Bebeğimi kaybettim, eşimle kavga ediyorum

Kaç haftalık doğdu
Beni yatırmadılar, bakacak kimsem yokmuş onu anladım. O yüzden bi daha hamile olursam risksiz olsun diye dua ediyorum.

Durmak yok, devam yani. Şimdi başlarsin bide "ama kizima çok iyi bir baba" diyerek. Yaa ne demezsin, kizin erken yaşta kadinlar temizlik, erkekelerin bişey yapmadiğini ögreniyor.

Nasil bu adamdan tekrar hamile kalmak aklina gelebiliyor? Bu kadar vicdan yoksulu bir adam. Hamile karisini annesine yollayan, evde hicbisey yapmayan.
 
Ancak boşanirsan burnundan gelir! Bu adama niye 2ci cocuk? Niye halen boşanmadin? Kendine niye bu kadar az değer veriyorsun?

Kizini kreşe ver, annenlere git ve boşa bu oksijen israfini.

Durmak yok, devam yani. Şimdi başlarsin bide "ama kizima çok iyi bir baba" diyerek. Yaa ne demezsin, kizin erken yaşta kadinlar temizlik, erkekelerin bişey yapmadiğini ögreniyor.

Nasil bu adamdan tekrar hamile kalmak aklina gelebiliyor? Bu kadar vicdan yoksulu bir adam. Hamile karisini annesine yollayan, evde hicbisey yapmayan.
Benim hayatımı nerden biliyorsunuz da bu kafar kesin konuşuyorsunyz, ortada bi çocuk varken hemen boşanmak dopru mu, hamilelik dışında belki bi şikayetim yok ya da daha mutsuz olucam. Eşimle kızıma dönüşümlü bakarız, hakareti vs yok, normal monoton bi insan, belki çok daha iyi olabilirdi ama değiştiremeyiz insanları,. Kızımla akşamları etkinlik yaparlar, (boşansam kızım babasını haftada bir görür oda görümceler de geçer kesin) ben okuldayken yemek te yaptığı olur, kahvaltıları ful o hazırlar, ütüleri o yapar, evlendiğimden beri bi kere ütü elime almadım, ama hamileliğim de bunlar yetmedi ki zaten yardımcı kadında tutmuştum, kendi suçumda var bana ayağa kalk diyen oldu mu olmadı kadında toplardı, bişey olmaz sandım, ha belki o gün olmasa bi hafta sonra olacaktı, suyumun aşırı arttığından şüpheleniyorum. birlikte iyi zamanlarımız daha çok belki onun hatrına bunlara katlandım. Şimdi tekpimden dolayı sürekli peşimde yüzümi güldürmeye çalışıyor.
İçimdeki acımdan dolayı ona daha çok saldırıyorum. Şuraya gidelim buraya gidelim diyor benim kafam dağılsın diye, ben tersliyorum.
Ben dikiş atıldıktan sonra anneme geçtim, kızım beni yatırmadığından sürekli kalk diye ağladığından dolayı, babasıyla kaldı o baktı bi süre, kızım hastalandı uyumadı hep duş aldırdı vs. Kahvaltısını yaptırıp anasınıfına bıraktı. Geri alıp o baktı. Baktık kızım beni özlüyor, belki bu yüzden hastalandı diye anneme onu da getirdimm. Bu hamilelik bebek uğruna kızımdan bile ayrı kaldım, çok uğraştık ama kötü bitti maalesef.
2.çocuğu eşim istememişti ben ısrar ettim, kızım ilerde yalnız kalmasın diye.
Biz 4 kardeşiz, iyiki de öyleyiz.
Tek olsun istemedim. Eşim için bu kadar stresli hamileliğe katlanıp niye çocuk yapayım.
Kendim için bile yapmam sanırım.
Herkes bu adama çocuk yapma demiş, adama yapmak kelimesi çok saçma.
Zaten boşansam bu yaştan sonra heleki kızım varken kimsryle evlenmem, dolayısıyla çocukta olmaz.
Çocuğu hergün parka götüren bisiklet scooter sürdüren babası da olmaz, ee kızım zararlı çıkar bu işten.
Evde hergün kavga olsa kızım daha mutlu olur boşansam, ben de öyle diye düşünsem 1 dk durmam boşanırım. Hamilelik harici sakin monoton rutin düzenimi niye bozup çocuğun düzenini alt üst edeyim. Olmadı 2.çocuğu düşünmem ki zaten hiç cesaretim yok. Ekonomik özgürlüğüm, ailem, kardeşlerim var hepsi 1 km uzağımda oturuyor. Herkes paldır küldür karar veremez artısı eksisine bakılır.
 
