Bebekle bir basima sıkıştım kaldım

Merhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.
Ah biz pandemi anneleri. Gel sarılalım..
 
Merhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.

Seni çok iyi anlıyorum. Aynı şeyleri yaşadım. Annem vefat etti. Kayınvalidem hasta kocasını dolandirip kaçtı 😂 neyse bende yıllarca çalışmış iyi bir kariyeri olan biri olarak bir anda eve kapanmasın buhranı nasıldır çok iyi bilirim. Çok şükür kızım 2 yaşına geldi. 2 yaş sendromuna rağmen hayatım daha kolaylaştı. En azından elinden tutup bir yerlere gidiyorum. Derdini söylüyor neden ağlıyor anlıyorum.. Bir kaç komşu edindim. Arada kahveye gidiyorum. Sitenin bahçesinde yazın oturuyorum. Arada çocuğu pusete atıp pazara çarşıya indim. Yani tek başına oyalanmanin yollarına baktım. Birde rahat bir anne olmak önemli. Ay o keskin bu boğazına kaçar bu sağlıklız diye pimpirikli olmak da çok yorucu. Tabii ki burada kastım pimrikli olmamak, eline bıçak verin demiyorum, oyuncak bıçak eline batar diyen anneler var. Ev batar diye dertlenmeyin.. bırakın güzel güzel oyalaniyorsa önüne su dolu bir leğen iicne biraz salatalık oyuncak kepce filan atın. Sonra siler toplarsinjz. O oynarken sizde çay için. Ben çizgi film de izletiyorum ne yalan söyleyeyim. Zararli bende biliyorum ama başka türlü baş edemiyorum. Ruh hastası bir annesi olması da zararlı. Çocukla beraber annenin biraz kendini de düşünmesi lazım. Mutlu anne mutlu bebek.
 
İlk yardım derslerinde ilk öğretilen şey önce kendi güvenliğinizi sonra çevrenizdekilerin güvenliğini sağlamaktır çünkü bilinci açık tek kişi siz olabilirsiniz ve insanların hayatı buna bağlı olabilir. Anneliği biraz buna benzetiyorum, anne iyi olacak ki bebek mutlu olsun. Yoksa tertemiz bir ev, 3 çeşit yemek, ütülü kıyafetler, montessori etkinlikleri...Anne mutlu değilse bunların hiçbir anlamı yok. Beş dk yalnız kalsın bir şey olmaz, anlatın bebeğinize giderken de döndüğünüzde de. Bağırabilirsiniz de ama özür dileyin, anlatın ne olduğunu. Hepimiz insanız, anne olunca yazılım komple değişmiyor. Yavaş yavaş öğreniyoruz her şeyi. Annelik sonsuz bir suçluluk hissi, yetememe, yetişememe haline geldi bu çağda. Siz iyi olursanız bebeğiniz de iyi olur.
 
Pandeminin en çok kırıp geçirdiği kesimlerden biride çocuklu anneler 🤦
Allah yardimcimiz olsun ne diyim 😔
İşi gücü birakin iş beklerse bir şey olmaz ama biz dengemizi kaybedersek çok şey olur.
Kendinize bos zaman yaratmaya calisin, cocuk uyudugunda işe guce dalmayin surekli.
 
Bende taze anneyim ilk 40 gün destek gördüm daha görmeyede devam ederdim ama dur diyen ben oldum. Çünkü bebekli yaşama alışmalıydım. Artık hayatınızın bir parçası.
Her şeyin 4 4lük olmayacağını kabullenişe geçin, evde bebek uyuduğunda 10 dk da olsa kendinize bakın. Bunlar size iyi hissettirecektir.
Kitap okuyun nette dolaşın kahve keyfi yapın bırakın bir iş eksik kalsın bir şey olmaz
Valla benim bebek hiç uyumuyordu. Uyumamasını geçtim sürekli bağırarak ağlıyordu. Ben artık halüsinasyonlar görecek kadar uykusuz kalmıştım. Ev işi umrumda bile değildi. O dediğiniz öyle olmuyor yani.
 
