tartışılan bazı konulara anlam veremiyorum. bir kere kimse bir çocuğu annesinden fazla düşünemez. eğer düşünürse de kandırır kendini. çocuğunuzla ilgili yapılan yorumları okumadan es geçtim. nihayetinde yaşananlar sadece sonuç. sonucu yazmışsınız. elbette neler geçti bakalım başınızdan sizi nelere zorladılarda gelinen son nokta anladığım kadarıyla çocuğunuzdan ayrılmak oldu. haddimi aşmam bu konuda yorum yapamam. zaten oluşmuş bir yaraya bir de sana haksızlık yaparak bir parmakta ben atamam.
burda kalkıpta nutez tüm aşamaları yazsa sayfalar olur kimsede okumaz. neyse.
2. si ben nutezin psikolojisinin çocuğundan daha ön planda olduğunu düşünüyorum. neden? bir anne kendini kaybetmiş bişr halde çocuğuna zaten nasıl bir ilgi eğitim verebilir ki? ne derece sağlıklı olur? elbette bu bıraksın anlamına da gelmez ama zaten bu farklı üyelerin düşünceleri.
sana gelince canım; seni öyle bir psikolojiye sokarki bu adam aranıyormuş, oturmasını kalkmasını bilmiyormuş, nerde ne söyleyeceğini öğrenememiş bir ergen muamelesi göstere göstere en sonunda seni de o ruh alemine sokar. elinden ruhunu kişiliğini adabına varana kadar sömürür sonra dırdır edecek başına çıkacak daha saçma bahanelerin arayışına girer. sende 2. aşama olarak kişilik karmaşasına girersin. kendi kendine: Ya ben gerçekten de yanlış düşünüp yanlış davranıyorum. zaten etrafımda da bir allahın kulu kalmadı. dersin.. oysa ki bunu düşünürken akıl edemessin ki seni psikolojik baskı ve şiddetle zaten eşin bu hale getirmişti. ama tüm bunları yaşarken o gene yanında olduğu için, baskı ve şiddeti devam ettiği için,yanlış düşünceleri sana dayatmaya devam ettiği için bu defa kafanın karmaşıklığı seni depresyona sokar. psikiyatristin ayrılman gerektiğini söylerken etrafında bir allahın kulu kalmadığı için ( sayesinde ) cesaret edemessin. 3. aşamada ise herşey biter. terapiler anlamsızlaşır. gülmessin. konuşmassın. yavaşlarsın. dikkatin sıfır a düşer. arkadaşa dosta anneye babaya bile ihtiyaç duymamaya başlarsın. yaşayan ölüye dönersin. vazgeçersin savaşmaktan.işte bu noktadan sonra yapılacak çok az şey kalır. çoook az hemde. boşanmaya cesaretin olsa dahi tanıdığın sevdiğin herkesi kaybettiğin için o an psikolojin kaldırmaz. kaldırsa da o kadar sabretmişsin ki kimseler anlamaz. anlatamassın. zaten anlatsanda dinleyenin olmaz. boşanmasan yaşayamaz hale gelirsin.. tam bir kaos.
sen etrafında birileri varken boşan bence. yüzüne bakabilecek birileri olsun etrafında. kötü iyi günlerinde insan olsun yanında. insanlar eşini değil seni bilir. her yere yalnız gittiğinde ayıplamalar laf sokmalar sana gelir. sen muhattap olursun herşeyle. zaten bi süre sonra sıkılıp utanıp pıkıp sen de gitmemeye başlarsın. olmaz. olmaz.
sana şunu diyim ben. hazırlıklı ol. boşanacaksın ama eskisi gibi olmayacak herşey yeniden. sakın bu düşüncede olup aldanmayasın. sen hayata sıfırdan başlayacağım diyeceksin. hm bu sırada seni gerçekten seven insanlar, durumu bilen insanlar sana koşa koşa gelecek. ama gelmeyenler için üzülmeyeceksin. çünkü kırılmış olacaklar ki bunun için muhtemel iyi sebebepleri olacak nutez.
sen düşünebilen bir varlıksın. tek başına da gayet sağlam durabilirsin. ağzından çıkan çıkacak herşeyi biliyorum ben. ama biz bayanlar olarak bunu haketmiyoruz. o adamdan önceki sen nasılsa o kişiye dön. tekrar söylüyorum çocuğun konusuna giremem; ama herşeyi toparlayıp etrafına alacağına çok eminim. doğruyu yanlışı hala ayırd ediyorsun çünkü. bırak o adamı layık olduğu cehennemde yaşasın. zaten kimseninde çekeceğini sanmıyorum onu. tedavi olsa çok iyi. ama söylenmez bunu da biliyorum:44:
herşey hakkına hayırlı olsun arkadaşım.. herkes gibi sende hakettiğin övgülere nail ol inşallah. hayat neler getirecek kim bilir. öpüyorum seni