Bebeğimi kıskanıyorum galiba ??

B

biq_smile

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
12 Haziran 2016
2.124
842
123
Annem beni 3 yaşımdayken terk etmiş, bu hep içimde bi yaradır. Daha 12 gün oldu doğum yapalı, fakat sürekli içimde bebeğimi kaybetme korkusu var? Lohusalık'tan mı, nedendir bilmiyorum... KV kızımı "Annem, Kızım!!" diye sevse, sanki çocuğu elimden alacaklar diye bi korkum var?? Sürekli çocuğumu benden koparacaklar diye korkuyorum, içimde yara olan "Annesizlik" böyle mi dışa vuruyor kendini, yoksa ben bebeğimi kıskanıyor muyum?

Kızlar, sizce normal mi?
Ben kendimden biraz korkmaya başladım?

Yoksa ben mi çok büyütüyorum?
 
umut_kelebeqi .!.:
Annem beni 3 yaşımdayken terk etmiş, bu hep içimde bi yaradır. Daha 12 gün oldu doğum yapalı, fakat sürekli içimde bebeğimi kaybetme korkusu var? Lohusalık'tan mı, nedendir bilmiyorum... KV kızımı "Annem, Kızım!!" diye sevse, sanki çocuğu elimden alacaklar diye bi korkum var?? Sürekli çocuğumu benden koparacaklar diye korkuyorum, içimde yara olan "Annesizlik" böyle mi dışa vuruyor kendini, yoksa ben bebeğimi kıskanıyor muyum?

Kızlar, sizce normal mi?
Ben kendimden biraz korkmaya başladım?

Yoksa ben mi çok büyütüyorum?
Genişletmek için tıkla...

Ben de bu konuda cok hassasim. Hatta kimse kucagina alsin istemiyorum. Babasi haricinde.
Ama herkesden kiskaniyordum iste.
Lohusalik önemli bir ayrinti orasi ayri.
Fakat ben karakter olarak da cok sahiplenici bir insanim. Cok zorlandim dünyaya getirene kadar. Kimsede onu sevmeye hak görmüyorum.
Simdi yine hamileyim. Hastane ziyaretleri bile beni rahatsiz edecek gbi görünüyor.
Psikolojimizle alakali bir durum.
Iki hamileligim de cok zor gecti. Yalnizim ve insanlara karsi tahammülsüzüm bu yüzden. Bebegimden kiymetli hicbirsey yok. Babasi ve ben harici kimseye bu konuda gevseklik taniyamiyorum. Süper anne olunmaz ama olmaya calisilinir bende öyle bir haldeyim.
Umarim bu huyum cocuklar büyüyünce yumusar.
Bebeklere karsi cok fazla hassasiyetim var.
Benim lohusaligim cok agir gecmisti. Bebegimi cok kiskanirim. Umarim ikinci lohusaligim hafif gecer. Aylardir bunun icin dua ediyorum.
 
tatlialirim .!.:
Ben de bu konuda cok hassasim. Hatta kimse kucagina alsin istemiyorum. Babasi haricinde.
Ama herkesden kiskaniyordum iste.
Lohusalik önemli bir ayrinti orasi ayri.
Fakat ben karakter olarak da cok sahiplenici bir insanim. Cok zorlandim dünyaya getirene kadar. Kimsede onu sevmeye hak görmüyorum.
Simdi yine hamileyim. Hastane ziyaretleri bile beni rahatsiz edecek gbi görünüyor.
Psikolojimizle alakali bir durum.
Iki hamileligim de cok zor gecti. Yalnizim ve insanlara karsi tahammülsüzüm bu yüzden. Bebegimden kiymetli hicbirsey yok. Babasi ve ben harici kimseye bu konuda gevseklik taniyamiyorum. Süper anne olunmaz ama olmaya calisilinir bende öyle bir haldeyim.
Umarim bu huyum cocuklar büyüyünce yumusar.
Bebeklere karsi cok fazla hassasiyetim var.
Benim lohusaligim cok agir gecmisti. Bebegimi cok kiskanirim. Umarim ikinci lohusaligim hafif gecer. Aylardir bunun icin dua ediyorum.
Genişletmek için tıkla...

Ya inanın sizi çok iyi anlayabiliyorum. Bende babası haricinde kimse kucağına alsın istemiyorum. Çocuğu KV öper mesela, ona bile zerre tahammülüm yok ne yazık ki? Benim Allah'ıma binlerce şükürler olsun, doğumum sandığım kadar zor olmadı, ama bunu daha çok psikolojiye dayadım bende sizin gibi...
 
Lohusalıktan canım bebeği kaybetme korkusu ve bu tip rüyalar da görebilirsin. Bende de oldu. Aniden sıçrayarak bebeğimi kontrol etme ihtiyacı duyuyordum sanki o an bi şey olmuş gibi bi his geliyordu. Ama bunun bile bi sebebi var mış diyorum ben kızımı her daim kollama güdümü kazandım kızım da her daim yanında olabileceğim güvenini kazandı. Ama geçiyor. Sen çok düşünmemeye çalış. Zaten herkes sever geçer kimse senin kadar sevemez senin gibi bakamaz bunu herkes biliyor emin ol. Bebkin de hayırlı olsun annesi :anne:
 
İnsan en çok sevdiğini kayıp etmekten korkar mışşş...