Şunu söyliyeyim eğer sen huzurluysan bebeğin de huzurlu oluyor fiziki bir rahatsızlığı yoksa
Bebekler anne sütünden kucağına aldığındaki enerjiden hissediyorlar
Eğer huzursuzsan bebek de huzursuz oluyor sen ondan etkileniyorsan daha da veriliyordu derken kısırdöngü başlıyor
Keyif almaya bak telaş yapma hiç doya doya sev bebeğini büyürler hemen özlersin sonra
Ufak bir tavsiye kışın günaşırı yazın her gün banyo yaptırırdım mışıl mışıl uyurlardı ben de ya uyur dinlenir ya da canım ne istiyorsa onu yapardım
 
Gerçekten çok zor bir dönemdeyiz benmde 2 kızım var birisi 29 aylık birsi 6 ayına yeni girdi aynı döngünün içinde dönüp duruyoruz büyük kızımda bu havalarda devamlı alır dışarı çıkardım gezmeye parka bir arkadaşa akrabaya şimdi malum pandemi küçük kızım toplasak 3 kere falan o da mecburiyetten dışarı çıkmıştır çoğu annenin yaşadığı şeyler bunlar bizi yoran ev hapsi yanlızlık işker yoksa bir çırpıda olacak şey yatın dinlenin kızınızla oynayın o uyuyunca kendinize vakit ayırmaya çalışın yani günlerinizi anlamlı bir hale getirmeye çalışın kendinizi stress sokmayın hem kendinize hem bebeğinize eziyet etmeyin boşverin..
 
Hepimiz bu yollardan geçtik bebeğim 3 aylıkken pandemi başladı . O zamana kadar zaten öyle dışarı çıkmıyorduk hava soğuk vs çocuğun düzeni bozuluyor diye . Bu arada yaşadığımız şehirde kimse yok güneydoğu da ufacık bir yerdeyiz . Ben çok sıkıntı çektim bebeğim emerken emmex oldu mama kabul etmedi ek gıdaya başladık bu kez yerken yemez oldu derken ben çok kez depresyon geçirdim. Şuan 16 aylık belirli bir düzeni var ve biz alıştık. Bir süre sonra size de böyle olacak sadece diş dönemleri aşırı ağır sancılı geçiyor korkunç günler geçirdik . Ama alıştım artık ağlıyorsa neden ağlıyor demiyorum tutturuyorsa neden yapıyor demiyorum. Yemiyorsa neden yemiyor demiyorum gibi gibi . Bende uykusuzum bu sabah 05;00 te kalktı mesela sabaha kadar kaç kez ağladı emzirdik yatırdım bilmiyorum 🤷🏽‍♀️ bile . Evde gelişimi geri kalmasın diye tv açılmıyor mesela sıkılıyor muyum evet . Ama geçecek ben bunu biliyorum. Bu bilince ulaşmak 14 ayımı aldı 😂 dışarı çıkmak istiyor ayakkabılarını alıp kapıya geliyor filan . Sürekli kitap oku oyun oynat yedir için yatır kaldır sürekli bu mod . Bak sana günlük yaptıklarımızı sıra ile yazayım her günümüz aynen böyle hiç abartmıyorum saatleri bile aynı resmen
07:00 kalkış
Bez pijama değiş eşimi yolcu et
08:00 kahvaltı
Kelime kartlarına bak
09:30 1. Uyku
Yemek yap
10:30 kalk
Yatak topla evi süpür yerleri sil vs vs
12:00 öğlen yemeği
13:30 2. Uyku
15:00 kalkış bez değiş
15:30 ara öğün
Oyun oynat
18:30 akşam yemeği
19:15 diş fırçat duş kitap oku
20:00 uyku

O uyuyor bulaşık makinası boşalt çay kahve aralarda uyanıyor git geri yatır . Sonra biz yatıyoruz zaten aynen tüm gün böyle geçiyor
 
Merhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.
sabret kuzum geçiyor inanki geçen sene bende senin gibiydim doğumdan sonra işten çıkartıldım hep çocuktan çıkardım hıncımı kimse yardım etmiyor eşim bile 10 dk seviyor yatıp uyuyor sabah 5 tede işe gidiyor eşle geçirilen arkadaşla.aileyle geçirilen vakitler azaldıkça sinir stres herşey yük geliyor oğlum 2.5 yaşında şükür yakamdan düştü oyuncaklarla oynuyor bende kuranımı alıp okudukça huzurluyum çok şükür inş.sende atlatırsın sağlıcakla kal
 
Hepimiz bu yollardan geçtik bebeğim 3 aylıkken pandemi başladı . O zamana kadar zaten öyle dışarı çıkmıyorduk hava soğuk vs çocuğun düzeni bozuluyor diye . Bu arada yaşadığımız şehirde kimse yok güneydoğu da ufacık bir yerdeyiz . Ben çok sıkıntı çektim bebeğim emerken emmex oldu mama kabul etmedi ek gıdaya başladık bu kez yerken yemez oldu derken ben çok kez depresyon geçirdim. Şuan 16 aylık belirli bir düzeni var ve biz alıştık. Bir süre sonra size de böyle olacak sadece diş dönemleri aşırı ağır sancılı geçiyor korkunç günler geçirdik . Ama alıştım artık ağlıyorsa neden ağlıyor demiyorum tutturuyorsa neden yapıyor demiyorum. Yemiyorsa neden yemiyor demiyorum gibi gibi . Bende uykusuzum bu sabah 05;00 te kalktı mesela sabaha kadar kaç kez ağladı emzirdik yatırdım bilmiyorum 🤷🏽‍♀️ bile . Evde gelişimi geri kalmasın diye tv açılmıyor mesela sıkılıyor muyum evet . Ama geçecek ben bunu biliyorum. Bu bilince ulaşmak 14 ayımı aldı 😂 dışarı çıkmak istiyor ayakkabılarını alıp kapıya geliyor filan . Sürekli kitap oku oyun oynat yedir için yatır kaldır sürekli bu mod . Bak sana günlük yaptıklarımızı sıra ile yazayım her günümüz aynen böyle hiç abartmıyorum saatleri bile aynı resmen
07:00 kalkış
Bez pijama değiş eşimi yolcu et
08:00 kahvaltı
Kelime kartlarına bak
09:30 1. Uyku
Yemek yap
10:30 kalk
Yatak topla evi süpür yerleri sil vs vs
12:00 öğlen yemeği
13:30 2. Uyku
15:00 kalkış bez değiş
15:30 ara öğün
Oyun oynat
18:30 akşam yemeği
19:15 diş fırçat duş kitap oku
20:00 uyku

O uyuyor bulaşık makinası boşalt çay kahve aralarda uyanıyor git geri yatır . Sonra biz yatıyoruz zaten aynen tüm gün böyle geçiyor
2 uyku yapıyorsa şanslısınız biz 13. aydan beri tek uyku yapıyoruz.
 
Cocuk bakarken bide hep kendin ilgileniyosan evin iside tam olsun diyosan o zaman huni ile gezmen lazim o yuzden birak biraz ev pis olsun benimde kizim var iki bucuk yasinda ve surekli disari istiyo oyun istiyo ve ben artil herseye yetiseneyecegimi bildigim icin ev isini saldim utu birikiyo ne zaman lazim olursa o zaman yapiyorum bitiyo tekrar evide oyle bi temizliyorum yemekte eh iste benim esim evde su an ama hic bir seye karismaz her is bende o yuzden pek onesemiyorum temiz ev bekliyosa yada dort dortluk bi yemek istiyosa kalkip yardim etsin
 
Şunu söyliyeyim eğer sen huzurluysan bebeğin de huzurlu oluyor fiziki bir rahatsızlığı yoksa
Bebekler anne sütünden kucağına aldığındaki enerjiden hissediyorlar
Eğer huzursuzsan bebek de huzursuz oluyor sen ondan etkileniyorsan daha da veriliyordu derken kısırdöngü başlıyor
Keyif almaya bak telaş yapma hiç doya doya sev bebeğini büyürler hemen özlersin sonra
Ufak bir tavsiye kışın günaşırı yazın her gün banyo yaptırırdım mışıl mışıl uyurlardı ben de ya uyur dinlenir ya da canım ne istiyorsa onu yapardım
Bu arada çok gerginim o da gergin evet hissediyor, şu dağınık ev hali beni sinirlendiriyor kendimi iyi hissetmiyorum galiba bu düzensizligin düzenine de alismaliyim
 
