Babamı kaybettim. Ölüm ve yas süreci hakkında?

Ölüm ne kadarda uzak gelirdi bana hep korkardım ama bu kadar yakinda geleceğini tahmin etmezdim önceden mutluymusum ölüm girmeyen evler tammış meğer ne basit şeylere üzülmüşüm cenazelerde ne kadar empati kursamda empatisi kuralamayan tek şeymiş ölüm. 2025 babamı aldı benden bi anda hemde hiç alıştırmadan pat diye ölüme alışılmaz elbette ama ani olması yıktı bi enfeksiyonla yattık hastaneye doktorlar umutluydu yatağını bile hazırladık gelecekti o buz gibi yoğun bakimda son kez konusamadan helalleşemeden gitti babam icimdeki kiz çocugu enkazin altında kaldi sanki hic bir zaman tam bi baba kiz olamamiştik sevgisini belli etmezdi bende öyle . 25 yaşımda babasız kalmak yıktı beni bu kadar erken olmamaliydi 4 ay oldu hala alışamıyorum nasıl geçecek bilmiyorum ama geçmiyor acısı , hep yarimim hep eksik çok özledim baba seni cenazelerden hep bi ürkerdim buz gibi babami öptüğümde anladım inssn sevdiginden korkmuyormuş icimi biraz olsun dualarla rahatlatiyorum hala ruyalarimda kendimle cebelleşiyorum öldüğünü kabullenemiyorum nasil kabulleneyimki baba gülsem kendimi suçluyorum sanki yanlış bisey yapıyormuşum gibi yemek yerken aklims geliyorsun icim bi tuhaf oluyor bu yas neymiş böyle. En çokta geçmesini beklerken özlemin artması yıkıyor insanı hala galerime giremiyorum baba senin haberini verdiklerinde çalan zil sesine bile tahammülüm yok heleki seni benden alan o şehir yakınından bile geçmem babam sarılamadım sana doya doya anneme farkettirmeden ağlıyorum üzülmesin diye adını hala mezarda görsem de inanamıyorum. Keşke gelsen ah keşke içim çok acıyor baba. Baba kelimesini kullanamak çok acıtıyor canımı. Bir gun kavusucaz biliyorum babam o güne kadar seni hep özlicemm...
 
Canım dostum, çok üzüldüm ve yazdıkların bana kendi babamı kaybettiğim acı hatırayı hatırlattı.
Benim de babam akciğer kanserinden vefat etti ve hastalığını öğrendiğimiz ilk günden onu kaybettiğimiz güne kadar sadece 21 gün sürdü.
Ve ben, aradan on beş yıl geçmesine rağmen, ancak şimdi kaybını gerçekten kabullenmeye başlıyorum ve yas tutmayı bırakıyorum.


Babamın ölümünden sonra ilk kez kalp çarpıntısı ve düzensiz kalp atışları yaşadım.
Çok şiddetli stres altındaydım ve inanılmaz derecede acı çektim, inanamıyordum.
Hâlâ birkaç tel saçının kaldığı fırçasını saklıyorum.


Sana sadece şunu tavsiye edebilirim:
Elinden geldiğince bu gerçekle barışmaya çalış ve kendine çok fazla baskı yapma.
Çünkü ben babamın ölümünden sonra aşırı ruhsal baskı ve üzüntü yüzünden kansere yakalandım.
Ama Allah’a şükür iyileştim.


Ama içimde birebir yaşadım: stres ve üzüntü gerçekten çok zararlı.
Hatırlıyorum, ilk zamanlarda onu öyle çok özlüyordum ki kendi kendime diyordum:
“Şu an her şeyimi veririm, yeter ki bir saniyeliğine daha görebileyim onu.”


Parkta oturur, hayalimde onun o fotokromik gözlüğü ve kot pantolonuyla uzaktan bana doğru geldiğini canlandırırdım.
Ve o anı görebilmek için ölmeye bile razıydım.


Hatta kendi kendime diyordum:
“Keşke yedi boyutlu sinemada babamın özel bir filmini yaptırsam ve onu üç boyutlu, canlı ve gerçek olarak bir kez daha görebilsem...”


