
Ona en guzel cevabınız onu umursamadan hayatınızı kurmak olur. Yüksek lisansa başlayın inşallah. Hayatınıza gayet ayaklarınızın üstünde, onu umursamadan devam ettiğinizi gördükçe size olan tavrı değişecektir. Sizin kendi arkadas prtsminiz olsun mesela, gezmeleriniz olsun bazen arkadaslarla kizkiza, bazen cocuklarla. Sizin programiniz olsun, o uymaya çalışsın.bunun içinde kendinize ayrı araba alabiliyorsaniz, cok rahat edersiniz. yazık ki bu gerizekalilar, onlara iyi davranıp hayatlarını guzellestirince değil, peşinden koşunca kıymet biliyorlar.