- 24 Şubat 2013
- 6.865
- 9.902
- 448
Özellikle o karanlık konusunda seni çok iyi anlıyorum.
Oğlum Da kasım sonu doğumlu, kalktığımızda Güneş doğana kadar saatin baya geç olması bile depresyona sokuyor insanı gerçekten
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş
- Konu Sahibi Koalina
- Başlangıç Tarihi
Oğlum Da kasım sonu doğumlu, kalktığımızda Güneş doğana kadar saatin baya geç olması bile depresyona sokuyor insanı gerçekten
- 4 Kasım 2017
- 2.284
- 4.444
- 133
ki zaten logusalik yeterince zor bir donem.
- 26 Aralık 2017
- 6.617
- 8.587
- 118
Cocuk buyutmek zor is ayni anda evlede ugrasmak her is sana bakarken yapamamak insani konuyu acan arkadasin dusuncelerine surukleyebiliyor kaldiki kadin daha lohusa benim.icimin disa vurmus hali +1 benide ekleyinarttiriyorum...14 yil bekledikten sonra bi oğlum oldu .o kadar da zor bi bebek değildi.
Sik sik uyanmayi saymazsak..
Ben bile rahat kahvalti yapamayinca
Sabah erken kalkinca
Parça parça iş yapinca
Acaba annelik bana göre değil mi dediğim oldu.
Insaniz aciziz zorlandiklarimiz illa olcak
O kadar normal ki bunlar yeni bir hayat başladı artık senin için milat gibi bir şey insan ara ara özlüyor eski hayatını tabi ama bir bakıyorsun sanki hayatında hep bebeğin varmış gibi geliyor bir anı hatırlıyorum üniversiteden hemen kızım geliyor aklıma onu nereye bırakmıştım diye sonra diyorum saçmalama o zaman o yoktu 
bir de daha çok küçük tepki versin daha güzel gelir her şey
bir de daha çok küçük tepki versin daha güzel gelir her şey
Sen o bezi cok sikarlar dedin ya
Benim burda gözlerim doldu ..
Sen olmuşsun canim
Cok iyi bi anne olmussun
Sadece lohusasin o kadar
- 8 Nisan 2017
- 57.859
- 314.089
- 698
Evet bende çok soluk takibi yapmıştım kusma ya morarma ya karşı tedbirli olmak lazım Suan biri 9 yaşında diğeri 6 en küçüğü 2 olacak dün gibi hepsi bazen onlara dalıp bebeklikleri gözümün önüne geliyor ://
- 12 Temmuz 2006
- 60.293
- 229.974
- 1.223
- 53
Ne güzel yazmışsınız, bebeğim geceleri asla uyumazdı, yakınımda ne annem ne kayınvalidem yoktu, eşim hafta sonları elinden geldiğince yardım ederdi ama hafta arası çalıştığı için sabaha kadar uyumayan bebeğimle salonda sabahlamak zorunda kalırdım, gebelikte aldığım 18 kiloyu, uykusuzluk ve yorgunluk yüzünden 1 ay sonra 20 kilo olarak verdim, 40 kiloluk halimle, bebeğim uyusun da azıcık uyuyayım diye ağladığım günleri bilirim, o kadar uykusuz kalırdım ki iştahımı bile etkilerdi, bir lokma yemek yiyemezdim, ki zaten gece uyumayan bebeğim gündüzleri de kucağıma yapışıp dururdu, ne karyolasına yatırabilirdiniz, ne bebek arabasına, illa kokumu alacak, illa o kafası göğsümde olacak, sıcak yemek bile yapamazdım o yüzden, 5-6 ay gece yatak yüzü görmedim, buradaki birçok anne benim yaşadıklarımı yaşamıştır, derdiniz bebeğiniz olmuyor, bebeği istememezlik değil bu, uykusuzluktan yorgun düşüyorsunuz, sinirleriniz yıpranıyor, sanırsın hepimiz melek gibi oluyoruz uykusuz kalınca, bebeğe bakamıyorum, yetemiyorum diye ağlamadık sanki, 1 saat uyusa da dinlensek demedik, bebeklerin yaş sendromunu, çocukların ergenliğini anlayan biz, lohusa bir kadının lohusalık depresyonunu fuzuli buluyor, maalesef anlamıyoruz, herşeye anlayışlı biz, hemcinsimize anlayışımızı esirgiyoruz.
