- 30 Kasım 2019
- 1.154
- 2.527
- 48
- Konu Sahibi leylosvemecnun
-
- #81
Eşimin en yakın arkadaşı bana oldu.Eşi de benim arkadaşımdır eşli olarak görüşüyoruz iyilerdir sağolsunlar.Düğünlerimiz bile 1 hafta arayla oldu.1 ay öncesine kadar ben de hamileydim ama kalbi durdu işte miniğimin...Sağolsunlar geçmiş olsun dediler arayıp sordular ama bebek heyecanından olsa gerek her yerde ultrason fotosu paylaşıp görüştüğümüzde de sürekli bebeklerinden bahsettiler.Bebeğe beşik aldıklarında bile bebeğimizi kaybedeli 2 hafta olmuşken eşimi beşik monte etmeye çağırdılar.Ya da olağan konuşmalardı olası şeylerdi ben çok üstüme çektim.İçimde kıskançlık yokken kıskançlık oluştu kıskançlık da değil duyguyu adlandıramıyorum bebek sağlıkla doğdu şükür gözüm yok Allah her türlü kötülükten korusun ama elimde değil işte üzülüyorum kıskanıyorum benim bebeğim de doğacaktı nasip olmadı diyorum onlar adına sevinip kendime üzülüyorum.Dün eşim eve gelip bebek doğdu dediğinde oturdum hüngür hüngür ağladım ben nasıl ziyarete giderim nasıl görüp de güçlü durabilirim diye ne hamile kadın göresim var ne bebek göresim var asla güçlü duramam ama gitmek zorundayız.Gitmesek kıskandı diyecekler belki de.Eşim de kızıyor kıskançsın o adam benim kardeşim gibidir o bebeğin amcasıyım ben gitmemiz lazım bizimki öldüyse onların suçu ne diyor ama benimki fesatlık kıskançlığı değil üzüldüğüm için böyle hissediyorum.Herşey kader kısmet biliyorum kalbime söz geçiremiyorum o bebeğe hediye almak için mağazaya girdiğimizde hüngür hüngür ağlayarak çıktım iyi değilim ne yapayım ben bana moral verin
Anladım zaten elbette kötülüğünü istemezsiniz ama üzülmeyin yine bebeğiniz olurKıskançlık da değil aslında hissettiğim duygunun adını koyamıyorumKesinlikle bebeğin kılına zarar gelsin istemem hep mutlu olsunlar isterim.Kendi hayatıma dönüp baktığımdaki o boşluk hissi beni mahvediyor
Bi de şöyle düşünün onlarda ilk bebeklerini kucağına aldılar sizinki nasip olmamış rabbimin vardır bir bildiği Bu kadar mutluluğu çok görmeyin insanlara benceEşimin en yakın arkadaşı bana oldu.Eşi de benim arkadaşımdır eşli olarak görüşüyoruz iyilerdir sağolsunlar.Düğünlerimiz bile 1 hafta arayla oldu.1 ay öncesine kadar ben de hamileydim ama kalbi durdu işte miniğimin...Sağolsunlar geçmiş olsun dediler arayıp sordular ama bebek heyecanından olsa gerek her yerde ultrason fotosu paylaşıp görüştüğümüzde de sürekli bebeklerinden bahsettiler.Bebeğe beşik aldıklarında bile bebeğimizi kaybedeli 2 hafta olmuşken eşimi beşik monte etmeye çağırdılar.Ya da olağan konuşmalardı olası şeylerdi ben çok üstüme çektim.İçimde kıskançlık yokken kıskançlık oluştu kıskançlık da değil duyguyu adlandıramıyorum bebek sağlıkla doğdu şükür gözüm yok Allah her türlü kötülükten korusun ama elimde değil işte üzülüyorum kıskanıyorum benim bebeğim de doğacaktı nasip olmadı diyorum onlar adına sevinip kendime üzülüyorum.Dün eşim eve gelip bebek doğdu dediğinde oturdum hüngür hüngür ağladım ben nasıl ziyarete giderim nasıl görüp de güçlü durabilirim diye ne hamile kadın göresim var ne bebek göresim var asla güçlü duramam ama gitmek zorundayız.Gitmesek kıskandı diyecekler belki de.Eşim de kızıyor kıskançsın o adam benim kardeşim gibidir o bebeğin amcasıyım ben gitmemiz lazım bizimki öldüyse onların suçu ne diyor ama benimki fesatlık kıskançlığı değil üzüldüğüm için böyle hissediyorum.Herşey kader kısmet biliyorum kalbime söz geçiremiyorum o bebeğe hediye almak için mağazaya girdiğimizde hüngür hüngür ağlayarak çıktım iyi değilim ne yapayım ben bana moral verin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?