- Konu Sahibi kaderiminoyunu
-
- #21
aynı evin içindeyim cnm
Şimdi 2 gece kalsam 3.günün sabahı ben bi evime gidip havalandırayım diyorum mutlaka :) Sende alışacaksın..Sürekli kaynananlarla fln gitmeye alıştırma yavaştan yavaştan onlar gidelim diyince hastayım de bişey de eşinle gitmeye çalış bence..Kaynananla yakınmı oturuyorsunuz??
kızlar ben beraber oturduğum için bu kadar çok özlüyorum eğer kendi düzenim olsaydı bukadar gitmek istemezdim baba evime.ama benim bi düzenim yok
bence ayrı evin de olsa istersin.bak kendimden bir şey anlatayım.biz evleneli 4-5 ay oldu ve sadece 1 kez onu da tek başıma gittim.ama o günü hatırlayınca hal boğazıma bir şeyler düğümlenir hemen.çünkü hiçbir şey aynı olmuyor.annemin babamın kardeşlerimin her şeyini çok ama çok özlüyorum.şuan bile o gün beni ilk gördüklerinde yüzlerindeki ifade ve dönüşte gecenin yarısı yollarda otobüste hüngür hüngür ağlayışım ve canım annemin yüzündeki o burukluk hiç gitmez gözümün önünden.
kendini misafir gibi hissetsende
aileni istediğin zaman görüyorsun
o kadar çok isterdimki sabah evimden çıkıp anneme gidip
akşamda evime dönmeyi
aradaki 12 saatlik mesafe ancak tatillerde bunu yapmamı sağlıyor
hele ki doğuk büyüdüğün memleketi geride bırakıp gitme zorunluluğu
tatil bitişi ayrılmak insanı çok yaralıyor
3 yıl olmasına rağmen her dönüşümde ağlarımda ağlarım
bu gibi durumda olanlaı düşünüp şuan ki durumuna şükret
istediğin zaman aileni görmek o kadar büyük bir nimet ki
senin şuan için sadece zamana ihtiyacın var
kolay değil
O günler geri gelse keşke....Küçük kardeşim bensiz uyumazdı hiç , onu okuldan almaya bile ben giderdim......yemeği beraber yer , kahvaltıyıberaber edrdik.......Beraber giderdik gezmeklere.......Annem ders çalışıyorum diye hiç bir iş yaptırmazdı bana.....Şimdi yine ders çalışıyorum ama aynı zamanda eşime , kızıma ve ev işlerine de yetmeye çalışıyorum...Geçen yıl 1 hafta ailemde kaldım da daha hala unutamıyorum o günleri , eskiye dönmek çok güzeldi.......yazını okurken boğazım düğümlendi, bi ben zannediyordum anne baba evine hasret meğer ne çok arkadaşım varmış.demek herkes bu duyguyu içinde saklıyor. ben evleneli 4 buçuk sene oldu hala aklım evimde,eşimi seviyorum çok şükür huzurum da yerinde ama anne baba apayrı,,,, erkek kardeşim ve abimle oturup muhabbet etmeyi,gece uyumadan bitmek bilmeyen sohpetlere dalmayı , annemle kahve içip konuşmayı,göğsünde ağlamayı, babama yemek yapmayı, olmadık yere surat asıp gönlümü almasını beklemeyi ve daha birçok şeyi o kadar özledim ki. en tatsız yemeklerimi,pastalarımı bile ne çok beğenirdi babam, kahvaltıyı hazırlayıp uyandırırdı anacığım ne güler yüz beklerdi ve temizlik ne sağduyu ...sebepsiz severlerdi. çok özledim evimin ,odamın kokusunu...
kızlar ben beraber oturduğum için bu kadar çok özlüyorum eğer kendi düzenim olsaydı bukadar gitmek istemezdim baba evime.ama benim bi düzenim yok
O günler geri gelse keşke....Küçük kardeşim bensiz uyumazdı hiç , onu okuldan almaya bile ben giderdim......yemeği beraber yer , kahvaltıyıberaber edrdik.......Beraber giderdik gezmeklere.......Annem ders çalışıyorum diye hiç bir iş yaptırmazdı bana.....Şimdi yine ders çalışıyorum ama aynı zamanda eşime , kızıma ve ev işlerine de yetmeye çalışıyorum...Geçen yıl 1 hafta ailemde kaldım da daha hala unutamıyorum o günleri , eskiye dönmek çok güzeldi.......