sabret kuzum geçiyor inanki geçen sene bende senin gibiydim doğumdan sonra işten çıkartıldım hep çocuktan çıkardım hıncımı kimse yardım etmiyor eşim bile 10 dk seviyor yatıp uyuyor sabah 5 tede işe gidiyor eşle geçirilen arkadaşla.aileyle geçirilen vakitler azaldıkça sinir stres herşey yük geliyor oğlum 2.5 yaşında şükür yakamdan düştü oyuncaklarla oynuyor bende kuranımı alıp okudukça huzurluyum çok şükür inş.sende atlatırsın sağlıcakla kal
İnsan olduğumuzu yoruldugumizu anne olunca unutuyoruz sonra da tüm bu işlerin altında eziliyoruz.insallah geçecek.sizin için de sevindim.iste tecrube de böyle kazanıliyor
 
Hepimiz bu yollardan geçtik bebeğim 3 aylıkken pandemi başladı . O zamana kadar zaten öyle dışarı çıkmıyorduk hava soğuk vs çocuğun düzeni bozuluyor diye . Bu arada yaşadığımız şehirde kimse yok güneydoğu da ufacık bir yerdeyiz . Ben çok sıkıntı çektim bebeğim emerken emmex oldu mama kabul etmedi ek gıdaya başladık bu kez yerken yemez oldu derken ben çok kez depresyon geçirdim. Şuan 16 aylık belirli bir düzeni var ve biz alıştık. Bir süre sonra size de böyle olacak sadece diş dönemleri aşırı ağır sancılı geçiyor korkunç günler geçirdik . Ama alıştım artık ağlıyorsa neden ağlıyor demiyorum tutturuyorsa neden yapıyor demiyorum. Yemiyorsa neden yemiyor demiyorum gibi gibi . Bende uykusuzum bu sabah 05;00 te kalktı mesela sabaha kadar kaç kez ağladı emzirdik yatırdım bilmiyorum 🤷🏽‍♀️ bile . Evde gelişimi geri kalmasın diye tv açılmıyor mesela sıkılıyor muyum evet . Ama geçecek ben bunu biliyorum. Bu bilince ulaşmak 14 ayımı aldı 😂 dışarı çıkmak istiyor ayakkabılarını alıp kapıya geliyor filan . Sürekli kitap oku oyun oynat yedir için yatır kaldır sürekli bu mod . Bak sana günlük yaptıklarımızı sıra ile yazayım her günümüz aynen böyle hiç abartmıyorum saatleri bile aynı resmen
07:00 kalkış
Bez pijama değiş eşimi yolcu et
08:00 kahvaltı
Kelime kartlarına bak
09:30 1. Uyku
Yemek yap
10:30 kalk
Yatak topla evi süpür yerleri sil vs vs
12:00 öğlen yemeği
13:30 2. Uyku
15:00 kalkış bez değiş
15:30 ara öğün
Oyun oynat
18:30 akşam yemeği
19:15 diş fırçat duş kitap oku
20:00 uyku

O uyuyor bulaşık makinası boşalt çay kahve aralarda uyanıyor git geri yatır . Sonra biz yatıyoruz zaten aynen tüm gün böyle geçiyor
Tüm anneler bu değişmez kısır döngü içinde galiba,hele ki pandemi bunu hepten kötü hale getirdi.sizin bebeğinizin De benim bebeğim gibi düzeni varmış 🙂
Bi süre o kadar tamam tamam dedim ki içimde galiba halinin altına süpürdüm hep icimdekileri.yetisemiyince de bu duygu patlaması.Bebegin ritmine bırakmak lazım ama bu da zamanla öğreniliyor galiba
 