Lohusa olmanın etkisi de çok büyük,ne mutlu size bebeğinizi o kadar çok seviyorsunuz ki ,bir başkasının bebeğinizi sizden çok sevmesini istemiyorsunuzzzz...

Zira senden daha çok seven bulunmaz ,anne evlat arasında ki güçlü bağı kim çözebilmiş ki ,o senin bir parçan ve kimse sen den alamaz...

Güle güle büyütün...
 
Canım annem Bebeğimi oğlum diye sevdiğinde anne torunun diyeceksin annesi benim sen anneannesin diye soylendigimi hatırlarım. Lohusalik işte çok Gereksiz bir söyleme imiş şimdi anlıyorum. Insanlarin size yardım etmesine izin verin bebeginizin beslenmesi altının temizlenmesi banyo ettirilmesi uyutulmasi vs. Gibi konularda yardım istemekten çekinmeyin zaten hormonlar sürekli uyuma ihtiyacı vs nedeniyle sizin de zamana ihtiyacınız oluyor toparlanmak için. Herşeyi ben yapacağım benim dışımda kimse birsey bilemez babası dışında kimseye vermem gibi bir yaklaşım lohusaligin ağır ve depresif geçmesine dolayisi ile tahammulsuzluge neden oluyor.
Peki bu tahammül yoksunlugunun sonucu kimi etkiler? Ne kocayi ne anneyi ne kvyi. Sütünüzu ve bebeginizi etkiler. Yardım alın istemekten de çekinmeyin
 
Salonsalomanje .!.:
Lohusalıktan canım bebeği kaybetme korkusu ve bu tip rüyalar da görebilirsin. Bende de oldu. Aniden sıçrayarak bebeğimi kontrol etme ihtiyacı duyuyordum sanki o an bi şey olmuş gibi bi his geliyordu. Ama bunun bile bi sebebi var mış diyorum ben kızımı her daim kollama güdümü kazandım kızım da her daim yanında olabileceğim güvenini kazandı. Ama geçiyor. Sen çok düşünmemeye çalış. Zaten herkes sever geçer kimse senin kadar sevemez senin gibi bakamaz bunu herkes biliyor emin ol. Bebkin de hayırlı olsun annesi :anne:
Genişletmek için tıkla...

Sağolun, çok teşekkürler :) inanın sizden aldığım yorumlar beni rahatlatıyor. Ben her zaman kendime "Çocuğuma layık, çok iyi bi anne olacağım" diye çok söz verdim, şimdi sürekli böyle olunca, kafayı falan yiyorum zannediyorum :(
 
marlyss .!.:
İnsan en çok sevdiğini kayıp etmekten korkar mışşş...

Lohusa olmanın etkisi de çok büyük,ne mutlu size bebeğinizi o kadar çok seviyorsunuz ki ,bir başkasının bebeğinizi sizden çok sevmesini istemiyorsunuzzzz...

Zira senden daha çok seven bulunmaz ,anne evlat arasında ki güçlü bağı kim çözebilmiş ki ,o senin bir parçan ve kimse sen den alamaz...

Güle güle büyütün...
Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim :) böyle okudukça mutlu oluyorum sağolun :) rahatlamaya ihtiyacım varmış.
 
Blueberrytimes .!.:
Canım annem Bebeğimi oğlum diye sevdiğinde anne torunun diyeceksin annesi benim sen anneannesin diye soylendigimi hatırlarım. Lohusalik işte çok Gereksiz bir söyleme imiş şimdi anlıyorum. Insanlarin size yardım etmesine izin verin bebeginizin beslenmesi altının temizlenmesi banyo ettirilmesi uyutulmasi vs. Gibi konularda yardım istemekten çekinmeyin zaten hormonlar sürekli uyuma ihtiyacı vs nedeniyle sizin de zamana ihtiyacınız oluyor toparlanmak için. Herşeyi ben yapacağım benim dışımda kimse birsey bilemez babası dışında kimseye vermem gibi bir yaklaşım lohusaligin ağır ve depresif geçmesine dolayisi ile tahammulsuzluge neden oluyor.
Peki bu tahammül yoksunlugunun sonucu kimi etkiler? Ne kocayi ne anneyi ne kvyi. Sütünüzu ve bebeginizi etkiler. Yardım alın istemekten de çekinmeyin
Genişletmek için tıkla...

Hani Allah'ıma şükür bebeğimin altını değiştirebiliyorum, emziriyorum, uyutuyorum, o uyurken evde işlerimi halledebiliyorum. Ama KV sürekli kucağa alıp, sevmek istiyor.. Severken de sanki çocuğu kendine bağlayacak, elimden alacaklar diye korkuyorum. Bu korku her zaman var ama... Geçmiyor bi türlü. Allah korusun, şimdi bile bu ihtimalin fikrine bile dayanamıyorum, ki ben çocuğumdan nasıl geçeyim. ALLAH KORUSUN:(
 
senamm .!.:
Ben ilk kızımda sizin bu yaşadıklarınıza ek olarak eşim dahil herkes hayatımdan çeksin gitsin ben kızımla kalayım gibi bir duyguya kapılmıştım
Resmen yavruma aşık olmuştum
Geçiyor merak etmeyin
:-)
Genişletmek için tıkla...

