Babamla yaşamaktan çok yoruldum

Cok bunalmissin belli, ama baba kesinlikle kotu veya haksiz bir baba degil. Pandemi, annenin kaybi, üstüste seni yormus, anliyorum. Biraz daha sabir sadece.


Sadece teyzeleri arayana kadar senle konussa bence cok daha guzel olurmus. Cocuk degilsin sonucta.
 
Öncelikle başınız sağ olsun. Allah sabrınızı artırsın. Babanız içinde hiç kolay değil. Hayat arkadaşını kaybetmiş. Herseyi idare eden biri varken o gitmiş ve kendisini daha sorumluluk sahibi hissetmeye başlamış.
Ama tüm bunlara rağmen yine de problemli bir baba göremedim ben. Siz dürüst olduğunuz sürece oda size güvenecek be kontrolü bırakacaktır.
Gençler bazen ailelerin hakkı endişelerini kısıtlama olarak görüyorlar. İnanın her anne baba çocukları istediği her şeyi doya doya yaşasın, mutlu bir gençlik yaşasın ister. Ama bazen sizin göremediğiniz sonuçları aileler görebiliyor, hayat tecrübesi diye bir şey var çünkü.
 
siz annenizi, babanız eşini kaybetmiş. siz bu hayatta tutunacak bir sürü dal bulursunuz da babanız sizden başka kimseyi bulamaz
bira istediğiniz için gidip bira alan bir babanız var, halbuki türkiyede %80i evde bira içmeyi babasına açamayacak kadar baskılanmış yetiştirilmiştir. emin olun pandemi bitince istediğiniz kadar gezip tozarsınız ve ev değiştirmek, yurtdışında iş bulmak yerine babanızla oturur konuşursunuz. şu an haftasonu çıkamamanız, cuma gecesi mekana gidememeniz, yurtdışına çıkamamanız belli sebeplerden dolayı babanızdan değil. bunalmanız bu yüzden, her şey eskiye döndüğünde de babanızla anlaşır hayatınıza devam edersiniz. artık bir anne de olmadığı için sizi korumaya calısıyor sadece
 
Kızlar merhaba

Başlıktan da anlaşılabileceği üzere derdim babamla yaşıyor oluşum. 1.5 sene önce annemi kaybettik. Kız kardeşim ben ve babam yaşıyoruz. Annemi kaybetmeden önce babam varla yok arası bir şeydi bizim için, nereye gittiğimiz nerede kaldığımız konularını tamamen annemle hallederdik. Annem özgürlükçü bir kadın olduğu için ve bize güveni tam olduğu için bizi hiç kısıtlamadı, annem varken kendimi hiç baskılanmış hissetmedim. Annemi kaybettikten sonra ise bu konuları babamla halletmek zorunda kalmaya başladık doğal olarak ve annemden çok farklı bir profil kendisi. Bir yerlere giderken geç kalırsam laf eder mi diye ya da istediğim yerlerde istediğim kadar kalamıyorum diye çok bunalmaya başladım. Şimdiye kadar o kadar özgürken şimdi böyle olması beni çok bunaltıyor. Geçen gün evde bira içesim geldi “sen dur tekele kız başına gitme ben gideyim” dedi düşünün artık. Bu pandemi dolayısıyla da her şey daha da kötü oldu, önceden işim uzadı mesaideyim diyip arkadaşlarla görüşebiliyordum ya da 10da eve gelirim demem yetiyordu şimdi tüm gün evdeyim, nereye kimlerle gittiğimin hesabını veriyorum. Arkadaşlarıma kalmaya gidiyorum diye huzursuzlanıp teyzemleri aramış çok sık gidiyor niye arkadaşları bize gelmiyor erkek arkadaşına falan mı gidiyor falan demiş...

Mayıs’ta 28imden gün almaya başlayacağım yaşım gereği de yapım gereği de artık bu durumları kaldıramıyorum. Sevgilim olsa rahat görüşemeyeceğim rahat gidip kalamayacağım resmen.

