Doğuma Hazırlık Bebeğimi istemiyorum...

Bebeklerimize aldığımız eşyalar, hastane çantası, ürünler için tavsiye ve öneriler....
Allah yar ve yardımcın olsun. İnşallah en kısa sürede kalbin içinde taşıdığın bebeğin sevgisiyle dolar taşar. Bu forum da dahil hiç kimseye karşı, hissettiklerin için suçluluk duymak ve bu hislerini açıklamak durumunda değilsin. Her şey insanlar için. Hepimizin zor ve kötü günleri olur. Geçicidir ve geçecek de Allah'ın izniyle. Dua her kapının anahtarıdır. "Gecenin en karanlık anı şafağa en yakın anıdır." sözünü çok severim. Şafak yakındır inşallah. Rabbim karnındaki bebeğine hayırlısıyla en kısa zamanda aşık olmayı nasip etsin. Sevgiler...
 

Merhaba.

Ben bir panik ataklıyım. Evliliğimin 4. yılı ve benim 8 aylık bir kızım var çok şükür. İsteyerek hamile kaldım ve ben de bebeği istemedim. Sebebi şuydu; ilaçlarımı içemiyordum. O kadar kötüydüm ki, bütün hamileliğim boyunca başım döndü. Sürekli panik atak halindeydim. Uyuyamadım, hiç bir şeyin tadını alarak yiyemedim, kokular dokundu, sesler beni çileden çıkardı. Anlatması zor bir dönem yaşadım. Şu anda istemedim yazarken bile kızımdan utanıyorum

Hormon dengesi hamilelikte o kadar değişiyor ki, bu ben miyim diyor insan. Bir de benim gibi zaten serotonin hormonu yüzünden panik atak yaşayan biriyseniz, gerçekten zor. Bir psikoloğa gidin. Psikiyatra gidin. Çok zor durumda kalırsanız ilaç kullanabilirsiniz. Panik atak yaşayan hamileler başlığında ben dahil ilaç içerek sağlıklı doğum yapan bir çok kişi göreceksiniz. İllaki ilaç kullanın demiyorum ama en azından terapi görün. Annelik kursuna gidin, netten bebek alışverişi yapın. Belki faydası olur. Bir de mümkünse düşüncelerinizi dağıtacak birşeyler yapın. Sürekli bebeği düşünmeyin. Hiç anne olamayabilirdiniz.


Bebeği istemememizin bi sebebi de sanırım bizi neyin beklediğini bilmiyor oluşumuz ve hayatımızın bilmediğimiz bir şekilde değişecek oluşu... Bir bebek, hayatınızı ne kadar kötü etkileyebilir ki? Dün sahurda uyandı kızım. Eşimle ben de tabi. Geri yattığımızda saat sabah 5'di... Sürekli mız mız, sürekli hareket halinde olmak istiyor. Her şeyi merak ediyor. Sürünerek masanın altına giriyor vs... Yoruldum. Bacaklarım ağrıdı. Karnım acıdı. Uykum var... Bazen aç kaldım. Ev işi yapamadım.... Ama hiç bir zaman doğurduğuma pişman olmadım çok şükür Allah'a. Allah bana anneliği nasip etti. İsteyen herkese de en uygun zamanda hayırlıysa nasip etsin İnşallah...

Kendi kendinizi yemeyin. Bir uzmandan yardım alın. Hissettikleriniz normal ama çok yoğun ve hayatınızı etkiler hale gelmiş. Yardım almak sizi rahatlatır.
 
Merhabalar konu başlığı çok dikkatimi çekti hemen üye olup yazmak istedim çünkü bende aynı şeyleri yaşıyor ve hissediyorum.Hamile olduğumu çok yeni öğrendim.Tarih 2013 yazıyor acaba bebeğiniz oldu mu düşünceleriniz değişti mi merak ettim?
 
hamilelik hormonlarındandır lohusa depresyonu gibi yani merak etme geçer
 
Çok uzun yıl geçmiş bebeğin şuanda 5’li yaşlarında olmalı. Tek birşeyi merak ediyorum NASILSINN? Bunu okuduğumda hiç iyi durumda olmadığını farkettim. Şimdi nasılsın? (Nasılsınız bebeğinle)
 

Evet.
Her gün yeniden aşık olduğum bir oğlum oldu.
Hepsi geçti gitti.
Geriye sadece evlat aşkı kaldı.
Bir de içten içe hamileliğimin tadını çıkaramamın hüznü ...
 


