Bir sürü kız gidiyor iş yerinden, gimeyince sanki olmuyormuş gibi. Başkalarını ne düşünür hesabı. Aslında kimse pek düşünmüyor ben herkesin bakışlarından sanki anlam çıkarıyorum. Kimsenin bana acımasını istemiyorum. güçlü olmak istiyorum. Ama içim buruk tabi. Yani kendi içimden çıkamıyorum.bn gitmedim o tip çocuk görmelerine zerdal.
bilemiyorum, yeterince güçlü durmaya çalıştım, o kadarı da kendime işkencedir diye düşündüm, çünkü çoook çok çok üzülüyorum.
Gerçekten yakınsa o arkadaşım, gitmememi anlar. Çok yakkın değilse de eğer, biiir sürü mazeret uydurmam mümkün gitmemek için.
Aslında bebek doğuran arkdaşlarım sağolsunlar iyiler, ben kaybettğimde hepsi beni aradı eve geldi. Biraz bekarlar durumu anlayamıyorlar, olur daha diyorlar. ama nasıl bir sorumluluk olduğunu bilmiyorlar. ateş düştüğü yeri yakıyor. Sanki gitmeyince kendimi daha kötü hissedip hayattan kopuyormuşum gibi geliyor. Bebekleri görüncede kendi kzımı hayal ederek bakıyorum. Kucağıma almaya korkuyorum, etraftaki diğer kızlar ne der, aaa zerdal bebeğini kaybetti ne düşünüyordur diye. Monolog yapıyorum kendimle. belkide kimsenin umrunda değilim aslında.Bilmiyorum ya çok mu düşünüyorum.Canımsın yaa bu hep böyle olacak canım..Bende dudaklarımı ısıırmaktan mosmor oldu artık..Ama ne yapalım insanlar böyle düşüncesiz bekleme onlardan düşünemezler..Kendi başlarına gelmeden anlamazlar... Benim arkadaşım annesini kaybettiği zaman onun yanında annem arasa telefonu bile açmıyordum ki üzülmesin diye... Ama nerdeeeeeee insanlar böyle işte boşuna dememişler çiğ süt emmiş diye... Allahım sanada verecek dünyalar güzeli bir melek sende onları anlatacaksın hiiç üzülme canım... :93::93::93:
tabi bi bahane uydururum, hediyeyi aramızda topluyoz ama, şimdi toplulukta gitmesem bile, sonra gitmem icap eder. ben bebeğimi kaybettğimde gelmişti. 5 aylıktı, bakamamıştım karnına. Kendimle konuşup kavil kuruyom kafamda. Allah hepimize sabır versin. Artık eşimle bile bu konuları konuşamıyorum. iyiki burası var.zerdal kendini kötü hissedeceksen arkadaşın anlayışla karşılar herhalde canım.hediyesini yollarsın.kendini üzmemeye çalış.ALLAH sabrını arttırsın.
kızlar LİFOS arkadaşımızdan haberiniz var mı
mrb arkadaşlar Ben de acısı yüreğinde taze olan bir anneyim Cumartesi günü 17 haftalık bebeğimden ayrılmak zorunda kaldım Oysa ki ben ona 4 yıllık bir bekleyişten sonra tüp bebek tedavisiyle kavuşmuştum Bu acının tarifi yok Allahım bu duyguyu yaşayan herkese sabır versin ve bir daha da yaşatmasın Bu acıya nasıl dayanırım ve nasıl bir daha bebek yapmaya cesaret ederim bilemiyorum
mrb arkadaşlar Ben de acısı yüreğinde taze olan bir anneyim Cumartesi günü 17 haftalık bebeğimden ayrılmak zorunda kaldım Oysa ki ben ona 4 yıllık bir bekleyişten sonra tüp bebek tedavisiyle kavuşmuştum Bu acının tarifi yok Allahım bu duyguyu yaşayan herkese sabır versin ve bir daha da yaşatmasın Bu acıya nasıl dayanırım ve nasıl bir daha bebek yapmaya cesaret ederim bilemiyorum
Bir sürü kız gidiyor iş yerinden, gimeyince sanki olmuyormuş gibi. Başkalarını ne düşünür hesabı. Aslında kimse pek düşünmüyor ben herkesin bakışlarından sanki anlam çıkarıyorum. Kimsenin bana acımasını istemiyorum. güçlü olmak istiyorum. Ama içim buruk tabi. Yani kendi içimden çıkamıyorum.
Aslında bebek doğuran arkdaşlarım sağolsunlar iyiler, ben kaybettğimde hepsi beni aradı eve geldi. Biraz bekarlar durumu anlayamıyorlar, olur daha diyorlar. ama nasıl bir sorumluluk olduğunu bilmiyorlar. ateş düştüğü yeri yakıyor. Sanki gitmeyince kendimi daha kötü hissedip hayattan kopuyormuşum gibi geliyor. Bebekleri görüncede kendi kzımı hayal ederek bakıyorum. Kucağıma almaya korkuyorum, etraftaki diğer kızlar ne der, aaa zerdal bebeğini kaybetti ne düşünüyordur diye. Monolog yapıyorum kendimle. belkide kimsenin umrunda değilim aslında.Bilmiyorum ya çok mu düşünüyorum.