Başınız sagolsun .En yakın zamanda doğru adamdan bir bebeginiz olmasını dilerim tekrar .Ama eşiniz yanlış bir seçim olur .Düzelmeden,hatasını kabul etmeden bu adamı baba yapmayin.
 
Benim hayatımı nerden biliyorsunuz da bu kafar kesin konuşuyorsunyz, ortada bi çocuk varken hemen boşanmak dopru mu, hamilelik dışında belki bi şikayetim yok ya da daha mutsuz olucam. Eşimle kızıma dönüşümlü bakarız, hakareti vs yok, normal monoton bi insan, belki çok daha iyi olabilirdi ama değiştiremeyiz insanları,. Kızımla akşamları etkinlik yaparlar, (boşansam kızım babasını haftada bir görür oda görümceler de geçer kesin) ben okuldayken yemek te yaptığı olur, kahvaltıları ful o hazırlar, ütüleri o yapar, evlendiğimden beri bi kere ütü elime almadım, ama hamileliğim de bunlar yetmedi ki zaten yardımcı kadında tutmuştum, kendi suçumda var bana ayağa kalk diyen oldu mu olmadı kadında toplardı, bişey olmaz sandım, ha belki o gün olmasa bi hafta sonra olacaktı, suyumun aşırı arttığından şüpheleniyorum. birlikte iyi zamanlarımız daha çok belki onun hatrına bunlara katlandım. Şimdi tekpimden dolayı sürekli peşimde yüzümi güldürmeye çalışıyor.
İçimdeki acımdan dolayı ona daha çok saldırıyorum. Şuraya gidelim buraya gidelim diyor benim kafam dağılsın diye, ben tersliyorum.
Ben dikiş atıldıktan sonra anneme geçtim, kızım beni yatırmadığından sürekli kalk diye ağladığından dolayı, babasıyla kaldı o baktı bi süre, kızım hastalandı uyumadı hep duş aldırdı vs. Kahvaltısını yaptırıp anasınıfına bıraktı. Geri alıp o baktı. Baktık kızım beni özlüyor, belki bu yüzden hastalandı diye anneme onu da getirdimm. Bu hamilelik bebek uğruna kızımdan bile ayrı kaldım, çok uğraştık ama kötü bitti maalesef.
2.çocuğu eşim istememişti ben ısrar ettim, kızım ilerde yalnız kalmasın diye.
Biz 4 kardeşiz, iyiki de öyleyiz.
Tek olsun istemedim. Eşim için bu kadar stresli hamileliğe katlanıp niye çocuk yapayım.
Kendim için bile yapmam sanırım.
Herkes bu adama çocuk yapma demiş, adama yapmak kelimesi çok saçma.
Zaten boşansam bu yaştan sonra heleki kızım varken kimsryle evlenmem, dolayısıyla çocukta olmaz.
Çocuğu hergün parka götüren bisiklet scooter sürdüren babası da olmaz, ee kızım zararlı çıkar bu işten.
Evde hergün kavga olsa kızım daha mutlu olur boşansam, ben de öyle diye düşünsem 1 dk durmam boşanırım. Hamilelik harici sakin monoton rutin düzenimi niye bozup çocuğun düzenini alt üst edeyim. Olmadı 2.çocuğu düşünmem ki zaten hiç cesaretim yok. Ekonomik özgürlüğüm, ailem, kardeşlerim var hepsi 1 km uzağımda oturuyor. Herkes paldır küldür karar veremez artısı eksisine bakılır.
Ben kızınız olduğu ayrintisini kacirmisim.Bebek yok hiç sanmıştım ve bu adamdan çocuk yapmayın yazdım .Siz eşinizi bize anlattınız .Biz de ona göre yorum yaptık.Sanirim siz boşanma,evliliğine devam et,hemen bir çocuk daha yap,yok ya koçan çok mukemmel siz abartiyorsunuz falan dememizi beklediniz ama sizin yazdıklarıniza göre hiç de öyle birisi değil .Bakın tekrar altını ciziyorum .Sizin yazdiklariniza göre .Biz nereden bilelim ki şimdi yok öyle değil aslında çok iyi birisi kocam diye siralamissiniz.Biz nereden bilelim müneccim miyiz ?Çok mukemmelse neden konu açtınız ?Neden bu kadar yalnız birakildiniz ,uzuldunuz bu süreçte .Kusura bakmayin da insanın iyisi kötü günde belli olur .Siz iyiyken herkes iyi olur .Bunun hastalıği var ,yaşlılığı var .Adam neden evdeki işler neden aksadı modunda .
 
