- 22 Nisan 2010
- 374
- 543
- 303
- 34
- Konu Sahibi hazychampagne
-
- #1
Merhaba arkadaşlar.
Kısaca kendimden bahsetmem gerekirse; henüz 4 aylık evliyim. 25 yaşındayım ve 10 yıllık bir ilişkinin ardından üniversiteyi bitirir bitirmez dünya evine girdik. Mutluyuz da çok şükür
Evlenmeden önce eşimle olan konuşmalarımızda evliliğimizin 2.yılında bebeğimiz olur gibi hayaller kuruyorduk. Hemen çocuk yapmama konusunda hemfikirdik.
Evlenmeme yakın ise biyolojik saatim mi daha yoğun işlemeye başladı, bir çeşit hormon mu salgıladım artık bilmiyorum içimde çok büyük bir bebek aşkı oluştu.
Yani içime bu sevda aniden düştü ama kendimi hep sakinleştirdim. Evliliğin oturması gerek, birbirimize karı-koca olarak zaman ayırmamız gerek vs. gibi...
Çünkü evlenir evlenmez lak diye çocuk yapanları hiç anlamıyor ve eleştiriyordum önceleri.. (kınadıklarım da hep başıma gelir zaten
Fakat ilk bir ay bittikten sonra içimdeki bu ateşin çok daha harlı yanmaya başladığını anlayınca küçük küçük eşimi yoklamaya başladım. Eşim ise beklediğim tepkilerin aksini verdi. "Aman Allah korusun, daha 2 senesi var, ev almadan olmaz, henüz çok erken, biz daha genciz" gibi. Hatta öylesine muhabbet olsun diye "bebeğimiz olsa adı ne olur?" gibi masumane konuşmalardan bile itinayla kaçtığını gördüm çok üzüldüm. Ki kendisi yolda çocuk görse seven bir adamdır, çocuklara adeta bayılır, ablasının kızına deli gibi düşkündür. Bense tam tersi çocuklarla iletişimi zayıf, mesleğini bile bu yüzden hakkıyla icra edemeyen bir insandım.
Bende ona hak veriyorum aslında kendimden bile beklemezdim bu konuya bu kadar takacağımı ama olan oldu işte. Çok istiyorum ve şimdi beklemek zorundayım
Şimdiden fikirler için teşekkürler.
Kısaca kendimden bahsetmem gerekirse; henüz 4 aylık evliyim. 25 yaşındayım ve 10 yıllık bir ilişkinin ardından üniversiteyi bitirir bitirmez dünya evine girdik. Mutluyuz da çok şükür
Evlenmeden önce eşimle olan konuşmalarımızda evliliğimizin 2.yılında bebeğimiz olur gibi hayaller kuruyorduk. Hemen çocuk yapmama konusunda hemfikirdik.
Evlenmeme yakın ise biyolojik saatim mi daha yoğun işlemeye başladı, bir çeşit hormon mu salgıladım artık bilmiyorum içimde çok büyük bir bebek aşkı oluştu.
Yani içime bu sevda aniden düştü ama kendimi hep sakinleştirdim. Evliliğin oturması gerek, birbirimize karı-koca olarak zaman ayırmamız gerek vs. gibi...
Çünkü evlenir evlenmez lak diye çocuk yapanları hiç anlamıyor ve eleştiriyordum önceleri.. (kınadıklarım da hep başıma gelir zaten
Fakat ilk bir ay bittikten sonra içimdeki bu ateşin çok daha harlı yanmaya başladığını anlayınca küçük küçük eşimi yoklamaya başladım. Eşim ise beklediğim tepkilerin aksini verdi. "Aman Allah korusun, daha 2 senesi var, ev almadan olmaz, henüz çok erken, biz daha genciz" gibi. Hatta öylesine muhabbet olsun diye "bebeğimiz olsa adı ne olur?" gibi masumane konuşmalardan bile itinayla kaçtığını gördüm çok üzüldüm. Ki kendisi yolda çocuk görse seven bir adamdır, çocuklara adeta bayılır, ablasının kızına deli gibi düşkündür. Bense tam tersi çocuklarla iletişimi zayıf, mesleğini bile bu yüzden hakkıyla icra edemeyen bir insandım.
Bende ona hak veriyorum aslında kendimden bile beklemezdim bu konuya bu kadar takacağımı ama olan oldu işte. Çok istiyorum ve şimdi beklemek zorundayım
Şimdiden fikirler için teşekkürler.