- 10 Ağustos 2015
- 3.482
- 5.435
- 78
Anneysek biz de insaniz, ise baslamak bana da cok iyi gelecek. Tum gun sadece bebekle ugrasmak psikolojimi yipratiyor sinirleri yipranmis sabirsiz bi anne olmak istemiyorum.
Anneysek biz de insaniz, ise baslamak bana da cok iyi gelecek. Tum gun sadece bebekle ugrasmak psikolojimi yipratiyor sinirleri yipranmis sabirsiz bi anne olmak istemiyorum.şartlara göre karar vermek lazım bence,şimdiden yüklenmeyin kendinize..mesela bizde oğlum kolikti 3 yaşına kadar berdeyse uymadım kesintisiz 1 saat..hele ilk zamanlar o kadar kötüydü ki sadece memede susuyordu,kucağımca hem saalyıp hem ev gezdim,meme ağzında..zona çıakrdım sıkıntıdan,sonra da meme absesi ameliyatı..herkes çalışmaya başlamamı istedi,yoksa 3 ayda verdiğim 20 kilonun üstüne de vermeye devam ediyordum..psikolojim haraptı.kimseye de bırakmıyordum oğlumu..velhasıl işe başladım..bana o kadar iyi geldi ki,süt izinlerimi uzattım ,öğlen eve geldim falan..bakıcı vardı üstelik de..annem hergün geliyordu sağolsun....
sonuçta çalışmak bana iyi geldi,ben iyi olunca oğlumun da ağlamaları ve huzursuzlukları azaldı..o yüzden şimdiden plan yapmayın bence..sağlıklı doğumlar dilerim..
bu aradfa oğlum 6 yaşına geldi çok şükür:)
Kızım 5 ayını tamamlamak üzere henüz küçük olduğunu düşündüğüm için iş hayatına dönmeyi erteliyorum. ama bu ne kadar sürmeli bu konu hakkında kararsızım şunuda biliyorum her yaşında anneye ihtiyacı var ama o kadar emek verdim iş hayatını boşlamak istemiyorum. Siz ne yaptınız ne zaman iş hayatına dönme kararı aldınız?
hep söylenen şu ya "ilk adımı,ilk sözcüğünde yanında olamazsam ya"....olma ne olur ki,sanki çocuk başka adım atmayacak başka laf demeyecek,tövbe yarabbim...Kiskancliklarindan yaptiklarini dusunuyorum. O cocuk anaokuluna basladiktan sonra sen evdesin evde degilsin ne farkeder bahane iste.
Hem calisir hem evlat buyuturuz biz
Çok teşekkürler canım bu güzel mesajın için. İnşallah benim kolay geçer bu süreç dua ediyorum :) haklısın yaşayarak görmek ve karar vermek en doğrusuşartlara göre karar vermek lazım bence,şimdiden yüklenmeyin kendinize..mesela bizde oğlum kolikti 3 yaşına kadar berdeyse uymadım kesintisiz 1 saat..hele ilk zamanlar o kadar kötüydü ki sadece memede susuyordu,kucağımca hem saalyıp hem ev gezdim,meme ağzında..zona çıakrdım sıkıntıdan,sonra da meme absesi ameliyatı..herkes çalışmaya başlamamı istedi,yoksa 3 ayda verdiğim 20 kilonun üstüne de vermeye devam ediyordum..psikolojim haraptı.kimseye de bırakmıyordum oğlumu..velhasıl işe başladım..bana o kadar iyi geldi ki,süt izinlerimi uzattım ,öğlen eve geldim falan..bakıcı vardı üstelik de..annem hergün geliyordu sağolsun....
sonuçta çalışmak bana iyi geldi,ben iyi olunca oğlumun da ağlamaları ve huzursuzlukları azaldı..o yüzden şimdiden plan yapmayın bence..sağlıklı doğumlar dilerim..
bu aradfa oğlum 6 yaşına geldi çok şükür:)
Anneysek biz de insaniz, ise baslamak bana da cok iyi gelecek. Tum gun sadece bebekle ugrasmak psikolojimi yipratiyor sinirleri yipranmis sabirsiz bi anne olmak istemiyorum.
hep söylenen şu ya "ilk adımı,ilk sözcüğünde yanında olamazsam ya"....olma ne olur ki,sanki çocuk başka adım atmayacak başka laf demeyecek,tövbe yarabbim...
ata 6 yaşına geldi ,ilk adımında yanında değildim diye hiç hayıflanmadım..hatırlamıyorum gerçi de...tuvaletine de bakıcısı alıştırmıştı sağolsun..oğlum hesap sormuyor bana niye yanımda değildin diye
hatta ben 8 aylıktı mecburen 5 günlüğüne y.dışına gitmiştim iş için..emmez artık unutur kokunu diyenler mi dersin...ağlayarak gittim..dönüşte oğlum hiç yadırgamadan emdi,çok özlemiştik birbirimizi...
bağlanmayla ilgili sıkıntımız da yok çok şükür..düşkünüz birbirimize..
