Dün onu son kez gördüm ben, öyle duvar bir hali var ki ve emin oldum umrunda olmadıgıma. Cok git geller yasıyorum, psikolojim sürekli degisiyor. Kararsızlıgımı maruz görün, acı cekiyorum.
Görmek bana cok iyi geldi, nalet olası umudum kırılmıyordu gene de çünkü bir ihtimal de olsa sevdigini dusundugum için. Olmayacagını, benim için zerre kılını kıpırdatmayacagını bilsem de. Anladım ki, hicbir kıymetim yok, o alaycı halinde gördüm. O hali beni daha cok kırdı. Gözünün içine içine baktım, tek bir sevgi kırıntısı göremedim. Onun hayatının hicbir köşesinde yoktum artık. Sevmiş oldugum insanın buna deger bir kalbi olsaydı keske dedim icimden. Pişmanlıgı, degmeyisini içimden gelerek hissetmek, sırf buna karsısında cocuk gibi agladım, o halimden cok utanıyorum bu yasımda. O karsımda alaycı halde iken, ben keske seni hic tanımasa idim dedim icimden gelerek belki de ilk kez.
Sırf bu hali tekrar yasamamak istegi bile onu bir daha görmek istemememe yeter. Sürüne sürüne devam etti, bitme asaması da sürüne sürüne oldu gene. Hayatında biri yokmus güya...Ama inanmadım elbet, ben onun bu vicdansız halini tanıyorum. Bu kadar seyden sonra o hale tekrar bürünmeyecegini düsünmüştüm, ama insanların büyük kısmı degismiyor bunu da iyice idrak ettim. Ona sorsanız dünyada ondan melaike bir insan daha yok ve ne oldu ise benim sucum...Vicdanını da rahatlatmıs...
Bu hale nasıl geldin dedim, aglamama engel olamadım. Vedalastım son kez. Gene de kıyamadım, malesef ben onu cok sevdim. Sonra aradı, gel konusalım diye, benim o ara icim dısıma cıkmıstı, ben bir daha o umursamaz halini görmek istemiyorum dedim, aradı arkadasımla konusuyordum telefonda, cok sukur destek olan arkadaslarım var, sonra tekrar aradı acmadım. Sonrasında numaramı geri eklemiş.
Beddua da ettim, ah da ettim, küfür de ettim, ama gene kıyamıyorum, onu unutmak istiyorum sadece ve yüzünü bir kez daha görmek istemiyorum artık. Allah beddualrımı gercek kılmasın, ozaman ben de muylu olamam.
İnsanlar kalbinize giriyor, orayı baltalayıp kan icinde bırakıp sonra da iki zırlar susar kıvamında sizi kendinizle kaybettiklerinizle basbasa bırakıveriyor. Biz züleyha olmusuz, yusuf sandıklarımıza...Allah bize daha iyisini nasip etsin. Kalbimizdeki acıyı alıp iyi niyetli insanlar yerlestirsin oraya.
