• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

baştan kabul ettim, şimdi vazgeçtim :(

kkubraa

kkubraa

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
8 Aralık 2012
344
45
26
Eskişehir
kızlar 1.5 yıllık bir ilişkim var ve nişan arefesindeyiz.

ben Eskişehirliyim, sevgilim Karabüklü. ilişkiye başladığımız dönemde üniversite öğrencisiydim. ailemden ayrı yaşamaya alışkındım. aileme çooook düşkün değildim. bi de ailemde sorunlar vardı, kırgındım onlara biraz. sevgilimle bu konular açıldığında kesinlikle eskişehirde yaşamak istemediğimi, karabükte yaşamaktan zevk alacağımı söyledim.

şimdi mezunum ve 1 yıldır ailemleyim. onlara yeniden çok bağlandım. ona gel burada yaşayalım diyemiyorum, o tek erkek çocuk ayrıca bunu asla kabul etmeyeceğini de ima ediyor. ama annem babam yaşlanıyorlar, ufak tefek hastalıkları başladı. kıyamıyorum, özlüyorum. yaşım gittikçe aklım başıma gelmeye başladı. aileme düşkünlüğüm artıyor günden güne...

sevgilime sözümden caydım diyemiyorum. aslında ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum. ailesini çok seviyorum ama ufak tefek sinyaller aldım gelecekte anlaşamayabileceğimize dair... ve ailemi bırakıp onlara gidicem ben. nasıl yapıcam bunu?

yarın bi gün çocuk olacak. hastalığı var, iyi günü kötü günü var... o zaman ailelerden birinin yanında olmak ortada bir yerde olmaktan daha mantıklı sanki...

şimdi iki sorum var:

1- nerede yaşarsak benim, sevgilim, çocuklarımız ve ailelerimiz için daha iyi olur?
2- bu fikrin bana eskisi kadar sıcak gelmediğini nasıl söylemeliyim?
 
kkubraa .!.:
kızlar 1.5 yıllık bir ilişkim var ve nişan arefesindeyiz.

ben Eskişehirliyim, sevgilim Karabüklü. ilişkiye başladığımız dönemde üniversite öğrencisiydim. ailemden ayrı yaşamaya alışkındım. aileme çooook düşkün değildim. bi de ailemde sorunlar vardı, kırgındım onlara biraz. sevgilimle bu konular açıldığında kesinlikle eskişehirde yaşamak istemediğimi, karabükte yaşamaktan zevk alacağımı söyledim.

şimdi mezunum ve 1 yıldır ailemleyim. onlara yeniden çok bağlandım. ona gel burada yaşayalım diyemiyorum, o tek erkek çocuk ayrıca bunu asla kabul etmeyeceğini de ima ediyor. ama annem babam yaşlanıyorlar, ufak tefek hastalıkları başladı. kıyamıyorum, özlüyorum. yaşım gittikçe aklım başıma gelmeye başladı. aileme düşkünlüğüm artıyor günden güne...

sevgilime sözümden caydım diyemiyorum. aslında ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum. ailesini çok seviyorum ama ufak tefek sinyaller aldım gelecekte anlaşamayabileceğimize dair... ve ailemi bırakıp onlara gidicem ben. nasıl yapıcam bunu?

yarın bi gün çocuk olacak. hastalığı var, iyi günü kötü günü var... o zaman ailelerden birinin yanında olmak ortada bir yerde olmaktan daha mantıklı sanki...

şimdi iki sorum var:

1- nerede yaşarsak benim, sevgilim, çocuklarımız ve ailelerimiz için daha iyi olur?
2- bu fikrin bana eskisi kadar sıcak gelmediğini nasıl söylemeliyim?
Genişletmek için tıkla...

yaşın ilerledikçe daha çok olgun düşünmeye basladıgını anlat,aileni anlat onlara baglandığını,ben karabük'e yerleşmeyi gözüme kestiremiyorum de ilk başta tepkisi büyük olabilir ama zamanla sen doğru dili kullanarak anlattığında anlayışla karşılayacaktır zaten aileni bırakma derim canım çünkü onların sana çok ihtiyacı var :/
 
ailene yeniden bağlanmak, aklının başına gelmesi ne güzel. siz de bir aile olacaksınız, bence nişanlının bu konuda fikirlerine saygı duyması gerekir. düşüncelerinden hoşlanması gerekir. yarın bir gün çocugunuz olursa heralde nişanlınız, sizden kopmuş bağları zayıf bir çocugu olsun istemez değil mi? bu şekilde izah etmelisin ona.

peki ailenizin karabüke taşınma gibi bir ihtimalleri olabilir mi? erkek biraz zor kabul eskişehir'e sanki, bana öyle geliyor, baksana şimdiden hafif söylentiler olmuş. bugün kabul etse bile yarın onun ailesi kim bilir oglum oralarda napıo vs. söylenmeye araya girmeye başlar.

peki senin kardeşlerin var mı yada sen gidersen ailene bkabilecek birileri?
 
nasıl söylemelisin? bence direk söylemelisin. söyledikten sonra gerisini de onunla konuşursun zaten. bize anlattığın gibi konuşsan sorun olacağını sanmıyorum. aranızda halledin işte. :37:
 
Bence de direk soyle.