Yurtdışında mı iş bulsam taşınsam diyorum (böyle bi ihtimalim var) ama aklım kardeşimde kalacak. Bilmiyorum bu durumdan nasıl kurtulabilirim önerileriniz var mı? 🥺
Bence çok yanlış düşünüyorsunuz babanızın değerini bilin babasını kaybetmiş biri olarak söylemeliyim ki bu dünyada babadan başka hiçbir erkek sizi bu denli sahiplenip sakınamaz annenizin ölümünden sonra sizi sahiplenmek sorumluluğunuz hep babanızın üzerine kalmış ve Gayet normal sizi sevdiği düşündüğü için bu şekilde davranıyor anlattığınıza göre bakacak olursak babanızın dışında dayak atan hayatı kızlarına zindan eden babalarda var bide üstüne zaten hayat arkadaşını kaybetmiş geriye bi tek siz evlatlar Kalmış olmasına rağmen onu bırakıp gitmeyi düşünüyosunuz gerçekten çok yanlış bir düşünce lütfen babanızın değerini bilin 😭😭😭
 
Evet kesinlikle kötü biri değil elinden geleni yapıyor bunu görüyorum ancak eskisine göre özgürlüğüm çok kısıtlandı ve kendimi bu yüzden çok mutsuz hissetmeye başladım psikolojim bozuluyor hesap vermeye alışık biri değilim 😔

Belki aralarda yazmışsınız da eskiden anneye söyleseniz de geç geldiğinizi babanız da görüyordu

Bence biraz pandemiden kaynaklı bunalmışsınız zira anne varken geç gelmenize bir şey demeyen baba şimdi de çok baskı yapmaz

Bir de bilemiyor gibi nasıl davranacağını yani 40 üstü yaşta evli kadınım benim babam da diyebilir tekel bayiine gitme ben gideyim diye

Teyzeyle muhabbet de güzel bence ondan çekinmeyin hayatınızı kurun istiyor da bunu dile getiremiyor

Arada konuşun sohbet edin geleceğe dair
 
Evet abartı kısıtlamaları yok ama kendi düzenim olmasına kendi kafama göre yaşayabilmeye çok açım işte... ben pandemi öncesi sık sık yurtdışına falan gidiyordum iş dolayısıyla, her gittiğimde 2-3 hafta kalıyordum yani yılın yarısı kendim yaşıyormuşum gibiydi... buradayken sık sık dışarılardaydım, cuma geceleri eğlenmeye giderdik dansa vs, gece 2de falan dönerdim arkadaşlarımla koskoca bir haftasonu geçirirdim hiç sorun etmezdi annem. Şimdi bunların hepsi hayal oldu.

ama onun da kalbini kırıp kendim eve çıkacağım Diyip çekip gidemiyorum tabiki tam da dediğiniz sebepten...
Sizi anlıyorum. Üniversiteyi sehir dışında okuduktan sonra ailemin yanına dönünce cok zorlanmistim. Sonra baska yerde is bulunca kendi düzenimi kurunca rahatladım. İnsan yalnız yaşamaya ve karar almaya başladıktan sonra başkasının rn ufak bir baskısı ve hesap verme durumu birl yük oluyor. Is nedeniyle baska yere taşınma şansınız varsa bunu deneyebilirsiniz
 
Canım salgın nedeniyle kardesim de evde mesela bütün gün evden calısıyor önceden sabah cıkar aksam gece istediği saatte gelirdi isim var gec gelicem demesi yetiyordu ama simdi gündüz vakti bir avm ye gidecekse bile iki saat sorguluyormuş babam ya da kalmaya gidiyor mesela hangi arkadasına gidicekse numarasını istiyormus falan. Noluyoruz ya falan oldu cocuk.
annenizi kaybetmenize de cok üzüldüm yerleri dolmuyor basınız sag olsun Allah rahmet eylesin mekanı çiçeklerle dolu cennet bahçeleri olsun🌸💖
 
Canım bira istedi dediğinde ben gider alırım diyen babandan mı şikayet ediyorsun gerçekten? Şaka yapıyorsun bence😃
 
Umarim gec olmamistir mesajim.

