- 1 Ekim 2019
- 1.160
- 1.266
- 53
- Konu Sahibi abiyekuzu26
-
- #21
teşekkürler :))
teşekkürler :))Sizin her konunuzu gordugumde keske ayni sehirde olsak diyorum
Cok sarilmak istiyorum
taciz, tecavüz, şiddet, boşanmıs bir ailenin cocugu oldugum için aile tarafından istenmeme, hakaret, beddua, evden kovulma
yıllarca sessiz sakin bugünlerin geçeceğini bir gün biteceği ümidi ile yaşadım.
Yeri geldi çok dua ettim, yeri geldi kişisel gelişimime adadım, bakış açımı değiştirdim neysen o olursun ne düşünürsen o olur dedim. Olduramadım.
Değişmedi. Ailemle görüşmüyorum 8 ay kadar oldu. Kimsenin umurunda değil. Hani 8 yıl daha görüşmesem de böyle olur.
30 yaşımda en güzel zamanlarımda artık gücüm bitti. Her sabah güne gülümseyerek yeni umutlarla başlıyorum bir süre idare ediyorum. Sonra bir kare görüyorum kardeşine sarılan abla, annesi ile yürüyen kız, pazarda alışveriş yapan aile. Yada arkadasımın ailesinin arayıp ne zaman geleceksin demesi. PAtronla kavga eden arkadasımın sevgilisini araması.
O zaman dağılıyorum ama sadece içimde. Keşke bir şeyler farklı olsaydı.
Çok zor bir gün geçirdim iş yerinde eve geldim yastıga sarılarak oturdum sarılacak kimse yok. Yaşamak istemiyorum. Şiddet görürken keşke bir yerime bir sey olsa da birine bir sey anlatabilsem biri görse derdim kızarıklık bile olmazdı. Bi 30 yıl daha bu şekilde yaşayacak gücüm yok.
Geçer mi bir gün iyi olur mu her şey. İçinizi kararttıysam üzgünüm ama burdan baska yazacak anlatacak yerim yok
Normalde cok fazla bahsetmem ama taciz ve darp magduruyum. Hem de hic tanimadigim bir insan tarafindan, yanlis yerde yanlis zamanda olmam kisaca sans , kader ne derseniz deyin. Beni bulduklarinda bir sure yogun bakimda kaldim ve herkes fiziksel olarak iyilesmeme o kadar takilmisti ki psikoloji kismi ikinci plana atilmisti. Sonra bir gun kendime zarar vermeye kalkinca seneler surecek bir terapi surecinde buldum kendimi. Ilac tedavileri, uzun ve agir bir psikoterapi sureci gecirdim. Sonra bir karar verdim universiteye gitme zamanimdi, basima gelenleri degistiremeyecegim ama hayatimin sonrasinin benim elimde dedim. Once ruhumu iyilestirmek icin cocuklarla gonullu calisacagim derneklere uye oldum. Bir tanesinde oldukca aktif calistim, onlarin ruhunu iyilestirirken kendimi de iyilestirdim. Cok gezdim, dunyanin yarisini gezdim. Tekrar ayni sey basima gelir korkusunu bertaraf etmek icin hic tanimadigim bir ulkede, karanlik sokaklarda tek basima gezdim. Tekrar insanlara guvenemem derken guvendim, asik oldum, kirildim, iyilestim. Kisaca korkularima yenilmedim. Yeni yabanci diller ogrendim, yeni bir enstruman ogrendim, bolca spor yaptim. Bu arada bana calismak cok iyi geliyordu hep calistim ve basarili bir universite - is hayati gecirdim.
Sonra 25 yasinda yurtdisina yerlestim, burada esimle tanistim, su an doktora yapiyorum ve evliyim. Bugunun gelecegini 18 yasindaki kendime soz vermistim. Bunun icin cabaladim. Su an normal gundelik dertlerim oldugunda bazen mutlu oluyorum biliyor musunuz?
