O kadar bıktıysanız neden işi bırakmıyorsunuz. Belki ihtiyacı olan biri sizin yerinize gelecek ve gerçekten güzelce çalışacak. Bazen insanlar ellerinde olan şeylere şükretmek yerine bıkıp bir kenara atmak ister. Ergende değilsiniz 31 yaşındasınız. Bir an önce ya kendinize gelin ya da işi bırakın. Siz rapor aldıkça sizin işinizi yapmak zorunda kalan insanlara da sadece yük oluyorsunuz.Merhabalar,
ben aylardır işe gitmiyorum. Sürekli raporluyum. Rahatsızlığım da işe gitmeyı istememek. Doktora da söyledim asla gitmek istmediğimi, kalbimin şıkıştığını. İş yerimden nefret ediyorum resmen.
Daha geçen gittim, sadece iki gün dayanabildim. Ertesi hafta yine rapor aldım. Ayaklarım geri geri gidiyor derler ya, aynen öyle.
Geçen sefer iş yerinde bulunduğumda (almanya da devlet dairesinde memurum) kendi kendime sordum neden bu kadar nefret ettiğimi. Gayet normal bir ofis ortamı, herkesin işi gücü belli, öyle sürekli karışan, can sıkan bir amirim de yok. Sadece biraz gıcık ve laf sokmayı seven biri.
Bilmiyorum neden gitmek istemediğmi. Bazen şımarıklık yaptığımı düşünüyorum. Çok güzel ve rahat bir işim var, neden kendimi oraya adapte edemiyorum. Masamda oturduğumda boş boş etrafa bakıp “ben neden burdayım? Ben burda napıyorum ya?” diye soruyorum kendime sanki başka bişey yapmam gerekiyormuş gibi.
Çok sıkıldım bu durumdan. Her rapor bitmeden kendime diyorum “işe gideceksin” diye, işe gidenlere imreniyorum ama sabah olduğunda iş yerine haber verip gelemediğimi söylüyorum.
Artık onlar beni işten çıkarsınlar istiyorum, sorumluluk benden gitsin.
Ben niye böyleyim ya?31 yaşındayım ve 10 senedir hep belediye/devlet dairelerinde çalıştım. Noldu bana?
Sizden değerli hiçbirşey yok ama surda hata yapıyorsunuz evde durmayın ufak bir değişiklik yapın en basit bir tura katılın aynı şeyleri düşünmekle çözülmez sorunlar... paranızı harcayın keyfinize bakın bu sizin hakkınızMerhabalar,
ben aylardır işe gitmiyorum. Sürekli raporluyum. Rahatsızlığım da işe gitmeyı istememek. Doktora da söyledim asla gitmek istmediğimi, kalbimin şıkıştığını. İş yerimden nefret ediyorum resmen.
Daha geçen gittim, sadece iki gün dayanabildim. Ertesi hafta yine rapor aldım. Ayaklarım geri geri gidiyor derler ya, aynen öyle.
Geçen sefer iş yerinde bulunduğumda (almanya da devlet dairesinde memurum) kendi kendime sordum neden bu kadar nefret ettiğimi. Gayet normal bir ofis ortamı, herkesin işi gücü belli, öyle sürekli karışan, can sıkan bir amirim de yok. Sadece biraz gıcık ve laf sokmayı seven biri.
Bilmiyorum neden gitmek istemediğmi. Bazen şımarıklık yaptığımı düşünüyorum. Çok güzel ve rahat bir işim var, neden kendimi oraya adapte edemiyorum. Masamda oturduğumda boş boş etrafa bakıp “ben neden burdayım? Ben burda napıyorum ya?” diye soruyorum kendime sanki başka bişey yapmam gerekiyormuş gibi.
Çok sıkıldım bu durumdan. Her rapor bitmeden kendime diyorum “işe gideceksin” diye, işe gidenlere imreniyorum ama sabah olduğunda iş yerine haber verip gelemediğimi söylüyorum.
Artık onlar beni işten çıkarsınlar istiyorum, sorumluluk benden gitsin.
Ben niye böyleyim ya?31 yaşındayım ve 10 senedir hep belediye/devlet dairelerinde çalıştım. Noldu bana?
Bende okuyunca ilk depresyon diyecektim. Ayni durumu yasadim.Depresyonda olabilirsin, bence bi psikologa gitmelisin
Ben bebeme bu tarz bişi dedim . SONUÇ;kemirildimbundan sonra ev işi yapmadığımda, sorumluluklarımı ertelediğimde kimsenin bana tembel demesine izin vermeyeceğim.
"muhtemelen bir kaygı atağı geçirdim ve şu an kompülsif etkilendiğim için bu işi yapamıyorum bomboş yorumlar yapmayın" şeklinde karşı atağa geçmeyi planlıyorum.
Millet yazik kizi bi dovmedikleri kaldiBende okuyunca ilk depresyon diyecektim. Ayni durumu yasadim.
Ve cok uzun bir surec oldu .6 ayda anca kendime geldim. Konu sahibi mutlaka destek alin.