Saldirin, saydirin, icinizden ne geliyorsa onu yapin, su an yapabileceginiz en makul sey bu. Tutmayin, frenlemeyin kendinizi, acinizi yasayin. Esiniz sizi neselendirmeye calisiyor diye neselenmeyin, rol yapmayin.
Ben hamileligimi kaybettigimde saatlerce yuruyuse cikardim. Hatta kaybimdan sonra hayatima yuruyusu soktum diyebilirim, ben de kafami oyle bosaltabiliyordum.

Uzman degilim ama buyuk olasilikla bebeginizi kromozomal bir bozukluk yuzunden kaybetmis olmalisiniz diye dusunuyorum. Patoloji yapilacak mi? Ultrason gelisimi normal miydi? Eger kromozomal bir bozukluksa embrionun ilk olustugu anda oluyor. Sonrasinda bizim yapabilecegimiz hi bir sey onlari hayata baglayamiyor ya da kayiplarina sebep olmuyor.

Ben hic bir problemi yokken 13. haftada kaybettim hamileligimi, 2 gun oncesine kadar standart mutlu bir gebeydim, 2 gun icinde once genetik sonucu eksik kromozomlu geldi, sonra dusuk yaptim.

Ve bunun icin de kendimi cok sucladim. Once hamile kalmak icin her gun birliktelik yasadigimiz icin kizdim kendime. Sonra sperm hizlandirici bir urun kullandigim icin hatali spermin yumurtaya ulasmasina neden oldum diye kizdim. Sonra bir genetik profesorunden laf arasinda benim yasadigimin sonradan olustugunu, aslinda saglikli yumurta ve spermin dollendigini ama zigot asamasindayken bir kromozomun kayboldugunu ogrendim. Tek sorun 35 olan yasimdi doktorlarin aciklamasina gore. Yani yaptigim, yapabilecegim hic bir hata ya da cozum yoktu.

Aylar surdu mu atlatmak yoksa sonra hayat bana daha buyuk acilar verdi bunun uzerini mi kapattim bilmiyorum. Hala bu konuyu gorustugum bir psikologum var.

Siz de guvendiginiz bir psikolog ile gorusmeye baslayin lutfen. Bana baska hic bir seyin faydasi olmadi. Sevgiler.
 
Öncelikle başınız sağolsun çok ama çok üzüldüm.Nolur kendinizi suçlamayın.Siz elinizden gelen herşeyi yapmışsınız.Gerisi Allah'a kalıo artık.Acinizi yaşayın,uzulun,ağlayın ama kendinizi suçlamayın.Siz suçlu falan değilsiniz.Esinize soylicek laf bulamıyorum.Allah nasıl biliosa öle yapsın böyle adamlari.Vicdansiz,merhametsiz oluyo bazıları.Bu konuya delirmekte de sonuna kadar haklısınız.Biz de eşimle deli gibi aşık evlendik ama şuan o da beni delirtio.36 haftalık hamileyim,yürümeye takatim yok hep bı şikayet halinde.Surekli gezmek istio,kötüyüm diyince surat yapio.Simdi de tutturdu doğumgününde Ocak başına gidelimmis.39 haftalık olucam doğumgününde.Gercekten aşırı bunaldım.İnsan ise dönmek ister mi ya ben ise dönmek istiorum dogumdan hemen sonra.Ucretli izninin bitmesini bile beklemicem böle giderse.Bazi adamlar kafayı yemiş net kafayı yemiş.Sunu bilim istedim böyle koca sadece sizde yok o yüzden bu adama fazla anlam yükleyip kendinizi hirpalamayin.Simdi doya doya açınızı yaşayın.Sonra ayağa kalkın.Butun kalbimle sarılıyorum size.Bu acı gecicek❤️
Herşeyin aşırısı fazla. Benim de eşim ev kusu hiç dışarı cikaramam gezen kocalara ozenirim de bu halinizle istemediğiniz halde gezmeye çalışması da çok saçma Allah sabır versin cidden
 