Geçer inşallah :( bebeğimi seviyorlar, benim bundan memnun olacağım yere, çok kötü düşünüyorum, bu da hoş değil yani inanın:(
 
umut_kelebeqi .!.:
Annem beni 3 yaşımdayken terk etmiş, bu hep içimde bi yaradır. Daha 12 gün oldu doğum yapalı, fakat sürekli içimde bebeğimi kaybetme korkusu var? Lohusalık'tan mı, nedendir bilmiyorum... KV kızımı "Annem, Kızım!!" diye sevse, sanki çocuğu elimden alacaklar diye bi korkum var?? Sürekli çocuğumu benden koparacaklar diye korkuyorum, içimde yara olan "Annesizlik" böyle mi dışa vuruyor kendini, yoksa ben bebeğimi kıskanıyor muyum?

Kızlar, sizce normal mi?
Ben kendimden biraz korkmaya başladım?

Yoksa ben mi çok büyütüyorum?
Genişletmek için tıkla...
Normal lohusa psikolojisi hafifliyor sonra ama tam geçmiyor.Yani benim öyle sanki benden başka biri kucaklarken oynarken incitirmiş gibi hissediyorum kimseye güvenemiyorum.Doğumdan sonra işe dönmem gerekiyordu dönemedim.Kimseye emanet edemedim.Hep düşünüyorum çalışmak zorunda olan işe dönen annelerin Allah yardımcısı olsun çok zor
 
Ben resmen günlerce uyumamistim yanından ayrilmamistim onu izleyip duruyordum kusar ağlar da duyamam vs diye zorla uyutuyorlardi beni başına da birini nöbetçi tayin ediyordum :) şimdi uyusa da bende yatsam kafa dinlesem diyorum 2 yaşında .ggeçmese benim psikoloji geçmez diye düşünüyorum zaman tanı ve tüm duygularını dışa vur aglayacaksan da kizacaksan da içine atma bu dönem. Korumaci kıskançlık sahiplenme vs hala devam ediyor çünkü cocugumuzu bizden iyi kimse tanıyamaz bizim kurallarımiz dışına çıkamaz kim ne derse desin yani .sağlıcakla büyütün inşallah
 
Benim sizin gibi bi hikayem yok yani annem beni terketmedi standard bi ailede buyudum ama kizim dogdugunda ayni seyleri bende yasadim asiri kiskandim kimse ellemesin dokunmasin istedim en cok beni sevsin hep beni bilsin babasindan bile kiskandim eve bakici aldik ondanda kiskandim ben yaninda yokken ona bisey olucakmis gibi geliyodu aklimda hep kotu senaryolar boguldumu dustumu cam acikmi kaldi dusermi zamanla azaldi ama tamamen bitmedi 4 yasinda kizim yine kiskaniyorum psikiyatriste gittim biraz terapi aldim aslinda kendi kendimi rahatlattim disari ciktim zorladim kendimi yada babasiyla yada babaannesiyle gittiginde aramadim soyle dusundum insalar 20 yil annesini gormuyor ama yinede anne diye agliyor ben nasil bir anne olursam olayim en cok beni sevicek bazen ben istemesemde hep yaninda ben olucam herseyinden ben sorumlu olucam basina kotu bisey gelicekse ben zaten engelleyemem kader boyle seyler benim bu sekilde davranmam onun gelecekte özguven eksikligi anne bagimliligi tek basina bisey yapamama gibi ozellikler eklerse cok vicdan azabi cekerim o yuzden kendimi zorlayip boyle davranmaktan vazgecmeliyim dedim 6 aydir daha rahatim krese basladi birbirimize bagimliligimiz azaldi kendine cevre edindi ogretmenini cok seviyor kreste dustu kalkti kavga etti farkettimki onu hem zihnen hemde fiziksel olarak ozgur birakinca kendini savunabiliyormus benim bilmedigim ozllikleri varmis kizimin su an sizin icin erken ama kendinizi simdiden telkin etmeye baslarsaniz benimki kadar uzun surmez kiskancliginiz:KK48:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
Sizde böyle oldunuz mu sizi bunu yapmaya iten neydi ?
Yorumlar
18
Görüntüleme
526
pemberuyam
P
B
  • Kilitli
çok derdim var nolur yardım edinnn
2 3
Yorumlar
47
Görüntüleme
2K
Bbyyss
Bbyyss
O
  • Kilitli
Çok üzgünüm
Yorumlar
1
Görüntüleme
398
Olyndra
O
A
Eşimin ailesinin sorunları bizim sorunumuz oldu
2 3 4
Yorumlar
64
Görüntüleme
3K
sryya_omr
S
Turunc chemist
Doğum öncesi ve sonrası
13 14 15
Yorumlar
298
Görüntüleme
6K
Paloma_
Paloma_
Back
X