Bence saçma bir karar. Sizde kalsın anneniz yanınızda olsun böyle böyle sanki daha da alisamayacaksnz 1 yıl sonrada devam ediyor ağlamaları sizin yanınızda olmasa iyi oldum deseniz bile yine tahammül edemeyeceksnz.Merhaba arkadaşlar. Ben doğum sonrası depresyonu çok ağır yaşadım ve hala yaşıyorum maalesef. Psikiyatriye gittim ve şu an ilaç tedavisi alıyorum. Emzirmeyi bebeğim 10 günlükken bırakmak zorunda kaldım. Anneme yakın oturuyorum. Annemde kalıyorum 20 gündür. Dün çıldıracak noktaya geldim artık bebeğin ağlamasına tahammül edemediğimden. Yeter artık bıktım usandım canımdan bezdim gibi laflar ettim. Çok agresif davrandım. Annem de ver bebek 1 sene kadar benimle kalsın her gün gel gör ilgilen ama biraz ben büyüteyim sen de bu arada tedavini tamamla diyor. Annem abimle yaşıyor, babamla yıllar önce boşandılar. Zaten doğum yaptığım günden beri annem ilgilendi çocuğumla. Çok alıştı ona. Şimdi ben kararsızım. Annemin dediği gibi mi yapsam. Bebeğe kendi evimde kendim bakmaya kalksam iyileşme sürecim daha zor geçecek onu biliyorum. Psikiyatrist de aynı şeyi söyledi. Şu dönemde evine gidip bebeğe yalnız bakmayı düşünme dedi. Öfkemi ve negatif duygularımı kontrol edemiyorum ben bu dönemde. Eşime de bahsettim annemin önerisinden. Pek sıcak bakmadı ama karşı da çıkmadı. Kararı bana bırakıyor gibi.
Bi yaşıma daha girdim. Ufacık, sizin doğurduğunuz bir bebeği anneye bırakıp, misafir gibi günlük mü gidip göreceksiniz? Bu çocuk 1 sene sonra annenize anne dediğinde ne yapacaksınız?Merhaba arkadaşlar. Ben doğum sonrası depresyonu çok ağır yaşadım ve hala yaşıyorum maalesef. Psikiyatriye gittim ve şu an ilaç tedavisi alıyorum. Emzirmeyi bebeğim 10 günlükken bırakmak zorunda kaldım. Anneme yakın oturuyorum. Annemde kalıyorum 20 gündür. Dün çıldıracak noktaya geldim artık bebeğin ağlamasına tahammül edemediğimden. Yeter artık bıktım usandım canımdan bezdim gibi laflar ettim. Çok agresif davrandım. Annem de ver bebek 1 sene kadar benimle kalsın her gün gel gör ilgilen ama biraz ben büyüteyim sen de bu arada tedavini tamamla diyor. Annem abimle yaşıyor, babamla yıllar önce boşandılar. Zaten doğum yaptığım günden beri annem ilgilendi çocuğumla. Çok alıştı ona. Şimdi ben kararsızım. Annemin dediği gibi mi yapsam. Bebeğe kendi evimde kendim bakmaya kalksam iyileşme sürecim daha zor geçecek onu biliyorum. Psikiyatrist de aynı şeyi söyledi. Şu dönemde evine gidip bebeğe yalnız bakmayı düşünme dedi. Öfkemi ve negatif duygularımı kontrol edemiyorum ben bu dönemde. Eşime de bahsettim annemin önerisinden. Pek sıcak bakmadı ama karşı da çıkmadı. Kararı bana bırakıyor gibi.
Ama tedavimi görmüş olacağım. Yani tedavim bitmiş olacak. Şu an tedavi sürecinde olduğum için, iyileşemediğim için yanımda olması beni zorluyor.Bence saçma bir karar. Sizde kalsın anneniz yanınızda olsun böyle böyle sanki daha da alisamayacaksnz 1 yıl sonrada devam ediyor ağlamaları sizin yanınızda olmasa iyi oldum deseniz bile yine tahammül edemeyeceksnz.
Bence bebek kendi evinde kendi annesiyle kalsın. Anneniz de madem yakın baba da yok günün çoğunluğunu da hep sizin evde olsun.
Ama tedavimi görmüş olacağım. Yani tedavim bitmiş olacak. Şu an tedavi sürecinde olduğum için, iyileşemediğim için yanımda olması beni zorluyor.
Peki annem ne zamana kadar bize gelecek? Onun da bir sonu yok ki. O da bir kaçış.Lohusa depresyonunu ciddiye alıyorum ve çok ağır bir durum olduğunun farkındayım ama böyle olmaz.
Anneniz size gelsin, bebeğinizle olan bağınızı koparmayın. Sizin çocuğunuza alışmanız lazım, onun olduğu bir hayatı kabul etmeniz lazım bu da tedavinin bir parçası diye düşünüyorum.
Hiç doğurmamışsınız gibi yapıp sadece ilaç tedavisi alarak bir yere varamazsınız.
Kendi çocuğunuzdan bebek diye bahsetmenizden bile belli ruh haliniz.
Lütfen anneniz size gelsin, diğer ihtimal çok mantıksız. İlaçla düzelip 1 sene sonra neredeyse hiç bağ kuramadığınız bir çocukla nasıl başa çıkacaksınız?
Bu kaçış değil, destek almak. Siz kendi evinizde bebeğinizle birlikte yaşamaya devam edeceksiniz, tedavinizde devam ederken anne olmaya alışacaksınız.Peki annem ne zamana kadar bize gelecek? Onun da bir sonu yok ki. O da bir kaçış.
Tedavinize bebekle devam etmek ve tamamlamanız gerek. O bebek size ait hayatınızda daima var olacak.Ama tedavimi görmüş olacağım. Yani tedavim bitmiş olacak. Şu an tedavi sürecinde olduğum için, iyileşemediğim için yanımda olması beni zorluyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?