Ben de ailemin oldugu sehirde yasayacagim okul bitince..

Seviyorsa gercekten kabul edecektit
 
Oğlan seviyorsa gerçekten kabul edecektir
Kız kabul etmiyor ozaman gerçekten sevmiyormu ..
Nasıl iş bu :ssz::ssz:
 
Canım bunlar biraz da işlerinize bağlı şeyler. Ben de eşimle üniv.de tanıştık daha birbirimizden hoşlanmaya başladığımız sırada ben İstanbuldan başka yerde yaşayamam mesajları vermeye başladım nitekim ciddiye binince de eğer İstanbul da yaşayacaksak tamam dedim. O gelecekti benim yaşadığım şehre hep öyle konuştuk ama ne oldu işi burada oldu(istanbulda çok iş aradı hep son aşamada olumsuz sonuçlandı kısmet işte:50:) Mecbur istemeye istemeye buraya geldim:37: Yani işinizi nerde kurarsanız orada yaşarsınız. Eğer Eskişehir de bu yönde daha iyi fırsatlar varsa bunu kullan ve ne kadar seversen sev eşinin ailesinin olduğu yerde yaşama bana kalırsa. NE kadar uzak o kadar tatlı:34:
 
Önce annene danışabilirsin, o bu konuda sana en iyi aklı verecektir. belki kızım git orada yaşa, çocuğun işi gücü oradaymış, biz de gider geliriz gibi cümleler duyarsan için çok rahatlar ve gidesin gelir, belki de kızım gitme yapamazsın yapamayız derlerse o zaman da sevgilinle ne yönde konuşacağına daha rahat karar verirsin.

Sen içindekileri hissettiklerini geleceğe dair düşüncelerini paylaş.
Gelmeyecekse her türlü bahaneyi üretecektir. "Sen gelcem dedin, işim burda, bizimkiler ne der" vs. vs. ama makul mantıklı bir insansa oturup düşünecek güzelce konuşacak ve ortak bir fikir çıkacaktır.

İnşallah senin için en güzeli olur tatlım..
 
seni cok iyi anlıyorum canım.. bende evlenip ailesinden uzakta yaşamak durumunda kalanlardanım, inan COK ZOR. ailemle aramda 4 saatlik mesafe olmasına ragmen çalışıtıgm için en iyi ihtimalle ayda bir kez h.sonu gidip görebiliyorum. Okadar zorki.. benimde senin gibi ailemde cesitli saglık problemleri oluşmaya başladı ve benim tüm günüm onları düşünmekle geciyor, bir abim var yanlarında ama ona bile güvenemiyorum, sanki yanlarında ben yoksam başlarına her türlü kötü şey gelebilecekmiş gibi bir his var içimde :( ve sanki sürekli olumusuz şeyler oluyor ve herkes benden saklıyormuş gibi hissediyorum bunun içinde gün içinde annemle, babamla ve abimle sürekli telefnla konuşuyorum ama rahatlatmıyor tabiki:( anlayacagın huzursuzum.. Eger eşimin iş imkanı olsaydı kesinlikle ne yapar eder aileme yakın yaşamaya ikna etmeye calışırdım, zaten bunu yapabiliyorsan en başta konuşup karara baglamalısınız, daha sonra "ben burda yaşayamıyorum ailemin yanına gidelim orda yaşayalım" deyip ikna etmek yada orda bi düzen kurmaya calışmak daha zor.. bence daha fazla beklemeden ne istiyorsan söyle nişanlına.
 
Erenn .!.:
Oğlan seviyorsa gerçekten kabul edecektir
Kız kabul etmiyor ozaman gerçekten sevmiyormu ..
Nasıl iş bu :ssz::ssz:
Genişletmek için tıkla...


Çok mantıklı bir noktaya değinmişsin, evladın kızı erkeği olmaz herkes bir anne ve babanın çocuğu. Maalesef tek taraflı konuşamıyorum ben, aynı şey başıma gelse ona kop gel seviyorsan diyemem, madem öyle sen sevmiyorsun demek ki gelmediğine göre demez mi adam bana? En iyisi 2 şehire de yakın olabilecek başka bir şehirde yaşamak..
 
Son düzenleme:
bana göre ailene ilişkin düşüncelerinin değiştiğini nişanlına anlatmalısın ama "ben burda kalmak istiyorum" demek yerine "bu durumda ne yapacağız?" diye sormalısın.
madem evlilk gibi bir birliktelik olacak aranızda, kararlarınızı da birlikte almalısınız.
ben gelemem sen gel, karşı tarafa yapılacak bir haksızlık gibi geliyor bana, oturup konuşulmalı, nişanlın üniversite çağındaki bir kızın olgunlaşma döneminde fikrinin değişmesini anlayışla karşılayacaktır, fikirlerimiz hep sabit kalacak diye bir şey yok :)
iki şehir arasında mesafe çok uzak değil, kararınız karabükte yaşamak bile olsa, sık sık gidip gelme konusunda anlayışlı olmasını isteyebilirsin.
ya da ne karabük ne eskişehir her ikisine aynı uzaklıkta olan ankara var :)
 
smuwiLa .!.:
Çok mantıklı bir noktaya değinmişsin, evladın kızı erkeği olmaz herkes bir anne ve babanın çocuğu. Maalesef tek taraflı konuşamıyorum ben, aynı şey başıma gelse ona kop gel seviyorsan diyemem, madem öyle sen sevmiyorsun demek ki gelmediğine göre demez mi adam bana? En iyisi 2 şehire de yakın olabilecek başka bir şehirde yaşamak..
Genişletmek için tıkla...

