BABAM... Oğlumdan sonra en kıymetlim. Sığınacak limanım, tutunacak dalım, arkamda dağ gibi duranım. Babam deyince bile burnumun direği sızlar. Derler ya kız çocuklarının ilk aşkı babalarıdır diye, benim için tam anlamıyla böyle... 35 yaşındayım hala küçük bir çocuk gibi kucağında sever beni :) Fedakar, cefakar, hayatı bizim için çalışıp didinmekle geçmiş bir adam. Yokluğunu düşünmek bile nefesimi kesiyor. Rabbim onun yokluğunu yaşatmasın bize.
Maalesef babaları ile arası çok iyi olan kız çocuklarında şöyle bir şey oluyor, aynı ilgiyi, sevgiyi, şefkati, düşkünlüğü eşlerinde de arıyorlar. Bulamayınca da evliliklerinde sorun yaşıyorlar... Bu sebepten bazen babam bizi bu kadar el bebek gül bebek büyütmese miydi ki acaba diye düşünüyorum :)