Babasız kalmak😔

Başınız saolsun bolca dua okuyun ruhuna bir evlat olarak yapabileceğiniz en iyi şey şuan. Hem kendinizi de iyi hissedersiniz.
 
başınız sağolsun, mekanı cennet olsun inşallah. .
 
Bazen aklıma geliyor. illa ki sevdiğimiz insanların kayıplarına sahit olacağız. Aklıma gelince bile dayanılmaz şekilde kalbim ağıyor, burnum sızlıyor. Düşüncesi bile zorken, bu acıyı yaşamak...
Allah size ve ailenize sabır versin. Babanızın mekanı cennet olsun.
 
Anne ve babanızla daha fazla güzel anı biriktirin ve daha fazla öpün onları
 
Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguyu paylaşanlar anlaşabilir... Başınız sağ olsun
22 yaşımda annemi kanserden 31 yaşında babamı yüksek tansiyon sonucu kaybettim.Şuan 33 yaşındayım ve aralıkta 2 yıl olacak babamı kaybedeli.
Babam annemin ölümünden sonra çok yıprandı, yaşamaktan vazgeçmişti.Bu durum hastalıklarına yenilerini ekledi maalesef ve bu yüzden hayatta olmasına rağmen babam düğünüme gelemedi. Benim için çok zordu. Ama düğünden sonra anladım ki hayatta da olsa Allah nasip etmezse hiçbirşey olmuyor. Yani demek istediğim hayatta olsa bile Allah nasip etmezse torunlarını göremeyebilir.Hayatta herşey Allahın takdirine bağlıdır. Evlendim, ama çocuk sahibi olamıyoruz. Annemle birbirimize çok düşkündük, hayatta olsa ve benim bu sorunumu bilse çok çok üzülürdüm. Allah bunu yaşamasını istemedi belki de Allah ölümün en hayırlısını versin. Ama gün geçtikçe bu acıya karşı bağışıklık kazanıyor insan ve yüreğinde saklı kalmış hatıralar tekrar tekrar yüzeye çıkıyor. O güzel hatıraları hatırladıkça insanın yüreğine çöreklenen acı hafifliyor. 11 yılda sayısız bayram ve anneler günü geçirdim ve ilk zamanlar çok hüzünlendim. Sonradan başım dik, gülümsedim hayata. Çünkü annemin hala beni bir yerlerden izlediğine ve beni üzgün görünce onun da çok üzüleceğine inanıyorum.
Dilerim siz de yaşadığınız binlerce güzel hatırayı hatırladıkça babanızı canlı tutarsınız ve acınız bu şekilde hafifler. Zaman gerçekten de her şeyin ilacı. Allah yar ve yardımcınız olsun.
 
Hakkını helal et yanlış anlamışım. Ne güzel bak aklına geldiği zaman öpeceksin.
Allah razı olsun burası bana çok iyi geliyor zaten. Bazen kendimi arada sıkışmış gibi hissediyorum.
 
Allah razı olsun
Bir yanda güzel anılar bir yanda bazı pişmanlıklar. Arada kalmış gibiyim. Bazen daha fazla çaresiz hissediyorum. Bir yandan da çekmediği için şükrediyorum.
Allah size de sabır versin inşAllah mekanları cennet olsun. Sizin için de dua edeceğim.
 
Ah ah.. seni o kadar iyi anlıyorum ki. Takip ediyordum bir süre önce. Babam, babanla aynı hastalıktan tam 5 ay önce vefat etti. Bugün tam 5 ay oldu.
Kızım 1.5 yaşında. Bende çok üzgünüm hala. 5 ay geçti ama acısı hiç geçmiyor. Daha bir kaç saat önce saatlerce ağladım derin derin.
Babamın her an yanımda olup “ daha babanız ölmedi kızım. Ben her zaman arkanızdayım.” Dediği zamanlar geliyor aklıma ve diyorum ki, babam öldü maalesef. Keşke yine kalkıp dese ki “babanız daha ölmedi, ben varken sırtınız yere gelmez.” Bende kendimi yalnız ve korunmaya muhtaç hissediyorum.
İnsanın arkasında o dağ gibi bir babanın varlığının kaybolduğu hissi çok acı.
Çok üzgünüm. Geçecek diyemiyorum bugünler geçmiyor. Alışmak diye bir şey yok.
Akciğer kanseri olan biri duyunca içim öyle cız ediyor ki.
Başınız sağolsun mekanı cennet olsun.
 