Bazen sana bayiliyorum vallahi.. hele su koca parasi yiyen kismaGene içi kapkara insanlar dolusmus. Yahu kadin sıkıntısından bahsedio gitmek istiorum gidemiorum diyo. Dedemin 40sene once yaptigi yorumlari yapiosunuz. Psikoloji denen bisey yok mu adi simariklik mi oldu her ruhsal sıkıntının. Evde koca parasi yiyen kadinlar gelmiş mis gibi isin var kalk git çalış diyo kadin bilmio mu durduk yere insan niye boyle davransin piçliğine olsa dert edinip care aramaz zaten. Beyin terk yorumlarda resmen yazık ya.
Ben herhangi bi sekilde confort zonedan cikmani onercem. Yeni bi is aramak olur yeni bi dil ogrenmeye calismak olur, evini baska yere tasimak olur. Belli ki uzun yillar beynin rolantide calismis ki memuriyette bu illaki olur. Surekli tembellik edip yeni bisey öğrenmeyince insan iyice ice kapatio kendini. Pandemi de tuzu biberi oldu zaten iyice remote falan calistiysan hep. Evden hic cikasin gelmio olabilir. Bi sekilde o akmayan döngüyü kirman lazim.
Doktorun Bos yere rapor verecegini kesinlikle dusunmuyorum.Millet yazik kizi bi dovmedikleri kaldiama ciddi bir sorunu var bence..yani yurt disi filan diye kiskananlarda olmus.. ama kiza acimamislar
Çıkın ozaman jobcenter gecin zaten arbeitslos 1 de olursunuz. Jobcetere gide Gele tatile gidicem gidebilirmiyim muhtemelen haber vermeden gidemezssin gidersen firca yersin eskiden kesiyorlardi parayi şimdi galiba kesmiyorlar. Yeni eve cikicam nah cikarsin diyip otur kirani ödemeyiz desinlerde isinizi mumla arayin. Memur olarak calisiyorsunuz daha ne eğer psikolojik sorununuz varsa doktora görunun. Isinizi kaybederseniz pisman olursunuz.Hayır, sağlık sigortam’dan biraz para alıyorum. O da ne yaşamaya ne de ölmeye yetiyor.
OlurDoktorun Bos yere rapor verecegini kesinlikle dusunmuyorum.
Mutlaka stress veya depresyonda oldugunu dusunup vermistir.
Almanya'da o kadar kolay rapor alınabiliyor mu ya ben oraya takıldım. Kuralcı bir ülke diye biliyorum. Doktorlara ulaşmanın da çok kolay olmadığı söyleniyor. Bu detayda kayboldum.Merhabalar,
ben aylardır işe gitmiyorum. Sürekli raporluyum. Rahatsızlığım da işe gitmeyı istememek. Doktora da söyledim asla gitmek istmediğimi, kalbimin şıkıştığını. İş yerimden nefret ediyorum resmen.
Daha geçen gittim, sadece iki gün dayanabildim. Ertesi hafta yine rapor aldım. Ayaklarım geri geri gidiyor derler ya, aynen öyle.
Geçen sefer iş yerinde bulunduğumda (almanya da devlet dairesinde memurum) kendi kendime sordum neden bu kadar nefret ettiğimi. Gayet normal bir ofis ortamı, herkesin işi gücü belli, öyle sürekli karışan, can sıkan bir amirim de yok. Sadece biraz gıcık ve laf sokmayı seven biri.
Bilmiyorum neden gitmek istemediğmi. Bazen şımarıklık yaptığımı düşünüyorum. Çok güzel ve rahat bir işim var, neden kendimi oraya adapte edemiyorum. Masamda oturduğumda boş boş etrafa bakıp “ben neden burdayım? Ben burda napıyorum ya?” diye soruyorum kendime sanki başka bişey yapmam gerekiyormuş gibi.
Çok sıkıldım bu durumdan. Her rapor bitmeden kendime diyorum “işe gideceksin” diye, işe gidenlere imreniyorum ama sabah olduğunda iş yerine haber verip gelemediğimi söylüyorum.
Artık onlar beni işten çıkarsınlar istiyorum, sorumluluk benden gitsin.
Ben niye böyleyim ya?31 yaşındayım ve 10 senedir hep belediye/devlet dairelerinde çalıştım. Noldu bana?
Hayat kaçıyor dışarda diye düşününce böyle olur genelde...Çoluk cocuk ta yoksa napıyorum ben burda ve ne için akşama dek oturuyorum diye düşünceler dönemsel olarak gelir, normaldir...Şımarıklık olarak görmedim, belki de tükenmiş hissediyorsun...Ve raporlu olduğun için geri döneceğini biliyorsun bu da stres yaratıyor
Tavsiyem işe gitmediğinde işi bıraktığını ve birdaha geri dönüş olmadığını hayal et, bu şekilde yaşayabilir misin onu gör ..Daha büyük depresyona mı girersin yoksa alternatif olarak yapmak istediğin bişey mi var buna kafa yor..Bir de başka insanların hayat şartlarına bak, senin durumunun iyi yönlerini neler mesela başkalarına göre
ölebilirsiniz yani intahar edenle istifa edene karışılmazHayır, sağlık sigortam’dan biraz para alıyorum. O da ne yaşamaya ne de ölmeye yetiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?