Bana ne oluyor bilmiyorum?

Doğru hatırlıyorsunuz. Ben kendime göre bir rutin oluşturduğumu düşünürken şimdi yemek bile yapmak içimden gelmiyor.
Civar yerleri bilmiyoruz ve gidersem de kalmalı gitmek zorunda olacağım için istemedi. Ona öfke yansıtmıyorum hatta bariz bir şekilde içimde de hissetmiyorum ama içten içe bir şeyler gelişiyor sanırım.
 
Siz "ben şen neşeli kıpır kıpırdım hep" vb. demişsiniz ya bu karşıda da olmalı sizi motive edecek şeyler yapmalı, ilişkiyi canlı, enerjik, taze tutacak minikte olsa çabalar olmalı çiftlerin ikisi de yapmalı tek taraflı tükeniyor insan. Bunu demek istiyorum.
 
Ya haklısınız galiba. Ben böyle sofralar kurardım, en azından renksiz hayatımıza bir anlam katsın diye hani şık giyinir eşimi hep öyle beklerdim evde. Şarkılar mumlar vs. O enerji bende kalmadı. Eşime düşüyor iş burada ama o da neyin var demeden öteye gidemiyor. Var bir şey aslında ama dile getirsem her şey o kadar görünür ve açık seçikken konuşmanın anlamı yok gibi geliyor. Bilmiyorum umarım farkında olur ve bir şeyler yapar.
 
Daha da doğrusu ben böyle konuştukça dertleştikçe görüyorum sanırım cidden bir sorun olduğunu. Yani her şey açık ve ortada ama ne o ne ben görmüşüz. Sanırım bu moralsizlik hissi de benim durup hayatıma bir resim çizer gibi uzaktan bakmam gerektiği için geldi.
 
Hep vermekten, üretmekten, ilişkiyi canlı tutmaya çalışmaktan, neşenizi, enejinizi, coşkunuzu hep siz sunmaktan tükenmişsiniz.

Tamam içtenlikle severek hayat paylaşarak yapıyordunuz ama karşıdan tatmin edici bir karşılık alamayınca insan bu hâle geliyor.

Kocanız gibi insanlar bunları vermeden almaya öyle alışıyorlar ki ne kadar kötü hissettiğinizi anlamayı bırakın ifade etseniz bile suçlu durumuna geliyorsunuz.

Yaşadığınız yerin kısıtlayıcı durumuyla tek siz baş etmeye çalışmak zorunda değilsiniz. Sürekli neşeli olmak, motive etmek, evliliği canlı tutmaya çalışmak zorunda değilsiniz. Bu iki kişilik bir "iş bölümü"

Kocanız içinizi öldürmüş sadece almaya ve sizden beslenmeye alışarak.
 

Şu mesaja gözyaşlarımı tutamadım. Döner mi burdan?
 
Şu mesaja gözyaşlarımı tutamadım. Döner mi burdan?
Eşinizi tanıyan sizsiniz. Karşınıza alıp bunları güzelce ifade etmelisiniz, anlarsa ve çaba gösterirse ne âlâ ama anlamaz diretirse ve siz ayrılmazsanız antidepresanlarla düşe kalka idare ederek hayatınızı tüketirsiniz.

Yani sizin sorununuz iş yoğunluğu ya da yaşanılan yerin kısıtlayıcı olması değil, hayatınızdaki dinamiklerle tek başınıza çabalayıp sürekli karşı tarafı, evliliği, hayatı kendi başınıza beslemek zorunda kalmanız. Sizde insansınız motivasyon gökten düşmüyor..
 
Ben hep kendimi sorunlu gördüm bugüne kadar. Gerek buraya açtığım konularda, gerek annemle paylaştığımda genellikle karşı tarafta bir sorun bulunmadı. Diyorum ya durup uzaktan baktığımda daha iyi görüyorum bir şeyleri. Ağlıyorum neden ağlıyorsun, gülüyorum neden gülüyorsun, aman ne bileyim ya.

Çok teşekkür ederim içtenlikle. Söyleyeceklerimi iyice toparlayıp alacağım karşıma konuşacağım. Umarım her şey güzel olur.
 
İşte hep normalleştiriliyor, karşı tarafın şiddeti yoksa sorun tamamen çabalayan sürekli üreten enerjisi sünger gbi çekilen kişi suçlanıyor, sanki içinizde jeneratör var size de yakıt lazım öyle değil mi?
 
Evet dövmüyor sövmüyor, alt tarafı 2515252 saat ailesinin dertlerini dinlemiş evin enerjisini düşürmüş ne var? Doğum gününü ailesiyle kutlamak istemiş sen de amma kıskançsın. Ne var canım ne ağlıyorsun her şeye ağlak mısın? Alt tarafı 1 sene tatile gitmemişsin öldün mü?
Dediğiniz gibi sanki içimde jeneratör var. Bir yerde patladı işte bende de.
 
Artık kadınlar bakıcı değil bir birey olduklarının, insan olduklarının farkına vardı. Hele ki işi gücü yerinde olan kendilerine yeten kadınlar bu kısacık hayatta kendilerini ziyan etmemeleri gerektiğini anladı nihayet.

Bu sefer de geleneksel aile/kadın erkek yapısı kavramları üzerinden manipülasyona maruz kalınıyor ama onu da aşıyorlar çok şükür.

Konuştuğunuzda size hak verirse ne mutlu, vermezse de duruma göre aksiyon alırsınız.
 
Ne taraflardasınız acaba

İmkanı olmayan bir yerde belki de köy? yaşıyordunuz önceki konudan hatırlıyorum.

Bu hafta tatilken eşin de 2-3 gün izin alsa bir yerler keşfetseniz nasıl olur ki bilemedim

Tatil planım olması beni çok motive eder mesela. Şu aralar ben de ev-iş motivasyonum o kadar düşük ki aynı şekilde hissediyorum, ay sonuna kongre var ama o da tatilden çok ders havasında zaten ona bile üşeniyorum.
 
Çok teşekkür ederim. Beni çok güzel aydınlattınız
 
Doğudayız. Dağ başı diyebilirim

Eşim izin alamıyor sorun orda ama umarım bu halimi görür anlar ve bütün sınırları zorlayarak bir gün dahi olsa izin almaya çalışır.
Evet tatil planı insanı çok güzel motive ediyor cidden ne giyeceğim, şunu da yaparız derken zaman geçiveriyor. Yazın bile bk gibi izin geçirip geldiğimiz ve bir tatile bile çıkamadığımız için iyice ruhum öldü.

Kan değerlerimize baktıralım da önce, inşallah düzelir
 
Konu sahibi seni çok iyi anlıyorum, ama sosyal hayatımIZ yok deme... Sen kendi sosyal hayatına bak.
Avm yok mu kahve içmeye gitsen? Ya da park vs varsa yürüyüş yapmaya ne dersin.
Açık hava ve tempolu yürüyüş o kadar iyi geliyor ki..
Kendine güzel bir kulaklık al, sevdiğin müzikleri listele...
Bir hafta on gün bir yürü, çok çok iyi gelecek sana :)
 
Bu arada tatile şuan gidemeseniz bile plan yapmak, vlog izlemek, rotalar oluşturup hayal kurmak da çok iyi geliyor
 
Yok ki cidden, AVM 2 saat uzaklıkta sabahın köründe araç çıkıyor öğlen de geri dönüyor yani tamamen köşeye sıkıştım. Yürüyüşü de evde yapacağım artık Ben zaten yürümeyi o kadar çok seviyorum ki her türlü kulaklığım da var ama işte gidemiyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…