Bu dönem gerçekten çok zor. Zamanla biraz daha katlanılır oluyor.
Ama biz kendi kendimize söylediklerimizle acıyı hafifletebiliriz, çünkü kendi sağlığımız da tehlikede
 
Zaman en büyük ilaç.Bundan birkaç ay sonra buna alışacak ve normal karşılaşacaksınız.Çünkü hayat devam ediyor.
 
Babami kaybedeli 1 yil olmadi. Ben de son zamanlarinda hep beraberdim. Malesef cok aci cekiyordu. Sonra yogun bakima aldilar. Orada bile acilari dindi ,diye sevindim..cunku elimizden bir sey gelmiyordu.
Her aksam dua ederkeN hala cok uzuluyorum. Ruyamda gorunce xok mutlu oluyorum.
Beni avutan, acilarinin dinmesi ve acilarinin ona kefaret olmasi. Yani insallah huzur icinde uyuyordur diye dusunuydorum
Sizin de basiniz sagolsun. Babanizin mekani cennet olsun
 
bir plak olsam
zeki müren çalsam
bozulsam
aynı yerde takılsam
hep tekrarlasam
BABAM
Elbet bir gün buluşacağız.......

babamın ardından hep bunu okurdum. nisanda 4 sene oldu babama. Olmaz olası korona aldı onu bızden. 13 gün yoğun bakımda hep iyi , kendi işini kendi yapıyor, huysuzluk ediyor ama hep arkasına ama kalbi var bunu unutmayın dediler. ben korona zamanı gidenlerin kasıtlı ilaçlarla sonsuzluğa uğurlandığını düşünüyorum. bizde korona ve karantinadaydık. çok ağır atlattık 15 günde 10 kilo vermiştim. çok zor zamandan geçerken bi de babamı yoğun bakım yükü vardı içimizde. 13 gün göremedik. 13 gün bi başına o alet seslerinin içinde yanlız kaldı. eminim kapılarda kaldı gözü. sonra baktı olacak gibi değil ömrümü feda ettiğim 4 çocuğum karım torunlarım gelmiyor o zaman ben gideyim de bensizlik neymiş görsünler dedi heralde bize küstü gitti. çok duygusal , bi yerine iğne batsa nazlanan adam koca korona yoğunbakımında yalnız kaldı. hiç onluk değildi. simdi o sonsuzlukta biz acaba bize bişey demek ister miydi , acaba kimi görmek isterdi . acaba o 13 günde ne yaptı , canı yandımı düşünceleri kaldı. bunun adı özlem değil bence. bu kadar basit bi kelime ile izah edilemez koca bir yokluk koca bir boşluk.
hiç geçmedi , geçmiyor. aklımıza gelmeyen , göz yaşı dokulmeyen bir gün var mı hatırlamıyorum. Alamadığın nefeslere , dayanamayıp duran kalbine kurban oldugum adam çok özledim seni .
sizin de başınız sağolsun. keşke teselli edecek bi cümlem olsaydı sizi. rabbim cennetinde kavuştursun bizleri. Elbet bir gün buluşmamız lazım. tamamlanmamış çok şeyimiz var.....
 
Başınız sağ olsun.
Siz en azından son günlerinde babanızın yanında olmuşsunuz, destek olmuşsunuz, ne mutlu size.
Ben babacığımın yanında olamadım hiç, hep iş güç çocuklar derken gidemedim hiç yanına. Ölüm haberini aldığımda işte çalışıyordum, oracıkta yığılıp kalmışım gözümü hastanede açtım. Keşke hiç bi şeyi bahane etmeyip gitseydim diyorum, hep pişmanlık duyuyorum.
 
Benim annem de kanserden öldü. Sizin babanızın kişiliği gibiydi. Evde her yerde onun eli var. Son kez evden çıktı. Yatak odasındaki yatağa bakıyorum son kez o yatakta uyudu. Evde her şeye bakıp fena oluyorum.
Ama sonra kendimi topluyorum. Hayat devsm ediyor yapacak bir şey yok
 
Merhabalar, lisans eğitimim sırasında bir hocamız "yas parmak izi gibidir" demişti. Bu cümle çok net bir şekilde aklımda yer etmiş çünkü çok doğru. Her insanın yas süreci, yasın yaşama/tutma şekli kendisine hastır, parmak izlerimiz gibi.. Sizin kaybınız da daha çok yeni üstelik, akut dönemdesiniz şuan. Dolayısıyla anlattığınız yazdığınız her şey çok normal çok insani. Zamanla su akıp yolunu bulacaktır. Size baş sağlığı ve metanet, babanıza rahmet dilerim.
 