- 14 Kasım 2012
- 5.091
- 4.981
- 373
Yalnız değilsin aynı hisleri 2. çocuğu düşünürken yaşadım hamileliğim ilki gibi heyecanlı geçmedi, doğumdan sonra ara verdiğime pişman oldum çünkü rahatlığa alışmıştım. Oğlum 5 yaşında ve 5 senedir sakin uysal bir çocuktu hiçbir konuda zorluk yaşamadım. 5 yıl aradan sonra tam da tek çocuklu hayatın en rahat dönemlerini yaşarken ikinci bebeğim oldu hatta bile bile aylarca uğraşmaların sonunda. Rabbime şükürler olsun ki gönlümüze göre sağlıklı sıhhatli bir kız çocuğu.. gel gelelim ki ben iki çocuklu bu tempoda kendimi rüzgarda savrulan bir yaprak gibi hissediyorum eski rahat günlerimi özlüyorum. Oğluma ayıramadığım her vakit için kardeşini uyandırdığında kızdığım zamanlar için kahroluyorum. Öte yandan kızıma baktığım da düşündüklerim için kahroluyorum. Sonuç olarak dünyaya gelmek onun fikri değildi. İlk bebeğim de ki gibi içim içime sığmıyor hallerim yok ama sonuç olarak seviyorum tabi ki benim bi parçam... ne bileyim çok konuşuyorum ama kısaca sizi anlıyorum. Benim bebeğim 6 aylık bu arada bu buhranlı düşüncelerin sebebinin kış mevsimi olduğunu düşünerekten yazın gelmesini 4 gözle bekliyorum :) lohusa depresyonu dedikleri olay bu olsa gerek
Lohusalikta çok normal. Benim de ilk çocugumda doğduğunda öyle büyük aşk gözyaşları olmadı. Neye ugradığımı sasırdım. İnstagram da falan takip ediyorum uyurken bile özlüyorum yazıyorlar. Hiç anlamadım onları. Biraz daha uyusada ben de uyusam dedim hep.
Sebepsiz yere çok ağladım. Gerçi sebepleri vardı da şimdi düşününce boş geliyor. Ama büyüdükçe her sey düzene bindikçe değişiyor. Çok seviliyor. Az ele avuca gelsin sevilecek kıvama gelsin bu düşüncelerinizden hiç biri kalmayacak.
Şimdi anca göbek bağı emecek mi emmeyecek mi? Varsa kendi dikiş acılarınız. Uykusuzluk. Kendinize gelememişsinizdir daha. Ben bir ay popo üstü oturamamıştım nasıl depresyona girmeyeyim :)
Sebepsiz yere çok ağladım. Gerçi sebepleri vardı da şimdi düşününce boş geliyor. Ama büyüdükçe her sey düzene bindikçe değişiyor. Çok seviliyor. Az ele avuca gelsin sevilecek kıvama gelsin bu düşüncelerinizden hiç biri kalmayacak.
Şimdi anca göbek bağı emecek mi emmeyecek mi? Varsa kendi dikiş acılarınız. Uykusuzluk. Kendinize gelememişsinizdir daha. Ben bir ay popo üstü oturamamıştım nasıl depresyona girmeyeyim :)
Bir de Türk kadınların da var sanırım saçını süpürge edince en iyisi oldugunu sanma durumu. Keşke her kadının yardımcısı olsa geceli gündüzlü. Bence en doğal hakkı. Keşke imkan olsa bende tutsaydım :) doğum yapmak emzirmek çocuk yetiştirmek bunlar hep kadına yüklenen görevler iken yatıcı bakıcısı var diye annelikten men edilecek kadınlar neredeyse :)
- 1 Ağustos 2014
- 8.809
- 12.559
- 298
Zor tabi ki asla kolay diyemem. 6 aydir deliksiz 6 saat uyudum mu acaba, mesela... Saat 1i gecti suan uyumuyoruz =)
ama lohusalik diye bir sey "var". Bebegi kabullenme diye bir sey var.
