Başlık bulamadım

Merhaba arkadaşlar
Buraya son yedi ayda (yani evlendiğimden bu yana) çok fazla konu açar oldum.
Çünkü mezun oldum ve evdeyim bütün gün. Hayatım hep egitimle mesgul olmakla geçti ve ilk kez bu kadar boş kaldım. Bu da kendi içime kapanmama ve kendimle hesaplaşmama sebep oldu. Yazıda hiç iyi degilim, aslında size anlatmak istediğim o kadar cok sey var ki açtığım hiçbir konuda bunu tam yapamadığım için tatmin olamıyorum.
Konuya gelecek olursak. Bazı yaptıklarım konusunda kendimi affedemiyorum. Mesela
(asla kibir degil inanın) hiç dengim olmayan birine şans verdim( şans verdim dedigim kişi eşim degil, eşimden bir önce tanıştığım kişi), kısa sürede evlilik kararı aldım. Bu kadar fevri olmamın sebebi kesinlikle psikolojik olarak iyi olmamamdı bence ve de ailemden uzaklaşmak istedim. Çünkü kendimi bildim bileli hep huzursuz bir aile ortamında olduk. Babam alkol yüzünden bizi mahvetti diyeyim kısaca. Ben de bir yuvam olsun diye hep birilerine inandım güvendim. Ama eşimden bir önceki kişi o kadar aşağılık biriydi ki. Onunla sadece bir bucuk ay görüştüm. Çık şükür nişan vs olmadan bitti. Kendimi asla affetmiyorum. Yakınlaşmalarımı, ailemle tanıştırmamı, ailemi o kişi için üzmemi.. Sürekli o pislik kişi ile olan geçmişim gözümün önünde ve gerçekten bu pişmanlığı atlatamıyorum. Tekstil ortamında tanışmıştık. Üniversitede öğrenci iken cok parasız oldugum bir dönemde her anlamda leş gibi olan bir ortamda çalıştım. Kendimi bunun için de affetmiyorum. Keşke merdiven vs silseydim ama orada çalışmasaydım, o kişi ile fe tanışmazdım. Sanki adam öldüröek gibi geri dönüşü olmayan bir günah işlemişcesine kendimi affedemiyorum.
Nasıl desem kendinize asla yakıştıramayacagınız bir şeyi bir dönem yaptığınızı düşünün bunun gibi. Bunu nasıl aşabilirim?
İkincisi de böyle boş boş evde durmak istemiyorum. Kpss kazanana kadar çalışmak istiyorum sınava ama ücretli öğretmenlik yapmak istemiyorum. Başka ne yapabilirim boş durmamak için. Hayatım böyle bomboş geçecek gibi bir hisse kapılıyorum sürekli.
Bir yandan da hayatımı zihinsel olarak düzene soktuğumu düşünüyorum. İlk kez bu kadar boş kaldım ve ihmal ettigim her şeye zaman ayırabiliyorum.
Şunu biliyorum ki takıntılı biriyim, karamsarlık da var. Terapi almam lazım ama maddi olarak imkansız. Ben de sizlerden destek almak istedim.
Bunları yazıyor olmak bile iyi geliyor

Bu kadar yükün altında bir de hamile misiniz?

Melahatabla .!.:

