Bebek mevzu

Bunu bilmiyordum.
Uyutunca duzeliyor mu bozukluk acaba kriz geciyor mu?
Hamileyken bence elektro sokta pek mantıklı degil gibi

Aksine, hamile iken ilaç verip bebeği kaybetme riskini almadan önce elektroşok seçeneği değerlendirilir ve gerekli bulunursa mecburen uygulanır. Elektrik akımı sadece beyinden geçeceği için fetüse etkisi olmaz; anneyi bayıltarak durdurmuş olursun. Düzelme değil, sakinleştirip durdurma için yapılır; üzerine 2-3 saatlik uyku bile çekse kendisini biraz daha toparlar kişi.

Bu kar-zarar hesabına girilerek yapılan bir uygulama; düşün ki kriz gelmiş tüm vücudun kasılmış, sanrılar görüyorsun uyutamıyorlar-yediremiyorlar; yatağa bağlamışlar ama kendini kasıp ıkınıp duruyorsun tehlikeli hareketler yapıyorsun. İğneleri basarlarsa bebeği direkt etkileyecek ama bir yanda elektroşok seçeneği var; mecbur bunu tercih edecekler çünkü iki ucu mklu değnek.
 
O zaman görüyorsunuzdur da durumu e yaşıyorsunuz da. Gecmis olsun Allah'tan acil sifa diliyorum.
Bence lades demeyin tavsiyemi verdim gerisi size kalmış. Hayırlısı
İşte o başarabiliyor diye ben de başarırım diye düşündüm. Allah herkesin yar ve yardımcısı olsun tabii ki
 
Siz çok yanlış biliyorsunuz bence benim en büyük krizimde bile sadece diazem vuruldu bana. Ki ben okb ya da tür mür görmedim. Tip 1 bipolarım yan hastalığım borderline kişilik bozukluğu. Hipomani ile seyreden ben bir anda geçen sene maniye girdim. Hastaneye yatışıma bile karar kılınmadan toparlanabildim.

Depresif dönemde antidepresan desteği alınması gereken, ağır seyreden hastalar var diyorum ve sen bana mani krizini anlatıyorsun. 6 senelikmiş hastalığın, 12 seneyi tamamla ondan sonra sen de ben gibi yanlış bil kuzum.
 
Aksine, hamile iken ilaç verip bebeği kaybetme riskini almadan önce elektroşok seçeneği değerlendirilir ve gerekli bulunursa mecburen uygulanır. Elektrik akımı sadece beyinden geçeceği için fetüse etkisi olmaz; anneyi bayıltarak durdurmuş olursun. Düzelme değil, sakinleştirip durdurma için yapılır; üzerine 2-3 saatlik uyku bile çekse kendisini biraz daha toparlar kişi.

Bu kar-zarar hesabına girilerek yapılan bir uygulama; düşün ki kriz gelmiş tüm vücudun kasılmış, sanrılar görüyorsun uyutamıyorlar-yediremiyorlar; yatağa bağlamışlar ama kendini kasıp ıkınıp duruyorsun tehlikeli hareketler yapıyorsun. İğneleri basarlarsa bebeği direkt etkileyecek ama bir yanda elektroşok seçeneği var; mecbur bunu tercih edecekler çünkü iki ucu mklu değnek.
İşte böyle anlatma güzel arkadaşım korktum şimdi o_O
 
Aksine, hamile iken ilaç verip bebeği kaybetme riskini almadan önce elektroşok seçeneği değerlendirilir ve gerekli bulunursa mecburen uygulanır. Elektrik akımı sadece beyinden geçeceği için fetüse etkisi olmaz; anneyi bayıltarak durdurmuş olursun. Düzelme değil, sakinleştirip durdurma için yapılır; üzerine 2-3 saatlik uyku bile çekse kendisini biraz daha toparlar kişi.