Aynı düşünceler benimde içimi kemiriyor son anda yanında olamamak burdayız yanindayiz diyememek ne acı gecmeyecek derin bi yara
 
Öncelikle basiniz sag olsun. Ne mutlu size ki son zamanlarinizda babanizin yanında olmussunuz. Yoksa birde vicdan azabı ile yasardiniz. Kolay degil tabii. Rabbim sabir versin. Babanizinda mekani cennet olsun. Derdi veren Allah sabrinida veriyor. Unutmak diye bir nimet vermis bizlere Rabbim. Unutmayacaksiniz tabii ama ilk gunki gibi, ilk zamanlardaki gibi güçlü hissetmeyeceksiniz babanizin acısını. Insanlar nelere alismiyorki. Rabbim sabirlar ve güç versin. Inşallah zamanla aciniz bir nebze hafifleyecek. Bu zamanda babaniz icin dua etmek size iyi gelecektir. Tekrar basiniz sag olsun.
 
Bu çok doğal.
Ağladınız mı?
Aglayin. O çok iyi gelecek.
 
Oncelikle basiniz sagolsun babanizin mekani cennet olsun
Kabullenmek zor bu hayatta bana kalirsa en zor uc imtihandan biri ana,baba,evlat acisi Rabbim kalanlara ve size omur versin insAllah
Bende anne ve babami 5 yil icinde ard arda kaybettim Rabbim sabrini veriyor hicbir zamanda yureginizin bir kosesinde o ozlem o hasret hissi gecmiyor
Insan bir kalemini kaybetse kotu oluyo kaldi ki canimiz cigerimiz kaybetmisiz sakin guclu olayim diye duygularinizi bastirmayin acinizi yasayin boyle bir durumda kimse guclu durmak zorunda degil
Sosyal destek burada cok on plana cikiyor ben psikoterapi alirken psikologum 7 si,40 ne varsa yap bunlar angarya gereksiz gibi gorunse de kabullnme surecine cok buyuk katkisi var
Cok sukur son zamanlarda daha saglikli iliskilrr kurmus ve guzel veda etmissiniz buda cok kiymetli artik elimizde en kiymetli hazine anilarimiz onlar fiziken yanimizda olmasa da anilari ve bize hissettirp kattiklari hep kalbimizde
Size bu konuda baska bir tavsiyem de psikolog Tulay kok hocanin podcastlrri yas ile ilgili seri hazirlamisti ve bana inanilmaz iyi gelmisti umarim size de iyi gelir
Basiniz sagolsun tekrardan kendinizi dinleyin mumkun mertebe genelde insan sudan cikmis balik gibi cevresinde kimseyi gormek istemese de destegi geri cevirmeyin
 
Başınız sağ olsun Allah rahmet eylesin. Siz iyi işler yaptıkça babanız toprağında rahat edecek. O nun adına sadakalar verebilir bolca dualar edebilirsiniz. Geçici bi süreç acınız çok yeni.. Allah sabırlar versin
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Babamın hayatına karışmak
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
773
gisla
K
Annemin maddi durumu ve benim vicdan azabım
13 14 15
Yorumlar
286
Görüntüleme
9K
Deltavealfa
D
C
  • Kilitli
Annemin bana bıraktığı en şok edici tramva (lütfen yardımcı olun)
Yorumlar
5
Görüntüleme
3K
benyeniyimgaliba
Y
  • Kilitli
Eşim ve Ailesi Beni ve Ailemi Aptal Yerine mi Koyuyor- Boşanmalı mıyım?
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
1K
Lilalilyum
W
Hukukçu arkadaşlarım bakabilir misiniz, some kv problems (UZUN KONU)
2
Yorumlar
31
Görüntüleme
1K
XeNaa
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…