Benim hayatımı nerden biliyorsunuz da bu kafar kesin konuşuyorsunyz, ortada bi çocuk varken hemen boşanmak dopru mu, hamilelik dışında belki bi şikayetim yok ya da daha mutsuz olucam. Eşimle kızıma dönüşümlü bakarız, hakareti vs yok, normal monoton bi insan, belki çok daha iyi olabilirdi ama değiştiremeyiz insanları,. Kızımla akşamları etkinlik yaparlar, (boşansam kızım babasını haftada bir görür oda görümceler de geçer kesin) ben okuldayken yemek te yaptığı olur, kahvaltıları ful o hazırlar, ütüleri o yapar, evlendiğimden beri bi kere ütü elime almadım, ama hamileliğim de bunlar yetmedi ki zaten yardımcı kadında tutmuştum, kendi suçumda var bana ayağa kalk diyen oldu mu olmadı kadında toplardı, bişey olmaz sandım, ha belki o gün olmasa bi hafta sonra olacaktı, suyumun aşırı arttığından şüpheleniyorum. birlikte iyi zamanlarımız daha çok belki onun hatrına bunlara katlandım. Şimdi tekpimden dolayı sürekli peşimde yüzümi güldürmeye çalışıyor.
İçimdeki acımdan dolayı ona daha çok saldırıyorum. Şuraya gidelim buraya gidelim diyor benim kafam dağılsın diye, ben tersliyorum.
Ben dikiş atıldıktan sonra anneme geçtim, kızım beni yatırmadığından sürekli kalk diye ağladığından dolayı, babasıyla kaldı o baktı bi süre, kızım hastalandı uyumadı hep duş aldırdı vs. Kahvaltısını yaptırıp anasınıfına bıraktı. Geri alıp o baktı. Baktık kızım beni özlüyor, belki bu yüzden hastalandı diye anneme onu da getirdimm. Bu hamilelik bebek uğruna kızımdan bile ayrı kaldım, çok uğraştık ama kötü bitti maalesef.
2.çocuğu eşim istememişti ben ısrar ettim, kızım ilerde yalnız kalmasın diye.
Biz 4 kardeşiz, iyiki de öyleyiz.
Tek olsun istemedim. Eşim için bu kadar stresli hamileliğe katlanıp niye çocuk yapayım.
Kendim için bile yapmam sanırım.
Herkes bu adama çocuk yapma demiş, adama yapmak kelimesi çok saçma.
Zaten boşansam bu yaştan sonra heleki kızım varken kimsryle evlenmem, dolayısıyla çocukta olmaz.
Çocuğu hergün parka götüren bisiklet scooter sürdüren babası da olmaz, ee kızım zararlı çıkar bu işten.
Evde hergün kavga olsa kızım daha mutlu olur boşansam, ben de öyle diye düşünsem 1 dk durmam boşanırım. Hamilelik harici sakin monoton rutin düzenimi niye bozup çocuğun düzenini alt üst edeyim. Olmadı 2.çocuğu düşünmem ki zaten hiç cesaretim yok. Ekonomik özgürlüğüm, ailem, kardeşlerim var hepsi 1 km uzağımda oturuyor. Herkes paldır küldür karar veremez artısı eksisine bakılır.

Boşandiğinda o adam babalik yapmayacaksa, zaten evliykende iyi baba değildi demek oluyor. Benim nezdimde o adam isterse 4 4lük olsun.

Daha yeni bebeğini kaybetmiş bir kadindan ev işini isteyen biri, insafsizdir. Net. Daha önceleri yaptiklari hiç önemli değildir. Ki düşük ihtimalin varken, dikiş atilmasina rağmen, adam birak seni yardim etmeye, seni annenlere yolluyor.

Kizin kardeşe ihtiyaci yok. Stabil bir ev ortamina ihtiyaci var. O bebeği hic düşündünmü? Onu istemeyen bir babasi olacaği? Annesine yardim etmeyecek, evde hir gür olacak.

Bu nasil bir cesaret anlamadim ki. Konuyu nerden tutsan elinde kaliyor. Insafsiz koca, ona rağmen israr ile bebek isteyen kadin. Ondan sonra ortada kalacak çocuklar. Hii adam ütü yapiyor, hamileyken evde birşey kaldirmiyordu ama. Onca ev işi yapan adam, birden hamilelikte değişti..yersen..
 
amin.