Bu kar-zarar hesabına girilerek yapılan bir uygulama; düşün ki kriz gelmiş tüm vücudun kasılmış, sanrılar görüyorsun uyutamıyorlar-yediremiyorlar; yatağa bağlamışlar ama kendini kasıp ıkınıp duruyorsun tehlikeli hareketler yapıyorsun. İğneleri basarlarsa bebeği direkt etkileyecek ama bir yanda elektroşok seçeneği var; mecbur bunu tercih edecekler çünkü iki ucu mklu değnek.
Bu benim bildigim hasta kişiden cok daha ileri safha o zaman.
Ne diyim Allah'a güç gelmesin derler ya o yüzden bir şey de diyemiyorum. Çocuk işini cok düşünerek yapmak lazım diye düşünüyorum. Lohusa sendromu diye bile bir sey varken bu durumda biri nasil cikar bu duygu karmasasindan :KK43:
 
İşte böyle anlatma güzel arkadaşım korktum şimdi o_O
Bu senin için geçerli degil ya korkma cok ileri safha bu yüreğini serin tut ama doktor gözetiminden ayrilma ve onları dinle.
Onlar en iyisini senin için seçer canım
 
Depresif dönemde antidepresan desteği alınması gereken, ağır seyreden hastalar var diyorum ve sen bana mani krizini anlatıyorsun. 6 senelikmiş hastalığın, 12 seneyi tamamla ondan sonra sen de ben gibi yanlış bil kuzum.
İşte demek istediğim şu ben hiç depresyon geçirmedim. Belki de haklısın ben sadece maniye girdiğim içindir
 
İşte o başarabiliyor diye ben de başarırım diye düşündüm. Allah herkesin yar ve yardımcısı olsun tabii ki
Tabiki basarabilirsin ama 1 2 videosunu izledim atak zamanlarini vs. Sence gecmesini yada en az tehlikeli olduğu zamanı mi beklemek güzel yoksa tehlike devam ederken olsun ya atlatirim demek mi? Ölç bic bence kendini bilen birisin. Doğrusunu sececegine eminim.
30 yaş büyük bir rakamda değil artık çoğu kişi 30unda evleniyor böyle düşün
 
Bu senin için geçerli degil ya korkma cok ileri safha bu yüreğini serin tut ama doktor gözetiminden ayrilma ve onları dinle.
Onlar en iyisini senin için seçer canım
Adamlar boş yere bilmem kaç sene okumamışlar demek ki zaten doktorum bipolar konusunda baya kafa patlatmış biri haklısın onun dediğini yapacağım. bir de bu kadar çocuk istememin sebebi eski sevgilim yüzünden kürtaj olmuştum o ayrı bir travma konusu. O sebeple idi düşüncem ama o da çok saçma bir düşünce yapısı yani geçmişin izlerini bu şekilde kapatacak o Bebek öldü benim bebeğim olmazsa hiç diye Bebek istemek saçma zaten
 
Adamlar boş yere bilmem kaç sene okumamışlar demek ki zaten doktorum bipolar konusunda baya kafa patlatmış biri haklısın onun dediğini yapacağım. bir de bu kadar çocuk istememin sebebi eski sevgilim yüzünden kürtaj olmuştum o ayrı bir travma konusu. O sebeple idi düşüncem ama o da çok saçma bir düşünce yapısı yani geçmişin izlerini bu şekilde kapatacak o Bebek öldü benim bebeğim olmazsa hiç diye Bebek istemek saçma zaten
Kürtaj olayı kötü olmuş
Yeni gelecek bebek kürtajın izini kapatmayacak evet o yeni bir bebek olarak dünyaya gelecek.
Geçmişe sünger çekin ve artık daha doğru kararlara adim atın bol sans
 
Bu benim bildigim hasta kişiden cok daha ileri safha o zaman.
Ne diyim Allah'a güç gelmesin derler ya o yüzden bir şey de diyemiyorum. Çocuk işini cok düşünerek yapmak lazım diye düşünüyorum. Lohusa sendromu diye bile bir sey varken bu durumda biri nasil cikar bu duygu karmasasindan :KK43:
İşte böyle anlatma güzel arkadaşım korktum şimdi o_O

Benim doktorumu karşıma çekip bire bir ilk ağızdan konuştuğum şeyler bunlar; görüp görülebilecek en ağır hastalardan da biriydim evet, -dili geçmiş zaman kullanıyorum nitekim o ilk ataklar kalmadı, doktorla çok güzel paslaşarak götürdük, kontrolü de öğrendim.

