- 7 Mart 2025
- 17
- 5
- 1
- 26
- Konu Sahibi ildenizece
-
- #1
Ladyler selaam, nasılsınız? Hepinize muhteşem zamanlar diliyorum!
Ben Ece. 26 yaşındayım. Bu yıl şubat ayında henüz senesi bile dolmamış evliliğimi bir de hamilelikte taçlandırdım. Ev, tam zamanlı bir ofis, yaz tatili derken bu zamana kadar iyi geldim. 29+4'ten bildiriyorum; buralar artık biraz sabırsız...
Gebeliğim nasıl mıydı? İlk haftalar zaten bir şey anlamıyorsunuz, var mı yok mu, kan mı versem test mi yapsam, eşime söylesem mi söylesem mi derken nihayetinde 6. haftada kalp atışını duyduk babymin. Heyecanlı günlerdi tabii. Taa ki o aksi kusmalar başlayana kadar... Tam 16 haftalık oluncaya kadar düzenli kustum. Bazen günde 4-5 kez. Günlerce evde yattım halsizlikten, bakın midem bulanmıyordu. Öyle bi'anda bir öğürükle kendimi klozetin başında buluyordum. Vallahi dışarıda da poşetsiz gezemez olmuştum. Çok tatsızdı çok! Neyseki bu dönemde 6-7 kilo verdim de zaten yeni evliliğin getirdiği o şişkoluk biraz gitti. Yoksa üzerine şimdiye kadar aldığım kilo da eklenseydi vay halime!
Sonra kusmalarım durdu. İnanır mısınız, sanki hayat yeniden akmaya başladı, gün ne kadar mutlu başlıyor nasıl güzel doğuyordu güneş... yeniden yaşama isteğim geldi. O zaman anladım ki altın çağ başlıyordu: 2. Trimester yani. Bu dönemde zaten havalar da ısınıyordu, biz kendimizi bir haftasonu ormana gezmeye, bir haftasonu yaylaya kamp yapmaya atıyorduk. Üzerine bir de sezon başında yıllık iznimizi kullanıp taaa en en erken rezervasyon diye geçen sene kasımda aldığım otel tatiline gittik. Ee hesap kitap yapıyoruz mevzu tatil de olsa! Dönüşte de egeyi turlaya turlaya geri kürkçü dükkanına geldik.
Arada pek bir şey olmadı, işe gittim geldim yattım... Bugüne kadar öyle devam ettim. Bugün baktım ki 30 hafta kapıda! E temizlik de şart... evi kim bilir ne götürüyor.. üstüne bir de kayınvalidem tutturuyor evini temizleyeceğiz daha senin diye. Yahu temizleyeceğiz de, ben sen varken yapamam işte bir şey be, içim rahat etmiyor başkasının yaptığı işten, bir de tepemde dikilecek olsa! Eyvah dedim Ece koş kızım, sen kayınvaliden damlamadan şööyle bi camlarını siliver, perdelerini yıka, halılarını topla yıkamaya gönder...
Bugün akşama kadar bunlarla uğraştım. Daha kapılar silinecek, koltuklar yıkanacak, hele mutfak, hele hele yatak odası, o bazanın altı o gardrop...
Neyseki iki hafta sonra yani 16 eylülde 32. haftada doğum iznine ayrılıyorum. 15 gün kalmış yani. 15 gün içinde bu temizliği bitirsem işte inşallah kayınvalidem fark etmeden, sonra izne çıktığım hafta bebişimin kıyafetlerini yıkar yıkar ütülerim. Gayrı doğumu beklerim. Oy anasının kuzusu.
Akşam akşam öyle bi yazasım geldi, dedim Ece herhalde bir sen değilsin hal bilen, bu durumda olan. Dedim en iyisi ben yazayım. Okuyan, aynı durumda olan olursa belki yazan olur, olmazsa da senin hikayen bi kenarda durur.
Hepinizi öpüyorum, sevgiler çıtır anneler!
Ben Ece. 26 yaşındayım. Bu yıl şubat ayında henüz senesi bile dolmamış evliliğimi bir de hamilelikte taçlandırdım. Ev, tam zamanlı bir ofis, yaz tatili derken bu zamana kadar iyi geldim. 29+4'ten bildiriyorum; buralar artık biraz sabırsız...
Gebeliğim nasıl mıydı? İlk haftalar zaten bir şey anlamıyorsunuz, var mı yok mu, kan mı versem test mi yapsam, eşime söylesem mi söylesem mi derken nihayetinde 6. haftada kalp atışını duyduk babymin. Heyecanlı günlerdi tabii. Taa ki o aksi kusmalar başlayana kadar... Tam 16 haftalık oluncaya kadar düzenli kustum. Bazen günde 4-5 kez. Günlerce evde yattım halsizlikten, bakın midem bulanmıyordu. Öyle bi'anda bir öğürükle kendimi klozetin başında buluyordum. Vallahi dışarıda da poşetsiz gezemez olmuştum. Çok tatsızdı çok! Neyseki bu dönemde 6-7 kilo verdim de zaten yeni evliliğin getirdiği o şişkoluk biraz gitti. Yoksa üzerine şimdiye kadar aldığım kilo da eklenseydi vay halime!
Sonra kusmalarım durdu. İnanır mısınız, sanki hayat yeniden akmaya başladı, gün ne kadar mutlu başlıyor nasıl güzel doğuyordu güneş... yeniden yaşama isteğim geldi. O zaman anladım ki altın çağ başlıyordu: 2. Trimester yani. Bu dönemde zaten havalar da ısınıyordu, biz kendimizi bir haftasonu ormana gezmeye, bir haftasonu yaylaya kamp yapmaya atıyorduk. Üzerine bir de sezon başında yıllık iznimizi kullanıp taaa en en erken rezervasyon diye geçen sene kasımda aldığım otel tatiline gittik. Ee hesap kitap yapıyoruz mevzu tatil de olsa! Dönüşte de egeyi turlaya turlaya geri kürkçü dükkanına geldik.
Arada pek bir şey olmadı, işe gittim geldim yattım... Bugüne kadar öyle devam ettim. Bugün baktım ki 30 hafta kapıda! E temizlik de şart... evi kim bilir ne götürüyor.. üstüne bir de kayınvalidem tutturuyor evini temizleyeceğiz daha senin diye. Yahu temizleyeceğiz de, ben sen varken yapamam işte bir şey be, içim rahat etmiyor başkasının yaptığı işten, bir de tepemde dikilecek olsa! Eyvah dedim Ece koş kızım, sen kayınvaliden damlamadan şööyle bi camlarını siliver, perdelerini yıka, halılarını topla yıkamaya gönder...
Bugün akşama kadar bunlarla uğraştım. Daha kapılar silinecek, koltuklar yıkanacak, hele mutfak, hele hele yatak odası, o bazanın altı o gardrop...
Neyseki iki hafta sonra yani 16 eylülde 32. haftada doğum iznine ayrılıyorum. 15 gün kalmış yani. 15 gün içinde bu temizliği bitirsem işte inşallah kayınvalidem fark etmeden, sonra izne çıktığım hafta bebişimin kıyafetlerini yıkar yıkar ütülerim. Gayrı doğumu beklerim. Oy anasının kuzusu.
Akşam akşam öyle bi yazasım geldi, dedim Ece herhalde bir sen değilsin hal bilen, bu durumda olan. Dedim en iyisi ben yazayım. Okuyan, aynı durumda olan olursa belki yazan olur, olmazsa da senin hikayen bi kenarda durur.
Hepinizi öpüyorum, sevgiler çıtır anneler!