Çok iyiyim. İyiyiz . :)

İçimde yara diye adlandırdığım şey yara bandımmış meğer...
 

  1. Çekilişe Katıl, Muhteşem Bir Voyage Tatili Kazan!
    Notu Gizle
Banada yardım edin panik atak gebelik
Okunmadı Olarak İşaretleKonuşmayı YıldızlaMesajı Sil
12Sonraki >

  1. SsssaGeçici Olarak Hesap Pasiftir !ÜZGÜN Üye
    Lütfen bana yardımcı olur musun senin yaşadıklarını yasıyorum beş aylık gebeyim ve istemiyorum basından beri panik atak hastasıy dım şimdi çok zorlanıyır M Doğumdan sonra nasılsınız banada yardımcı olun çok kötüyüm

    Ssssa, 11 Mart 2018Şikayet Et
    Cevapla


  2. audrey2016" oğlum ,eşim herseyim... "Üye
    Merhaba Arkadaşım :)

    En baştan anlatayım sana; Evlendikten sonra 5 ay boyunca bebek için uğraşıp olmayınca bebek fikrinden tamamen vazgeçmişken hamile kaldım ve asla istemedim yapmadığım şey kalmadı.Kayınvalidem, kayınpederim eşim havalara uçtu. Doktora gittiğimde hayırlı olsun dediğinde o an doktorun boğazını sıkmak istedim. :) Eve geldim , eşime aldıralım dedim, kavga ettik günlerce ağladım...Psikologa gittik , istemiyorsa aldırın panik atağı var ilaç veremem dedi...Şu an düşünüyorum da çok bilinçli bir doktormuş :)

    Şu an büyük bir pişmanlık duysam da o zamanlar yüksekten de atladım, ağır şeylerde kaldırdım, aspirin bile içtim ki düşük tehlikem vardı iğne vuruluyordum. Ama Allah ömür verdi mi duvara da vursan hiç birşey olmuyor.İyi ki de olmuyor...

    Doğum yaptım, ilk gece yine istemedim. Ama o epiduralin etkisi geçip ağrılarım başladığında oğlumu yanıma verdiler ama o an hem oğlum ağlamamaya başladı hem benim ağrım geçti...

    Oğlum erken doğduğundan ve sarılığı yüksek olduğundan küvözde kaldı, ışın tedavisi aldı, her saat başı çıkarmamız gerektiğini söylemedikleri için saatlerce ışığın altında kaldığından vucudunda kızarıklıklar oluştu...

    Çok şükür eve geldik ,ama doğum yapan ben değilim, bebeği benimseyememişim...O Kadar ki yanımda annem ve teyzem vardı ama bebek sanki benim değil de teyzemin, annemin gibiydi. Lohusa gibi bile hissetmedim kendimi, sürekli ayaktaydım.

    Ailemden ayrı şehirdeyim. Annemin, teyzemin birgün gidecek olması tek başıma kalacağım korkusu... düşündükçe nasıl sıkıyordu beni anlatamam sana, koca şehirde sadece eşim annesi babası ben ve küçücük bir bebek vardı...

    O kadar istemememe rağmen 8 aylıkken yüksek tansiyondan oğlum erken dünyaya geldi.Öncesinde de hastanede yattığım için yoruldular diye annemi ve teyzemi eve yolladım eşimle kalmak için ...