inançlıyım ahirette şefaat edecek inşallah


sizinki de zor kalp durması haberi almak...
ben 10 gün hastane de yattım, eve gelince baktım normal hayatına dönüvermiş, ben evden hamile olarak çıkıp elim boş dönünce çok üzüldüm, ev işi yapmak hiç hamile olmamış gibi hayatıma devam etmek çok zor geldi.
kızım olduğu için ayaktayım.
eşim fazla üzülünce isyan olur diyor, ben üzülsem de dillendirmiyorum diyor.
insanın içindeki dışına taşar bence. ben kendimi ve onu suçlayarak Allah a isyan mı etmiş oluyorum.
İsyan degil elbette insan basina gelenleri sorguluyor ben ni sebep oldum diye.Ama alakasi yok.Ogluma hanileyken zipladim hopladim dag tirmandim sapasaglam dogdu.Ama bu minigimde hic bisey yapmadim korona var diye ekstra dikkat etmistim.Simdi kendimi suclasam ne degisir.Hersey hep olacagina variyor.Sen esine kizginsin hakli olarak senin yerinde olsam bende kizgin olurdum.Ama kendini suclama, senden daha fazla kimse dusunemezdi bebegini.Onlar cennet kusu guzelim.Bazi insanlari degistiremiyoruz maalesef.Aileden gordukleri farkli oluyor umursamiyorlar.Esimde hemen is beklemisti benden.Eve dondum tamam hamile degilim ama hormonlarim hala yuksekti.Ben 1 gun once hamileydim nasil bi anda normale donebilirdim ki.Doktor kalbi atmiyor kurtaj dediginde yasadigim o his hala acitiyor canimi.Adet olmadim diye heyecanla test alip sevinirken bianda tekrar kanamam oldu icimden canimi aldilar.Normale nasil donsun.Babalar bunu anlayamazlar.Hissettiklerimizi hissedemezler.
 
Hamileliğimin 12.haftasından sonra hep kanama oluyordu, gece yarısı acile gidiyordum serum iğne vs duruyordu.
16.hafta rahim ağzına dikiş atıldı, (kısaldığı için,) oh be dedim kanama da kesildi.
Bu süreçte doktor hep yat, wc ye kalk sadece diyordu.
Evde 3.5 yaşında kızım var ona annem baktı.
Eşim ise yattığım süre boyunca anlayış göstermedi, bi yemek yapsa uf puf dedi.
Ev hep dağınık pisti.
Baktım eşimle olmuyor anneme gidip yattım. Annemin de sağlık sorunları var çok yoruluyorfu, kızım çok inatçı. 1 ay annemde kaldık. Eve yardımcı bulup evime geçtim, yardımcı geldiği gün aptal kafam kalktım banyodan utandığım için çamaşırları makineye attım biraz ortalığı toparladım. Eşim kendi yaşıyordu en ufak yerden bir çöp bile almamış.
Baktım belim ağrıdı hemen yattım. 3 saat sonra yatakta suyum boşaldı, yani
19 haftalık hamileyken suyum geldi, çok fazla su gelmesine rağmen 5.gün bebeğin suyu bitti ve doğmak zorunda kaldı. Suyu bittiğinde bile kalbi atıyordu. Hastane de yaşadığım acıları anlatmayayım.
Neyse hastaden eve geldik, ertesi gün eşim şu banyodaki çamaşırları bi makineye at dedi. Orda koptum, bebeğimi toprağa verince rahatladın mı, şimdi rahat rahat hizmet edeyim artık işim ne karnım boş diye bağırdım.
Onu bu süreçte çok destek olamadığı için, kendimi de ayağa kalktığım için çok suçluyorum. Pişmanlık ve acı içerisindeyim.
2 gündür eşime saldırıyorum.
Oda altta kalmıyor. İçimdeki bu acı be pişmanlık nasıl geçer, herşey hamileliğimi bebeğimi hatırlatıyor
Allah yardımcınız olsun..bende kanamalı bi hamilelik geöirdim doktorların hepsi kanamayj bitip bebeği alalım ya dakan nakli yaparız dedi ..sonra bebek kendi gider zaten almayalım dediler dedğiniz gibi yattım vs hatta bazen ilaçları içmeyi umuttum kzıım sağlıklı doğdu ..ama yiyecek ekmeği varmış ki geldi diyorum ben benim bebeğime yüde 30 yaşar dediler vs ..Gerçekten tevekkül edin Rabbim size bi sınav verdi emanet gönderecekti ama eöanetini aldı öyle düşünün ..Yine anne olabilirsiniz bi evladınız da var çok şükür ..Bu olayda ne sizin ne eşinizin kimsenin suçu yok nolur şuçlamayın birbirinizi daha çom sarılın sarılın ki yükünüz hafiflesin.. Eşinize sarılın kızınıza sarılın ..eşimle kavga edince hep derim ki ya Rabbim onu bugün benden alsa nasıl hissederim...Kendinizi suçlamayınn kalktınız diye bebeğiniz gitmedi zaten gidecekti zaöanı o kadardı...Rabbim geride kalanlara sağlık versin
 
