- 3 Eylül 2012
- 21.884
- 57.709
- 798
- Konu Sahibi nomunomuchua
-
- #21
Kendime kızabilirim o şekilde.
Ama cevap vermeden kesinlikle duramam yaa
Teşekkür ederim..
Ben de bi zamanlar böyleydim resmen hayattan kopuk yasardim o olayi icimde halledebilmek icin.
Ama artik insanları , sözlerini , tavirlarini önemsememeyi öğrendim...
Kafaya takmaya basladigim an "bir hic uğruna değersiz biri için dakinani bile harcamayacaksin" diye kendime kizip durumu toparlamakla basladim ise.. Ardindan cevap vermeye, tartismaya dahi değer görmemekle devam ettim.. Kesinlikle daha huzurluyum artik..
Yazdıkların beni anlattı canım...Yalnız değilsin.bu belki biraz rahatlatır seni. (
arkadasim bu anlattiklarin tamda ofke kontrol bozuklu.bir kitap okursaniz bu konuyla ilgili orda zatwn tek tek yaziyor bu duygu halleriniz.tedavi olmalisiniz terapilerle
Aynennnn.sorun onlardaGerçekten mi?
Ben kendimde değil insanlarda sorun olduğunu düşünüyordum oysa
Daha doğrusu hep sorunlu insanların beni bulduğunu
benim okudugum ofke kontrolu kitabinda aynen burda konusulanlar yaziyor.Gerçekten mi?
Ben kendimde değil insanlarda sorun olduğunu düşünüyordum oysa
Daha doğrusu hep sorunlu insanların beni bulduğunu
benim okudugum ofke kontrolu kitabinda aynen burda konusulanlar yaziyor.
bu pismanliklar sonra bu insanlar hep beni buluyorlar kendini tutmayip karsindakine catir catir laf yetistirmeler nefessiz kaldigini hissetmeler vs.
Bence herkes kendine baksın.herkeste az ya da çok tahta eksikliği var.herkes karşısındakını üzmeye hakkı olmadığını bilsin.
er k ekler genelde rahattır.sorun kadınlarda.evde eşiyle sorun yaşayan, saygı değer görmeyen kadın , arkadaş veya iş ortamında nefretini kusuyor.mutlu olanları kıskanıyor.onları uzmeye çalışıyor.onlar gitmeli psikologa.yazık!
Kim normal ki şekerim.herkesi zorlayan şeyler var bu hayatta.illa ki birkaç tahta kırılıyorTahta eksikliğine nerden geldik kız.
Sen de bayağı dertliymişsin bu konuda gel yavrum gel kıyamam
Kim normal ki şekerim.herkesi zorlayan şeyler var bu hayatta.illa ki birkaç tahta kırılıyorKadehimi kadir kıymet bilmeyen insanlara ve sana kaldırıyorum canım
aynısının tıpkısı ben :)) zor bi karakter özelliği bu, ben tüm bunları yşarken iştahım filanda kesilir, süzülürüm hemen filan:) yapısal bişey işte, psikolog filan çözmez:) kendin çözcen işte.. Ben topluma katılıp yoğunlaştırıyorum kendimi, yeni yöntemim bu...Hep yöntemle de olmuyo tabi..İlla bi gün unutuluyo ...Teşekkürler canım. Umarım ikimiz de düzeliriz bu konuda.
Çok güler yüzlü, hoşgörülü, anlayışlı bir insanım normalde.
Sonsuz vericiyim ama bunun kıymetini bilmediğinde biri hemen kendime kızmaya başlıyorum.
Çok gülersen böyle tepene çıkar millet işte.
Bakma suratlarına, diğerleri gibi kibirli ol, selam verme.
Kapını tıklatmaya bile çekinsinler.
O zaman abuk sabuk her insan seni üzemez.
Gibi düşüncelerle kendimi suçluyorum.
Ama bu da yapı. Sert olmaya çabaladığımda da huzursuzum çünkü benim özüm bu değil..
canım konunu okurken kendimle yüzleştim resmen.. :)
ya ben bu duruma takıntı demiyorum aksine aşırı duyarlılık diyorum...öyle terapi önerisi veren arkadaşın baktığı gibi bakmıyorum olaya mesela bn bi insana bişey söylerken ya da yaparken kırk kez düşünüyorum karsımdakinin de fütursuzca hareketlerine dayanamıyorum o da düşünsün istiyorum sonra da çat çat sayıyorum tabi... fazla mükemmeliyetçi miyim beklentim mi çok çok mu hassasım bilmiyorum ama boşvermeyi bilen unutan insanlara hayranım ya...
Ben de aynıyım takıntılıyım yalnız bir farkla yaşadığım olayı söylenenleri asla unutmam ama içten içe kin tutmuyorum.
Hatta ben de şöyle bir şey var; mesela bir arkadaşımla akrabamla uzun bir sohbet etmiş olayım sohbet çok keyifli geçmiş olsun yine de akşam yatmadan önce muhabbetin kritiğini yaparken buluyorum kendimi içim huzursuz oluyor. Keşke öyle demeseydim, boş konuşmasaydım vb. kendimi sıkıyorum o nedenle güzel sohbet bile sonrasında bana iyi gelmiyor içimi sıkıyor.
Kesinlikle psikolojik bir rahatsızlık olduğunu düşünüyorum, arada kendime kızıp toparlansam da her zaman mümkün olmuyor. Kronik mutsuzluk gibi bişey.
aynısının tıpkısı ben :)) zor bi karakter özelliği bu, ben tüm bunları yşarken iştahım filanda kesilir, süzülürüm hemen filan:) yapısal bişey işte, psikolog filan çözmez:) kendin çözcen işte.. Ben topluma katılıp yoğunlaştırıyorum kendimi, yeni yöntemim bu...Hep yöntemle de olmuyo tabi..İlla bi gün unutuluyo ...
İştahım benim de kesiliyor.
Yesem de sanki ot yiyorum.
Yatağa giriyorum ama zor uyuyorum sabah da hiç uyumamışım gibi yorgun uyanıyorum.
Zihnim bunlarla o kadar meşgul oluyor ki...
Dalıp dalıp gidiyorum..
İçimdeki bu huzursuzlukla, kaya ile çalışıyorum, üstelik mesleğim öğretmenlik.
Hep ayakta, canlı, enerjik olmalıyım. Çocuklar öyle çünkü..
İnsanda enerji mi bırakıyorlar?
Çok yıpratıcı yaaa
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?