    Eşim annemi ve teyzemi eve bırakmaya gittiğine ilk defa tek başıma kaldım.Allah sana da nasip etsin. Sende yaşayacaksın , o kadar bebeğe bakmama rağmen kendi evladından iç güdüsel olarak gözünü ayıramıyorsun. Çok özür dilerim bir tuvaletim geldi anlatamam sana ama tuvalete gidemiyorum; bebek kusar, boğulur yada çalarlar ben gelene kadar diye ödüm kopuyor. Ve beklenen son altıma yaptım ☺

    Beni aldı bir ağlama; ben buna bakamam, ben burda yaşayamam diye... Eşimi aradım annem geri gelsin diye annem geldi.Ama nasıl sıkılıyor içim anlatamam sana o gece sıkıntıdan hem uyuyamadım hemde sabaha kadar panik ataktan ter döktüm... Yaşamayan asla anlayamaz, o kadar iyi anlıyorum ki seni ...

    Nihayetinde 23 günlükken annem gitti,40 mevlüdüne gelecekti. Ben ne zaman oğlumla tek başıma kaldım. O zaman ısındım. Ne zaman iğneye gittik kayınvalideme bırakıp hastanenin dışına kaçtım ağlaya ağlaya...Ama eşim o kadar yardımcı oldu ki anlatamam sana , altınıda aldı , yeri geldi uykusuz işe de gitti , inşallah senin eşin de böyle anlayışlıdır. Öyleyse eğer çok kolay atlatacaksın inan bana.

    Hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor, hatta sana engelmiş gibi , ama geçiyor ,gidiyor, büyüyor. Herşeyin oluyor, canın onda tutuyor.

    Düşünsene küçücük, senden ve eşinden olan bir insan ve sadece sana muhtaç, sen bakarsan yer ,sen bakarsan yıkanır, sevgi ihtiyacı gider... Ve başkası dört yanından da sarsa ille sende huzur bulur...

    Oğlum şimdi 4 yaşında, 2 gündür odasında yatıyor, ve ben 2 gündür kendi yatağımda ağlıyorum :)

    Ne zaman istersen konuşalım, ister telefonda ister burada, her konuda yardımcı olurum sana ama hepsi geçiyor. Geriye sadece sana aşkla bakan bir evlat, ve ona canını verecek muhteşem bir anne kalıyor. :)
 
Psikolojik destek al mutlaka. Bu bebeği istememekten başka bir durum.
Eşim iyi annem iyi KV iyi görünce iyi herkes iyi bir ben kötüyüm.
Ben anneliğe layık değilim, eşime layık değilim ona layık değilim buna layık değilim.
Bunlar normal psikolojide bir insanın söyleyeceği şeyler değil.
Mutlaka git psikolojik destek al.
Kendine de bebeğe de daha fazla eziyet etme.
Emin ol o şu an istenmediğin farkında ve bütün ömrü boyunca etkisinde kalacağı bir şekilde hepsi bilinç altına atılıyor şu an onun.
 
Siz daha önce depresyon geçirdiğinizden böylesiniz neden istemiyorsun çocukla uğraşmak mı zor g liyor ? Hayatını ona adamak mı sebep ne ama evlisin ve nasılsa olacak şimdi oldu böyle düşün
 
 
comeback06 .!.:
Siz daha önce depresyon geçirdiğinizden böylesiniz neden istemiyorsun çocukla uğraşmak mı zor g liyor ? Hayatını ona adamak mı sebep ne ama evlisin ve nasılsa olacak şimdi oldu böyle düşün
Genişletmek için tıkla...
2013 e ait bir konu bu ,konu sahibi çocuğunu büyüttü bile :)
 
Ilk önce hayirlisi olsun diyorum :)
Ve sizin adiniza gercekten üzüldüm insallah bu düsünceleriniz degisir.
Sormak istedigim bisey var. Bebek calismalarini bitirdikten sonra hamile kaldim demissin, korunmadiniz mi? Yoks ozamanlar hamile kalsamda olur diye mi düsündünüz?
Yani bilmek istedigim, hamile oldugunuzu bilmeden önce de mi ayni düsünüyordunuz?
 
Konu eskiymis ama olsun sizinngibi olanlar icin yazimi silmiyim, belki faydasi olur...