Bana getirilen ilk teşhis şizofreni idi, yani öyle ağır bir atak ile başladı, ayrıntı vermek istemiyorum deliliğimin boyutu çıkacak, yani oldukça ağır diyelim işte. :) Konu sahibi arkadaşımız diazem vuruldu deyince tebessüm ettim, o ilaç beni kesmez bana daha katatonik şeyler vurmaları gerekirdi yani isim vermeyeyim de risperdal consta+akineton kokteylinden başlar, liste uzar gider; yoksa mümkün mü uyumak?

Her ne ise, korkmayın da üzülmeyin de insan çok güçlü bir varlık ve her şeyin üstesinden bilgisi-takibi-kendini gözlemi ve iş birliği ile gelebiliyor. 30 yaşımda hamile kaldım, sıfır sorun hamileliğimi yaşadım ve hatta burada sigara konusu gördüğümde "Hiçbir doktor sigarayı bırakma iç demez hamile kadına" dediklerinde gülesim geliyor, benim günlük 5 dal sigara hakkım olmasına ve doktorumun -kendini asla bırakmak için zorlayıp gram strese girmeni istemiyorum- demesine rağmen o halde sigarayı da bıraktım, değil ilaç kullanmak. Emzirme de dahil 2 sene ağzıma sigara sürmedim.

Lohusalıkta da depresyonumu ağlaya ağlaya ilaçsız yaşadım, oğlum 8 aylık olduktan sonra ilaç desteği aldım.
Bunun öncesinde 4 sene hiçbir ilaç kullanmadım ve doktorumun verdiği süreyi krizsiz tamamlayabildiğimi gördükten sonra tarihi hesaplayıp, mevsimini bilmem neyini düşünüp de öyle hamile kaldım. Yani boşuna söylemiyorum, kendinizi ve çocuğunuzu riske atmayın, bir yere kaçmıyor; ben çok ağır bir hastaydım aştım, siz de hayli hayli aşarsınız ama acele edip nasıl olsa hafif geçiriyorum bir şey olmaz diye koşturursanız, totonuzun üzerine de oturabilirsiniz; hamilelik hormonları insanı etkiler. Burada birkaç konu okuyun bakın hüngür hüngür ağlayan sağlıklı insanlar var hamileliğinde, her şeye alınıp küsenler mi dersin neler neler... Bipolar biri bu riski, kafasına göre, doktoruna "Ben kendimden eminim yeaa" çekerek almamalı. Bir can sorumluluğu alacaksın yani olmaz; adam akıllı hazırlanacaksın bu kadar çok istiyorsan, hakkını vereceksin.

Yaparsın yani ama doğrusu ile, vicdanın en rahat haliyle, en güvenli haliyle yap.
Hayırlısı olsun.
 
Benim doktorumu karşıma çekip bire bir ilk ağızdan konuştuğum şeyler bunlar; görüp görülebilecek en ağır hastalardan da biriydim evet, -dili geçmiş zaman kullanıyorum nitekim o ilk ataklar kalmadı, doktorla çok güzel paslaşarak götürdük, kontrolü de öğrendim.

Bana getirilen ilk teşhis şizofreni idi, yani öyle ağır bir atak ile başladı, ayrıntı vermek istemiyorum deliliğimin boyutu çıkacak, yani oldukça ağır diyelim işte. :) Konu sahibi arkadaşımız diazem vuruldu deyince tebessüm ettim, o ilaç beni kesmez bana daha katatonik şeyler vurmaları gerekirdi yani isim vermeyeyim de risperdal consta+akineton kokteylinden başlar, liste uzar gider; yoksa mümkün mü uyumak?