İlk basta insan kendini anne gibi degil, bakici gibi hissediyor cunku bebekten bir dönüt alamiyor. Ama birkac ay icinde o sana gulmeye tepki vermeye seni tanimaya basliyor. Hele ki yabanci bir ortamda sadece sende susmasi durmasi harika bir duygu bence.
Zorlanmak cok zorlanmak cok normal. Ben de bir 40 50 gun hergun bir sebep bulup aglamisimdir. Ama alisiyosun, otomatige bagliyosun hatta. Bez degistirmek zor gelirken cirt cirt 2 dk.da yapar hale geliyorsun.
Ama esin destek olsun, konusun, suan sen ve bebegin evin hassas meleklerisiniz. Sizin ilgiye morale destege ihtiyaciniz var.
Herkes icinde olaylari farkli yasar. Biz de kimi gun geriliyoruz kimi gun seviniyoruz. Bazen oyle bazen boyle, gunler lehimize isliyor, bebisler buyuyor. Geçer yani ilk cocukta zorlanmadim diyene inanamam... Herkes zorlanmistir. Biraz o buyuyecek biraz sen alisacaksin falan geçecek...
Baglanmak oyle 1 gunde olamaz yani, en planli gebelikte bile, dunyaya gelince insan bir sasiriyor bir şok oluyor.
ama lohusalik diye bir sey "var". Bebegi kabullenme diye bir sey var.
İlk basta insan kendini anne gibi degil, bakici gibi hissediyor cunku bebekten bir dönüt alamiyor. Ama birkac ay icinde o sana gulmeye tepki vermeye seni tanimaya basliyor. Hele ki yabanci bir ortamda sadece sende susmasi durmasi harika bir duygu bence.
Zorlanmak cok zorlanmak cok normal. Ben de bir 40 50 gun hergun bir sebep bulup aglamisimdir. Ama alisiyosun, otomatige bagliyosun hatta. Bez degistirmek zor gelirken cirt cirt 2 dk.da yapar hale geliyorsun.
Ama esin destek olsun, konusun, suan sen ve bebegin evin hassas meleklerisiniz. Sizin ilgiye morale destege ihtiyaciniz var.
Herkes icinde olaylari farkli yasar. Biz de kimi gun geriliyoruz kimi gun seviniyoruz. Bazen oyle bazen boyle, gunler lehimize isliyor, bebisler buyuyor. Geçer yani ilk cocukta zorlanmadim diyene inanamam... Herkes zorlanmistir. Biraz o buyuyecek biraz sen alisacaksin falan geçecek...
Baglanmak oyle 1 gunde olamaz yani, en planli gebelikte bile, dunyaya gelince insan bir sasiriyor bir şok oluyor.
Son düzenleme:
- 13 Ekim 2018
- 3.615
- 4.664
- 83
Herkes bunu yaşıyor mu ?
- 25 Şubat 2018
- 13.063
- 75.483
- 548
Teşekkür ederim :) Bazen burda öyle yorumlar okuyorum ki kendimden şüphe edicem neredeyse, doğumum yaza geldigi için hamileliğimin son iki ayı çok zor geldi mesela bana isyan etmedim ama zor geçti o iki ay ve ben ciddi mutsuzdum ki planli bir hamilelikti, 3 yaşında kızım var, akşam olunca uyku saatini bekledigim oluyor çünkü iki küçük çocukla kimi günler çok yoruluyorum, uyusada azıcık dinlensem diyorum, şimdi ben kötü anne miyim , hayir insanım ve anne olunca insan yanım yok olup meleklesmiyorum bu hepimiz için böyle diye düşünüyorum ama konu başka bir kadının anneliği olunca parmak sallayıp ahkam kesmek çok kolay oluyor..
Velkam tu the çocuklu hayat 
her lohusanın yaşadığı durumlar ve uzmanlar bunun iyi birşey olduğunu düşünüyor. Çünkü bu bir süreç ve sen artık bir canlının daha sorumluluğunu almalısın doğa seni bu şekilde hazırlıyor.