Bu surecte kendime hic acimadim. Neden bunlar basima geldi diye sorgulamak yerine kabullenmeyi ve affetmeyi sectim. Saldirgani kisi olarak affetmedim basima gelen seyi kabullendim, zaten oldukca makul bir ceza aldi. Annem hukuk profesoru, yanlis bir aileye catmisti yani. Affetmek insanin kendi icinde olan bir sey, ben ruhumu gecmisten arindirmak icin affetmeyi sectim. Size tavsiyem de bu gecmisinizi affedin. Degistiremeyeceginiz seyleri kabul edin.
Bunlari yazdim cunku her sey sizin elinizde. Hayat cok guzel, basiniza ne gelirse gelsin. 1 dakikasini bile bosa harcamak uzucuyken, 30 sene diyorsunuz. 30 sene sonra bugunku kendinize tesekkur etmek icin simdi harekete gecin. Yeterince istedikten sonra insanin ruhunun ne kadar cabuk iyilesiyor olduguna inanamayacaksiniz.
Normalde cok fazla bahsetmem ama taciz ve darp magduruyum. Hem de hic tanimadigim bir insan tarafindan, yanlis yerde yanlis zamanda olmam kisaca sans , kader ne derseniz deyin. Beni bulduklarinda bir sure yogun bakimda kaldim ve herkes fiziksel olarak iyilesmeme o kadar takilmisti ki psikoloji kismi ikinci plana atilmisti. Sonra bir gun kendime zarar vermeye kalkinca seneler surecek bir terapi surecinde buldum kendimi. Ilac tedavileri, uzun ve agir bir psikoterapi sureci gecirdim. Sonra bir karar verdim universiteye gitme zamanimdi, basima gelenleri degistiremeyecegim ama hayatimin sonrasinin benim elimde dedim. Once ruhumu iyilestirmek icin cocuklarla gonullu calisacagim derneklere uye oldum. Bir tanesinde oldukca aktif calistim, onlarin ruhunu iyilestirirken kendimi de iyilestirdim. Cok gezdim, dunyanin yarisini gezdim. Tekrar ayni sey basima gelir korkusunu bertaraf etmek icin hic tanimadigim bir ulkede, karanlik sokaklarda tek basima gezdim. Tekrar insanlara guvenemem derken guvendim, asik oldum, kirildim, iyilestim. Kisaca korkularima yenilmedim. Yeni yabanci diller ogrendim, yeni bir enstruman ogrendim, bolca spor yaptim. Bu arada bana calismak cok iyi geliyordu hep calistim ve basarili bir universite - is hayati gecirdim.
Sonra 25 yasinda yurtdisina yerlestim, burada esimle tanistim, su an doktora yapiyorum ve evliyim. Bugunun gelecegini 18 yasindaki kendime soz vermistim. Bunun icin cabaladim. Su an normal gundelik dertlerim oldugunda bazen mutlu oluyorum biliyor musunuz?
Bu surecte kendime hic acimadim. Neden bunlar basima geldi diye sorgulamak yerine kabullenmeyi ve affetmeyi sectim. Saldirgani kisi olarak affetmedim basima gelen seyi kabullendim, zaten oldukca makul bir ceza aldi. Annem hukuk profesoru, yanlis bir aileye catmisti yani. Affetmek insanin kendi icinde olan bir sey, ben ruhumu gecmisten arindirmak icin affetmeyi sectim. Size tavsiyem de bu gecmisinizi affedin. Degistiremeyeceginiz seyleri kabul edin.
Bunlari yazdim cunku her sey sizin elinizde. Hayat cok guzel, basiniza ne gelirse gelsin. 1 dakikasini bile bosa harcamak uzucuyken, 30 sene diyorsunuz. 30 sene sonra bugunku kendinize tesekkur etmek icin simdi harekete gecin. Yeterince istedikten sonra insanin ruhunun ne kadar cabuk iyilesiyor olduguna inanamayacaksiniz.
