- 11 Mayıs 2009
- 27.926
- 15.235
- 823
Çok güzel dile getirmiş çok güzel örnekler vermişsiniz. Ben anlatış biçimine sinirlendim zaten sevmiyor, görüsü usulüymüş işte çocuğunu sevdim filan. Bu sadece yapılan ayıbı örtme çabası. Büyük konuşmak istemem ben evliyim evli birine de aşık olabilirdim ama derdim ki evet seni seviyorum ama madem eşini sevmiyorsun anlaşamıyorsun ayrıl öyle gel derdim. Bu ilişkinin bu şekilde sonu yok ayrılmadığın sürece bu ilişki böyle gider sonu olmaz ben bu işte yokum bir gün beni aldatsan nasıl tepki verirsem karını aldatmana da vesile olamam derdim. Seçim yapmasını isterdim en azından. Yapamıyorsa unutmak için elimden geleni yapardım. Uzaklaşırdım görüşmezdim ama elimden geleni yapmadan aşığım ne yapayım demek bana saçma geliyor. Hele ki bir yandan başkasına aşkım canım derken görüşürken bir de nişanlıyı idare etmek bu konuda da ama çocuksu ama ona aşık değilim demek ama bir yandan da elimin altında bulunsun deyip onunla da nişanı atmamak bana hiç etik gelmiyor bunun aşığım filan deyip savunması olmaz yani. Biraz empati yapıp kendini nişanlısının yerine koyması lazım ya da aldatılan kadının yerine.
gerçekçi 
