Seviyorsun ama mantığını kullan benim gibi dik başlı bir tipe benziyorsun. Bu pısırıklar güçlü görünmek için bizle evleniyor sonra da erkeklik taslıyor.ona sorsak net , planları düşünceleri var. zamanla herşey güzel olcak . bla blaaaaaaa.
Allah izin verdiği sürece elimi bırakmıycak ... bensiz yapamaz
şuan ayrıyız . o olsun çok isterim . dua ediyorum ama tek bi adımım yok . barışmam . hatta barışmak için çabalıyor ama istemiyorum . bir yandan da inşallah vazgeçmez benden diyorum . saçma sapan üzücü bir durum içindeyim
Beklemeden söylemelisiniz ne olacaksa şimdi olsun mantığıyla.İlerleyip olmazsa daha çok üzülürsünkorka korka konu açmak
dobra ablalarım , arkadaşlarım , sevgili hemcinslerim . gelin bakalım benden konuşalım yine :)))
herşeye dikkat ederek , düşünerek, planlaayarak yaşanmıyormuş bunu anladım. ama bu kontrolü elden bırakamıyorum bi türlü .
3 yıldır beni tanıyan ve çok iyi anlaştığım bi arkadaşımla sevgili olduk
huyumu suyumu bilen , yaşadıklarımı bilen düzgün bi insan kendisi.
benden 3 yaş büyük . ailesiyle yaşıyor . önce problemi mi anlatsam eski konuya mı bakarsınız bilemem ama özet geçeyim madem .
evlendim boşandım . 4 yıl olcak . 2 kişi girdi daha önce hayatıma . biri ailem kabul etmiyor diye ayrıldı pat diye. diğeri de ailesine kabul ettirmesine rağmen geçmişe takılıp daha yolun başındayken yüzüme vurdu evlenip boşanmış olduğumu ben ayrıldım ... ilk baştada birini uzaktan sevmiştim o da gööya beni . ama o da ailem kabul etmez diyerek konuşmadık bile.... öyle bi üzüntülerdi işte .
bunlardan ötürü
sonra dedim tövbe bekar biriyle mi ! . sanki 5 çocukluyum da ben... neyse. bende bekar bi kız gibiyim yani . dünya tatlısı bi aileye sahip , iş güç sahibi bi insanım işte.
şimdi ki konuştuğum ponçik arkadaşa gelirsek ...BEKAR . düzgün bi aile evladı . hayırlı evlat türünden. saygılı , efendi...
herşey gayet güzel ilerliyor . ama aklımdaki ister istemez olan ' ya bu da ailem kabul etmiyor diyip yarı yolda bırakırsa ' korkusu bütün güzel anlarımı mahvediyor . sürekli kendimi geri çekiyorum . bazen istemsiz modum düşüyor. herşeyin güzel olcağına beni inandırmaya çalışsada bu korku asla gitmiyor ....
çünküüüüü AİLESİNİN HABERİ YOK ! ve ne olcağını paşamızda kestiremiyor ! delirciiim.
bazen resti çekip , madem kendi kararlarını vercek olgunlukta değilsin ailene söyle bakalım kabul etmiyorlarsa bitsin diye manyaklaşıyorum .
onun aklındaki plan şu ; annesi beni gördü ve çok beğenmiş , güler yüzlü çok şeker kız falan demiş . bir kaç kere daha rastlantı gibi yapıp bizi bir araya getirdikten sonra bi yemek ayarlayıp annesinin iyice beni sevmesini sağlamak .
kız kardeşiyle tanışıyoruz . o da seviyor beni şuanlık :)
sonrasında işte annesi sevcekmişte beni , sonra söyliycekmiş .... ya daaaaaaaaaaaa hiç söylemeyip ( ne kadar doğru bilemem) evlendikten sonra duysalar bile iş işten geçti nasılsa artık diyip böyle devam edecekmişiz.
asla ayrılmak istemiyor . ama ailesi kabul etmezse duruşu ne olcak emin değilim...
ve bu emin olamamak bana bu ilişkiyi yaşatmıyor ... bazen ailene söyle bilsinler ne olcaksa olsun öyle gel konuş benle diyesim geliyor .
yani ben nasıl davrancam napcam bilmiyorummmm.
napcam ben ?
