Bebekle bir basima sıkıştım kaldım

Öncelikle size sabırlar diliyorum. Pandemi döneminde anne olmak hepimizi zorladı haklısınız. Benim eşim de iş gereği başka şehirde yaşıyor, doğumdan itibaren hemen hemen yapayalnızdım diyebilirim. Bebeğim 6 aylık oldu, ben nacizane şunları yapıyorum ;

Bebegim altının açık olmasını çok seviyor. Marketten alt açma bezleri aldım, altını açıp sevdiği oyuncakları veriyorum kendi kendine baya oyalanıyor, o esnada yanında uzanıyorum işte bazen telefona bakıyorum, bazen onunla oynuyorum, bazen ona laf ata ata bulunduğumuz odayı temizliyorum. Bebeğim uyurken beyaz gürültü kullanıyorum, uyku süresini uzatıyor ve gürültüden etkilenmiyor, o sırada hemencecik evi toparlıyorum, kendime çay kahve dizi keyfi yapıyorum. Mutfağı toplarken pusetiyle yanıma alıyorum, o takılırken ben telefondan dizi falan açıyorum kendime, onu dinleye dinleye işimi yapıyorum. Arada sürekli bebeğime laf atıyorum, bir mıncıklıyorum öpüyorum falan, öyle geçinip gidiyoruz. Yemek yaparken de aynı şekilde ya uyuyor oluyor ya da yanımda oluyor. Tabi şimdilik şöyle bir avantajım oldu, eşim de yanımda olmadığı için mecbur başından beri odalarda yalnız bırakıp tuvalete vs gitmem gerekti, güvende olduğuna emin olduktan sonra mecbur çıktım yani odadan, o yüzden odadan ayrılmamı sorun etmiyor, o uyanıkken de ufak tefek toparlamalar yapabiliyorum. Yakınlarda gidebileceğimiz park olmadığı için genelde mahalle arasında yürüyüş yaptık kapanmadan önce veya hava iyiyse balkona çıktık bebeğimle. Yine o uyurken bir nemlendirici bile sürsem keyfim yerine geliyor, bazen onu yanıma alıp kendime ufak bakımlar falan yapıyorum. Evi detaylı temizleyemesem de genel hali toplu olsun yeterli geliyor şu an için.

Tabi benim bebeğim sakin bir bebek, bazı günler bir haller oluyor bütün gün aralıksız ilgileniyorum, durmuyor ama genel yaşantı bu şekilde. Her bebek farklı, bir de 6 aylık şimdilik, 10 aylık falan olunca nasıl olur henüz bilmiyorum. Nacizane tavsiyem ufak tefek de olsa kendinizle ilgilenmeye çalışın, beraber müzik dinleyin vs. Bu günler de geçecek, her gün büyüyorlar. Şu hastalıktan kurtulsak her şey daha güzel olacak.
 
Yüzümü gulumsettiniz pantolon olayıyla.cok haklısınız.Bende emziriyorum ve çok temasi seven bi bebek.El ele kahvaltı yapıyoruz.Mutlaka benimle yüz yüze gelecek sevinince yanaklarımı ısırıyor falan.Canim kızım ya şimdi yazarken ağlıyorum.
Maalesef benim birakabilecegim biri yok.Ben nereye kızım oraya.Hatta işimi bile bırakicam,hem pandemi hemde bakacak kimse olmaması durumuyla.
Allahim yardım et diyorum sadece.
Ben isi hamileyken biraktim ozamandan hissetmisim olacaklari demekki :halay:
Anneniz uzaktami
 
Ben bebeğimi büyütürken yurtdışındaydım. Eşim çok yoğun çalışıyordu, elinden geleni yapsada yetmediği zamanlar oluyordu. Sizi çok iyi anlıyorum, geçiyor demeye geldim. Kızınız uyuduğunda ay şurayı toplayayım demeyin, bi ayaklarımı uzatıp kahve içeyim deyin. Akşam babası geldiğinde o yapar ya da kızınıza bakar siz yaparsınız. İş kaçmıyor öncelikli olan ruh halinizi iyi tutabilmeniz.
 
--cocuk doktorumunuz bize cooooookkk daraldiginizda, cooookkk aglayip susturamadiginizda güvenli bir sekilde yatagina birakip odadan birkac dakikaligina cikin demisti. Ben yaptim . Cocuga bagirip kizmaktansa yataginda aglamasini tercih ettim. (saatlerce degil tabi)
--- Ben kitap okuyorum, cocuklar kücükkende yere örtü serer, yaslarina Uygun oyuncaklari önlerine koyar, ben de yanlarina uzanir kitap okurdum. Bana iyi gelirdi.
---13 yildir anneyim, okulda olduklari zaman disinda mutlaka birinden birisi yanimda, ya elleri, kollari olmadi ayaklari bana degecek, Su anda 8 yasindaki yatakta yanimda ve son bir saattir ben pazar keyfi yapmaya calisirken hic susmadan konusuyor.
--- olaganüstü dönemler yasiyoruz. hepimizin üzerinde bir baski var. Kendinizi cok yipratmayin, bu dönemlerde gececek.
 
