başka tecrüben yok heralde hayatta çocuk ta çocuk
Sosyal hayat,dostlar diyorsunuz iyi hoşta ben hastalandığımda bunlar yanı başımda olacak mı?hastalandığında eşin sana bakmadıysa boşa gitsin ,bence herkesin yeri ayrı iyi gün var,kötü gün var,bunu unutma bir bakmışsın o çok güvendiğin dostlar sahteymiş
çok haklısın işte onun için hayatımızda içimizde herkese ayrı bir yer vardır değilmi dost,arkadaş,komşu,aile bunların bile içinde ayrıldıkları mertebeler vardır ,insanları çok severim ayırtetmeden ama hayatımıda onlara güvenerek sürdürmem iyimi kötümü onlara belbağlatmam tabiki..
eşiminde ölene dek yanında olmak isterim elbette .mesela şu ayrımıda yapabilirim yeri geldiği zaman insanın kardeşi bile yara açabiliyor bu yarayıda eşi kapatıyor eşimiz en mahremimiz en yakınımızdır aslında...ama bu ömrüde nasıl sürdürmek gerek acaba
nutez merhaba,
10 sayfayı da okudum dikkatle, ortalık karışmış yine...
ben tek bir şey söyleyeceğim... eğer eşini seviyorsan, yapmak isteyip yapamadığın şeylere rağmen onunla kalmayı göze alabiliyorsan (sana dair her şey böyle böyle yitip gidecek, onu da biliyorsun) ama biraz daha sabredebilirsin. eşine canım sıkılıyor, birlikte bir şeyler yapalım diye diretmekten başka çaren yok madem başkalrıyla iletişim kurmana da karışıyor.
ama eşim olmadan da pekala yaşarım, o kadar sevmiyorum diyorsan, ayrıl bence, çünkü hayat böyle yaşanmaz bana sorarsan.
Konu sahibi....buraya bu konuyu açma sebebin ne? ilk yazdıklarını tekrar oku istersen.....
Eşine bencil derken...ikimizde benciliz demen gerekiyordu.....
Konuyu açarken..şikayet ettiğin olumsuzlıkların son sırasında BÜYÜK OĞLUN geliyordu....
Eşin,oğlunu istemeyip göndermek zorunda kaldığın zaman...gelip buraya bu topiği açmış olsaydın...eşinin nekadar bencil olduğunu şikayet etme
hakkında sonuna kadar haklı olurdun.
.
Bende diğer arkadaşlar gibi eşinizin diğer olumsuz özelliklerinden önce,sizi oğlunuzdan ayırmasına takıldım kaldım.
Bu öyle kötü bir davranış ki,eşinizin ruhunun karanlığını gösteriyor aslında.
Anne baba boşanır ama çocuklarla ilişkiler ömür boyudur.Bunu eşiniz bilemez de siz diretebilirdiniz diye düşünüyorum.
Eşiniz bu tutumunu baştan gösterse sizin seçme hakkınız olurdu tabiki evlenmezdiniz.
Ama bu durumda kandırılmışsınız!ve bu öyle kk'da okuduğumuz''eşim flört döneminde bana maddi durumu,işi,evi yalan söylemiş,
beni kandırmış''tarzında bir kandırılma da değil.Çok ağır,çok acımasız bir kandırmaca.
Kendi bebeği olmadan önce çocuğunuz göze batmıyorda,yeni bir bebek gelince o çocuk derhal annesinden uzaklaştırılıyor mu?
Bakın sizi hiç suçlamıyorum çünkü şartlar,koşullar neyi gerektirir nasıl davranılır herkese göre değişir.
Eminim o anda bebeğiniz olmasaydı ayrılığı düşünürdünüz.Buna inanmak istiyorum en azından.
Çünkü bir anne çocuğundan kendi isteği haricinde ayrılmak zorunda bırakılıyorsa buna sessiz kalamaz.
''Kendi isteği''dediğim kısım da,evladınızın babası eski eşinizin daha iyi yaşam koşulları vardır,çocuğunuz babasını istiyordur,
Sizde kendi evinizde ki huzursuzlukları yaşamasın diye göndermişsinizdir.Bunu anlayabilirim.
Ama sizde durum farklı eşiniz istemiş çocuğunuzun evden gitmesini.
Bu noktadan sonra o tiğnette bir adamla evli kalmanızın ne denli zor olduğunu tahmin edebiliyorum.
Sizin evliliğinizin miladı evladınızdan ayrılmak zorunda kalmanızla değişmiş bence.
Eşinizin diğer özelliklerine gelince,inanın evladınızı istememesi haricinde geri kalan hepsi masumane geldi bana.
O büyük nedenin yanında zayıf kaldılar.ayrılın diyemem buna siz karar verirsiniz.
Ama oğlunuzun özlemini çekerken de nasıl böyle yürür bilemem.