Ne kadar yakın olsak da HAYAT tamamen değişiyor evlendiğimizde....
duygularını ne güzel yazmışsın canım ya çok üzdün beni.....eskiden negüzeldi herşey.....sıcacık sobanın yanında annemin yaptığı sıcacık bir çorba babamın verdiği güven...nekadar güzelmiş bekarlık...az bi hasta olsam babam hemen hasteneye götürürdü cebinde parası olmasa borç ilaç alırdı..annem iş yaptırmazdı ben hastayken koşa koşa gider meyve alırdı iyileim diye..başımdan ayrılmazdı...kardeşlerimle sarılmak onları koklamak ...babamı sevmek..annemi sevmek...herşey okadar güzelmiş ki meğer....onlarsız hergeçen günüme yanıyorum.hayattalar ama ben onları göremiyorum .onlarsız yaşıyorum...bazen hep beraber oturmaya gidiyoruz biyerlere annemlerde geliyor ..kalkma zamaı gelince kayınpederimin peşine takılıp gitmek onları arkamda bırakma çok zoruma gidiyor..halbuki eskiden babamın peşine takılırdım onlarla beraber gelir beraber giderdik..şimdi ne onlarla gidiyorum biyerlere ne onlarla kalkıyorm...onlara misafir olmak nekadar ağır..birden bire misafirleşiyorsun...23 senemi koyunlarında geçirdiğim anama babama..küçük kardeşim bile uzaklaştısanki benden..halbuki ben onla yatardım onu ben büyütmüştüm....şimdi yanlarında bikaçgün kalsam ya kaynanam ya kayınpeder bişe dermi diyerek kalıyorum ..ama eskiden ölemiydi ne onlar vardı ne sorumluluklar...masumca onların yanındaydım..şimdi el oldum..beyaz gelinlikle eşim elimden tuttu götürdü beni..bunları ben istedim eşimle mutluyum ama ailemin sevgisi daha ağır basıyor..bazen diyorumki heşeyi bırakıp gideyim yanlarına eskiye dönelim yine...ama bu artık ikansız artık evli bir kadın oldum...evin en nazlı kızı değilim..biça gün yanlarında dursam batar oldu etrafa....onlara geri dönüşüm yok artık misafir gibi arada görürüm işte....ama yetmiyor aylarca kalsam belki anca geçer özlemim....şimdi hastalanınca beni babam gibi annem gibi kollayan yok....eşim ilgilenir ama onların yerini tutmuyor...annem iş yaptırazdı hastayken dedim yaa şimdi kaynanam öle mi az yatsam dayanır kapıya....kayınpeder sormaz bile neyin var diye..ben babamı istiyorum annemi istiyorum...dün teyzeme gittik sırf anneme benziyor diye hep baktım ona yanından ayrılmak istemedim nedense ona bakıkça uykum geldi bi şefkat gördüm anne şefkati.....bazen kayınpederim hadi babanlara gidelim dior hep beraber gidiyoruz ama bu bana çok koyuyor misafir gibi yabancıların içinde giriyorum o eve hele bide daha onlara doyamadan haid kalkalım deyince ozaman yaşlar boşanıyor gözlerimde..oyüzden olabildiğince kaçarım o adamla annemlere gitmekten..eşimle gidince böle olmuyorum ama mutlu oluyorum..ama onlarla gidince bambaşka oluyorum..beraber oturduğumuz içinde onları atlatıp bize gitmesi biraz zor oluyor....ben hiç iyi değilim napıcam böyle ..onlarsız nasıl yaşıcam 5ay oldu evleneli hala alışamadımve şuan hüngğr hüngür ağlıyorum özlemden fazla uzak değiliz ama yinede eskisi gibi olmuyor görmem lazım onları ayaklarına kapanıp bırakmayın göndermeyin nolur demek istiyorum çok ağlıyyorum napıcam ben
Ne kadar şanslısın biliyo musun.. Ardına baktığında aileni gülümseyerek hatırlıyosun. Şevkatlerini sevgilerini hatırlıyosun.. Başına ne gelirse gelsin gidip sığınacağın bir yerin olduğunu biliyosun..
