Ayakta duracak gücüm kalmadı

Bittercoffee .!.:

Ahaha kendim canlandım gözümde. Uykusuzluktan ve beslenememekten çok ağır hastalıklar geçiriyordum sık sık, eşim kıyamazdı her fırsatta uyuturdu beni. Ama ben oğlum eehe ehee dediği an uyurken bile ayaklarımı sallamaya başlar ve uyanırdım eşim de çocuk bende unuttun mu uyu derdi şimdi gülüyorum ama o zaman acınacak haldeydim..

Genişletmek için tıkla...

Yok canım sende insanlar o kadar bilimsel araştırma yapmış biz abartıyoruz demi?? Yaşamayan anlayamaz.

buralardutluuugdu .!.:

Yok canım sende insanlar o kadar bilimsel araştırma yapmış biz abartıyoruz demi?? Yaşamayan anlayamaz.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle yaşamayan anlamaz. Her çocuk ayrı bir fıtrat, huyu suyu bambaşka. Gebelikte yaşananlar, beslenme, çevre ve annenin duygu stres hali öyle çok önemli ki haliyle 2*2=4 denecek bilimsellikte araştırmalar değil bunlar.

Ayrıca birçok pedagog bırakın ağlasın katılcak noktaya gelirse o zaman kucağınıza alıp sakinleştirin yöntemi çok yanlış dediler. Kucağa alınmalı sevilmeli 2 yaşına dek bebek anneden ayrılmamalı, sonrasında da çocuk hazır değilse birlikte uyumaya devam edilebilir doğrusu budur dediler.

Her çocuk farklıdır bunun dozunu ayarlıycak olan da annedir. Oğlum uykuda eliyle beni arar kontrol eder eğer yanında yoksam ağlar ve uyumaz haliyle birlikte uyuyoruz, ilk oğlumda da 4 yaşına kadar birlikte uyumuştuk sonra kendisi odasında uyumak istedi. 2 numaranın da kendi isteğiyle gitmesini bekliyoruz

Ama ilk oğluma bakarak söyleyebilirim ki bensiz her işini görür, babanesigilde kalır, onlarla birlikte gezmeye gider, bazen 2 3 gün kaldığı oluyor, yani bağımlı değil ama bağlı çok şükür. Yanlış bi şey yapmamışız anlayacağınız biz içimize sinen evlatlarımızın mutlu olduğu şekilde devam edelim araştırmalr orda kalsın.