BABAMI BIZE BAĞIŞLA ALLAHIM

Allah rahmet eylesin babanıza, cok üzüldüm Allah'in takdir ettigi olur ve hepimiz faniyiz, öleceğiz... Allah'in razi oldugu amelleri bolca işleyip babaniza hediye edebilirsiniz, bu sekil faydaniz dokunur. Rabbim peygamber efendimize komşu eylesin babacığınızı
 
Inan sanki bugün bir hayali yasadim.Sanki hicbirsey gercek degildi.Ki ben senden kimbilir kac yas büyüğüm.Ama yine de dermansız kaldim.Allah iki babayi da cennet mekan eylesin .Sana hic kiyamadim daha yasin da ufak kardesim ahh.
 
Mune Allah razı olsun birdaha baba diyemeyecek olmak çok acı
Canım, ben de babamı kaybedeli seneler oldu. Öyle düşünme, bu bir yokluk değil. Sadece mekan değiştiyorlar, hala varlar..

Ve hepimiz aynı durakta bekleyen yolcularız. Kimisinin otobüsü diğerinden önce kalkıyor, evet, ama kavuşmak sandığımız kadar uzakta değil...
 
Dedim ki acaba ben mi yazdım bu mesajları. ne kadar tanıdık bir acı. 42 gun oldu ömrümü , canımı , kızımın dedesini , evimizin neşesini direğini kaybedeli.
13 gün yoğun bakımda yattı hiç kötüye giden birsey yoktu. entübeye çok uzağız dediler cumartesi günü ama pazartesi çalan telefon hayatımızı yaktı yıktı kor etti . Yoluna kurban olduğum canım babam. Alamadığı nefeslere , duran kalbine ömrümü feda ettiğim babam bizi yanlız caresiz yetim bıraktı gitti. Hayatın hiçbir anlamı kalmadı sanki.
Nasıl yaşanır nasıl dayanılır hiç bilmiyorum. Bugün 2 aydan sonra iş başı yapmak zorunda kaldım ama felaket bir gündü. Sanki herşey normalmiş yolundaymış gibi işe dönmek içimi yaktı resmen. Ah babam ah benim yattığı yerlere kurban olduğum babam nerdesin.

yoğun bakıma gitmeden önce normal odada görüntülü konuştuk iyi göründü gözüme. Bi çık sen 1 senedir yanlız başına inşaatıyla uğraştığın oturmayı hayal ettiğin köydeki evinde ayaklarının dibinde kurban kesecem dediğim babam . Ah babam nerdesin ....
 
Canim yogun bakimdaki doktorlarin hemsirelerin ihmali oldugunu dusunmuyorum bilemiyorum tabi ki.ama annem yogun bakimdayken ordaki butun saglik calisanlari canla başla calisiyorlardi gercekten.tabi ki isini duzgun yapmayanlar da vardir ama Allah razi olsun annemle cok ilgilendi yogun bakim doktoru falan ve yogun bakimda günde kac kisi ölüyormus koronadan.annem hastaneden cikar cikmaz bunu soylemisti bize tv de gercek sayilari vermiyorlar günde yanimda kac kisi ölüyordu dedi onlara bakarak ben de mi ölecem sıra bana ne zaman gelecek diye dusunmus hep.psikolojisini duzeltmek icin cok ugrastik.simdi Allah a sukur iyi annem.Allah bu hastaligi kimsenin basina vermesi.hala da bitmis degil bu hastalik ne olacak bilmiyorum
 
Ay Paylaşımlarınızı okudum ve hep dua ettim inşallah babanız kurtulur diye çünkü aynı süreçlerden bizde ablamın eşi için geçtik. Koronanın son zamanında tedbir amaçlı diye hastaneye aldılar. Yine tedbir amaçlı yoğun bakıma alındı. Yüzüstü yatamadığından yine tedbir amaçlı entübe edildi, entübe olmadan birgün önce oğlundan köfte pilav, tatlı isteyen telefonda sesi gayet iyi gelen insanın ertesi sabah entübe olması haberiyle yıkıldık. Bizde de önce sebebsiz tansiyon düşmeleri yaşandı sonra kan takviyesi yapıldı ama maalesef dayanamadı, kalp iflas etti ve eniştemizi kaybettik. Babamı 12 yıl önce kaybetmiş, hala yokluğuna alışamamış babasız evlenmiş ve baba yerine koyduğumuz insanı da 5 mayıs ta 62 yaşın da bu bela hastalıktan kaybetmenin acısıyla başbaşayız. Üç evladı var üçüde bekar, en büyüğü 28 yaşında, onlaramı üzülelim, gerçekten iyilikten başka birşeyini görmediğimiz insanı kaybettiğimize mi bilemedik. Hayat devam ediyor bu acıyla yaşamaya alışacağız fakat yokluğu gerçekten çok büyük acısı yüreğimiz de, sesi kulaklarımız da... Rabbim babanıza ve onun nezdinde edebiyete intikal etmiş cümle geçmiş ölülerimize rahmet eylesin, mekanları cennet olsun.
 
biz yoğun bakım sürecinde hiç göremedik canımızı. hergün 1 kere arayıp bilgi verdiler. zaten geride kalanların hayatının içine en çok eden şey de bu. orda kimseyi görmeden birşey demeden sesiz sakin kendi başına göçüp gitmesi.
 