42 yasindayim, 15 sene ingilterede yasadim, babami 6 ay once kaybettim. Herseyimi annem bildi. Babam 78 yasinda oldugunde hala benim bir cok seyi bilmedigimi dusunuyord.

yaslidir diye saygimdan, icimden sabir cekerek bitmez tukenmez nasihatlarinI, yol tariflerini dakikalarca dinlerdim. Canim beni, Nur icinde yatsin. Gencligin enerjisi ile yasligigin merhameti ve temkini yanyana o anlarda gerer bilirim. ama anin disina ciktiginizda kiyamazsini, bilirsin cunku niyetini, merhametini..ki sen de kiyamam demissin ki haklisin..

yurtdisi icin her gence git derim, gaza getiririm akil veririm. Iki kizim var, 9 ve 5 yasinda, zamani gelsin onlari da gondericem. Ama ablacim tum samjmiyetimle soyluyorum zamanlama olabilecek en kotusu gercekten. Eger evden calismali birse bulursan ok, puyasaya girmek icin hemen basla ama fiziki olarak Gitmeni kesinlikle tavsiye etmem. Avrupanin bilumum yerlerinde arkadaslarim var inan bu surecte en iyisi burda kalma, yeme, icme, hastan, hava, vs bir cok konu var..bir arkadasim gecen mart ayinda gitti londraya, simdi gitme dedim dinlemedI, surekli panik atak oluyor simdi oralard.

baban muhtemelen annenin ucuncu cocugu gibiydi, benim kocam da benim en zor cocugum diyorum. Birsey ver Eli ayagina karisir. Ama olsem gozum arkada kalmaz cocuklarimin uzerine titrer. Eminim annecin de rahattir yerinde.

kardesinin de sana ihtiyaci var bu surecte. Babana sakayla karisik laf sok, ya baba annemle bak boyle yapardik vs ufak ufak anlat. Teyzelerin yardimci olsun iletisime. Belli ki baban da sizi kirmaktab cekinmis teyzeye soruyor. Erkek arkadasa luzum yok babalar kiskaniyo, olsa da ciddi olana kadar kendine sakla evet.

biraz zaman lazim. Baban annecilik oynuyor. Ona deki sen bizim babamiz kal, cunku annemin anneligi bizim icimize sindi zaten. Icin rahat olsun baba. Bize guven, annem bize herseyi ogretti de.. ama ne olursa olsun sunu da hep hatirl, her daim onlardan daha az bildigimiz bir hayat var onumuzd. ve genclik algimiz bize hep herseyi bildigimizi sandiriyo..

kendine iyi davran. Babani sev.. icine atma.. konus.. sevgilin olsun.. kardesine sahip cik. Work from home islere basvuru yap.. Korona bitince yurtdisi hayalini gerceklestir..

hersey gonlunce olsun canim..
 
Kızlar merhaba

Başlıktan da anlaşılabileceği üzere derdim babamla yaşıyor oluşum. 1.5 sene önce annemi kaybettik. Kız kardeşim ben ve babam yaşıyoruz. Annemi kaybetmeden önce babam varla yok arası bir şeydi bizim için, nereye gittiğimiz nerede kaldığımız konularını tamamen annemle hallederdik. Annem özgürlükçü bir kadın olduğu için ve bize güveni tam olduğu için bizi hiç kısıtlamadı, annem varken kendimi hiç baskılanmış hissetmedim. Annemi kaybettikten sonra ise bu konuları babamla halletmek zorunda kalmaya başladık doğal olarak ve annemden çok farklı bir profil kendisi. Bir yerlere giderken geç kalırsam laf eder mi diye ya da istediğim yerlerde istediğim kadar kalamıyorum diye çok bunalmaya başladım. Şimdiye kadar o kadar özgürken şimdi böyle olması beni çok bunaltıyor. Geçen gün evde bira içesim geldi “sen dur tekele kız başına gitme ben gideyim” dedi düşünün artık. Bu pandemi dolayısıyla da her şey daha da kötü oldu, önceden işim uzadı mesaideyim diyip arkadaşlarla görüşebiliyordum ya da 10da eve gelirim demem yetiyordu şimdi tüm gün evdeyim, nereye kimlerle gittiğimin hesabını veriyorum. Arkadaşlarıma kalmaya gidiyorum diye huzursuzlanıp teyzemleri aramış çok sık gidiyor niye arkadaşları bize gelmiyor erkek arkadaşına falan mı gidiyor falan demiş...