tabi bi bahane uydururum, hediyeyi aramızda topluyoz ama, şimdi toplulukta gitmesem bile, sonra gitmem icap eder. ben bebeğimi kaybettğimde gelmişti. 5 aylıktı, bakamamıştım karnına. Kendimle konuşup kavil kuruyom kafamda. Allah hepimize sabır versin. Artık eşimle bile bu konuları konuşamıyorum. iyiki burası var.
bende merak ediyorum geçenlerde aklıma geldi ama sen benden çok yaşayacakmışsın.
mrb arkadaşlar Ben de acısı yüreğinde taze olan bir anneyim Cumartesi günü 17 haftalık bebeğimden ayrılmak zorunda kaldım Oysa ki ben ona 4 yıllık bir bekleyişten sonra tüp bebek tedavisiyle kavuşmuştum Bu acının tarifi yok Allahım bu duyguyu yaşayan herkese sabır versin ve bir daha da yaşatmasın Bu acıya nasıl dayanırım ve nasıl bir daha bebek yapmaya cesaret ederim bilemiyorum
mrb arkadaşlar Ben de acısı yüreğinde taze olan bir anneyim Cumartesi günü 17 haftalık bebeğimden ayrılmak zorunda kaldım Oysa ki ben ona 4 yıllık bir bekleyişten sonra tüp bebek tedavisiyle kavuşmuştum Bu acının tarifi yok Allahım bu duyguyu yaşayan herkese sabır versin ve bir daha da yaşatmasın Bu acıya nasıl dayanırım ve nasıl bir daha bebek yapmaya cesaret ederim bilemiyorum
mrb arkadaşlar Ben de acısı yüreğinde taze olan bir anneyim Cumartesi günü 17 haftalık bebeğimden ayrılmak zorunda kaldım Oysa ki ben ona 4 yıllık bir bekleyişten sonra tüp bebek tedavisiyle kavuşmuştum Bu acının tarifi yok Allahım bu duyguyu yaşayan herkese sabır versin ve bir daha da yaşatmasın Bu acıya nasıl dayanırım ve nasıl bir daha bebek yapmaya cesaret ederim bilemiyorum
başın sağolsun cnmmmmm allah sana dayanma gücü wersin ama NKOB nin dediği gibi bzm sayfalarımızı oku hepimiz aynı acıları yaşadık çnkü sadece şekilleri zamanları farklı....ama gene bizi en ii biz anlarız.....mrb arkadaşlar Ben de acısı yüreğinde taze olan bir anneyim Cumartesi günü 17 haftalık bebeğimden ayrılmak zorunda kaldım Oysa ki ben ona 4 yıllık bir bekleyişten sonra tüp bebek tedavisiyle kavuşmuştum Bu acının tarifi yok Allahım bu duyguyu yaşayan herkese sabır versin ve bir daha da yaşatmasın Bu acıya nasıl dayanırım ve nasıl bir daha bebek yapmaya cesaret ederim bilemiyorum
mrb arkadaşlar Ben de acısı yüreğinde taze olan bir anneyim Cumartesi günü 17 haftalık bebeğimden ayrılmak zorunda kaldım Oysa ki ben ona 4 yıllık bir bekleyişten sonra tüp bebek tedavisiyle kavuşmuştum Bu acının tarifi yok Allahım bu duyguyu yaşayan herkese sabır versin ve bir daha da yaşatmasın Bu acıya nasıl dayanırım ve nasıl bir daha bebek yapmaya cesaret ederim bilemiyorum
Bu topiği 15-20 gündür takip ediyorum İlk sayfasından son sayfasına kadar her satırını okudum Bazı hikayeleri okuduğumda saatlerce ağladım bazılarını okuduğumda halime binlerce kez şükrettim Ama acı aynı çekilen sıkıntılar aynı Allahım bir daha bu acıyı kimseye yaşatasın Yaşayanlara sabır versin
Ben tüp bebek tedavisiyle hamile kaldım Başlangıçta bebeklerim ikizdi Ancak bir tanesinin kalp atışları hiç duyulmdı ve kesesi zamanla kayboldu Diğer bebeğimizin gelişimi ise bir hafta geriydi 14. haftada bebeğimin sıvısının azaldığı görüldü Ayrıntılı ultrosana girdim Bebeğimde bir çok sıkntı tespit edildi ve bebeğimi sonlandırmam gerektiği söylendi Günlerce saatlerce ağladım Nasıl yapabilirdim ki bunu bebeğimi bu kadar çok beklerken Bu bir kabustu ve ben uyandığımda bütün acılarım bitecekti Ama ben hiç uyanamadım ve yaşadıklarım malesef gerçekti Bir hafta sonra başka bir profa gittik O da bebeğimin böbreklerinin kistlerle dolu olduğunu ve hiç çalışmadığını bebeğimin sıvısının bu yüzden tükendiğini söyledi Bebeğimin karnımda yada doğduktan hemen sonra öleceğini söyldi Bu durumun genetik olabileceğini bu yüzden sonlandırmadan önce genetik testler yaptırmamı önerdi Bir hafta sonraki çapadaki heyete randevu verdi Bir hafta geçmek bilmedi Saatlerce ağladım dua ettim Allahım bebeğimi sonlandırma acısını bana yaşatma diye Heyete girdiğimde bebeğimin ölmüş olduğunu söylediler Ağladım ama Allahıma da binlerce kez şükrettim bana daha büyük acıları yaşatmadığı için
Ve cumrtesi günü bebeğimden ayrıldım Allahım bu acıları bir daha yaşatmasın Sağlıklı sıhhatli hayırlı evlatlar nasip etsin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?