Merhaba arkadaşlar
Buraya son yedi ayda (yani evlendiğimden bu yana) çok fazla konu açar oldum.
Çünkü mezun oldum ve evdeyim bütün gün. Hayatım hep egitimle mesgul olmakla geçti ve ilk kez bu kadar boş kaldım. Bu da kendi içime kapanmama ve kendimle hesaplaşmama sebep oldu. Yazıda hiç iyi degilim, aslında size anlatmak istediğim o kadar cok sey var ki açtığım hiçbir konuda bunu tam yapamadığım için tatmin olamıyorum.
Konuya gelecek olursak. Bazı yaptıklarım konusunda kendimi affedemiyorum. Mesela
(asla kibir degil inanın) hiç dengim olmayan birine şans verdim, kısa sürede evlilik kararı aldım. Bu kadar fevri olmamın sebebi kesinlikle psikolojik olarak iyi olmamamdı bence ve de ailemden uzaklaşmak istedim. Çünkü kendimi bildim bileli hep huzursuz bir aile ortamında olduk. Babam alkol yüzünden bizi mahvetti diyeyim kısaca. Ben de bir yuvam olsun diye hep birilerine inandım güvendim. Ama eşimden bir önceki kişi o kadar aşağılık biriydi ki. Onunla sadece bir bucuk ay görüştüm. Kendimi asla affetmiyorum. Yakınlaşmalarımı, ailemle tanıştırmamı, ailemi o kişi için üzmemi.. Sürekli o pislik kişi ile olan geçmişim gözümün önünde ve gerçekten bu pişmanlığı atlatamıyorum. Tekstil ortamında tanışmıştık. Üniversitede öğrenci iken cok parasız oldugum bir dönemde her anlamda leş gibi olan bir ortamda çalıştım. Kendimi bunun için de affetmiyorum. Keşke merdiven vs silseydim ama orada çalışmasaydım, o kişi ile fe tanışmazdım. Sanki adam öldüröek gibi geri dönüşü olmayan bir günah işlemişcesine kendimi affedemiyorum.
Nasıl desem kendinize asla yakıştıramayacagınız bir şeyi bir dönem yaptığınızı düşünün bunun gibi. Bunu nasıl aşabilirim?
İkincisi de böyle boş boş evde durmak istemiyorum. Kpss kazanana kadar çalışmak istiyorum sınava ama ücretli öğretmenlik yapmak istemiyorum. Başka ne yapabilirim boş durmamak için. Hayatım böyle bomboş geçecek gibi bir hisse kapılıyorum sürekli.
Bir yandan da hayatımı zihinsel olarak düzene soktuğumu düşünüyorum. İlk kez bu kadar boş kaldım ve ihmal ettigim her şeye zaman ayırabiliyorum.
Şunu biliyorum ki takıntılı biriyim, karamsarlık da var. Terapi almam lazım ama maddi olarak imkansız. Ben de sizlerden destek almak istedim.
Bunları yazıyor olmak bile iyi geliyor

Genişletmek için tıkla...

Boş vakitlerinizde kitap okuyarak kendinizi toparlayabilirsiniz. Özellikle nitelikli edebi eserler okumanızı tavsiye ederim. Bu
sayede terapiye ihtiyaç duymazsınız.

Morsardunya .!.:

Bu kadar yükün altında bir de hamile misiniz?

Genişletmek için tıkla...

Evet,çünkü bunlarla yaşamayı kabullendim ben. Geçmeyecek hiçbir zaman, böyle hissediyorum. Bebegimi ise çık istedim, hala da istiyorum

Melahatabla .!.:

Merhaba arkadaşlar
Buraya son yedi ayda (yani evlendiğimden bu yana) çok fazla konu açar oldum.
Çünkü mezun oldum ve evdeyim bütün gün. Hayatım hep egitimle mesgul olmakla geçti ve ilk kez bu kadar boş kaldım. Bu da kendi içime kapanmama ve kendimle hesaplaşmama sebep oldu. Yazıda hiç iyi degilim, aslında size anlatmak istediğim o kadar cok sey var ki açtığım hiçbir konuda bunu tam yapamadığım için tatmin olamıyorum.
Konuya gelecek olursak. Bazı yaptıklarım konusunda kendimi affedemiyorum. Mesela
(asla kibir degil inanın) hiç dengim olmayan birine şans verdim, kısa sürede evlilik kararı aldım. Bu kadar fevri olmamın sebebi kesinlikle psikolojik olarak iyi olmamamdı bence ve de ailemden uzaklaşmak istedim. Çünkü kendimi bildim bileli hep huzursuz bir aile ortamında olduk. Babam alkol yüzünden bizi mahvetti diyeyim kısaca. Ben de bir yuvam olsun diye hep birilerine inandım güvendim. Ama eşimden bir önceki kişi o kadar aşağılık biriydi ki. Onunla sadece bir bucuk ay görüştüm. Kendimi asla affetmiyorum. Yakınlaşmalarımı, ailemle tanıştırmamı, ailemi o kişi için üzmemi.. Sürekli o pislik kişi ile olan geçmişim gözümün önünde ve gerçekten bu pişmanlığı atlatamıyorum. Tekstil ortamında tanışmıştık. Üniversitede öğrenci iken cok parasız oldugum bir dönemde her anlamda leş gibi olan bir ortamda çalıştım. Kendimi bunun için de affetmiyorum. Keşke merdiven vs silseydim ama orada çalışmasaydım, o kişi ile fe tanışmazdım. Sanki adam öldüröek gibi geri dönüşü olmayan bir günah işlemişcesine kendimi affedemiyorum.
Nasıl desem kendinize asla yakıştıramayacagınız bir şeyi bir dönem yaptığınızı düşünün bunun gibi. Bunu nasıl aşabilirim?
İkincisi de böyle boş boş evde durmak istemiyorum. Kpss kazanana kadar çalışmak istiyorum sınava ama ücretli öğretmenlik yapmak istemiyorum. Başka ne yapabilirim boş durmamak için. Hayatım böyle bomboş geçecek gibi bir hisse kapılıyorum sürekli.
Bir yandan da hayatımı zihinsel olarak düzene soktuğumu düşünüyorum. İlk kez bu kadar boş kaldım ve ihmal ettigim her şeye zaman ayırabiliyorum.
Şunu biliyorum ki takıntılı biriyim, karamsarlık da var. Terapi almam lazım ama maddi olarak imkansız. Ben de sizlerden destek almak istedim.
Bunları yazıyor olmak bile iyi geliyor