Allah yardımcınız olsun..bende kanamalı bi hamilelik geöirdim doktorların hepsi kanamayj bitip bebeği alalım ya dakan nakli yaparız dedi ..sonra bebek kendi gider zaten almayalım dediler dedğiniz gibi yattım vs hatta bazen ilaçları içmeyi umuttum kzıım sağlıklı doğdu ..ama yiyecek ekmeği varmış ki geldi diyorum ben benim bebeğime yüde 30 yaşar dediler vs ..Gerçekten tevekkül edin Rabbim size bi sınav verdi emanet gönderecekti ama eöanetini aldı öyle düşünün ..Yine anne olabilirsiniz bi evladınız da var çok şükür ..Bu olayda ne sizin ne eşinizin kimsenin suçu yok nolur şuçlamayın birbirinizi daha çom sarılın sarılın ki yükünüz hafiflesin.. Eşinize sarılın kızınıza sarılın ..eşimle kavga edince hep derim ki ya Rabbim onu bugün benden alsa nasıl hissederim...Kendinizi suçlamayınn kalktınız diye bebeğiniz gitmedi zaten gidecekti zaöanı o kadardı...Rabbim geride kalanlara sağlık versin
Allah razı olsun. Doğru aslında, bazıları düşürmeye çalışıyor düşmüyor. Demek ki ömür yazmamış rabbim. Eşime hala sinirliyim. Hatta hayatımdan çıkarasım var. Onun yüzünden oldu diye değil.
 
Hamileliğimin 12.haftasından sonra hep kanama oluyordu, gece yarısı acile gidiyordum serum iğne vs duruyordu.
16.hafta rahim ağzına dikiş atıldı, (kısaldığı için,) oh be dedim kanama da kesildi.
Bu süreçte doktor hep yat, wc ye kalk sadece diyordu.
Evde 3.5 yaşında kızım var ona annem baktı.
Eşim ise yattığım süre boyunca anlayış göstermedi, bi yemek yapsa uf puf dedi.
Ev hep dağınık pisti.
Baktım eşimle olmuyor anneme gidip yattım. Annemin de sağlık sorunları var çok yoruluyorfu, kızım çok inatçı. 1 ay annemde kaldık. Eve yardımcı bulup evime geçtim, yardımcı geldiği gün aptal kafam kalktım banyodan utandığım için çamaşırları makineye attım biraz ortalığı toparladım. Eşim kendi yaşıyordu en ufak yerden bir çöp bile almamış.
Baktım belim ağrıdı hemen yattım. 3 saat sonra yatakta suyum boşaldı, yani
19 haftalık hamileyken suyum geldi, çok fazla su gelmesine rağmen 5.gün bebeğin suyu bitti ve doğmak zorunda kaldı. Suyu bittiğinde bile kalbi atıyordu. Hastane de yaşadığım acıları anlatmayayım.
Neyse hastaden eve geldik, ertesi gün eşim şu banyodaki çamaşırları bi makineye at dedi. Orda koptum, bebeğimi toprağa verince rahatladın mı, şimdi rahat rahat hizmet edeyim artık işim ne karnım boş diye bağırdım.
Onu bu süreçte çok destek olamadığı için, kendimi de ayağa kalktığım için çok suçluyorum. Pişmanlık ve acı içerisindeyim.
2 gündür eşime saldırıyorum.
Oda altta kalmıyor. İçimdeki bu acı be pişmanlık nasıl geçer, herşey hamileliğimi bebeğimi hatırlatıyor
Allah sabır versin cok zor 😞 🙏
 
Bende ayni seyleri yasadim bebegimi kaybettim aradan 6 ay gecti hala esimi sucluyorum cünkü sikintili bi hamilelik gecirdim midemin bulanmasindan dolayi esim beni sucluyordu sürekli psikolojiktir mide bulantisi diye resmen deli etti beni 4 aylikken kaybettim bebegimi ben hep strese bagliyorum sinirlerimi bozdu buyüzden de bebegimi kaybettim görümcelerim hickimse yanimda olmadi hastahanede can cekistim kanamadan gidiyodum nerdeyse neyse cok sükür atlattim ogünleri ama esimin yaptiklarini unutamiyorum suan yine cocuk istiyor ama ben bosanmayi düsünüyorum
 
