Şuan içimi dökmek istiyorum okadar iyi geliyorsunuz ki bana, hatalarımı söylemeniz gözümü daha çok açıyor.
Ailem sürekli yanımda beni hiç yanlız bırakmıyorlar. Kendimi şuan bi kafesden çıkmış gibi hissediyorum. Onunla birlikteyken ailemin yanında hiç rahat değildim sürekli ne der sonra bana kızar mı diye düşünmekten olduğum gibi davranamıyordum. Mesela önceden çok neşeliydim. Evde hep ben eğlendirirdim herkesi ama evlendikten sonra hep aman eşim ne der aman şunu yaparsam kızar demekten kendimi geri çektim herşeyden.
Babam dönmemi kesinlikle kabul etmiyor, helede o cinsellikle olan konuyu söylemiş annem babama ilk defa üstü kapalı konuştu. Kızım ilerde cocuğun olmazdı yılların giderdi kendini yıpratırdın dedi. Abim ablam yengem hepsi bendeki değişkliği fark etmiş ama ben hep dışarıya mutluyum pozu verdiğim için karışmak istememişler. Ufak Tefek kavgalardır diye düşünmüşler.
Eşimi bütün ailem çok seviyordu gerçekten Yani öz evlatlarından kardeşlerinden ayırmadılar. Hep olumlu yaklaştılar hatta annem hep dedi kızım bi insanın parası olmayabilir ama insan olsun derdi. Bende annem babam hayal kırıklığına uğramasın diye belki düzelir onun bu kötü huyunu ben bileyim ben düzeltmeye çalışayım diye gizledim.
9 aylık evliliğimin sanırım 3 ayı mutlu geçmiştir. Geri kalanında hep bana pisikolojik baskı kumar yalan hepsini yaptı. Ama öyle güzel oyuncuymuş ki hep onun o duygu sömürülerine kandım. Hep üzüldüm ona. Hep aman o üzülmesin ama sıkılmasın diye kendimden vazgeçtim. Mesela o sevmiyor diye en sevdiğim kıyafetlerimden vazgectim yanlış anlamayın açık eşyalar olduğu için değil tarz olarak beğenmediği için. Saçımı açık kıvırcık yapmayı çok severdim. O saçımı at kuyruğu beğeniyor diye sürekli öyle yapardım.
Tabikide mutlu günlerimiz oldu mesela bana sarılmaları bana bu hayatta yaptığım tek doğru şey seninle evlenmekti demesi. Ben onu çok sevmiştim. Gerçekten çok sevdim. Ki ben ilk defa sevmenin ne demek olduğunu bildim. Karşılıksız yaptım herşeyi hiç bişey beklemeden. Ama şimdi anlıyorum ki beni hiç sevmemiş. Beni hep kullanmış. Eğer beni sevse böyle yapmazdı değil mi ? Hasta olsa bile bunu kabul eder tedavi olurdu yada ipleri benim elime verip düzelmeye çalışırdı. O hep hata yaptı ve sonra hayatına devam etti. Hiç birşey olmamış gibi. Bi iki gün kötüydü ama sonra yine eskisi gibi. Mesela sevse arardı, tamam ben hatalıyım ama seni bırakmak istemiyorum derdi. Ama o şuan muhtemelen anneme babama bütün 9 aydır olanları anlattığım için beni suçluyordur hatta nefret ediyoRdur benden.
Gecicek biliyorum. 23 yaşındayım kendi işim var kendi ayaklarım üzerinde duruyorum. Bidaha sevemem biliyorum ama bundan sonra hayatımı anne ve babama adayacağım. Çocuğumda olmasın olsun. Yiğenlerimle mutlu olurum. Düzelse şimdiye kadar düzelirdi değil mi ? Beni hiç sevmemiş hep seviyormuş gibi yapan bi adam için 3 sene çabalamışım. Nasip kısmet kaderim böyleymiş yaşayacağım.
Ailem sürekli yanımda beni hiç yanlız bırakmıyorlar. Kendimi şuan bi kafesden çıkmış gibi hissediyorum. Onunla birlikteyken ailemin yanında hiç rahat değildim sürekli ne der sonra bana kızar mı diye düşünmekten olduğum gibi davranamıyordum. Mesela önceden çok neşeliydim. Evde hep ben eğlendirirdim herkesi ama evlendikten sonra hep aman eşim ne der aman şunu yaparsam kızar demekten kendimi geri çektim herşeyden.
Babam dönmemi kesinlikle kabul etmiyor, helede o cinsellikle olan konuyu söylemiş annem babama ilk defa üstü kapalı konuştu. Kızım ilerde cocuğun olmazdı yılların giderdi kendini yıpratırdın dedi. Abim ablam yengem hepsi bendeki değişkliği fark etmiş ama ben hep dışarıya mutluyum pozu verdiğim için karışmak istememişler. Ufak Tefek kavgalardır diye düşünmüşler.
Eşimi bütün ailem çok seviyordu gerçekten Yani öz evlatlarından kardeşlerinden ayırmadılar. Hep olumlu yaklaştılar hatta annem hep dedi kızım bi insanın parası olmayabilir ama insan olsun derdi. Bende annem babam hayal kırıklığına uğramasın diye belki düzelir onun bu kötü huyunu ben bileyim ben düzeltmeye çalışayım diye gizledim.
9 aylık evliliğimin sanırım 3 ayı mutlu geçmiştir. Geri kalanında hep bana pisikolojik baskı kumar yalan hepsini yaptı. Ama öyle güzel oyuncuymuş ki hep onun o duygu sömürülerine kandım. Hep üzüldüm ona. Hep aman o üzülmesin ama sıkılmasın diye kendimden vazgeçtim. Mesela o sevmiyor diye en sevdiğim kıyafetlerimden vazgectim yanlış anlamayın açık eşyalar olduğu için değil tarz olarak beğenmediği için. Saçımı açık kıvırcık yapmayı çok severdim. O saçımı at kuyruğu beğeniyor diye sürekli öyle yapardım.
Tabikide mutlu günlerimiz oldu mesela bana sarılmaları bana bu hayatta yaptığım tek doğru şey seninle evlenmekti demesi. Ben onu çok sevmiştim. Gerçekten çok sevdim. Ki ben ilk defa sevmenin ne demek olduğunu bildim. Karşılıksız yaptım herşeyi hiç bişey beklemeden. Ama şimdi anlıyorum ki beni hiç sevmemiş. Beni hep kullanmış. Eğer beni sevse böyle yapmazdı değil mi ? Hasta olsa bile bunu kabul eder tedavi olurdu yada ipleri benim elime verip düzelmeye çalışırdı. O hep hata yaptı ve sonra hayatına devam etti. Hiç birşey olmamış gibi. Bi iki gün kötüydü ama sonra yine eskisi gibi. Mesela sevse arardı, tamam ben hatalıyım ama seni bırakmak istemiyorum derdi. Ama o şuan muhtemelen anneme babama bütün 9 aydır olanları anlattığım için beni suçluyordur hatta nefret ediyoRdur benden.
Gecicek biliyorum. 23 yaşındayım kendi işim var kendi ayaklarım üzerinde duruyorum. Bidaha sevemem biliyorum ama bundan sonra hayatımı anne ve babama adayacağım. Çocuğumda olmasın olsun. Yiğenlerimle mutlu olurum. Düzelse şimdiye kadar düzelirdi değil mi ? Beni hiç sevmemiş hep seviyormuş gibi yapan bi adam için 3 sene çabalamışım. Nasip kısmet kaderim böyleymiş yaşayacağım.
