- 11 Ocak 2016
- 1.667
- 1.747
- 83
- 37
Kusura bakmayın ama sizin düşüncenizi sadece bencillik olarak görüyorum sonuçta eşiniz bebek istiyor ve bu konular evlenmeden önce konuşulmalıydı değil mi şimdi olmasa 1 -2 seneye isteyecek yani. Herkes uyumayı tv izlemeyi seviyor çocuk yapanlar gezip tozmuyor muydu yapmadan önce ama herzaman bu halinizde olmayacaksınız ki. Eşiniz artık tamam istiyorum dediğinde ne yapacaksınız ben özgürlüğümden vazgeçemem bana ayak bağı olmasın mı diyeceksiniz bu ben istemiyorum denip kestirip atılacak birşey değil ki.
İyi ki sizin düşüncenizde olan bir insan ile evlenmemişim :)Kusura bakmayın ama sizin düşüncenizi sadece bencillik olarak görüyorum sonuçta eşiniz bebek istiyor ve bu konular evlenmeden önce konuşulmalıydı değil mi şimdi olmasa 1 -2 seneye isteyecek yani. Herkes uyumayı tv izlemeyi seviyor çocuk yapanlar gezip tozmuyor muydu yapmadan önce ama herzaman bu halinizde olmayacaksınız ki. Eşiniz artık tamam istiyorum dediğinde ne yapacaksınız ben özgürlüğümden vazgeçemem bana ayak bağı olmasın mı diyeceksiniz bu ben istemiyorum denip kestirip atılacak birşey değil ki.
Ne kadar olumlu faydalı bir yorum oldu bilseniz :)Merhaba, yazdiklarim umarim size fikir olur. 30 yasindayim, esim de 30. Muhendisim, gece gunduz calistigim bir isim vardi. Bebegim bir surprizle hic hazir olmadigimi hissettigim bir anda hayatimiza girdi, simdi 6 aylik. Esimin destegi olmasa cildirabilirdim, aile buyuklerimiz baska sehirlerde, ben isten ayrildim tek basima buyutuyorum. Es cok onemli, bazen yoruluyorum ama esim isten geldiginde bir saat hadi kafani dinle ben bakarim diyor, ben o bir saatte kitap okuyorum, dizi izliyorum desarj oluyorum. Haftasonlari beraber temizlik yapiyoruz, geziyoruz, cocuk uyudugunda beraber dizi izliyoruz. Bizim askimiz tutkumuz azalmadi, aksine arttigini, daha da baglandigimizi soyleyebilirim. Beraber bebegimize bakip ya bu bizim evladimiz inanabiliyor musun diye agladigimiz cok oldu. Es destegi cok onemli, gece bazen uyandirmiyor esim, sagdigim sutlerden veriyor, deliksiz bir uyku beni kendime getiriyor. Ben esimin bu kadar yardimci olacagini tahmin edemezdim, her gun iyi ki dogurmusum diyorum. Ben hic bir zaman hazir olamazdim bebek fikrine, cilginlar gibi yurtdisi seyahati yaptigim, surekli gezdigim bir hayatim vardi. Bir an bile pisman olmadim. Ne bebis aglarken, ne uykusuzluktan ben aglarken bir an bile pisman olmadan 6 ayi geride biraktim. Yuzume bakip gulmesi, kalabalikta benim kucagima gelmek istemesi bile yetiyor. Simdiki aklim olsa cok daha genc evlenir cok daha erken anne olurdum.
En zoru ilk çocuklar sanki ya. Benim de ikinci çok rahat,ablasi kiskanclik yapmasa,opecegim kucaklayacagim diyip aglatmasa evde bebek oldugunu unutacagimÇocuk büyük fedekarlık , hazır hissetmeden tavsiye etmem.Ben 1inciyi 22 , 2 inci yi 27 , 3 uncuyu 41 yaşında dogurdum . Kendimi 3 uncude hazır hissettim.Diger çocuklarla birlikte büyüdük.Tabi geç yaşta yapmaninda farklı zorlukları var . Yinede en rahat büyüttugum 3 uncu bebeğim.
Ben de ikinci de zorlandim.. İlki varken o kadar çok gezdik ki. Gezis o gezis.En zoru ilk çocuklar sanki ya. Benim de ikinci çok rahat,ablasi kiskanclik yapmasa,opecegim kucaklayacagim diyip aglatmasa evde bebek oldugunu unutacagim
Ilk çocukta acemilik oluyor o yüzden zor geliyor.Birazda bebekle alakalı zorluğu , ilk bebeğim kolikmis ben bilmiyordum.Cok zorlanmıştım.Ikinci biraz daha rahat buyuttum .Varlığı yokluğu belli değildi.Sakin bir bebekti.En rahat 3 uncu cunki bütün tecrübelerimi sonuna kadar kullandım.Konu sahibinin eşi çok yardımcı anladığım kadarıyla bence hazır hissettiği zamanda ertelemeden yapmak en iyi karar olur.En zoru ilk çocuklar sanki ya. Benim de ikinci çok rahat,ablasi kiskanclik yapmasa,opecegim kucaklayacagim diyip aglatmasa evde bebek oldugunu unutacagim
Biz eşimle bazen konuşuyoruz oğlumuz yokken napıyorduk biz bomboş ev iş güç düşünce yokmuş sanki amaçsız gibiymişiz ıyyhh ne kötüymüş diyoruz ; halbuki çok güzeldi herşey yine senin anlattığın gibi iki sene full gezdik ama çocuk başka o senin eserin olacak parçan kimse için ona hissettiklerini hissetmeyeceksin doğduğu gün anlarsın demek istediğimi :)Günaydınlar.
2 yıllık evliyim ufak tefek sorunlar dışında çok güzel bir evliliğim var. Eşim ev işlerinde vs yardımcıdır asla beni yormaz. Beraber işten döner beraber evi toplar beraber otururuz.
Çok kuvvetli bir bağımız var. Sürekli sarmaş dolaş ilgililiyiz. 2 kişilik hayatımız bizi çok mutlu ediyor. Beraber boş boş oturmayı bile çok seviyoruz. Her ortamda eğleniyoruz. Kafamıza esiyor dışarı çıkıp sabaha karşı geliyoruz. Özgürlük benim için herşey. Eşim de bana ayak uyduruyor.
Sanırım artık çocuk istiyor. Hevesleniyor.
Fakat ben özgürlüğümü kısıtlayacak, eşimle aramdakı bağ kopacak, dizilerim yarım kalacak, uykularım keza öyle.. diye çok kokuyorum. Bebekleri çok seviyorum. Ama kendimi anne olarak kabullenemiyorum.
Eşim sıkma zorlama kendini 1-2 yıl daha bekleriz diyor fakat sanki 10 yıl sonra da böyle hissedeceğim gibi. Sorumluluk beni boğuyor. Pişman olmaktan, iyi bir anne olamamaktan deli gibi korkuyorum.
Benim gibi hissedip sonra iyi ki anne olmuşum diyen var mı ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?