Haftada 3 yarım gün bile olsa eve yardımcı birini almanız mümkün mü?
Pandemi var biliyorum ama maske takarsınız, HES kodunu takip edersiniz.
Hiç değilse ev işleri aradan çıkar.
Aksi halde psikolojik olarak yıpranacaksınız.
 
Temizlik ve yemek için yardım alın,hergün bütçenizi aşabilir belki ama en az haftada 3 gün çağırın. Hem temizlik hem yemek derdiniz olmasın. Alışana kadar,bebek derdini anlatıncaya kadar yani siz rahatlayana kadAr bırakmayın bu düzeni. Para benim hayatımı kolaylaştırmak için var,yoksa ne anlamı olacak..
Bi ara bende dusundum
Ama pandemi dolayisiyla yeni musteriye gitmiyolar
Eski musterilere devam ediyolarmis ama yenilere gitmiyomus
 
Öncelikle size sabırlar diliyorum. Pandemi döneminde anne olmak hepimizi zorladı haklısınız. Benim eşim de iş gereği başka şehirde yaşıyor, doğumdan itibaren hemen hemen yapayalnızdım diyebilirim. Bebeğim 6 aylık oldu, ben nacizane şunları yapıyorum ;

Bebegim altının açık olmasını çok seviyor. Marketten alt açma bezleri aldım, altını açıp sevdiği oyuncakları veriyorum kendi kendine baya oyalanıyor, o esnada yanında uzanıyorum işte bazen telefona bakıyorum, bazen onunla oynuyorum, bazen ona laf ata ata bulunduğumuz odayı temizliyorum. Bebeğim uyurken beyaz gürültü kullanıyorum, uyku süresini uzatıyor ve gürültüden etkilenmiyor, o sırada hemencecik evi toparlıyorum, kendime çay kahve dizi keyfi yapıyorum. Mutfağı toplarken pusetiyle yanıma alıyorum, o takılırken ben telefondan dizi falan açıyorum kendime, onu dinleye dinleye işimi yapıyorum. Arada sürekli bebeğime laf atıyorum, bir mıncıklıyorum öpüyorum falan, öyle geçinip gidiyoruz. Yemek yaparken de aynı şekilde ya uyuyor oluyor ya da yanımda oluyor. Tabi şimdilik şöyle bir avantajım oldu, eşim de yanımda olmadığı için mecbur başından beri odalarda yalnız bırakıp tuvalete vs gitmem gerekti, güvende olduğuna emin olduktan sonra mecbur çıktım yani odadan, o yüzden odadan ayrılmamı sorun etmiyor, o uyanıkken de ufak tefek toparlamalar yapabiliyorum. Yakınlarda gidebileceğimiz park olmadığı için genelde mahalle arasında yürüyüş yaptık kapanmadan önce veya hava iyiyse balkona çıktık bebeğimle. Yine o uyurken bir nemlendirici bile sürsem keyfim yerine geliyor, bazen onu yanıma alıp kendime ufak bakımlar falan yapıyorum. Evi detaylı temizleyemesem de genel hali toplu olsun yeterli geliyor şu an için.

Tabi benim bebeğim sakin bir bebek, bazı günler bir haller oluyor bütün gün aralıksız ilgileniyorum, durmuyor ama genel yaşantı bu şekilde. Her bebek farklı, bir de 6 aylık şimdilik, 10 aylık falan olunca nasıl olur henüz bilmiyorum. Nacizane tavsiyem ufak tefek de olsa kendinizle ilgilenmeye çalışın, beraber müzik dinleyin vs. Bu günler de geçecek, her gün büyüyorlar. Şu hastalıktan kurtulsak her şey daha güzel olacak.
Sizi korkutmak istemem ama benimkisi 8aya kadar sakin bir bebekti
Nolduysa 8aydan sonra oldu :KK43:
 
Merhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.
Benim de eşimden başka desteğim yok ama eşimin desteği çok. Ya da bana çok iyi geliyor. Aynı şehirdeyiz biz de annelerimizle. Böylesi bence çok daha iyi. Ben parka bile çıkmıyorum. Zor ama iyi yönleri de var. Az kaldı bir kaç aya yürüdüklerinde daha iyi olacağız inşallah. Geçecek bu günler. Pandemi de bitecek. Şimdi gezmek istesem de korkuyorum bebeğime birşey olur diye. Annem ya kayınvalidem ilgili olsalar hastalık kapacaktık belki de.... Herşeyde hayır var.
 