Yalnız sınırın farkında olmalısın sendrom iyidir ama bebeğe zarar vermeyi düşünecek kadar ilerlerse depresyon olmuştur ve öyle bir durumda uzman desteği alman gerekir.
Eskisi gibi olabileceğini sanmıyorum ama zamanla evin yeni bireyine alışıyorsun.
İnstagramda ikiz bebekli hayatını anlatan ve bence tamamen benim hissettiğim şeylerden bahseden içten ve doğal bir kadın var burcukarataşmetin takip et yazıları beni rahatlatıyordu.
Bir de babaya gelince onlar zaman geçirdikçe seviyorlar akışına bırak. Laf aramızda bence anneler de zamanla seviyor.
Sağlıkla büyüsün miniğiniz
her lohusanın yaşadığı durumlar ve uzmanlar bunun iyi birşey olduğunu düşünüyor. Çünkü bu bir süreç ve sen artık bir canlının daha sorumluluğunu almalısın doğa seni bu şekilde hazırlıyor.Yalnız sınırın farkında olmalısın sendrom iyidir ama bebeğe zarar vermeyi düşünecek kadar ilerlerse depresyon olmuştur ve öyle bir durumda uzman desteği alman gerekir.
Eskisi gibi olabileceğini sanmıyorum ama zamanla evin yeni bireyine alışıyorsun.
İnstagramda ikiz bebekli hayatını anlatan ve bence tamamen benim hissettiğim şeylerden bahseden içten ve doğal bir kadın var burcukarataşmetin takip et yazıları beni rahatlatıyordu.
Bir de babaya gelince onlar zaman geçirdikçe seviyorlar akışına bırak. Laf aramızda bence anneler de zamanla seviyor.
Sağlıkla büyüsün miniğiniz
- 1 Haziran 2017
- 720
- 1.519
- 113
Şu mesajınızdan sonra hala aynı şeyi düşünüyorum yorumlarınız oldukça ayıp ve hadsizce..
- 11 Mayıs 2010
- 4.849
- 5.290
- 683
Aynı yaştayız, bir buçuk yıllık evliyim, çocuğum olsun diye deliler gibi uğraşıyorum. Toplumsal dayatma mı bu diye düşünmüyor değilim zaman zaman ama sanırım bebekleri de seviyorum çok tatlılar yaa :)
- 7 Eylül 2012
- 1.378
- 698
- 323
6 yil sonra 40dan sonra cocuk dogurmak diye konu acarsiniz.
- 22 Kasım 2014
- 3.213
- 4.660
- 133
- 39
Ben tedaviyle çocuğu olan babalar hariç çocuk doğduğunda direk ona bağlanan erkek hiç görmedim. Çok da normal, hiç mesele etmeyin.
Onlar bizim gibi içlerinde hissetmedikleri için, onlrın bağlanması ancak Doğumdan sonra başlıyor. Hatta Doğumdan sonra değil, ondan bir kaç ay sonra, bebek babaya gülümsediğini, ses çıkardığında filan bağlanmaya başlıyorlar ama sonra da yeri doldurulamayan, çok sıkı bir bağ oluşuyor işte.
Erkek Kardeşim kızı doğduğunda ağlamıştı ama bebeğe değil, eşinin ağlamasına ağlamıştı. Çünkü geceleri hiç uykusunu filan bölmekle uğraşmıyordu, işe gidicem ben diye. O bebeğin Gık sesine uyanmaklar, kokusuyla mest olmaklar filan annelik içgüdüsüyle olan şeyler. Yoksa başkasına o koku turşu gibi gelir muhtemelen.
Eşim manyağına heyecanla hamile olduğumu söylediğimde, hayırlı olsun demişti oturduğu yerden, sanki kendi başıma yapmışım gibi
Annelik ayrı bir şey ama çok da farklı değil. Böyle mucizevi bir kutsallık halkasıyla inmiyor hiçbir şey. Tatlı zor bir hal.
