Bu bayram meselesi az çok herkeste var sanırım. Küçükken bayram gelsin diye dua ederdik, şimdi ödümüz kopuyor. Hatta ben sevmiyorum bayramları. Neyseki eşim de öyle... Benim kv, arefe günü akşamından onlara gitmemizi istiyor. Ama aynı şehirde, yürüyerek 15 dk, araba ile 5 dk mesafede oturuyoruz(Benim ailemle aynı mahallede ve çok yakınız). Neyseki eşim lafını oturttu; aynı şehirde yaşıyoruz mis gibi yatağım varken niye akşamdan gelip burda yatayım deyiverdi annesine ilk bayramımızda. O gün bugündür her bayram yine akşamdan gelme muhabbeti yapar ve suratını asar ama nafile...Kvler büyük olduğu için onlara gidiyoruz bayram sabahları.Geçen bayram kvnin yaptıklarını hiç unutmayacağım... Ben kadir gecesi zorunlu kürtaj oldum, yani bayrama 4 gün kala. Bayram sabahı tam 9:30da kvlerdeydik. O suratı bir görseniz... Neymiş efendim nerde kalmışız, ölmüşler açlıktan. Anne dedim ramazandan çıkmadınız mı, nasıl oruç tuttunuzki şimdi kahvaltı diye ölmüşsünüz deyiverdim.Hem de kapı girişinde oldu bunlar. Kadın bize hoşgeldin bile demedi.Surat hep asıktı o gün. Sabahın 6 sında gitmeliydik herhalde! Neyse gün içinde dedimki, anne bayram tatilinde siz biz, görümcemler,annemler bir yerlere gidelim, benim kafamı dağıtmam lazım(Benim o 1 ayım ağlayarak geçti üstelik) dedim. Dediği şey şu:'Bayramda ev kapatılmaz' Sonra ne yapsa beğenirsiniz? Bayramın 3. günü görümcemlerle birlikte İzmir'e 10 günlüğüne tatile gittiler ev kapatamayan insanlar! Eşime dedim, bak herkesin acısı kendineymiş. Kimsenin umrunda olmadım diye.. Allahtan eşim anneci değil, annesinin ne kadar sinir bozucu, katlanılmaz biri olduğunu çok iyi biliyor. O yüzden ne derse desin, dinleme bile diyor. Bu bayramdan itibaren sabahtan gitmeyi bırakmayı düşünüyorum. Öğleden sonra gider, akşama kadar kalırım,malum görümcemler geliyor öğleden sonra ve biz ordan çıkamıyoruz) Ertesi gün de kendi aileme gider, akşama kadar orda otururum. Eşime de söyledim bundan sonra sabahtan gitmiyoruz dedim... Demem o ki, eşinize gidelim mi, yapalım mı şeklinde sorular sormayın. Yönlendiren hep siz olun. Yoksa üzülen hep siz olursunuz...