Kesinlikle bu planlarını kabul etme bir an önce gidip söylesin be alaka ilk önce seni sevdirecek Sonra söyleyecek filan.Sakın kendine dert etme bu senin problemin değil karşı tarafın problemi bir an önce resti çek söylesin ona göre devam et vakit kaybetme boşuna.Bende yaşadım benzer şeyler kendi hayatını önemseyen insanlar mutlu oluyor bu hayatta onu gördüm Ve bu insanlar ailem ne der diye düşünmeyenlerkorka korka konu açmak
dobra ablalarım , arkadaşlarım , sevgili hemcinslerim . gelin bakalım benden konuşalım yine :)))
herşeye dikkat ederek , düşünerek, planlaayarak yaşanmıyormuş bunu anladım. ama bu kontrolü elden bırakamıyorum bi türlü .
3 yıldır beni tanıyan ve çok iyi anlaştığım bi arkadaşımla sevgili olduk
huyumu suyumu bilen , yaşadıklarımı bilen düzgün bi insan kendisi.
benden 3 yaş büyük . ailesiyle yaşıyor . önce problemi mi anlatsam eski konuya mı bakarsınız bilemem ama özet geçeyim madem .
evlendim boşandım . 4 yıl olcak . 2 kişi girdi daha önce hayatıma . biri ailem kabul etmiyor diye ayrıldı pat diye
bunlardan ötürü
sonra dedim tövbe bekar biriyle mi ! . sanki 5 çocukluyum da ben... neyse. bende bekar bi kız gibiyim yani . dünya tatlısı bi aileye sahip , iş güç sahibi bi insanım işte.
şimdi ki konuştuğum ponçik arkadaşa gelirsek ...BEKAR . düzgün bi aile evladı . hayırlı evlat türünden. saygılı , efendi...
herşey gayet güzel ilerliyor . ama aklımdaki ister istemez olan ' ya bu da ailem kabul etmiyor diyip yarı yolda bırakırsa ' korkusu bütün güzel anlarımı mahvediyor . sürekli kendimi geri çekiyorum . bazen istemsiz modum düşüyor. herşeyin güzel olcağına beni inandırmaya çalışsada bu korku asla gitmiyor ....
çünküüüüü AİLESİNİN HABERİ YOK ! ve ne olcağını paşamızda kestiremiyor ! delirciiim.
bazen resti çekip , madem kendi kararlarını vercek olgunlukta değilsin ailene söyle bakalım kabul etmiyorlarsa bitsin diye manyaklaşıyorum .
onun aklındaki plan şu ; annesi beni gördü ve çok beğenmiş , güler yüzlü çok şeker kız falan demiş . bir kaç kere daha rastlantı gibi yapıp bizi bir araya getirdikten sonra bi yemek ayarlayıp annesinin iyice beni sevmesini sağlamak .
kız kardeşiyle tanışıyoruz . o da seviyor beni şuanlık :)
sonrasında işte annesi sevcekmişte beni , sonra söyliycekmiş .... ya daaaaaaaaaaaa hiç söylemeyip ( ne kadar doğru bilemem) evlendikten sonra duysalar bile iş işten geçti nasılsa artık diyip böyle devam edecekmişiz.
asla ayrılmak istemiyor . ama ailesi kabul etmezse duruşu ne olcak emin değilim...
ve bu emin olamamak bana bu ilişkiyi yaşatmıyor ... bazen ailene söyle bilsinler ne olcaksa olsun öyle gel konuş benle diyesim geliyor .
yani ben nasıl davrancam napcam bilmiyorummmm.
napcam ben ?
ben ayrıldım o da peşimde koşuyor . ama elle tutulur bi gelişme yok henüz
Sizi alıp gitmeyi göze alan adam hemen gidip söyler bence.Ailesi kabul etmese ve sizi alıp gitse bile huzursuzluklar hep olur şu anda söyleyemeyen adam ailesinden uzaklaşınca mutlu olmaz.Zaten bir kez mutsuz olmuşsunuz mücadele etmişsiniz neden ikinci kez mücaleye giresiniz ki?şuan bu konuların ve ayrılmanın eşiğindeyiz . hatta ayrıldık ama o pes etmiyor . ben tabi ki resti çektim
bana diyor ki ; ben nelerin planlarını kuruyorum , aileme söylediğimde istemezlerse direticem eninde sonunda yola gelcekler diyor. he baktım gelmiyorlar seni alıp bu şehirden gidicem diyor. ,
bunu bana bi kaç kere daha söylemişti seni alır giderim diye.
yani ayrılmak değilde beklememi sabretmemi istiyor .
kesinlikle ilerledikçe ayrılığın acı dozu yükselcek sadece
sizde mi boşandınız :/
