- 6 Ağustos 2014
- 17.656
- 31.609
- 598
- Konu Sahibi leylosvemecnun
-
- #41
Neden hamile kalabiliyorm diye düsün müyorsunuz?Uzman yardımı almalı mıyım sizce ? Ben bunu yakınlarımla paylaşamam.Gerçekten fesat bir insan değilim, çoğu zaman kendimden çok karşımdakini düşünen biriyim eminim ki birine anlatsam fesat diyecek bana çünkü etrafımda bebeğini kaybeden kimse hiç olmadı.İçimi döksem anlayacak kimsem yok kıskanıyor, fesat Allah alır işte öyle diyivereceklermiş gibi geliyor.Ben bu duyguyu istemiyorum zaten başkasının mutluluğu kendime dönüp baktığımda hüzün olsun istemiyorum herkes mutlu olsun istiyorum
4 farklı doktora gidiyormuş hangisi denk gelirse onda doğuracakmış öyle anlatıyordu doğumdan önce.Ona bile ne şımarıkmış bulmuş da doktor beğenmiyor diyorum içimden.Yani kaç doktora giderse gitsin bana ne ben bunu bile takar oldum şu 3 gündür delirecek gibiyim nefret ettim kendimden ben kimseyi kıskanmazdım
Aynı zamanda kalmadık.Ben bebeğimi kaybedeli 1ay 9 gün oldu yeni dahaAynı zamanda hamile kaldıysanız sizin kaç haftalık durdu ki kalbi üzerinden çok zaman geçmiş olmuyor mu bu durumda? Bence bi destek alın ağır atlatıyorsun gibi geldi yazdıklarından
Anladım daha yeniymiş bu kadar dahil etmeyebilirlermiş sizi ve eşinizi, o zaman açık açık söyleyin bence. Ya da kısa bir ziyaret yapıp yüz yüze söyleyin içinizde kalmasınAynı zamanda kalmadık.Ben bebeğimi kaybedeli 1ay 9 gün oldu yeni daha
Ben de tüp bebekle hamile kalırken arkadasım istediği ay kaldı ve evet bi burukluk yaşadım. Ama asla sizinki gibi doğunca hıçkırarak ağlamadım. İçime bi hüzün cöktü sadece. Bana davranışınız anormal geldiEşimin en yakın arkadaşı bana oldu.Eşi de benim arkadaşımdır eşli olarak görüşüyoruz iyilerdir sağolsunlar.Düğünlerimiz bile 1 hafta arayla oldu.1 ay öncesine kadar ben de hamileydim ama kalbi durdu işte miniğimin...Sağolsunlar geçmiş olsun dediler arayıp sordular ama bebek heyecanından olsa gerek her yerde ultrason fotosu paylaşıp görüştüğümüzde de sürekli bebeklerinden bahsettiler.Bebeğe beşik aldıklarında bile bebeğimizi kaybedeli 2 hafta olmuşken eşimi beşik monte etmeye çağırdılar.Ya da olağan konuşmalardı olası şeylerdi ben çok üstüme çektim.İçimde kıskançlık yokken kıskançlık oluştu kıskançlık da değil duyguyu adlandıramıyorum bebek sağlıkla doğdu şükür gözüm yok Allah her türlü kötülükten korusun ama elimde değil işte üzülüyorum kıskanıyorum benim bebeğim de doğacaktı nasip olmadı diyorum onlar adına sevinip kendime üzülüyorum.Dün eşim eve gelip bebek doğdu dediğinde oturdum hüngür hüngür ağladım ben nasıl ziyarete giderim nasıl görüp de güçlü durabilirim diye ne hamile kadın göresim var ne bebek göresim var asla güçlü duramam ama gitmek zorundayız.Gitmesek kıskandı diyecekler belki de.Eşim de kızıyor kıskançsın o adam benim kardeşim gibidir o bebeğin amcasıyım ben gitmemiz lazım bizimki öldüyse onların suçu ne diyor ama benimki fesatlık kıskançlığı değil üzüldüğüm için böyle hissediyorum.Herşey kader kısmet biliyorum kalbime söz geçiremiyorum o bebeğe hediye almak için mağazaya girdiğimizde hüngür hüngür ağlayarak çıktım iyi değilim ne yapayım ben bana moral verin
Ah canım benim çok üzüldüm durumuna. Tabiki kıskanmıyorsun sadece acın var seninde ama geçicek inşallah. Allaha sıgın bol bol dua et. Muhakkak bir zamanı vardır duaların kabul edilecektir.Eşimin en yakın arkadaşı bana oldu.Eşi de benim arkadaşımdır eşli olarak görüşüyoruz iyilerdir sağolsunlar.Düğünlerimiz bile 1 hafta arayla oldu.1 ay öncesine kadar ben de hamileydim ama kalbi durdu işte miniğimin...Sağolsunlar geçmiş olsun dediler arayıp sordular ama bebek heyecanından olsa gerek her yerde ultrason fotosu paylaşıp görüştüğümüzde de sürekli bebeklerinden bahsettiler.Bebeğe beşik aldıklarında bile bebeğimizi kaybedeli 2 hafta olmuşken eşimi beşik monte etmeye çağırdılar.Ya da olağan konuşmalardı olası şeylerdi ben çok üstüme çektim.