- 12 Temmuz 2006
- 215
- 66
- 298
Merhabalar,
Hem biraz dertleşmek hemde sizlerden fikirler almak istiyorum. Nereden nasıl başlayacağımı bilmiyorum.
Eşimle severek evlendik. 2,5 yıl oluyor. İlk günden beri maddi manevi hep yanında oldum. Fazla değer veren,kimseyi kıramayan biriyim hele ki bu sevdiklerimden biri olunca kolay kolay kızıp günlerce küsebilen biri olamıyorum.Bu da benim saflığım.
Bende eşimle ilgili biriken her şey ilk yalanı başladı. Düğün borçlarımız ile ilgiliydi. Borcumuz olmayacak diye evlendik,yok dedi çünkü... 30 bin borç ödedim. Bunu sonradan kendisi ödeyemeyince öğrendim. Fazla uzatmadım, elimde avucumda ne varsa verdim ödemesi için. Borcu olmayan yoktu sonuçta diye düşündüm.
Derken; eşimin özellikle maddiyat söz konusu olduğunda gizemli davranması hep bir şeyler saklaması başladı. Bu böyle süreçti.
Asıl beni bitiren yıkan şey, eşimin bahis düşkünü biri olması o sitelerde 60 -70 bine yakın para yemiş olması.
Kredi çekip bahislerde kaybetmiş. Kredileri ödeyemeyince öğrendim her şeyi. Yalvardı yakardı bıktım dedi üzgünüm dedi oynamayacağım borçlarımı bitirmek için oynamak zorundaydım dedi.. Kıyamadım yardım ettim kendi üzerime krediler çektim ödedim onun üzerindeki borçlarını,elden aldığı borçları,kredi kartlarını...
Ben bir şeyler için mücadele verirken o sanki hiç bir şey olmamış gibi hareket ediyor. Benim kredi çekerek kapattığım her borcu tekrar yaptı tekrar bahis de kaybetti. Bana sormadan cep şubesinden parolamı değiştirip kartların limitini fullemesi, hesapta para varsa onu çekmesi vs vs
Şimdi gırtlağa kadar borç içindeyiz, onda zerre düzelme yok hala bir yerden 100 200 bulsam da bahis oynasam diye bakıyor, sorduğunda kızdığım da başka çarem yok bu borç nasıl biticek diyor.
Boşanmak geçiyor aklımdan korkuyorum. Kaybetmekten yalnız kalmaktan başaramamaktan.Bir umut çaresizlikten mi yapıyor böyle düzelir borçlar bitse diyorum. Sonra yine derin düşüncelere dalıyorum. Bu olaylar olmasa, maddi sıkıntımız olmasa aramız gayet iyi, hiç bir sorunumuz yok yada ben öyle görüyorum.
Ailem bilmiyor, bilse beni bir dakika tutmazlar çekip alırlar. Onun ailesi desen, dünya yıkılsa umurlarında değil.
Bir şeyler söyleyin, dertleşmeye ihtiyacım var.
Hem biraz dertleşmek hemde sizlerden fikirler almak istiyorum. Nereden nasıl başlayacağımı bilmiyorum.
Eşimle severek evlendik. 2,5 yıl oluyor. İlk günden beri maddi manevi hep yanında oldum. Fazla değer veren,kimseyi kıramayan biriyim hele ki bu sevdiklerimden biri olunca kolay kolay kızıp günlerce küsebilen biri olamıyorum.Bu da benim saflığım.
Bende eşimle ilgili biriken her şey ilk yalanı başladı. Düğün borçlarımız ile ilgiliydi. Borcumuz olmayacak diye evlendik,yok dedi çünkü... 30 bin borç ödedim. Bunu sonradan kendisi ödeyemeyince öğrendim. Fazla uzatmadım, elimde avucumda ne varsa verdim ödemesi için. Borcu olmayan yoktu sonuçta diye düşündüm.
Derken; eşimin özellikle maddiyat söz konusu olduğunda gizemli davranması hep bir şeyler saklaması başladı. Bu böyle süreçti.
Asıl beni bitiren yıkan şey, eşimin bahis düşkünü biri olması o sitelerde 60 -70 bine yakın para yemiş olması.
Kredi çekip bahislerde kaybetmiş. Kredileri ödeyemeyince öğrendim her şeyi. Yalvardı yakardı bıktım dedi üzgünüm dedi oynamayacağım borçlarımı bitirmek için oynamak zorundaydım dedi.. Kıyamadım yardım ettim kendi üzerime krediler çektim ödedim onun üzerindeki borçlarını,elden aldığı borçları,kredi kartlarını...
Ben bir şeyler için mücadele verirken o sanki hiç bir şey olmamış gibi hareket ediyor. Benim kredi çekerek kapattığım her borcu tekrar yaptı tekrar bahis de kaybetti. Bana sormadan cep şubesinden parolamı değiştirip kartların limitini fullemesi, hesapta para varsa onu çekmesi vs vs
Şimdi gırtlağa kadar borç içindeyiz, onda zerre düzelme yok hala bir yerden 100 200 bulsam da bahis oynasam diye bakıyor, sorduğunda kızdığım da başka çarem yok bu borç nasıl biticek diyor.
Boşanmak geçiyor aklımdan korkuyorum. Kaybetmekten yalnız kalmaktan başaramamaktan.Bir umut çaresizlikten mi yapıyor böyle düzelir borçlar bitse diyorum. Sonra yine derin düşüncelere dalıyorum. Bu olaylar olmasa, maddi sıkıntımız olmasa aramız gayet iyi, hiç bir sorunumuz yok yada ben öyle görüyorum.
Ailem bilmiyor, bilse beni bir dakika tutmazlar çekip alırlar. Onun ailesi desen, dünya yıkılsa umurlarında değil.
Bir şeyler söyleyin, dertleşmeye ihtiyacım var.