O yüzden büyüklerimiz "anne olunca anlarsın" diyo ya canım...sziin gibi düşünenleri anlayamıyorum heralde anne olmadan da anlamıcam sanırım.eğer bu düşünceniz 2 yasından sonrası içinse tamam anlarımda 5 -6 ayalık bebeğinizin sevgisine doymadan sinir yıpranması da nedir
eminim hamilelik sürecini çok güzel ve duygusal,doğumdan sonrasını da şahane sanıyorsunuz..herkes öyle lanse ediyor değil mi???inanmayın...sziin gibi düşünenleri anlayamıyorum heralde anne olmadan da anlamıcam sanırım.eğer bu düşünceniz 2 yasından sonrası içinse tamam anlarımda 5 -6 ayalık bebeğinizin sevgisine doymadan sinir yıpranması da nedir
zaten çocuk annesini bilir ki...sırf çalışıyor diye annesini bilmemek olur mu hiç..hani sizinki bi nebze mantıklı kardeşler anne diyor diye taklit yoluyla öğrenme ki ondan bile öğrenmemiş yanlışını:):)Ben de hep bunu düşündüm. Ama ne acayip iştir ki, tüm ilklerine ben şahit oldum, tüm dişlerini ben gördüm, emeklemesini, ilk adımını, ilk sözcüğünü hepsini de ben varken yaptı oğlumannem özellikle annenne dedirtiyo anne demiyo ona, bana anne diyo bunlar olmasa da gerçi önemli değil derdim belki, ay ya da bilemiyorum yaa ama içime en çok oturacağını düşündüğüm şey "ya bana anne demezse ya anneme anne derse" olmuştu çünkü annem kendi evinde bakıyo oğluma, kardeşim var iki tane "herkes anne diyo ona ya oğlum da anne derse" ydi benim derdim ama demiyo, anneme bastıra bastıra annennnee diyo
İlk ve son değildi zaten değil mizaten çocuk annesini bilir ki...sırf çalışıyor diye annesini bilmemek olur mu hiç..hani sizinki bi nebze mantıklı kardeşler anne diyor diye taklit yoluyla öğrenme ki ondan bile öğrenmemiş yanlışını:):)
ilk kahkasında ben yoktum ama işte değildim,tuvaletteydim mesela..bakıcısına gülüyordu,ben daha çalışmaya bile başlamamıştım...
4,5 aylıkken döndüm ben. 4,5 ay yarım gün çalıştım.
emzirip gidiyordum. annem de 1 kes mama veriyordu. sonra 9 aylık olduğunda 8-15,30 arası çalıştım aynı düzen devam etti 15 aylık olunca tam gün çalıştım.
bir sorun yaşamadım. ama şartlar el verse ilk 6 ay kesin çalışmazdım.
Anne olunca sunu da anlarsiniz, evladin sevgisine doyulmaz ! Dogunca hissedilen sevgi neyse, evlat 40 yasina gelince hissedilen sevgi de odur. Sinir yipranmasi daha hamileyken baslar anne olmak oyle uzaktan gorundugu gibi bebek sevip bez degistirmeden ibaret degil henuz anlayamamaniz cok normalsziin gibi düşünenleri anlayamıyorum heralde anne olmadan da anlamıcam sanırım.eğer bu düşünceniz 2 yasından sonrası içinse tamam anlarımda 5 -6 ayalık bebeğinizin sevgisine doymadan sinir yıpranması da nedir
maşallah çok güleryüzlüdür ve kahkahaları de meşhurdurİlk ve son değildi zaten değil mi
Hep gülsün o mimmaacık yüzleri
sziin gibi düşünenleri anlayamıyorum heralde anne olmadan da anlamıcam sanırım.eğer bu düşünceniz 2 yasından sonrası içinse tamam anlarımda 5 -6 ayalık bebeğinizin sevgisine doymadan sinir yıpranması da nedir
Hee tabi cocuk anneyi 5 gunde unutacakti. Insanlar ne kolay ahkam kesiyo ya anlamiyorumhep söylenen şu ya "ilk adımı,ilk sözcüğünde yanında olamazsam ya"....olma ne olur ki,sanki çocuk başka adım atmayacak başka laf demeyecek,tövbe yarabbim...
ata 6 yaşına geldi ,ilk adımında yanında değildim diye hiç hayıflanmadım..hatırlamıyorum gerçi de...tuvaletine de bakıcısı alıştırmıştı sağolsun..oğlum hesap sormuyor bana niye yanımda değildin diye
hatta ben 8 aylıktı mecburen 5 günlüğüne y.dışına gitmiştim iş için..emmez artık unutur kokunu diyenler mi dersin...ağlayarak gittim..dönüşte oğlum hiç yadırgamadan emdi,çok özlemiştik birbirimizi...
bağlanmayla ilgili sıkıntımız da yok çok şükür..düşkünüz birbirimize..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?