İçimde kıskançlık yokken kıskançlık oluştu kıskançlık da değil duyguyu adlandıramıyorum bebek sağlıkla doğdu şükür gözüm yok Allah her türlü kötülükten korusun ama elimde değil işte üzülüyorum kıskanıyorum benim bebeğim de doğacaktı nasip olmadı diyorum onlar adına sevinip kendime üzülüyorum.Dün eşim eve gelip bebek doğdu dediğinde oturdum hüngür hüngür ağladım ben nasıl ziyarete giderim nasıl görüp de güçlü durabilirim diye ne hamile kadın göresim var ne bebek göresim var asla güçlü duramam ama gitmek zorundayız.Gitmesek kıskandı diyecekler belki de.Eşim de kızıyor kıskançsın o adam benim kardeşim gibidir o bebeğin amcasıyım ben gitmemiz lazım bizimki öldüyse onların suçu ne diyor ama benimki fesatlık kıskançlığı değil üzüldüğüm için böyle hissediyorum.Herşey kader kısmet biliyorum kalbime söz geçiremiyorum o bebeğe hediye almak için mağazaya girdiğimizde hüngür hüngür ağlayarak çıktım iyi değilim ne yapayım ben bana moral verin
Arkadaşlarınızın art niyetli olduğunu düşünmüyorum kesinlikle. Ama insanlar birçok şeyi kendileri de yaşamadan empati yapamıyorlar. Örneğin babasını kaybetmiş birine laf arasında, babanız size sarılmasından bahsetmiş ve bilmeden onu incitmiş olabilirsiniz. Maddi durumu iyi olmayan bir arkadaşınıza, kendiniz için aldığınız eşyaların güzelliğinden bahsedip hiç farkında olmadan onu üzebilirsiniz. Çoğumuz bilmeden, kötü duygular beslemeden böyle hatalar yapabiliyoruz.Eşimin en yakın arkadaşı bana oldu.Eşi de benim arkadaşımdır eşli olarak görüşüyoruz iyilerdir sağolsunlar.Düğünlerimiz bile 1 hafta arayla oldu.1 ay öncesine kadar ben de hamileydim ama kalbi durdu işte miniğimin...Sağolsunlar geçmiş olsun dediler arayıp sordular ama bebek heyecanından olsa gerek her yerde ultrason fotosu paylaşıp görüştüğümüzde de sürekli bebeklerinden bahsettiler.Bebeğe beşik aldıklarında bile bebeğimizi kaybedeli 2 hafta olmuşken eşimi beşik monte etmeye çağırdılar.Ya da olağan konuşmalardı olası şeylerdi ben çok üstüme çektim.İçimde kıskançlık yokken kıskançlık oluştu kıskançlık da değil duyguyu adlandıramıyorum bebek sağlıkla doğdu şükür gözüm yok Allah her türlü kötülükten korusun ama elimde değil işte üzülüyorum kıskanıyorum benim bebeğim de doğacaktı nasip olmadı diyorum onlar adına sevinip kendime üzülüyorum.Dün eşim eve gelip bebek doğdu dediğinde oturdum hüngür hüngür ağladım ben nasıl ziyarete giderim nasıl görüp de güçlü durabilirim diye ne hamile kadın göresim var ne bebek göresim var asla güçlü duramam ama gitmek zorundayız.Gitmesek kıskandı diyecekler belki de.Eşim de kızıyor kıskançsın o adam benim kardeşim gibidir o bebeğin amcasıyım ben gitmemiz lazım bizimki öldüyse onların suçu ne diyor ama benimki fesatlık kıskançlığı değil üzüldüğüm için böyle hissediyorum.Herşey kader kısmet biliyorum kalbime söz geçiremiyorum o bebeğe hediye almak için mağazaya girdiğimizde hüngür hüngür ağlayarak çıktım iyi değilim ne yapayım ben bana moral verin
İşte bak ne güzel anlattın.İşte ben bu yüzden üzüldüğüm için kendime kızıyorum.Tam da bu yüzden yardım almam gerektiğini düşünüyorum.Çünkü kimsenin suçu değil bu olanlarBaşınız sağolsun yaşadığınız acı çok büyük eminim ama yasınızı tutarken başka insanların mutluluğuna kızmamanız lazım.
Eşiniz arkadaşıyla yakın olduğu için bu sevinci birlikte yaşayıp ortak olmak istemiştir yeni baba olan kişi. Ayrıca cenaze evine gidin ölümün sıcaklığında bile, insanlar orada gülüp şakalaşıp gündelik hayattan konuşuyorlar. Bebeği olmayan kişiler başka biri hamilelik haberini paylaşmadığında da bozuluyorlar ,sanki onları mı kıskanacağım gözüm mü kalacak diye, haber verip bebekten konuşunca da sinirleniyorlar sanki inadıma yapıp beni kıskandırmaya çalışıyorlar diye. Yani acısı ve üzüntüsü olan insana ne yapılsa da olmuyor zoruna gidiyor demek ki.
İnsanlar size gelip senin bebeğin vefat etti bak benimki yaşıyor diye inadına bir tutum içinde değil bu hisler size ait dolayısıyla üstesinden gelmesi gereken kişi sizsiniz. İlk bebekleri olmuş, siz hassassınız diye bu sevinci yaşamasınlar mı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?