Genişletmek için tıkla...

O hatayı yaptın ki bir daha yapma tecrübe olsun diye. Bugünkü seni yarattı o hata. Ben böyle başa çıkıyorum yoksa inan bana hayat yeterince zor.
Bir de şu kendine uygun olmayan kısmı var ki içimi yakıyor. Sen kurtulmuşsun ben aptal gibi evlendim şimdi kurtulmaya çalışıyorum.
Kocaman görkemli kanatlarımı bir hiç uğruna çamura buladım, yıkamaya çalışıyorum.
Geçecek..

hamilelikte insanin takintilari tum ruh dunyasi yerle bir oluyor rabbim kucaginiza almayi nasip etsin nelki derdinize dermanla kismetiyle gelecktr sabret

Parma .!.:

Boş vakitlerinizde kitap okuyarak kendinizi toparlayabilirsiniz. Özellikle nitelikli edebi eserler okumanızı tavsiye ederim. Bu
sayede terapiye ihtiyaç duymazsınız.

Genişletmek için tıkla...

Okuyorum bol bol ama edebi degil tarihi okuyorum bir de bu aralar bebegim için pedagojik kitaplar okuyorum. Hiç okumamak kadar kötü degil ama faydası az geliyor. Yani benim kendimi affetmem lazım ama affedemiyorum

Melahatabla .!.:

