Oncelikle vaktinizi ayirip alintilayip yorum yazmissiniz tesekkur ederim. Toplum olarak cocuklara bagirmayi masumlastiriyoruz. Babam cok iyi bir babadir ama en ufak seyde bagirirdi. Cocuklugum babam acaba neye bagiracak diye stres icinde gecti. Hep aglardim, kirilirdim, "komsunun cocuguna bagirmiyorum ya"derdi. Su yasimda hala babamla iletisim kurmakta zorlaniyorum, halbuki kendisini pek severim ancak birsey soyleyecegim de bagiracak diye fazla iletisim kurmaktan kaciniyorum. Konu sahibinin de bu duruma dusmesini istemem. Ben kendi cocuguma hic bagirmayacagim diyemem ama anneler olarak bunu minimalize etmeliyiz, cocuk benim cocugum doverim de severim de zihniyeti o kucuk kalplerde yaralar aciyor.