Her ne ise, korkmayın da üzülmeyin de insan çok güçlü bir varlık ve her şeyin üstesinden bilgisi-takibi-kendini gözlemi ve iş birliği ile gelebiliyor. 30 yaşımda hamile kaldım, sıfır sorun hamileliğimi yaşadım ve hatta burada sigara konusu gördüğümde "Hiçbir doktor sigarayı bırakma iç demez hamile kadına" dediklerinde gülesim geliyor, benim günlük 5 dal sigara hakkım olmasına ve doktorumun -kendini asla bırakmak için zorlayıp gram strese girmeni istemiyorum- demesine rağmen o halde sigarayı da bıraktım, değil ilaç kullanmak. Emzirme de dahil 2 sene ağzıma sigara bile sürmedim.

Lohusalıkta da depresyonumu ağlaya ağlaya ilaçsız yaşadım, oğlum 8 aylık olduktan sonra ilaç desteği aldım.
Bunun öncesinde 4 sene hiçbir ilaç kullanmadım ve doktorumun verdiği süreyi krizsiz tamamlayabildiğimi gördükten sonra tarihi hesaplayıp, mevsimini bilmem neyini düşünüp de öyle hamile kaldım. Yani boşuna söylemiyorum, kendinizi ve çocuğunuzu riske atmayın, bir yere kaçmıyor; ben çok ağır bir hastaydım aştım, siz de hayli hayli aşarsınız ama acele edip nasıl olsa hafif geçiriyorum bir şey olmaz diye koşturursanız, totonuzun üzerine de oturabilirsiniz; hamilelik hormonları insanı etkiler. Burada birkaç konu okuyun bakın hüngür hüngür ağlayan sağlıklı insanlar var hamileliğinde, her şeye alınıp küsenler mi dersin neler neler... Bipolar biri bu riski, kafasına göre, doktoruna "Ben kendimden eminim yeaa" çekerek almamalı. Bir can sorumluluğu alacaksın yani olmaz; adam akıllı hazırlanacaksın bu kadar çok istiyorsan, hakkını vereceksin.

Yaparsın yani ama doğrusu ile, vicdanın en rahat haliyle, en güvenli haliyle yap.
Hayırlısı olsun.
Çok çok geçmiş olsun:sampiyon:. Kimi doktor sigarayı hasta olmayana bile serbest bırakıyor o kadar meret bu 😃.
Son bir şey soracağım böyle buralar hep psikolojik olarak etkiliyor ya bizi beni etkiliyor misal bazi konular doktorlar hasta olmayana bile stresten uzak dur diyor.
Yani kısaca burası size kötü gelir diye korkmuyor musunuz?
Ben misal çok bos kaldığım vakit issizlikten ugruyorum konu boğucu ise genelde yorum bile yapmam.
Sizin hastalık birde psikojik ya hani umarım kırmadım :/
 
Benim doktorumu karşıma çekip bire bir ilk ağızdan konuştuğum şeyler bunlar; görüp görülebilecek en ağır hastalardan da biriydim evet, -dili geçmiş zaman kullanıyorum nitekim o ilk ataklar kalmadı, doktorla çok güzel paslaşarak götürdük, kontrolü de öğrendim.

Bana getirilen ilk teşhis şizofreni idi, yani öyle ağır bir atak ile başladı, ayrıntı vermek istemiyorum deliliğimin boyutu çıkacak, yani oldukça ağır diyelim işte. :) Konu sahibi arkadaşımız diazem vuruldu deyince tebessüm ettim, o ilaç beni kesmez bana daha katatonik şeyler vurmaları gerekirdi yani isim vermeyeyim de risperdal consta+akineton kokteylinden başlar, liste uzar gider; yoksa mümkün mü uyumak?

Her ne ise, korkmayın da üzülmeyin de insan çok güçlü bir varlık ve her şeyin üstesinden bilgisi-takibi-kendini gözlemi ve iş birliği ile gelebiliyor. 30 yaşımda hamile kaldım, sıfır sorun hamileliğimi yaşadım ve hatta burada sigara konusu gördüğümde "Hiçbir doktor sigarayı bırakma iç demez hamile kadına" dediklerinde gülesim geliyor, benim günlük 5 dal sigara hakkım olmasına ve doktorumun -kendini asla bırakmak için zorlayıp gram strese girmeni istemiyorum- demesine rağmen o halde sigarayı da bıraktım, değil ilaç kullanmak. Emzirme de dahil 2 sene ağzıma sigara sürmedim.