Aslında bunun sevmekle falan ilgisi yok, şartların nasıl el verdiğiyle alakalı.. İki tarafın şartları eşitse de fedakarlığı erkeğin yapması lazım..
 
Seviyorsa kabul edecekir diye bir şey yok
Sonuçta senin söylediğin şey bu adam içinde geçerli , onun da alesi orada.
İki tarafa yakın bir yeri belki kabul edebilir.
Ama böyle durumlarda erkek bildiği yerde yaşamak istiyor.
 
erkeğin iş memleketindeyse bırakmıyor ne işini ne memleketini bence. yani şöyle bişey war gelın gıdıyosan eşinin memleketine gideceksın eşinin düzenli bir işi varsa sartlar olumluysa. tabıkı her kız aılesının yanında olmak ister ama tek çocuk vs. diyosun. bide bizim erkeklerde iç güveysi mi gidicez kızın memleketine havası war ne yazıkki.
 
zepzep4 .!.:
Aslında bunun sevmekle falan ilgisi yok, şartların nasıl el verdiğiyle alakalı.. İki tarafın şartları eşitse de fedakarlığı erkeğin yapması lazım..
Genişletmek için tıkla...


Bu mevzular biraz derin, herkes bir değil tabiki, biri hiç sorun etmez ama biri de kalkıp sen baştan kabul etmiştin ya da fedakarlığı neden ben yapayım? Bende aileme yakın olmak istiyorum diyebilir. Gerçekten zor bir durum ve zor bir karar.
 
Ben olsam ikimizin şehirlerine yakın bir şehirde yaşamak isterdim.
Hem ailelerden biri aynı şehirde olunca anlaşmazlık oluyor.
Hem de ona söz verip sonra cayıp kendi şehrimde yaşamayı teklif etmek bana ters gelirdi.
:ssz:

Ha bir de şu var, eğer bunu yapan karşı taraf olsaydı "aa olur mu öyle şey, söz vermeseydi" o zaman" denirdi.
Ama hemcinsimiz olduğu zaman "anlayışlı olacaktır, oluversin, seviyorsa kabul edecektir vs vs."
Cinsiyetler arası ayrımcılık. :27:
 
Son düzenleme:
biz ailelerimize 7 saat uzaklıkta yaşıyoruz..
ailelerle aynı yerde yaşamak çok avantajlıdır fikrine katılmıyorum...çünkü nekadar yakın ve samimi olursan okadar sorunlar çıkıyor..problemler eksik olmuyor..eskilerin bir lafı varya, nekadar uzak olursan okadar tatlı olursun diye...uzak olmak iyidir...
elbette insanlar ailesini özler...ama inanın dipdibe olup sorunlarla uğraşmaktansa, uzak olup huzurlu olmak daha iyi...
hasret çekmek, sorunları çözmeye çalışmaktan daha iyidir unutmayın...
 
Onun için zor bu istek olacak bu söyleyeceğiniz.

Baştan kabul etmişsiniz orda yaşamayı.
Üstelik o tek erkek.
Ailesini haklı olarak bırakmak istemeyebilir.
Baştan Eskişehir'de yaşamak istemiyorum, orda yaşarız demeseydiniz bunu istemeye hakkınız vardı ama sizinki bir nevi söz...
Yine de konuşun, anlatın.

Erkek arkadaşımla aynı şehirde çok yakın olmayan bir mesafede oturuyoruz.
Evlenince ailemin yakınında olmak istediğimi, sağlıklarının yavaş yavaş bozulduğunu, gidersem yalnız kalacaklarını söyledim ve hak verdi bana.
Şimdi vazgeçtim dese güvenim sarsılır açıkçası ve kabul etmem.
Umarım yaşamam böyle bir durum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
HER SABAH GÜNE MUHALEFET OLMAK İÇİN BAŞLAYAN SEVGİLİ
3 4 5
Yorumlar
86
Görüntüleme
2K
burcubahar0635
burcubahar0635
Y
Aşk, ölüm, evlilik... Her şey kader mi yoksa biz mi seçiyoruz? Aklım karışık kalbim kırgın.
4 5 6
Yorumlar
109
Görüntüleme
5K
yildizligece8
Y
H
Sevgilimin annesi
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
2K
desin
D
L
Hpv Tip 16 - Araştırma Süreci
2 3
Yorumlar
53
Görüntüleme
3K
beril95
B
G
ÜVEY KAYNANA DERDİ
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
2K
huzur isyanda
huzur isyanda
Back
X