Merhaba arkadaşlar
Buraya son yedi ayda (yani evlendiğimden bu yana) çok fazla konu açar oldum.
Çünkü mezun oldum ve evdeyim bütün gün. Hayatım hep egitimle mesgul olmakla geçti ve ilk kez bu kadar boş kaldım. Bu da kendi içime kapanmama ve kendimle hesaplaşmama sebep oldu. Yazıda hiç iyi degilim, aslında size anlatmak istediğim o kadar cok sey var ki açtığım hiçbir konuda bunu tam yapamadığım için tatmin olamıyorum.
Konuya gelecek olursak. Bazı yaptıklarım konusunda kendimi affedemiyorum. Mesela
(asla kibir degil inanın) hiç dengim olmayan birine şans verdim, kısa sürede evlilik kararı aldım. Bu kadar fevri olmamın sebebi kesinlikle psikolojik olarak iyi olmamamdı bence ve de ailemden uzaklaşmak istedim. Çünkü kendimi bildim bileli hep huzursuz bir aile ortamında olduk. Babam alkol yüzünden bizi mahvetti diyeyim kısaca. Ben de bir yuvam olsun diye hep birilerine inandım güvendim. Ama eşimden bir önceki kişi o kadar aşağılık biriydi ki. Onunla sadece bir bucuk ay görüştüm. Kendimi asla affetmiyorum. Yakınlaşmalarımı, ailemle tanıştırmamı, ailemi o kişi için üzmemi.. Sürekli o pislik kişi ile olan geçmişim gözümün önünde ve gerçekten bu pişmanlığı atlatamıyorum. Tekstil ortamında tanışmıştık. Üniversitede öğrenci iken cok parasız oldugum bir dönemde her anlamda leş gibi olan bir ortamda çalıştım. Kendimi bunun için de affetmiyorum. Keşke merdiven vs silseydim ama orada çalışmasaydım, o kişi ile fe tanışmazdım. Sanki adam öldüröek gibi geri dönüşü olmayan bir günah işlemişcesine kendimi affedemiyorum.
Nasıl desem kendinize asla yakıştıramayacagınız bir şeyi bir dönem yaptığınızı düşünün bunun gibi. Bunu nasıl aşabilirim?
İkincisi de böyle boş boş evde durmak istemiyorum. Kpss kazanana kadar çalışmak istiyorum sınava ama ücretli öğretmenlik yapmak istemiyorum. Başka ne yapabilirim boş durmamak için. Hayatım böyle bomboş geçecek gibi bir hisse kapılıyorum sürekli.
Bir yandan da hayatımı zihinsel olarak düzene soktuğumu düşünüyorum. İlk kez bu kadar boş kaldım ve ihmal ettigim her şeye zaman ayırabiliyorum.
Şunu biliyorum ki takıntılı biriyim, karamsarlık da var. Terapi almam lazım ama maddi olarak imkansız. Ben de sizlerden destek almak istedim.
Bunları yazıyor olmak bile iyi geliyor

Genişletmek için tıkla...

Doğuma çok az bi süre kalmış ,
Boş zamanlarınızı çok ararsınız :)
Fotoğraf çekin , yazılar yazın , alışveriş yapın :)

Doğumuna az kalmış senin düşündüklerine bak. Evde bol bol kitap oku yabacı dilini geliştir. Ya da uzman olduğun konularda araştırma yap. Şu an başka ne yapabilirsin iş adına. Bebeğin olunca boş vaktin olmayacak bu kadar zaten.

Çok üzüldüm sizin adınıza. Yanlış olan bir şeye ne kadar kısa sürede son verirseniz o kadar kolay oluyor kendinizi affetmeniz

Wrtwcurls .!.:

O hatayı yaptın ki bir daha yapma tecrübe olsun diye. Bugünkü seni yarattı o hata. Ben böyle başa çıkıyorum yoksa inan bana hayat yeterince zor.
Bir de şu kendine uygun olmayan kısmı var ki içimi yakıyor. Sen kurtulmuşsun ben aptal gibi evlendim şimdi kurtulmaya çalışıyorum.
Kocaman görkemli kanatlarımı bir hiç uğruna çamura buladım, yıkamaya çalışıyorum.
Geçecek..

Genişletmek için tıkla...

7 aylık evli 31 haftalık gebe misin?
Konunda yanlış mı okudum eşine de dengim değil demişsin sanırım.

Melahatabla .!.:

Okuyorum bol bol ama edebi degil tarihi okuyorum bir de bu aralar bebegim için pedagojik kitaplar okuyorum. Hiç okumamak kadar kötü degil ama faydası az geliyor. Yani benim kendimi affetmem lazım ama affedemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Afdetmek insan vasfi değildir! Bu konuda incelik denemeye çalışmayın. Mühim olan hatalardan çıkardığınız dersin şuurunda olmanızdır ki bu en önemli kazanımdır ve müthiş bir idrak ve tecrübedir. Küllerinden doğmak gibidir bu kazanım. Kitap konusuna gelecek olursak tarihi kitaplar sizi olaylar karşısında akıllı ve keskin düşünmeye sevk eder ancak sizi kurtaracak olan duygusal yoğunlukta edebi eserlerdir ki zinde bir terapi demektir bu. Misal Tolstoy, Hugo ve muhakkak ama muhakkak Dostoyevski okuyun ve Cemil Meriç..

Oha diyorum .!.:

hamilelikte insanin takintilari tum ruh dunyasi yerle bir oluyor rabbim kucaginiza almayi nasip etsin nelki derdinize dermanla kismetiyle gelecktr sabret

Genişletmek için tıkla...