Gerçekten çok zor bir dönemdeyiz benmde 2 kızım var birisi 29 aylık birsi 6 ayına yeni girdi aynı döngünün içinde dönüp duruyoruz büyük kızımda bu havalarda devamlı alır dışarı çıkardım gezmeye parka bir arkadaşa akrabaya şimdi malum pandemi küçük kızım toplasak 3 kere falan o da mecburiyetten dışarı çıkmıştır çoğu annenin yaşadığı şeyler bunlar bizi yoran ev hapsi yanlızlık işker yoksa bir çırpıda olacak şey yatın dinlenin kızınızla oynayın o uyuyunca kendinize vakit ayırmaya çalışın yani günlerinizi anlamlı bir hale getirmeye çalışın kendinizi stress sokmayın hem kendinize hem bebeğinize eziyet etmeyin boşverin..
Burda sizlerinde bende yaşadım geçecek demeniz o kadar önemli ki.Yanliz hissetmek çok kötü.tanimasak da diyorum ki evet birileri yaşamış ve geçmiş güzel zamanlar geçirmişler.Annelik harika bi duygu ama insanı da zorluyor gerçekten.guzellihi de zorluğundan geliyor demek.Uykusu çok hafif kucağında uyutup mecbur ayağımda sallayarak devam ediyorum maksimum 45 dk uykus var .Tam bende uyuyacakken uyanıyor 😵
 
Aynı şeyleri yaşadım hissettim.Oglum 2.5 yaşında,eh yeni yeni biraz rahatladım.Beraber bir yerlere gidebiliyoruz artık.konusmaya yürümeye başlaması, tuvaletini söylemesi,kendi başına yemek yiyebilmesi bayağı rahatlattı şükür.Sabredin geçecek bu günler.Kiz bebek bir de daha sakin uyumlu olur.
Evet aslında bebegim çok zor değil sadece şu ara uykusuzluk ve Ramazan etkiledi beni.O yüzden de sinirlerim bozuldu.O büyüdükçe bende büyüyecem demek
 
Bu arada çok gerginim o da gergin evet hissediyor, şu dağınık ev hali beni sinirlendiriyor kendimi iyi hissetmiyorum galiba bu düzensizligin düzenine de alismaliyim
En çok dağınık görünen şeyleri ben bir süre balkona attım . Eşimin oyunları , legolar, kitaplar sürekli gözüme batardı attım kurtuldum . Balkonda oynayıp içeri girdiler . Evinde çok eşya varsa onları da kolileyip kaldır . Çok eşya çok iş demek . Bizim bakıcımız vardı o yüzden oturma odası yaptık , 1 kutu oyuncak , 1 kutu kitap , 1 oturma grubu bir halı ve stor perde vardı . TV bile yoktu . O odada iki oğlan büyürken vbirinci oturma grubunu kırdılar , şimdi ikinciyi kırmaya çalışıyorlar . Perdeye bile kustular zamanında , oturma odasına küveti getirdik içine az su koyduk onunla oynadılar . Ama en güzeli geçiyor olması . Sabret ve kendine zaman ayır . Seneye daha iyi olacak inşallah ve belki ikinciyi düşüneceksin 😂 anneliğin mazoşist halidir bu .
 
Ben anlattıklarınızda Kendimş gördüm. 2018 doğumlu kızım hala tek başımıza vakit geçiririz. Galiba annelik bu. Üzülmeyin. 3 sene olacak alıştım ben 😂
 
Tüm anneler bu değişmez kısır döngü içinde galiba,hele ki pandemi bunu hepten kötü hale getirdi.sizin bebeğinizin De benim bebeğim gibi düzeni varmış 🙂
Bi süre o kadar tamam tamam dedim ki içimde galiba halinin altına süpürdüm hep icimdekileri.yetisemiyince de bu duygu patlaması.Bebegin ritmine bırakmak lazım ama bu da zamanla öğreniliyor galiba
Evet aynen zamanla kabulleniş başlıyor . Birde ben olayların üzerine çok fazla düşünmemeye başladım oda beni rahatlattı . Mesela sürekli evdeyiz hep aynı şeyleri yapıyoruz filan bunları asla beynimden geçirmiyorum bile. Geçirsem ne olacak ki değişecek mi ? Yooo en iyisi kendimi üzmemek diyorum
 
Back
X