Eşiniz bu aşırı baskısı nedeniyle olayı boşanmaya kadar götürdüğünün farkında mı acaba? İkinci evliliğiniz olduğu için belki de sizin ondan da boşanmayı göze alamayacağınızı düşünüyor. Ortak çocuğunuz olana kadar büyük oğlunuzu iyi kötü idare etmiş anladığım kadarıyla eşiniz. Ama ondan da bir çocuk sahibi olduktan sonra, belki de elinizin kolunuzun bağlandığını düşünerek, sizi ilk çocuğunuzu eski eşinize yollamanın daha iyi olacağını düşünmeye itecek olaylar olmuş. Ben sizin ilk çocuğunuzu yeni eşiniz için feda ettiğinizi falan kesinlikle düşünmüyorum, siz doğru olduğunu düşündüğünüz şeyi yapmışsınız. Ama eşiniz, belki bunu bir milat gördü, kendini artık tam anlamıyla vaz geçilmez gördü. Sanırım, sizi çok sevip, kıskanması da var ortada.
Bir şekilde gerektiğinde ondan boşanabileceğinizi anlatabilirseniz, belki davranışları değişir biraz. Ama belki durumu ancak bir uzmanın yardımı ile aşılabilecek bir hale gelmiştir. Bu yolları denemeye değer bulur musunuz bilmem. Sonuçta birşey değişmeye de bilir. Mevcut duruma tahammül edilir mi edilmez mi, bu da sizin yapınıza bağlı. Kimi insan için bunlar hiç kafaya takılmayacak şeyler olabilirken, bir başkası için asla tahammül edilemez olabilir.
işte bu seviyeli bir eleştiridir hertürlü okurum teşekkür ederim yazınız için emin olun içinde benim ders alıp uygulayacağım çok şey var,
oğlum 14 yaşında ve 11 yıl hep benimleydi 3 yıldır babada emin ol çok güzel hatıralarımız var bukadarda dram haline getirmeyin olayı benim durumumdan daha beter olanlar var biz geçiş dönemi yaşıyoruz oğlumla bu 3 yıllık durumu oturup konuştuğumda anlıyor ve olgun cvplar veriyor siz niçin anlayamıyorsunuz neden aklınız almıyor ben onu anlamadım..gezin bakalım çocuğunu ezmiş yıllardır görmüyor yuvaya vermiyor falan bir konu varmı oraya cvp yazın lütfen sanırım algınız buna müsade ediyor
Rica ederim,faydalı olabilirsem sevinirim.
O yorumu çocuk odaklı yazmıştım ama evliliğiniz de eşinin o konu dışında ki davranışlarını ele alalım istemişsin.
Şimdi durumu tam bilmediğim için merak ettim;eşini çocuğunu yanınıza almak konusunda ikna edersen,
diğer olumsuz özelliklerini biraz törpüleyerek ya da böyle kabullenerek evliliğinizi devam ettirirmisin?
Ben az önce de söyledim,çocuk konusundan bağımsız konuşalım istiyorsun ama senin yaranın asıl sebebi bu.
yani eşine kırgınlığının,kızgınlığının,öfkenin çıkış noktası bu durum.
Eşine çok kızdım yaptığından dolayı ama;
eğer ki bu durumu sen değiştirmek istiyorsan ve onu ikna edebilirsen geri kalan herşeyi halledersiniz.
O geri kalan herşey çok kolay geliyor o durumun yanında.
Çünkü evlilik de tam anlamıyla uyum diye birşey yok bence;
aşırı hassas olan bir taraf ve sorumsuz ya da bencil diğer taraf varsa eğer;
evlilikler idare etmekle yürür.Yani kimsenin evliliği 4*4 lük değil.Ama kabul edilir şeyler vardır birde edilmeyenler.
Eğer aşk varsa eşinin asosyal olması,herşeyi eleştirmesi,sana karışması bir noktaya kadar kabul edilebilir.
Ama yoksa tahammül bile edilemez.
Ve çok özel değilse ayrılmaya karar verirsen yaşamını devam ettirmek için desteğin ve maddi gücün var mı?
Ailen ne kadar arkanda durur?Ya da çocuklarını yanına alıp bir düzek kurabilecek durumun olur mu?
Bunları merak ettim.
Çok doğru bir karar bence.ben de aynı sizin yaşadıklarınızı yaşıyorum.Sanki beni anlatmışsınız.Zaman zaman ben de düşündüm aynı şeyleri ama cesaretsizlikten mi nedir bilmiyorum olmadı işte.hele bir de yabancı bir ülkede bunu iliklerinize kadar hissediyorsunuz.Türkiye'deyken bu kadar çok takılmıyordu kafama.Çünkü çalışıyordum ve kendime göre bir sosyal çevrem vardı.
Ama çocuğunuzla aranaıza girmesine asla hakkı yok.belli ki çocuğunuzu yabancı gibi görüyor bütün erkekler gibi.Hakkınızda hayırlısı olsun.Boşanırsanız da fazla üzmeyin kendinizi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?