Hamileliğimin 12.haftasından sonra hep kanama oluyordu, gece yarısı acile gidiyordum serum iğne vs duruyordu.
16.hafta rahim ağzına dikiş atıldı, (kısaldığı için,) oh be dedim kanama da kesildi.
Bu süreçte doktor hep yat, wc ye kalk sadece diyordu.
Evde 3.5 yaşında kızım var ona annem baktı.
Eşim ise yattığım süre boyunca anlayış göstermedi, bi yemek yapsa uf puf dedi.
Ev hep dağınık pisti.
Baktım eşimle olmuyor anneme gidip yattım. Annemin de sağlık sorunları var çok yoruluyorfu, kızım çok inatçı. 1 ay annemde kaldık. Eve yardımcı bulup evime geçtim, yardımcı geldiği gün aptal kafam kalktım banyodan utandığım için çamaşırları makineye attım biraz ortalığı toparladım. Eşim kendi yaşıyordu en ufak yerden bir çöp bile almamış.
Baktım belim ağrıdı hemen yattım. 3 saat sonra yatakta suyum boşaldı, yani
19 haftalık hamileyken suyum geldi, çok fazla su gelmesine rağmen 5.gün bebeğin suyu bitti ve doğmak zorunda kaldı. Suyu bittiğinde bile kalbi atıyordu. Hastane de yaşadığım acıları anlatmayayım.
Neyse hastaden eve geldik, ertesi gün eşim şu banyodaki çamaşırları bi makineye at dedi. Orda koptum, bebeğimi toprağa verince rahatladın mı, şimdi rahat rahat hizmet edeyim artık işim ne karnım boş diye bağırdım.
Onu bu süreçte çok destek olamadığı için, kendimi de ayağa kalktığım için çok suçluyorum. Pişmanlık ve acı içerisindeyim.
2 gündür eşime saldırıyorum.
Oda altta kalmıyor. İçimdeki bu acı be pişmanlık nasıl geçer, herşey hamileliğimi bebeğimi hatırlatıyor
canım öncelikle çok geçmiş olsun ama unutmaki her kadının başına gelebilecek olan bir şey umarım en kısa sürede atlatırsın
 
Öncelikle başınız sağolsun, Allah sabır versin. Bir doktor var ayağa kalkmanın bebek kayıpları ile çok bağlantılı olmadığını savunuyor. Yani kendinizi suçlamayın, isterseniz makalelerini atabilirim. En azından suçunuz olmadığını anlar bir nebze vicdan azabınızı dindirirsiniz. Eşiniz çok anlayışsız davranmış. Ona saldırgan davranmanız çok normal en azından bu süreçte size daha anlayışlı olmalı.
Bana atarmısiniz makaleleri
 
Hamileliğimin 12.haftasından sonra hep kanama oluyordu, gece yarısı acile gidiyordum serum iğne vs duruyordu.
16.hafta rahim ağzına dikiş atıldı, (kısaldığı için,) oh be dedim kanama da kesildi.
Bu süreçte doktor hep yat, wc ye kalk sadece diyordu.
Evde 3.5 yaşında kızım var ona annem baktı.
Eşim ise yattığım süre boyunca anlayış göstermedi, bi yemek yapsa uf puf dedi.
Ev hep dağınık pisti.
Baktım eşimle olmuyor anneme gidip yattım. Annemin de sağlık sorunları var çok yoruluyorfu, kızım çok inatçı. 1 ay annemde kaldık. Eve yardımcı bulup evime geçtim, yardımcı geldiği gün aptal kafam kalktım banyodan utandığım için çamaşırları makineye attım biraz ortalığı toparladım. Eşim kendi yaşıyordu en ufak yerden bir çöp bile almamış.
Baktım belim ağrıdı hemen yattım. 3 saat sonra yatakta suyum boşaldı, yani
19 haftalık hamileyken suyum geldi, çok fazla su gelmesine rağmen 5.gün bebeğin suyu bitti ve doğmak zorunda kaldı. Suyu bittiğinde bile kalbi atıyordu. Hastane de yaşadığım acıları anlatmayayım.
Neyse hastaden eve geldik, ertesi gün eşim şu banyodaki çamaşırları bi makineye at dedi. Orda koptum, bebeğimi toprağa verince rahatladın mı, şimdi rahat rahat hizmet edeyim artık işim ne karnım boş diye bağırdım.
Onu bu süreçte çok destek olamadığı için, kendimi de ayağa kalktığım için çok suçluyorum. Pişmanlık ve acı içerisindeyim.
2 gündür eşime saldırıyorum.
Oda altta kalmıyor. İçimdeki bu acı be pişmanlık nasıl geçer, herşey hamileliğimi bebeğimi hatırlatıyor
22haftalik gebeydim seneler evvel kaynanam kocami dolduruyor kocami üstüme salıyor asla şiddet vs yok ama bana inanmadi beni dinlemedi niye onun yalanlarina inandi diye stres yaptim sabaha kanamayla uyandim ardindan su geldi bebegim aynen yaşıyordu ama ölecekti belliydi derken ölü doğum yaptim bende .esimin ve kaynanamin yaptiklari yuzunden yavrumu kaybettim yinede dönüp ikisinede bisey demedim.kaynanamla 5sene gorusmedim eşime tek kelime etmeden evi terkettim.sonra pisman oldu baristik vs ama sizinkininde benimkininde nasibi bu dünyada yokmuş ediniz sizi el ustunde de tutsa o bebek gidecekti kimsede suç bulmayin ne esinizde ne kendinizde.sakin olun hayatiniza bakin.
 
