- 30 Kasım 2007
- 491
- 54
- 318
- Konu Sahibi MissLavinia
- #1
Bu konuyu açacağımı hiç düşünmezdim..
1 bucuk senelik ilişkim bitti. Evet her ilişki bitebiliyor, herkes terkedilebiliyor biliyorum. İnsanlar birilerinin ölümüne bile alışıp hayata devam ediyor onu da biliyorum. Ama bundan sonra ne yapacağımı bilmiyorum.
Uzak mesafe ilişkisiydi başından beri. Çok sevdik. Evlenmek istiyordu hep. Ben zamanı var diyordum. Aradan zaman geçtikçe bir eksiklik hissetmeye başladım. Çok ilgisizdi, bununla ilgili konu açmıştım yine. Ama benim için ilişkiyi bitirmeye bir sebep değildi. O böyleydi, huyu buydu, ben de kabul etmiştim. Ama son zamanlarda birşeyler oldu. Başka kızlarla konuştuğunu düşündürecek şeyler.. Ve benim güvenim azaldı. Güvenim azaldıkça onu bunalttım. Nereye gidiyorsun, kimle konuşuyorsun, neden yanıma gelmiyorsun gibi. Görüşme konusunu hiç açmadı. Ben açtım isteksiz davrandı. Bir saat önce gülerek konuşurken birden kavga etmeye başladık bu konu yüzünden. Çünkü bana gelmeye üşeniyorum dedi üstüne gittikçe. Ben konuları arayıp konuşurum, o ise telefonda konuşmayı hiç sevmez. Aradım, açmadı şuan sinirliyim sende ağlayacaksın biliyorum konuşmayalım dedi. Israr ettikçe daha çok sinirlendi. Açmadı. Sonra mesaj attı ara verelim diye. Bende bu ayrılmak demek zaten dedim. Ben seni sevdim yalan yok, ama sevgilim yanımda değil elini tutamıyorum göremiyorum soğuyorum dedi. Ben seninle evlenmek istedim ailem sürekli soruyor ne zaman evleniyorsunuz diye cevap veremiyorum hep önümü kestin ileriyi göremiyorum artık dedi. Ben seni hep istedim, gelecekle ilgili her planıma seni de dahil ettim ama sen bendeki yerini hiç anlamamışsın, herşeyi kafanda bitirmişsin, söyleyecek sözüm yok artık kendine iyi bak dedim. Vicdan yaptırma bana gibi şeyler söyledi cevap vermedim. İki gündür de konuşmuyoruz, ailem de ayrıldığımızı öğrendi, barışmamızı istemiyolar. Arkadaşlarım da öyle.
Ben ise ne yapacağımı bilmiyorum. Ilk defa evlilik hayali kurdum, hatta son zamanlarda adının konmasını istecektim ama onun isteksizliği beni de itti. Siz olsanız barışmak istermiydiniz? Içim o kadar acıyorki. Mesaj atsam ya da arasam diyorum ama kendimi küçük düşürmek de istemiyorum, bitirmiş diyorum. Ama dayanmak çok zor.
Bikaç kişi konuşmak görüşmek istiyor, o kadar boşluktayımki yanlış kararlar vermekten korkuyorum..
1 bucuk senelik ilişkim bitti. Evet her ilişki bitebiliyor, herkes terkedilebiliyor biliyorum. İnsanlar birilerinin ölümüne bile alışıp hayata devam ediyor onu da biliyorum. Ama bundan sonra ne yapacağımı bilmiyorum.
Uzak mesafe ilişkisiydi başından beri. Çok sevdik. Evlenmek istiyordu hep. Ben zamanı var diyordum. Aradan zaman geçtikçe bir eksiklik hissetmeye başladım. Çok ilgisizdi, bununla ilgili konu açmıştım yine. Ama benim için ilişkiyi bitirmeye bir sebep değildi. O böyleydi, huyu buydu, ben de kabul etmiştim. Ama son zamanlarda birşeyler oldu. Başka kızlarla konuştuğunu düşündürecek şeyler.. Ve benim güvenim azaldı. Güvenim azaldıkça onu bunalttım. Nereye gidiyorsun, kimle konuşuyorsun, neden yanıma gelmiyorsun gibi. Görüşme konusunu hiç açmadı. Ben açtım isteksiz davrandı. Bir saat önce gülerek konuşurken birden kavga etmeye başladık bu konu yüzünden. Çünkü bana gelmeye üşeniyorum dedi üstüne gittikçe. Ben konuları arayıp konuşurum, o ise telefonda konuşmayı hiç sevmez. Aradım, açmadı şuan sinirliyim sende ağlayacaksın biliyorum konuşmayalım dedi. Israr ettikçe daha çok sinirlendi. Açmadı. Sonra mesaj attı ara verelim diye. Bende bu ayrılmak demek zaten dedim. Ben seni sevdim yalan yok, ama sevgilim yanımda değil elini tutamıyorum göremiyorum soğuyorum dedi. Ben seninle evlenmek istedim ailem sürekli soruyor ne zaman evleniyorsunuz diye cevap veremiyorum hep önümü kestin ileriyi göremiyorum artık dedi. Ben seni hep istedim, gelecekle ilgili her planıma seni de dahil ettim ama sen bendeki yerini hiç anlamamışsın, herşeyi kafanda bitirmişsin, söyleyecek sözüm yok artık kendine iyi bak dedim. Vicdan yaptırma bana gibi şeyler söyledi cevap vermedim. İki gündür de konuşmuyoruz, ailem de ayrıldığımızı öğrendi, barışmamızı istemiyolar. Arkadaşlarım da öyle.
Ben ise ne yapacağımı bilmiyorum. Ilk defa evlilik hayali kurdum, hatta son zamanlarda adının konmasını istecektim ama onun isteksizliği beni de itti. Siz olsanız barışmak istermiydiniz? Içim o kadar acıyorki. Mesaj atsam ya da arasam diyorum ama kendimi küçük düşürmek de istemiyorum, bitirmiş diyorum. Ama dayanmak çok zor.
Bikaç kişi konuşmak görüşmek istiyor, o kadar boşluktayımki yanlış kararlar vermekten korkuyorum..