Korona yokken bunlari yasadim tek basima park park geziyordum kimse yoktu cevremde. Esim ise yeni baslamisti aksam 9da eve geliyordu.tv acmiyordum siyirmistim hafiften. Simdi 4 yasinda deneyimlemis kisi olarak soyluyorum o zaman daha kolaymis cunku iki uykusu vardi. cocuk, cocuk aramiyordu. Simdi erken yatsin diye uyutmuyorum tv sinirli, arkadaslariyla gorusmek istiyor gorusemiyor deli gbi surekli oyun oynatmaya calsiiyorum oyalamaya calisiyorum. Apartmanda cikarabildigim kadar cikariyorum. Su an daha zor
 
Mükemmellik değil, ama temel şeyler olmalı.yemek mesela çamaşır,bulaşık.Mesela bunlar içinde dört dörtlük sofra kurayım düşüncesi falan da yok ama yemek olmalı.Bulasiklar kalamaz gibi gibi.Galiba bugün bardak taştı bende ondan bu kadar enkaz gibiyim
İşte temel şeyler illaki olmasin, hafifletin. Tamam yemek yapın, bulaşık makinası yok mu? Fazla zaman almiyor ki. Çamaşır vs. Makina yikiyor. Utu isinide giydikce yapın. Kalamaz, olamaz diye birsey yok. Onlar enerjinizi aldıkça kasılıp bebekte zorlanıyorsunuz.

Valla 1 gun boyunca bulaşığımda kalmıştır veya makina da çamaşırım kalırdı sonra tekrar yıkatırdım dunyanın sonu değil. Normalde cok titizim ama yapamiyorsamda önceliğim bebektir.

Çok değil mesela 1 gün sadece yemek yapın zaman kalırsa bulaşıklar makinaya. Eve dokunmayın biraz uyunca hooop işe koşmak yerine uzanın kitap okuyun veya tlf la ilgilenin. Bizim Turk milleti olarak çocuk uyuyunca işe koş mesajı algılanıyor. Buyuturken biraz pasaklı olun sizden önemli değil ya.

Benim izin bitince mecbur yardımcı aldım. Kadın yapıyor ama, yine yemek ve çocuk bakmaya devam. Uykusuz işe gidiyorum gelince bebek, annem uyumadı, işten geldi demiyor 😀

Maddi durumunuz iyise yardımcı alın 15 günde bir falan. Aylık 300-500 tl ama, ruh sağlığı icin deger mi? Değer
 
Bugün parkta yaşlı bir teyzeyle konuşuyorduk.İlk kızım yeni yeni yürümeye başlamıştı Ah kızım şu günleri insan öyle bi özlüyorki,kıymetini bilin demişti.
Şimdi ilk kızım 3.5 yaşında.Eski vidyo resimlerine bakınca şimdiden özlüyorum.Kolik bir bebekti çaresizliğin en diplerini yaşadım.Ve kızım fön sesi süpürge sesi gibi makina seslerine karşı korkuyordu fena halde.ilk 3 sene süpürge bile açamadım yanında.Çoj zor büyüttüm.
Ama büyüdü işte.şimdi herşey daha kolay.Bana yol arkadaşı oldu.Çabuk geçiyor inanın.
İkinci kızım henüze 4 aylık olacak
Deneyimlerden dolayı daha rahat büyütüyorum.
ve her anının kıymetini yaşayarak ilerliyorum.
Ve tam 9 aydır babamızda yanımızda yoktu.Tamamen tek baktım.
daha yeni geldi babamız yanımıza.
neler yaşadım dinlerseniz halimize sükredersiniz inanın.Akil sağlığında yerimde psikolojide:)
Ben kabullendim ve ikisiyle günüm başlıyor ve bitiyor.Öyle bi rutin içindeyizki bu şekilde devam edeceğiz.
Şimdi babasıyla sitenin bahçesinde büyük kızım.Ne büyük lüksmuş diyorum baba desteği Aylardır her ikisine de yetebilmek çok yormuştu beni.
Şuan dünya üzerinde bizimle aynı şartlarda bu hayatı yaşayan veya daha zor şekilde yaşayan bu sürü anne var inanın.Yanlız değilsiniz.Ama şunu zihninizden atmayın hiç."geçecek,geçiyor."
İkk kızım öyle zorduki asla ikinci bebeği düşünmezdim.Şimdi iyikide yapmışım diyorum.Onlarin gelecekteki hallerini düşünüp şimdiden heyecanlaniyorum
 