Hem hamilelik hem de ilk kez bu kadar uzun süre boş kalmamdan dolayı sanırım. Artık kendimi affetmek istiyorum. Amin inşallah ona iyi bir anne olabilirim

Melahatabla .!.:

Okuyorum bol bol ama edebi degil tarihi okuyorum bir de bu aralar bebegim için pedagojik kitaplar okuyorum. Hiç okumamak kadar kötü degil ama faydası az geliyor. Yani benim kendimi affetmem lazım ama affedemiyorum

Genişletmek için tıkla...

O zaman maneviyatınızı güçlendirecek sizi iyileştirecek Kitaplar okumalısınız. Tasavvufi eserler iyi gelebilir

xAnteros .!.:

7 aylık evli 31 haftalık gebe misin?
Konunda yanlış mı okudum eşine de dengim değil demişsin sanırım.

Genişletmek için tıkla...

Hayır eşimden bir önceki görüştüğüm kişi diye yazdım. 31 haftalık hamileyim, 33 haftalık evliyim. (merak ettiğiniz şeye binaen)

Melahatabla .!.:

Çok üzüldüm sizin adınıza. Yanlış olan bir şeye ne kadar kısa sürede son verirseniz o kadar kolay oluyor kendinizi affetmeniz

Genişletmek için tıkla...

O yüzden minik serçenizi de üzmenin alemi yok. Yerinizde olsam bebeğime anı biriktirirdim, doğup büyüdüğünde ona kalsın diye. Mesela el işi oyuncaklar, mektuplar falan boşverin geçmişi.
Ben rotamı çizdim gidiyorum.

Melahatabla .!.:

Hayır eşimden bir önceki görüştüğüm kişi diye yazdım. 31 haftalık hamileyim, 33 haftalık evliyim. (merak ettiğiniz şeye binaen)

Genişletmek için tıkla...

Yok ben eşinize dengim değil dediniz sandım ve o yüzden evlilik gebelik haftalarını yazdım. O kısmı düzeltin sanki eşinize der gibi olmuş.

Sevdaya gazel .!.:

O zaman maneviyatınızı güçlendirecek sizi iyileştirecek Kitaplar okumalısınız. Tasavvufi eserler iyi gelebilir

Genişletmek için tıkla...

Tasavvuf okudum, ilgi alanım degil malesef hatta tezim bile o alanda olmuştu. Yani benim meşguliyete, ibadete bir kendimi affetmeye ihtiyacım var. İlk ikisi bir şekilde tamam ama üçüncüsü nasıl olacak. Kendimi affetmek için çok şey söylüyorum içimden ama olmuyor işte

Parma .!.:

Afdetmek insan vasfi değildir! Bu konuda incelik denemeye çalışmayın. Mühim olan hatalardan çıkardığınız dersin şuurunda olmanızdır ki bu en önemli kazanımdır ve müthiş bir idrak ve tecrübedir. Küllerinden doğmak gibidir bu kazanım. Kitap konusuna gelecek olursak tarihi kitaplar sizi olaylar karşısında akıllı ve keskin düşünmeye sevk eder ancak sizi kurtaracak olan duygusal yoğunlukta edebi eserlerdir ki zinde bir terapi demektir bu. Misal Tolstoy, Hugo ve muhakkak ama muhakkak Dostoyevski okuyun ve Cemil Meriç..

Genişletmek için tıkla...

Cemil Meriç olabilir ama diğerleri beni daha,da karamsar yapıyor. Ben de kendime izah ederken tecrube diyorum ama bazen nasıl bu kadar aşağılara çektim kendimi kabullenemiyorum

LiveYourLifeee .!.:

Doğumuna az kalmış senin düşündüklerine bak. Evde bol bol kitap oku yabacı dilini geliştir. Ya da uzman olduğun konularda araştırma yap. Şu an başka ne yapabilirsin iş adına. Bebeğin olunca boş vaktin olmayacak bu kadar zaten.

Genişletmek için tıkla...

Bunları düşünmek isteyen kim ki zaten, keşke düşünmesem