Maalesef bizde göremedik. Birde öncesi vardı eniştemin aşı oldu sonrasında safra kesesi taş sancıları başladı ve korona pozitifliği ailece karantina süreci. En son 29 mart ta gördük bir daha göremedik hastane sürecin de hergün telefonla bilgi alabildi oğlu biz merak ediyoruz diye son konuşmasını kayda almış ancak öyle duyduk sesini.
Bu lanet hastalığın en kötü tarafı tamamen garip gitmeleri. Ne hissetti, neyi istedi bilmiyoruz tek tesellimiz Morgtan teslim almadan önceki o son hali dudağında bir gülümseme öylesine huzurla uyuyordu sanki
 
nisan 4 de ailecek karantinaya girdik 3 gün sonra babam hastaneye yatti bi 3 gün sonra da yoğun bakıma gitti. Hergün iyi haberini bekledik. en son konuşmamızda değerleri iyi entübeye çok çok uzağiz dediler. yemeğini yiyor tuvaletine kendi gidiyor dediler. cumartesiydi bunu dediklerinde. pazartesi herşey değişti hayatımız karardı. Ben babam çok perişandır görürsem unutamam diye son kez bakmaya giremedim.Onu morg da görmeyi kaldıramam dedim. Kardeşlerim annem eşim girdi. Hepsi sizin dediğinizi dedi. O kadar huzurlu uyuyordu ki dediler. Kardeşim Abla babam bu kadar güzel miydi dedi. Eşim de o kadar masumdu ki dedi.
12 13 gün yoğun bakımda kapılara camlara bakmış birilerini beklemiştir. Ağlamıştır korkmuştur. Sağında solunda ölenler oldukça eyvah bende öleceğim diye telaşlanmıştır belki entübe edeceğiz dedilerse diyoruz ki acaba korkudan mı kalbi durdu. Orası bize kabus o hastane odasında ne yasadıysa bizim dinmeyen sizimiz vicdanımızın susmayan sesi.
Oy kurban olduğum sen gittin de ben senden mi bahsediyorum....
 
Ben hayatım boyunca hep sabırsız,olacak olan hemen olsun diyen biriydim babam hastaneye yatmaya başladığı andan itibaren hep sabrı öğreniyorum diyip durdum Babamın iyileşmesi için elimizden gelen ne varsa yapmaya çalıştım ailemde aynı şekilde babamı kaybedince yıkıldım resmen simdi içimde herseyi ölçmeye neden acaba daha başka birsey yapabilirmiydik demeye başladım bunu acıdan mi düşünüyorum?herkesmi böyle
 
Maalesef herkes öyle,
Aşı olmasaydı acaba yaşarmıydı.
Aşı mı tetikledi safra daki taşı,
Gâta değil de şehir hastanesine mi gitseydi!..
Hep bi acabalar var beynimiz de eminim ki ablamda ve çocuklarda da öyle
 
Bu nasıl zulüm böyle hepimiz aynı acıya duçar olmuşuz
Alışamıyorum Babamın yokluğuna evin heryerinden çıkacakmış gibi bir yere gitmiş gelecekmiş gibi eli omzumdaymış gibi..
Düşündükçe nefesim kesiliyor onun için hastanede yatarken birsey yapamamis olmak zoruma gidiyor doktora yalvardik bizim organlarımızı al babama nakil et kan verince bizim kanımızı ver günlerce hastane kapılarında bekledik özel ilaç dediler aldık hergün küçük meblağlara tatlılar aldık götürdük doktoruyla görüşebilmek için ama olmadı..
Hastane kapısında namaz kılınır mi niyet etmişti abim babamı cikariyim kılacağım umreye götüreceğim kurbanlar keseceğiz binlerce niyet yetimleri sevindirecektik biz yetim kaldik
Kaç yaşında olursanız olun babanız öldüyse minik bir çocuk yetimliği sarar sizi yetemezsiniz kendinize kanadiniz kırılır.
İnşallah anneniz baba emanetiniz sağdır ona sarılın bırakmayın elini
Bize babam emanetini bırakıp gitti ona gözümüz gibi bakmamız gerekir insan anneden yetim kalır derdi büyüklerim hep Allah onları korusun .
Evet burası asıl rüya alemi ebedi uyanış oraya ama elimizden birsey gelmiyor içimizi rahatlatacak biseyde bulamıyorum ben
 
Evet hepimiz aynıyız. Başta bir sürü keşkeler oluyor... farklı bir doktor deneseydik, daha erken tedaviye başlasaydık, alternatif tıp olsaydı... ya da daha torun sevecekti, yazlığa gidecekti, tam rahat edecek yaştadı vs.

Ama hepsi yalan ya. Vadeden ötesi yok. Bir sebep olmasa başkası bahane olacak. Kendinizi hırpalamayın. Onun için dua ettikçe, kuran okudukça varlığını daha fazla hissederseniz. Mekanları cennet olsun giden sevdiklerimizin.
 
Allah sifa versin insallah annemde asi olmustu onada bulasti suan hastanede durumu iyi sukur. Biran once babaniza kavusursunuz insallah .
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…