Lohusalıkta da depresyonumu ağlaya ağlaya ilaçsız yaşadım, oğlum 8 aylık olduktan sonra ilaç desteği aldım.
Bunun öncesinde 4 sene hiçbir ilaç kullanmadım ve doktorumun verdiği süreyi krizsiz tamamlayabildiğimi gördükten sonra tarihi hesaplayıp, mevsimini bilmem neyini düşünüp de öyle hamile kaldım. Yani boşuna söylemiyorum, kendinizi ve çocuğunuzu riske atmayın, bir yere kaçmıyor; ben çok ağır bir hastaydım aştım, siz de hayli hayli aşarsınız ama acele edip nasıl olsa hafif geçiriyorum bir şey olmaz diye koşturursanız, totonuzun üzerine de oturabilirsiniz; hamilelik hormonları insanı etkiler. Burada birkaç konu okuyun bakın hüngür hüngür ağlayan sağlıklı insanlar var hamileliğinde, her şeye alınıp küsenler mi dersin neler neler... Bipolar biri bu riski, kafasına göre, doktoruna "Ben kendimden eminim yeaa" çekerek almamalı. Bir can sorumluluğu alacaksın yani olmaz; adam akıllı hazırlanacaksın bu kadar çok istiyorsan, hakkını vereceksin.

Yaparsın yani ama doğrusu ile, vicdanın en rahat haliyle, en güvenli haliyle yap.
Hayırlısı olsun.
Ben risperdal vs o ilaçları hap halinde aldım hep. Emin ol ben hafif atlatıyorum derken Emin ol ağırlaştırmak istemiyorum. Çünkü her atak bir öncekindeb büyük olur bu net.
 
Benim doktorumu karşıma çekip bire bir ilk ağızdan konuştuğum şeyler bunlar; görüp görülebilecek en ağır hastalardan da biriydim evet, -dili geçmiş zaman kullanıyorum nitekim o ilk ataklar kalmadı, doktorla çok güzel paslaşarak götürdük, kontrolü de öğrendim.

Bana getirilen ilk teşhis şizofreni idi, yani öyle ağır bir atak ile başladı, ayrıntı vermek istemiyorum deliliğimin boyutu çıkacak, yani oldukça ağır diyelim işte. :) Konu sahibi arkadaşımız diazem vuruldu deyince tebessüm ettim, o ilaç beni kesmez bana daha katatonik şeyler vurmaları gerekirdi yani isim vermeyeyim de risperdal consta+akineton kokteylinden başlar, liste uzar gider; yoksa mümkün mü uyumak?

Her ne ise, korkmayın da üzülmeyin de insan çok güçlü bir varlık ve her şeyin üstesinden bilgisi-takibi-kendini gözlemi ve iş birliği ile gelebiliyor. 30 yaşımda hamile kaldım, sıfır sorun hamileliğimi yaşadım ve hatta burada sigara konusu gördüğümde "Hiçbir doktor sigarayı bırakma iç demez hamile kadına" dediklerinde gülesim geliyor, benim günlük 5 dal sigara hakkım olmasına ve doktorumun -kendini asla bırakmak için zorlayıp gram strese girmeni istemiyorum- demesine rağmen o halde sigarayı da bıraktım, değil ilaç kullanmak. Emzirme de dahil 2 sene ağzıma sigara sürmedim.

Lohusalıkta da depresyonumu ağlaya ağlaya ilaçsız yaşadım, oğlum 8 aylık olduktan sonra ilaç desteği aldım.
Bunun öncesinde 4 sene hiçbir ilaç kullanmadım ve doktorumun verdiği süreyi krizsiz tamamlayabildiğimi gördükten sonra tarihi hesaplayıp, mevsimini bilmem neyini düşünüp de öyle hamile kaldım. Yani boşuna söylemiyorum, kendinizi ve çocuğunuzu riske atmayın, bir yere kaçmıyor; ben çok ağır bir hastaydım aştım, siz de hayli hayli aşarsınız ama acele edip nasıl olsa hafif geçiriyorum bir şey olmaz diye koşturursanız, totonuzun üzerine de oturabilirsiniz; hamilelik hormonları insanı etkiler. Burada birkaç konu okuyun bakın hüngür hüngür ağlayan sağlıklı insanlar var hamileliğinde, her şeye alınıp küsenler mi dersin neler neler... Bipolar biri bu riski, kafasına göre, doktoruna "Ben kendimden eminim yeaa" çekerek almamalı. Bir can sorumluluğu alacaksın yani olmaz; adam akıllı hazırlanacaksın bu kadar çok istiyorsan, hakkını vereceksin.