Kaderimiz neredeyse aynı bende kimsesizim cok agladı cok yıprandım hos hala alıyorum evlendim onda da turlu turlu skntı 2 yasında kızım var tek umut kaynağım herseyi napim hayata devam ediyorum kpss ye hazırlanıyorum kızım ıcın umudum o kimsesizlik cok kotu bilirim acını dertlesmek istersen yaz ozelden her zaman dinlerim senin ıcın dua edıcemtaciz, tecavüz, şiddet, boşanmıs bir ailenin cocugu oldugum için aile tarafından istenmeme, hakaret, beddua, evden kovulma
yıllarca sessiz sakin bugünlerin geçeceğini bir gün biteceği ümidi ile yaşadım.
Yeri geldi çok dua ettim, yeri geldi kişisel gelişimime adadım, bakış açımı değiştirdim neysen o olursun ne düşünürsen o olur dedim. Olduramadım.
Değişmedi. Ailemle görüşmüyorum 8 ay kadar oldu. Kimsenin umurunda değil. Hani 8 yıl daha görüşmesem de böyle olur.
30 yaşımda en güzel zamanlarımda artık gücüm bitti. Her sabah güne gülümseyerek yeni umutlarla başlıyorum bir süre idare ediyorum. Sonra bir kare görüyorum kardeşine sarılan abla, annesi ile yürüyen kız, pazarda alışveriş yapan aile. Yada arkadasımın ailesinin arayıp ne zaman geleceksin demesi. PAtronla kavga eden arkadasımın sevgilisini araması.
O zaman dağılıyorum ama sadece içimde. Keşke bir şeyler farklı olsaydı.
Çok zor bir gün geçirdim iş yerinde eve geldim yastıga sarılarak oturdum sarılacak kimse yok. Yaşamak istemiyorum. Şiddet görürken keşke bir yerime bir sey olsa da birine bir sey anlatabilsem biri görse derdim kızarıklık bile olmazdı. Bi 30 yıl daha bu şekilde yaşayacak gücüm yok.
Geçer mi bir gün iyi olur mu her şey. İçinizi kararttıysam üzgünüm ama burdan baska yazacak anlatacak yerim yok
Allah rahmet eylesin mekanıları cennet olsunHayat herkese adil davranmıyor malesef. Hayattaki aileniz yok benim de dünyalar iyisi ailem kalben yanimdalar ama vefat ettiler. Hangimiz daha kötü durumda bilemedim.
Kaderimiz neredeyse aynı bende kimsesizim cok agladı cok yıprandım hos hala alıyorum evlendim onda da turlu turlu skntı 2 yasında kızım var tek umut kaynağım herseyi napim hayata devam ediyorum kpss ye hazırlanıyorum kızım ıcın umudum o kimsesizlik cok kotu bilirim acını dertlesmek istersen yaz ozelden her zaman dinlerim senin ıcın dua edıcem
Keske aynı sehır de olsaydık ben senı tanımadan seviyorum valla her zaman yaz ben inanıyorum sen mutlu olacaksın sana bir hayat arkadas yolda lazım oyle bir adam olmalı ki yaralarını sarsın evet hep deniyor bir erkege ihtiyacınız olmasın diye ama bizde ailede yok napalim bari kendi ailemizi kuralım diyoruz sana cok dua edıcem cok mutlu ol ınsallah tatlı tatlı bebısler in olsun kendi aileni kur ınsallahteşekkürler :)
herkezin imtihanı farklı oluyor allah bu imtihan için yardım etsin sana
Tabi ki her şey güzel olacak
Sen sadece seni inciten insanlardan uzak dur
İnsan nefes aldıkça hayat sürekli değişiyor
Öyle zor, öyle korkunç şeyler yaşadım ki neler geldi neler geçtiiii
Kendine acıma , çok çalış, çok yorul, çok dua et, göreceksin iyi olacaksın. Hayatta sarılabileceğin insanlar yumuşak karnın olur hep, duygularının seni esir almasına izin verme, yalnız insan çok güçlüdür. Hayatını yeniden kuracaksın ve çok mutlu olacaksın. Mutluluğu kendi içinde ara, başkasında aramak sana hata yaptırır
Kimseye ihtiyaciniz yok,tek basiniza ayakta durabilirsiniz ,kimse devsmli derdini anlatani zaten sevmiyor ,
Psikolojik destek alin lutfen
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?