Mayıs’ta 28imden gün almaya başlayacağım yaşım gereği de yapım gereği de artık bu durumları kaldıramıyorum. Sevgilim olsa rahat görüşemeyeceğim rahat gidip kalamayacağım resmen.

Yurtdışında mı iş bulsam taşınsam diyorum (böyle bi ihtimalim var) ama aklım kardeşimde kalacak. Bilmiyorum bu durumdan nasıl kurtulabilirim önerileriniz var mı? 🥺
Benim de babam aynı annemi kaybedip sonrası boşanmıştım .Doğal olarak babamla yaşamaya başladım .Aynı babanız tarzı bir adam ki .Genelde babaların büyük çoğunluğu böyledir .İnan ortam çok bozuk erkeklerin genelinin zihniyeti bozuk .Oda bir erkek olarak bunların bilincinde seni korumak adına bu şekilde davranıyor .Bu sana sıkıcı bunaltıcı gelebilir .Fakat İnanki tv öldürülen kadınlar ,uyuşturucuya alıştırılan kötü ortamlara düşürülen genç kız haberlerini duydukça .Babanın korku ve endişelerininde yersiz olmadığını düşünüyorum.
 
Bananızı bırakıp yurt dışına falan gitmeyin .Hele kız kardeşimi sakın bırakma.Yurt dışını gördük salgında !! Türkleri hastaneye bile yatırma gereği duymadılar insanlar evlerinde entübe seviyesine geldi. Yaşandı bunlar. Ülkemiz güvenli.Salgında özellikle. Baban da ne iyi nir babaymış. Ona detaylıca anlat, nereye gidip kaçta geleceğini. Kıymetimi nil onun. Anneni kaybetmişsin Baban da eşini... Onu nasıl yalnız bırakmayı düşünürsün ! Asla terk etme onu!
 
Kızlar merhaba

Başlıktan da anlaşılabileceği üzere derdim babamla yaşıyor oluşum. 1.5 sene önce annemi kaybettik. Kız kardeşim ben ve babam yaşıyoruz. Annemi kaybetmeden önce babam varla yok arası bir şeydi bizim için, nereye gittiğimiz nerede kaldığımız konularını tamamen annemle hallederdik. Annem özgürlükçü bir kadın olduğu için ve bize güveni tam olduğu için bizi hiç kısıtlamadı, annem varken kendimi hiç baskılanmış hissetmedim. Annemi kaybettikten sonra ise bu konuları babamla halletmek zorunda kalmaya başladık doğal olarak ve annemden çok farklı bir profil kendisi. Bir yerlere giderken geç kalırsam laf eder mi diye ya da istediğim yerlerde istediğim kadar kalamıyorum diye çok bunalmaya başladım. Şimdiye kadar o kadar özgürken şimdi böyle olması beni çok bunaltıyor. Geçen gün evde bira içesim geldi “sen dur tekele kız başına gitme ben gideyim” dedi düşünün artık. Bu pandemi dolayısıyla da her şey daha da kötü oldu, önceden işim uzadı mesaideyim diyip arkadaşlarla görüşebiliyordum ya da 10da eve gelirim demem yetiyordu şimdi tüm gün evdeyim, nereye kimlerle gittiğimin hesabını veriyorum. Arkadaşlarıma kalmaya gidiyorum diye huzursuzlanıp teyzemleri aramış çok sık gidiyor niye arkadaşları bize gelmiyor erkek arkadaşına falan mı gidiyor falan demiş...

Mayıs’ta 28imden gün almaya başlayacağım yaşım gereği de yapım gereği de artık bu durumları kaldıramıyorum. Sevgilim olsa rahat görüşemeyeceğim rahat gidip kalamayacağım resmen.

Yurtdışında mı iş bulsam taşınsam diyorum (böyle bi ihtimalim var) ama aklım kardeşimde kalacak. Bilmiyorum bu durumdan nasıl kurtulabilirim önerileriniz var mı? 🥺
kusura bakmayın ama o kadar kadın sevgilisi,kocası ya da saplantılı aşığı tarafından katledilirken kız babası olarak haklı bir endişesi var adamın. siz sevgilinizde kalıcaksınız diye adamın tabi kızım git kal hatta ben götüreyim demesini mi bekliyordunuz?
 
X