Yaparsın yani ama doğrusu ile, vicdanın en rahat haliyle, en güvenli haliyle yap.
Hayırlısı olsun.
Bu arada tebrik ederim valla büyük başarı sigarasız ilaçsız hayat:KK200:
 
Hastalık tan olarak nasıl bir hastalık bilmiyorum. Allah şifa versin. Sadece şunu demek istediğim için geldim. Hayatta hiçbir şey için hiçbir zaman geç değil değildir olmayacak. Sadece bazı şeyler için uygun bir zaman Lazındır beklenmelidir. Bebek çok farklı bir dünya. Bakın dünya diyprum çünkğ gerçekten normal yaşadığınız bir hayattan çıkıp çok farklı bir hayata geçiş yapıyorsunuz bebek çooookk güzel bir varlık can dahası var mı? Ama bir şey diyim mi çokta zor.
 
Çok çok geçmiş olsun:sampiyon:. Kimi doktor sigarayı hasta olmayana bile serbest bırakıyor o kadar meret bu 😃.
Son bir şey soracağım böyle buralar hep psikolojik olarak etkiliyor ya bizi beni etkiliyor misal bazi konular doktorlar hasta olmayana bile stresten uzak dur diyor.
Yani kısaca burası size kötü gelir diye korkmuyor musunuz?
Ben misal çok bos kaldığım vakit issizlikten ugruyorum konu boğucu ise genelde yorum bile yapmam.
Sizin hastalık birde psikojik ya hani umarım kırmadım :/

Yani öyle de, suistimal ediliyor bence; o apayrı bir konu. Abi bipolar halimle ben bıraktım, bağımlılıksa bana da bağımlılıktı işte, üstüne bir de benim kafa o bağımlılığı katlıyor; normal insan da bırakır da bahane ediyor işte stresi hemen. Strese girse ne yapacak? Tırnak yiyip ağlayacak... Ben strese girsem kafamda kapı pencere kırarım ya :D Ben kontrol edebildiysem herkes edebilir diyorum.

Yok kırılmam, kaskatı olduğum bir konu bu; rahat olun yani.
Korkmuyorum, korkunun ecele faydası yok çünkü. :)
Kendimce metotlar edindim, öfkemi stresimi akıttığım onlarla kendimi oyalarım.


Ben risperdal vs o ilaçları hap halinde aldım hep. Emin ol ben hafif atlatıyorum derken Emin ol ağırlaştırmak istemiyorum. Çünkü her atak bir öncekindeb büyük olur bu net.

İşte hap olarak verirler iğne olarak kolay kolay vurmazlar, ufak dozlarda alırsınız; bana sizin hap olarak aldıklarınız iğne olarak başlar ve duruma göre arttırılırdı.
Yo, her atak öncekinden büyük olmuyor; benim ilk atağım cehennemdi bildiğin, 6 gün 1 dk gözümü kırpamamıştım, 4 gün yemek ve su içmeyi unutmuşum mesela öğrenci evinde yalnız yaşıyordum, arkadaşlar fark ettiler. Sadece çay ve kahve alışkanlığım sebebi ile eskaza yaşamışım yani, onları da içmesem susuzluktan ölmüş olurdum herhalde.