Uzulmeyin ama artik bebisiniz karninizda olsun diyede dua etmeyin, bunlarin sorumlusu siz degilsiniz hormonlar bazi anne adaylarinda reddedici anne sendromuna sebep oluyor bu bilimsel olarakta kabul goren bir rahatsizlik, tabiki kaynagi psikolojik, cocuk gelisimi derslerimizde bunu gormustuk ama genelde anne dogum yaptiktan sonra gelisen bir tablo oldugu, bebegi emzirmek,kucaga almak,gormek istememe, aglamasina sesine tahammul gosterememek gibi, kisacasi reddetme kabul edememe durumu, terapi ile bu durumu asabilirsiniz diye dusunuyorum, belkide gerek bile kalmayabilir dogum sonrasi kabullenme yasayabilirsiniz, gecmis olsun diyorum cunku bu hissettikleriniz sizin elinizde olan bisey degil, uzman birinden yardim almanizi tavsiye edebilirim, aile ve toplum baskisi sebebiyle kimseye soyleyemiyorsaniz psikolojik olarak destege ihtiyacim var deyip sorununuzu uzmana ozel bir sekilde anlatabilirsiniz...
 
Ben bebek doğduktan sonra düşüncelerinin değiştiğini düşünüyorum bence hayatını onun üzerine kurdu bile yoksa siteye girer ve yine istemediğini söylerdi:) hayırlı olsun :)
 
Derdimi kime anlatacağımı bilmiyorum.kendimi de tanıyamıyorum 3 aylık hamileyim.2. Bebeğim ,2. Kızım olacağını öğrendim.yani bu düşündüklerimden çok utanıyorum,erkek olsun diye kk da yazılanları uyguladım,çok dua ettim ama olmadı. Bebeğimi istemiyorum sanki bu düşündüklerim normal değil,depresyondayım biliyorum ama ne yapabilirim bilmiyorum,inançlı bi insanım ama bu düşündüklerimin nedenini anlayamıyorum.bi de çevremdeki herkes kız olduğunu öğrenince hııı olsuunn gibi bi tepki veriyor.ne yapabilirim nolurr yardımcı olun
 
Konu 2013 yılından o çocuk 5 yaşına girmiş hatta kardeşi olacak (sanırım)
 
Bebegin hayirli olsun cevrene kulak asma derlerde derler sen icindeki minik mucizene odaklan yasadiklarin normal ve gecici
Uc kiz evladim var hepsinde burun bukenler laf soyleyenler oldu tanimadigim insanlar bile yolda cevirip cinsiyeti ne aa kizmi olsun bi dahaki erkek olur diyordu

Agir bir psikoloji bu benim elimde degilki bir yerde okumustum kadinin uc kizi var kibrista cinsiyet ayarlamasi yaptiriyor Allah uc kiz daha veriyor demekki hakkinda hayirli olan bu

Kimsenin seni bu konuda yaralamasina izin verme suan 4. Bebegim olacak cinsiyeti erkek ilk duydugumda aa erkekmis dedim bana farkli hicbir duygu hissettirmedi suan dogumum yaklasiyor tek duam dusuncem saglikli olmasi bir anne icin farkeder mi kizi erkegi acisida neseside ayni degilmi

Sana saglikli bir dogum dilerim evladini gule gule buyut ve Allaha cok sukret
 
Benimde3 tane kizim var rabbime sukur ki bana nasip etti.Dua edinde hayirli evlat olsun Peygamber efendimiz bile kiz cocuklari vardi ona bile nasip olmazken bizim ne haddimize erkek cocuk demek nasipte neyse o olur yeterki hayirli saglikli olsun .Ayrica psikologa gorunun derim
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Y
Bahçeci Berfu Demir
Yorumlar
8
Görüntüleme
532
LadyNurr
E
Kaynananın doğacak çocuğu bahane edıp gelmek ıstemesı
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
3K
Emiliaa
E
tüp bebek sürecinde sizi bekleyen seyler (testler, opu, transfer süreci)
7 8 9
Yorumlar
160
Görüntüleme
25K
peynirim41
P
14 yaş ergenlık erkek arkadaş
8 9 10
Yorumlar
186
Görüntüleme
11K
samantha
  • Kilitli
eşimle tartıştık tarafsız yorumlarınıza ihtiyacım var
3 4 5
Yorumlar
85
Görüntüleme
9K
kalfe
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…