Allah sabır versin 18 yaşında yaşadıklarımı bir Allah bilir bir ben. Hala çok taze kanayan yaram babam..
 
Rabbim babanızın mekanını cennet eylesin. Size de sabır ve dayanma gücü versin Inşallah.

Dayanamam dediğim o acıyı bende yaşadım maalesef 67 gün oldu babamı "arkamdaki dağımı" kaybedeli. Çok şükür annem ablam yanımda, 23 aylık kızım ve eşim var ama ben kimsesizim sanki. Yeri dolmayacak bir boşluk bıraktı geride ve hergün biraz daha büyüyor sanki o boşluk... İçimde ise gittikçe artan pişmanlıklar.
 
Cnm benimm okuyunca tutamadim kendimii...
Bnde hep daha genc olsalarda torunlarinin buyudugunu görseler diyorum hayat cok acı gercekten.. ama acı gercek buu hepimiz oraya gidicez://
Cok üzgünün gercekten tekrar basın sagolsun Allah mekanını cennet eylesin sizlerede sabır versin...
 
Oyy Allah sabır versin. Mekanı cennet olsun babanızın.
Baba acısını erken tatmış biriyim. 16 yaşındaydım. Depremde kaybettim üstelik, bir gün vardı, öteki gün yok. Babam da öyle güçlü bir insandı ki, sanki ölümsüzmüş gibi. Yani herkese bir şey olabilirdi ama babama asla. Öyle güçlü, öyle yıkılmaz, güvendiğim koca dağ, heybetli çınar... Sonra gitti işte. İnsanın kolu kanadı kırılıyor. Bir acizlik çöküyor üstüne... 20 yıl geçti. İnsan zamanla bazı acılarını tamir ediyor, bazılarıyla da yaşamayı öğreniyor. Devam ediyoruz bir şekilde. Sizin acınız daha taze, şimdi ne desek boş lakırdı. Dilerim etrafınızda acınızı paylaşabileceğiniz, sevgisi ruhunuza iyi gelecek insanlar vardır. En büyük ilaç o insanlar çünkü.
 
aynılarını bende yaşadım.ani oldu bizimki birde sağlık problemi vs hiç birşeyımız yoktu.trafık kazasıda değil,cinayette değil hiç birşey yoktu.vade dolunca ne hastalık ne başka birşey. sekmıyor bir gün bile.
herşey şaka gıbı gelıyor.
ınanamıyorsun.kalabalıkda sürekli babanı arıyorsun.o kalabalığın içinde baban var sanıyorsun.
herkes dağılınca kafana dank edıyor.
ama zamanla kabullenıyorsun.bazende oyle bır aklına gelıyor kı çıldırıyorsun sonra tekrar toparlanıyorsun hiç birşey olmamış gıbı.
bırde anneni düşün...her gece yorgan altında sabah kadar ağladığını ve çocuklarına hiç üzülmemiş gibi davrandığını...
ve diğer kardeşlerınınde..kımse üzülmuyor ,ağlamıyor.sırf üzmemek için bırbırımızı.
yorgan altında kıytı köşede ağladık.yakalanınca göz yaşlarımızı silip numaradan güldük birbirimize.
en güzeli birbirimize daha çok bağlanmamız oldu.böyle böyle büyüyoruz.
ölüm herkese hak nıhayetınde.böyle teselli buluyorum ve ferahlıyorum..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…