- Konu Sahibi kSo
-
- #61
offfff offfff, bunları okuunca 5,5 yıl öncesine gittim....
o zamanlar normal doğumda doğum izni 40 gündü, düşünün daha kanamanız yeni bitmiş varsa dikişleriniz anca iyleşmiş, bebişiniz ise kedi kadar...
40 günlüktü bebişim iznim bittiğinde, rapordu ara tatildi derken 3,5 aylık bıraktım babaannesine... göğüslerimden sütler aka aka. A llah tan okul eve 10 dakika uzun tenefüste koşa koşa gelir emzirir giderim ağlaya ağlaya tabi. o dönem ne kadar verimli olduğumu varın siz düşünün artık. hiç unutmam 6 aylıktı oğluşum arkamızdan bakardı, boynu bükülür ama daha ağlamayı bilmezdi ben ağlardım onun yerine...
taa ki 1,5 - 2 yaşına kadar... resman faciaydı her sabah,evden çıkarken ağlar, babasıyla beni okula bıraktıklarında o küçücük kollarıyla sımsıkı sarılıp ağlar, en kötüsü de ( Allah tan ben o sahneyi görmüyordum) babaanneye bırakırken artık cıngar çıkartırmış...
geceleri yanına yatınca tek söylediği
_anne nooolur yarın okula gitme ikimiz evde kalalım ! dilim döndüğünce anlatırdım gitmem gerektiğini, bu sefer de başlar ''anne ben hiç danino istemicem..., hiç tren istemicem..., ben babamın cebinden para alarım sana vererim...., anne nooolur gitme ikimiz evde kalalım...'' gözyaşlarımı ona göstermemeye çalışır hay ben bu hayata..., hay ben bu paraya..., diye kahrolurdum...
zamanla alıştı yavrum, ağlamadı biliyordu ağlasada birşeyin değişmediğini artık... farklı kaprislerle yıprattı hem kendini hem bizi...
şimdi plağı başa sardık, kızım 3 aylık bu sene okula gitmicem eylülde başladığımda 9 aylık olacak... gene de çok küçük be....
biraz uzun oldu kusura bakmayın ama ben de her çalışan anne gibi dertliyim işte bu konuda... birde öfkeliyim çocuklarınıza ilk 6 ay sadece anne sütü verin diye ahkam kesenlere, çalışan kadının şartlarını hiiiiiiiiç düşünmeden en az 3 çocuk yapın diye ahkam kesen devlet büyüklerine, ev hanımı eşleri sıcacık evlerinde kendi bebelerini büyütürken bizim halimizi anlamaktan yoksun anlayışsız amirlere müdürlere............
o zamanlar normal doğumda doğum izni 40 gündü, düşünün daha kanamanız yeni bitmiş varsa dikişleriniz anca iyleşmiş, bebişiniz ise kedi kadar...
40 günlüktü bebişim iznim bittiğinde, rapordu ara tatildi derken 3,5 aylık bıraktım babaannesine... göğüslerimden sütler aka aka. A llah tan okul eve 10 dakika uzun tenefüste koşa koşa gelir emzirir giderim ağlaya ağlaya tabi. o dönem ne kadar verimli olduğumu varın siz düşünün artık. hiç unutmam 6 aylıktı oğluşum arkamızdan bakardı, boynu bükülür ama daha ağlamayı bilmezdi ben ağlardım onun yerine...
taa ki 1,5 - 2 yaşına kadar... resman faciaydı her sabah,evden çıkarken ağlar, babasıyla beni okula bıraktıklarında o küçücük kollarıyla sımsıkı sarılıp ağlar, en kötüsü de ( Allah tan ben o sahneyi görmüyordum) babaanneye bırakırken artık cıngar çıkartırmış...
geceleri yanına yatınca tek söylediği
_anne nooolur yarın okula gitme ikimiz evde kalalım ! dilim döndüğünce anlatırdım gitmem gerektiğini, bu sefer de başlar ''anne ben hiç danino istemicem..., hiç tren istemicem..., ben babamın cebinden para alarım sana vererim...., anne nooolur gitme ikimiz evde kalalım...'' gözyaşlarımı ona göstermemeye çalışır hay ben bu hayata..., hay ben bu paraya..., diye kahrolurdum...
zamanla alıştı yavrum, ağlamadı biliyordu ağlasada birşeyin değişmediğini artık... farklı kaprislerle yıprattı hem kendini hem bizi...
şimdi plağı başa sardık, kızım 3 aylık bu sene okula gitmicem eylülde başladığımda 9 aylık olacak... gene de çok küçük be....
biraz uzun oldu kusura bakmayın ama ben de her çalışan anne gibi dertliyim işte bu konuda... birde öfkeliyim çocuklarınıza ilk 6 ay sadece anne sütü verin diye ahkam kesenlere, çalışan kadının şartlarını hiiiiiiiiç düşünmeden en az 3 çocuk yapın diye ahkam kesen devlet büyüklerine, ev hanımı eşleri sıcacık evlerinde kendi bebelerini büyütürken bizim halimizi anlamaktan yoksun anlayışsız amirlere müdürlere............