Düşünüyorum da ben evlendikten sonra özlemle hatırlayacağım bi evim olamayacak hiç bir zaman. Hasta olduğumda koşup meyve alan anne figürü yerine ''Hadi kalk şurayı süpür. Yatınca da hastasın kalkınca da. En azından eve bi faydan olsun'' diyen anne gelicek benim gözümün önüne. Tartışmalar, şiddet, ilgisizlik. Özlemle hatırlayacağım tek şey kardeşlerim olcak belki de..
Çok kıymetli bi duygu şuan yaşadığın. Evet belki hüzünlü ama kıymetli.
Herkese nasip olmaz değerini bil..
içimi erittin şimdi sakuura bacı:105::105::105:
bekarlık sultanlıktır diye boşuna dememişler. aynen öyle hayat tamamen değişiyor evlendikten sonra. hadi biz yine evimizde huzurmuz yerindeyse bi nemze rahat ediyorum ama anne-baba öyle mi 'acaba kızımın yeri güzel mi,keyfi yerinde mi,şunu yedi mi bunu içti mi , üzüldü mü,ağladı mı, yoruldu mu ' diye düşünmekten hiç bişeyin keyfini yaşayamıyorlar. Allah onlara da bize de sabir versin. yapacak bişey yok arkadaşım
Öyle tabi bekarlık sulTANlık...Şimdi 18 yaşında kız kardeşim var ruyalarıma giriyorr evleniyor ve ben nasıl ağlıyorum evlenme kardeşim diye......Ben yani eşimle mutluyum çok şükür ama yine de bu mutluluk ESKİ günlere hİÇ benzemiyor Hİç......İki naz yapsan göze batar , hasta olsan eve bakan olmaz..Heleki bir de elşimin ailesine anne baba demek çok zor geliyor.....Kendi annemin ,BAbamın ,kardeşlerimin yeri APAyrı , bambaşka.........
heyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy tanıdımmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm seniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii:)
Öyle tabi bekarlık sulTANlık...Şimdi 18 yaşında kız kardeşim var ruyalarıma giriyorr evleniyor ve ben nasıl ağlıyorum evlenme kardeşim diye......Ben yani eşimle mutluyum çok şükür ama yine de bu mutluluk ESKİ günlere hİÇ benzemiyor Hİç......İki naz yapsan göze batar , hasta olsan eve bakan olmaz..Heleki bir de elşimin ailesine anne baba demek çok zor geliyor.....Kendi annemin ,BAbamın ,kardeşlerimin yeri APAyrı , bambaşka.........
Canım benim........23 yıl geçirdiğin evde bir anda yabancılaşıyor belki daha uzun yıllar başkalarının evi senin yuvan olacak ama ana babanın tadınıda hiçbirşey vermeyecek zamanla alışacaksın şuan böyle hissetmen çok normal ben 6 yıllık evliyim ve bu yıl birkez daha anladımki sen o evde hiç misafir olmuyorsun sen kendini öyle hissediyorsun ben yıllar sonra bir sebeple ailemin evinde kaldım 15 gün ilk günler evimi kendi evimi aradım ama sonra kızlıgımdaki gibi olmaya başladım...SEN NEKAADAR BÜYÜRSEN BÜYÜ SEN O GELİNLİKLE ÇIKTIGIN EVE MİSAFİR DEĞİLSİN ... GÖRECEKSİN BU HAYATTAKİ SENİN İLK VE TEK EVİN AİLENİN EVİ...ve bir evladın olana kadar böyle hissetmeye devam edeceksin benim için böyle ben en güzel evdede otursam milyarlarca lira verip en güzel evide alsam gün gelir herşey silinip yokolabilir ama ana babanın iki oda evide olsa bir ömür orası hep senin kendi evindir...bunu böyle bil bu güvenle mutlu bir evlilik geçir kimse misafir değil kimse yabancı değil
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?