Şimdi hemen fark ederim en ufak değişimde ve asla o radde getirmem; "Alo, X bey benim iştahım kapandı, uykum azaldı bana bi el atın" derim bi bakar doktorum, gerekli görürse destek atar, gerekli görmezse bekleyelim biraz daha der takibe alır. İlk girdiğim mani krizinden sonra kafamın yerine gelmesi 2 ay aldı. 2 koca ay leyla gibi gezdim ki müdahale edildiği halde, son girdiğim mani krizi ise belki 1 buçuk saat sürdü, gün bile değil, o kadar kısa sürede "La bu normal değil kendine gel, relaks, bipolarsın sen ondan oluyo kasma" diye kendime telkin bile verebildim yani. Bu kriz de baya oldu, bayadır kriz mriz yok bir şey yok; depresyonum azıyor bazı bazı, o da iş hayatından kopup eve tıkıldığım için oluyor, işe geri döndüğüm an o moddan da çıkarım biliyorum.

Her atak öncekinden büyük olmuyor, öğreniyorsun yani. Kendini şartlama, şartlayıp öyle düşünürsen öyle yaşarsın, beynin düşündüğünü oynar sana bunu unutma, ondan relaks, git gide azalıyor, kontrolü kolaylaşıyor ve fark edebiliyor kendini çabuk yakalıyorsun.

Bu arada tebrik ederim valla büyük başarı sigarasız ilaçsız hayat:KK200:

Sen de başarırsın sadece hızlı koşmadan bu sürece hazırlanman lazım.
 
Yani öyle de, suistimal ediliyor bence; o apayrı bir konu. Abi bipolar halimle ben bıraktım, bağımlılıksa bana da bağımlılıktı işte, üstüne bir de benim kafa o bağımlılığı katlıyor; normal insan da bırakır da bahane ediyor işte stresi hemen. Strese girse ne yapacak? Tırnak yiyip ağlayacak... Ben strese girsem kafamda kapı pencere kırarım ya :KK70: Ben kontrol edebildiysem herkes edebilir diyorum.

Yok kırılmam, kaskatı olduğum bir konu bu; rahat olun yani.
Korkmuyorum, korkunun ecele faydası yok çünkü. :)
Kendimce metotlar edindim, öfkemi stresimi akıttığım onlarla kendimi oyalarım.




İşte hap olarak verirler iğne olarak kolay kolay vurmazlar, ufak dozlarda alırsınız; bana sizin hap olarak aldıklarınız iğne olarak başlar ve duruma göre arttırılırdı.
Yo, her atak öncekinden büyük olmuyor; benim ilk atağım cehennemdi bildiğin, 6 gün 1 dk gözümü kırpamamıştım, 4 gün yemek ve su içmeyi unutmuşum mesela öğrenci evinde yalnız yaşıyordum, arkadaşlar fark ettiler. Sadece çay ve kahve alışkanlığım sebebi ile eskaza yaşamışım yani, onları da içmesem susuzluktan ölmüş olurdum herhalde.

Şimdi hemen fark ederim en ufak değişimde ve asla o radde getirmem; "Alo, X bey benim iştahım kapandı, uykum azaldı bana bi el atın" derim bi bakar doktorum, gerekli görürse destek atar, gerekli görmezse bekleyelim biraz daha der takibe alır. İlk girdiğim mani krizinden sonra kafamın yerine gelmesi 2 ay aldı. 2 koca ay leyla gibi gezdim ki müdahale edildiği halde, son girdiğim mani krizi ise belki 1 buçuk saat sürdü, gün bile değil, o kadar kısa sürede "La bu normal değil kendine gel, relaks, bipolarsın sen ondan oluyo kasma" diye kendime telkin bile verebildim yani. Bu kriz de baya oldu, bayadır kriz mriz yok bir şey yok; depresyonum azıyor bazı bazı, o da iş hayatından kopup eve tıkıldığım için oluyor, işe geri döndüğüm an o moddan da çıkarım biliyorum.

Her atak öncekinden büyük olmuyor, öğreniyorsun yani. Kendini şartlama, şartlayıp öyle düşünürsen öyle yaşarsın, beynin düşündüğünü oynar sana bunu unutma, ondan relaks, git gide azalıyor, kontrolü kolaylaşıyor ve fark edebiliyor kendini çabuk yakalıyorsun.



Sen de başarırsın sadece hızlı koşmadan bu sürece hazırlanman lazım.
Teşekkürler cevaplar için. ❤
 
Back
X