Hersey sende bitiyor. seni en iyi sen bilirsin.
Cok kotu gunler yasamistim bir donem. O donem yalnizligi secmistim. Bir sure tum dunyaya kendimi kapatmistim. Yaptigim tek sey kitap okumak ve dusunmekti. Dibe vurmustum. Biliyordum ki yukari cikmam icin dibe vurmam gerekiyordu. Cok agir acilar yasamistim. O doneme ben hep "hicretteyim" diyordum. Sadece kendime odaklandim. Bol bol okudum. Kendimi yeniden kesfetmeye calistim. Acilarimla yuzlestim. Hic bitmeyecek diyordum. Sonra bir gun kelebek gibi kozamdan cikmaya karar verdim. Ben de bitiyordu hersey. Artik kendimi biliyordum. Ara ara yine bu kadar uzun sure olmasa da kabuguma cekilip yalniz kaldigim oluyor ama sunu soyleyim o donemi yasamayip hic birsey olmadan insanlarin icinde yasamaya devam etseydim acilarimin ustunu sadece ortecektim ve bir sekilde bir yerden patlak verecekti. Belki de sagligim bozulacakti bilemiyorum. O donem kendimi, ne istedigimi daha da iyi anladim. Ve yeniden hayata tutunup yeni bir hayata basladim.
Biz burada sana sunu yap bunu yap diyebiliriz ama sana en iyi neyin gelecegini yine sen bilirsin. Mesela benim gibi kabuguna cekilmek belki seni daha cok depresyona surukleyebilir. Belki de senin sosyallesmen gerekiyordur. Bir uzmana gittin mi? Bir psikolog a? Aile danismanina da gidebilirsin.