Şunu bildirmek zorundayım ki bundan sonra evde keyif yapma döneminiz bitti. Küçüğü 2.5 yaşında (1 seneden fazladır pandemi var) iki çocuğum var. Şöyle yatıp uzanayım , öğlende kalkıp güne başlayayım, +16 içerikler istediğim zaman izleyeyim, bu akşam menemenle geçiştirelim... vb keyiflerim geride kaldı. Hayat zaten eskisi gibi olmuyor çocuktan sonra. Sabretmekten başka çare yok
 
Ben de tektim oğlum ile ama işleri umursamıyordum. Çünkü tek başına hem ev hem çocuk çok zor. Hele ki huysuz yemekte zorlayan bir bebekse. Biraz akışına bırakın rahat olmayı öğrenin. Misal şu an sizin bebeğinizi yalnız bırakmamanız lazım çünkü düşme çarpma yoğun oluyor 1 buçuk yaşa kadar nerdeyse. Biz 2 buçuk olduk aynı şekilde ben de çok yoruluyorum ama dediğim gibi biraz anı yaşamaya bakıyorum. Bu günleri bir daha gelmeyecek. Biraz büyüsün kendisi yiyecek içecek, öpmek isteyeceksiniz izin vermeyecek odasına girmemize bile kızacaklar hatta.
Geçeci şu anki durumlar.
Biraz kendiniz için zaman ayırmaya çalışın yarım saat bile olsa bebeğiniz olmadan yürüyüş yapın. Müzik dinleyin. Eşinizden biraz daha yardım isteyin. Umarım çabuk güzel günleriniz gelir.
 
Bugun pazar oldugu icin esim evde
Simdi salona onun yanina biraktim kizimi
Bende yatakdayim
Cok buyuk bi luks
Mutfak toplanmasi gerek ev supurulecek camasir atilacak carsaflar degisecek ama ben yatakdayim
Napim oldugu yere kadar
Haftaici zaten buyuk destek alamiyorum. Pilim bitiyo bugunun tadini cikarim bari
 
Yemek olmayiversin yumurta kırin ,kahvalti yapiverin bir gun.Diger gün makarna yapin.Bulasigi makineye diziverin sonra yikarsiniz.Bigün disardan soyleyin.Yemek ve bulasik olmazsa olmaz diye kendinize eziyet etmeye deger mi?Ya da bir gun esiniz yapsin .Ben anlamakta zorlaniyorum bu kadar kadinin uzerine zimmetlenmesini bazi islerin.Sonuc cildirmak üzere bir anne.Huzursuz ,aglayan bir bebek.
 
Ayyy
Merhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.
ne olur sabirli olun cok uzuldu kuzen es dost yokmu gelip 2 saat baksa siz bir nefes alsaniz. Bebege bagirmayn benkm bebegim yok ama 4 aylik bir bebek var apartmanda onu horunce bile gozlerim doluyo o kadar masum o kadar guzelki bende cok yorgunum rahatsizim ama o beebek bana bir gulunce dunyalar benim oluyo insallah gececek bugunler inan tek siz sklmadnz bunalmadiniz herkes oyle.
 
Merhaba tekrar 🙂 yorum yazan herkese çok teşekkür ederim.Benimle fikirlerinizi ve tecrubelerinizi paylaştınız.Dikkate alacam hepsini.Galiba çok dolmustum bugün taştım.Hic biseye dokunmadan bebeğimle oynayarak gün geçirdim huzurla uyuyor şu an yanımda.🥲 ihtiyacımız olan galiba zaman ama + - hepsinde yaşayarak.Herkese sağlıklı günler diliyorum.
 
Merhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.
Aynı şeyleri yaşadım hissettim.Oglum 2.5 yaşında,eh yeni yeni biraz rahatladım.Beraber bir yerlere gidebiliyoruz artık.konusmaya yürümeye başlaması, tuvaletini söylemesi,kendi başına yemek yiyebilmesi bayağı rahatlattı şükür.Sabredin geçecek bu günler.Kiz bebek bir de daha sakin uyumlu olur.
 
Sizi korkutmak istemem ama benimkisi 8aya kadar sakin bir bebekti
Nolduysa 8aydan sonra oldu :KK43:
Aynen ondan bilemem ne olur dedim zaten, çevremden de çok duydum bu olayı çünkü 😥 Hakkımızda hayırlısı artık, bolca sabır diliyorum bizlere.
 
Merhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.
Anneniz gelemiyorsa siz annenize gidin zaten kimseyle görüşmüyosunuz yanlızlık insanı çok sıkıyor bebeğinize çok sarılın onu çok öpün inanın siz sakin olunca kızınızda sakin olur sevgi + sakinlik
 
Back
X