Öyle hissetmen normal, eşin de kendince bir sebep bulmaya çalışıyordur. Emin ol onun için de çok zor. Ben ilk bebeğimi kaybettiğimde 8-9 haftalıktı, çok küçüktü daha. Ama uzun süre etkisinden çıkamamış ve kendimi suçlamıştım. (Doktorum uzun yol önermemesine rağmen yola çıkmıştım, sonradan da pıhtı bozukluğu olduğunu öğrendik zaten) o yüzden bi nebze de olsa seni anlayabildiğimi düşünüyorum. Çok şükür şimdi sağlıklı bir evladım var, Allah’ım sağlık sıhhat versin gerisi boş.

Sana da en uygun zaman da bir evlat nasip eder inşallah.
Senin eşine, eşinin de sana ihtiyacı var. Sen elinden geleni yap, eşin de yapacaktır mutlaka. Ben beslenmeyle çok alakası olduğunu düşünmüyorum, öyle olsa Afrikada vs çocuk olmaması lazımdı. Dediğin gibi Rabbim ol demiş, olmuş... Allah sabır versin inşallah