Merhaba, sevgili anneler. Vicdanımı ve aklımı karıştıran bazı durumlar var sizinle paylaşmak, fikir almak istiyorum. 1 yaşında kızım var, desteksiz büyütüyorum. Eşim iş yoğunluğu nedeniyle geç saatlerde gelip sabah erkenden evden çıkıyor. Yardım alabileceğim herhangi aile büyüğüm, arkadaşım, akrabam vs. yok. Bebeğimle 7/24 saat baş başayım anlayacağınız. Ev işleri, yemek, alışveriş, bebek bakımı derken kendimi unutmuş durumdayım zaten. Kendime ayırabildiğim zaman dilimi asla yok. Bebeğim oldukça hareketli ve hırçın bir bebek. Oyuncak oynamaktan falan pek hoşlanmaz. Sürekli hareket halinde ve yaşına girmesiyle de 1 yaş sendromları kendini gösterdi. Bazen kendimi kaybedecek gibi oluyorum. Ekran göstermemeye çalışıyorum elimden geldiğince fakat bazen açıyorum. Bebeğime kitapta okuyorum oyunda oynuyorum ancak sürekli bu enerjiye sahip olamıyorum ne yazık ki… sürekli bebek bakımı ve iş döngüsünde olduğum için boş bulduğum zamanlarda televizyondan bir şeyler açıp izliyorum. Ben izlerken bebeğim çok fazla bakmaz genelde ama oda içerisinde oluyor aynı zamanda onunla oyunda oynuyorum ancak yukarıda da belirttiğim gibi bebeğimin çok fazla oyuna, kitaba ilgisi yok genelde benim tepemde ve yürüme çalışmaları yapıyor. Ve artık sosyal medyada gördüğüm anneler; bebeklerle geçirilen zamanlar, yapılan aktiviteleri gördükçe kendi vicdanım beni rahatsız ediyor. yetemiyor muyum, ben bebeğime yeterli şekilde kaliteli zaman ayıramıyor muyum? Gibi, benimle aynı şeyleri yaşayan anneler var mı ??