Başınız sağolsun Allah sabırlar versin kızınıza uzun güzel ömürler nasip etsin inşallah 🙏
 
Bir de görümcelerle küsüm, bu süreçte küs olduğumuz için beni hiç aramadılar, zaten. Kızım akşam wc deyken görümcenin 4 yaşındaki oğlu için, pipisini gösterdiğini söyledi.
1-2 ay önce baya gitmişlerdi babasıyla. Ben görüşmediğim için ikisi gidiyor.
Eşime dedim bak böyle diyor diye. Sinirlendi o asla ortalık yerde çamaşırını indirmez diye. Konuşturmadı bile beni.
Bu 4 aylık sıkıntılı süreçte en ufak faydaları olmadığı gibi bebeğimi toprağa verince bile aramamış insamlatın küçük çocuğunu savunup bağırıyor, halbuki bi daha gittiğinizde dikkat et diyecektim. Sonuçta oda çocuk ne yapacağı belli mi olur.
Boşayın bu hasta adamı, çocuğunu düşünmeyen kimseyi düşünmez. Görümcenizin oğlunun şeyiyle ilgilensin. Çocuğunuzu resmen bu adam yüzünden kaybetmişsiniz. Hafif gösterebilecek bir sebep sunamıyorum. Başınız sağolsun
 
Son düzenleme:
Gecmis olsun öncelikle Sizin sinirleriniz bozulmuş gorumcenizin adı üstünde çocuğunu yaptığı şeyi söyleme yeriniz uygun değil gergin barışması bir ortamı alevlendirmek e konuşmadığımız insanlardan geçmiş olsun beklemekte çok mantıksız bir hareket biraz rahatlamaya çalışın esinizde uzgundur hiçbir zaman suç tek taraflı değildir.benimde gebelik kaybım oldu çok üzücü birsey Allah kimseye yaşatmasın ama 2. Gebeligimde ne bir ilaç ne bir vitamin kullanmadım tam 40.hafta da avm de geziyordum işi son haftalara kadar bırakmadım doğacak cocuk doğuyor nasip kısmet böyle düşünün kendinizi toparlayın gerginliğin kimseye faydası yok
 
Bir de görümcelerle küsüm, bu süreçte küs olduğumuz için beni hiç aramadılar, zaten. Kızım akşam wc deyken görümcenin 4 yaşındaki oğlu için, pipisini gösterdiğini söyledi.
1-2 ay önce baya gitmişlerdi babasıyla. Ben görüşmediğim için ikisi gidiyor.
Eşime dedim bak böyle diyor diye. Sinirlendi o asla ortalık yerde çamaşırını indirmez diye. Konuşturmadı bile beni.
Bu 4 aylık sıkıntılı süreçte en ufak faydaları olmadığı gibi bebeğimi toprağa verince bile aramamış insamlatın küçük çocuğunu savunup bağırıyor, halbuki bi daha gittiğinizde dikkat et diyecektim. Sonuçta oda çocuk ne yapacağı belli mi olur.
Böyle bir adamdan ikinci çocuğu yapmayın. Zaten kızınız bu babaya mahkum , 2. Bit çocuğu böyle bir babaya mahkum etmeyin
 
X