benim annemde sezdiğim şey olayı kabullenmiş gibi tabi bu durumun ona etkisini tahmin edersiniz.. annemin bugun bile babam hakkında bişeylerden bahsedecek olsa gözleri ışıl ışıl eder yani hala deli gibi seviyor bizde bırakıp gitmek konusunda bizi bahane ediyor gibi.. annem kadının amacını biliyor ve bu yüzden babamı kadına yem etmemeye çalışıyor ama gururuna yedirip de tam bir harekette de bulunmuyor.. babam her gün en geç 6 -7 gibi eve gelir annemin bi dediğini 2 ettirmez arada okdar çok tutarsız şey var ki çoğu kez bu yüzden kararsız kalıyorum ama annem çok ufak şeylerden mutlu olmanın yollarını arıyor tabi..
yarın kalkıp babama bişey diyecek olsam annem yüzünden bişey diyemem çünkü o olayları biliyor olmasına rağmen susuyor.. ben bir adım atacak olursa annemin boyun eğmeden çekip gitmesi gerekiyor.. belki de bunu yapmak istemiyor sebebi ben olmak istemiyorum sonuçta biliyor oda en az benim kadar
Tahmin ettiğim gibi, anneniz boşnmayı bir takım kendince nedenlerden dolayı babanızı kaybetmek,terkeden/terkedilen olmak adına erteliyor.
Bu kararına etken olanlar yaşadığı rahat hayat, sizler, alışkanlıkları, sevgisi, terkedilme korkusu, yalnızlık korkusu, maddi kaygılar, "diğer kadın..." vs gibi nedenler olabilir.
Tabi annenizin bu kararı yanlıştır/doğrudur bunun değerlendirmesini yapmak şu noktada bize düşmez elbet; ama burada sizin bu olaydan etkilendiğinizi ve son derece babanızın bu tutumundan rahatsız olduğunuzu görüyorsak; ortada yanlış giden birşeyler var demektir...
Doğru demişsiniz; şu noktada annenizin rahatsızlığını kendisi belirtmiyorken kalkıpta sizin babanıza birşey dememeniz makul bir hareket.
Aslında ilk demek istediğim buydu...
Ne yazık ki böyle bir durumda sizin yapabileceğiniz,size düşen pek birşey yok.
Çünkü bu durum sizin sorumluluğunuza her ne kadar giriyor ise, bir o kadar da sizin sorumluluğunuzun dışında olan bir durum...
Yani bu olayı çözümleyecek olan/babanızla konuşacak olan anneniz, bu kişi siz değilsiniz. O yüzden kendinizi mümkün olduğunca bu konuda sorumlu hissetmeyin.
Siz sadece annenize tüm rahatsızlığınızı, bu durumdan nasıl olumsuz etkilendiğinizi, kısaca kendiniz/anneniz hakkında tüm duygu ve düşüncelerinizi belirtin.
Annenizin belki de bu durumu farkedip olayları farklı sentezleyip daha makul kararlar almasını sağlar.
Aslında benim önerim imkanınız var ise-sanıyorum ki var- annenizle birlikte bir psikiyatır/danışmanlık desteği alıp uzman bir el ile birlikte bu meseleyi çözmeniz.
Bu konuda annenizi ikna etmeye çalışın.