Ben ikinci çocuk için 4 senedir tedavi görüyorum. Tüp bebekler filan ama içten içe de tırsım tırsım
Tırsıyorum bir yandan. :)
Çünkü bir düzenim var artık, oğlum büyüdü, 9 yaşında, bana arkadaş oldu, yetişkin hayatı var bizim evde. Beraber yapabiliyoruz her şeyi. 30 yaşındayım, eskisi kadar uykusuzluğa filan gelemiyorum. Rahatımın bozulacak olması zor gelse de, çok tatlı bir süreç olduğunu bildiğim için 10 senlik yolculuğumuzda, çok da büyütmüyorum yalnızca gözümde :)
Koalina, en güzel, en keyifli günler henüz gelmedi emin olabilirsin. Hissettiklerin anneliği en isteyen kişilerin de gayet hissettiği duygular. Bir kaç ay sonra çok daha keyifli olmaya başlayacak. Büyüyüp sana arkadaş olduğunda, tadına doyum olmayacak.
Senin gibi, çoçuğun sorumluluğunu çok hisseden Kişiler çok iyi anne oluyorlar. Çok önemsedikleri için çok gözlerinde büyüyor yalnızca.
Kolay gelsin diyor ve tekrar tebrik ediyorum. Şu anda sizin ev olağan üstü hal durumunda yalnızca, bir kaç aya normal düzene geçersiniz ve hee ayın ayrı keyfi ve zorluğu var. The best is coming:)
Onlar bizim gibi içlerinde hissetmedikleri için, onlrın bağlanması ancak Doğumdan sonra başlıyor. Hatta Doğumdan sonra değil, ondan bir kaç ay sonra, bebek babaya gülümsediğini, ses çıkardığında filan bağlanmaya başlıyorlar ama sonra da yeri doldurulamayan, çok sıkı bir bağ oluşuyor işte.
Erkek Kardeşim kızı doğduğunda ağlamıştı ama bebeğe değil, eşinin ağlamasına ağlamıştı. Çünkü geceleri hiç uykusunu filan bölmekle uğraşmıyordu, işe gidicem ben diye. O bebeğin Gık sesine uyanmaklar, kokusuyla mest olmaklar filan annelik içgüdüsüyle olan şeyler. Yoksa başkasına o koku turşu gibi gelir muhtemelen.
Eşim manyağına heyecanla hamile olduğumu söylediğimde, hayırlı olsun demişti oturduğu yerden, sanki kendi başıma yapmışım gibi
Annelik ayrı bir şey ama çok da farklı değil. Böyle mucizevi bir kutsallık halkasıyla inmiyor hiçbir şey. Tatlı zor bir hal.
Ben ikinci çocuk için 4 senedir tedavi görüyorum. Tüp bebekler filan ama içten içe de tırsım tırsım
Tırsıyorum bir yandan. :)
Çünkü bir düzenim var artık, oğlum büyüdü, 9 yaşında, bana arkadaş oldu, yetişkin hayatı var bizim evde. Beraber yapabiliyoruz her şeyi. 30 yaşındayım, eskisi kadar uykusuzluğa filan gelemiyorum. Rahatımın bozulacak olması zor gelse de, çok tatlı bir süreç olduğunu bildiğim için 10 senlik yolculuğumuzda, çok da büyütmüyorum yalnızca gözümde :)
Koalina, en güzel, en keyifli günler henüz gelmedi emin olabilirsin. Hissettiklerin anneliği en isteyen kişilerin de gayet hissettiği duygular. Bir kaç ay sonra çok daha keyifli olmaya başlayacak. Büyüyüp sana arkadaş olduğunda, tadına doyum olmayacak.
Senin gibi, çoçuğun sorumluluğunu çok hisseden Kişiler çok iyi anne oluyorlar. Çok önemsedikleri için çok gözlerinde büyüyor yalnızca.
Kolay gelsin diyor ve tekrar tebrik ediyorum. Şu anda sizin ev olağan üstü hal durumunda yalnızca, bir kaç aya normal düzene geçersiniz ve hee ayın ayrı keyfi ve zorluğu var. The best is coming:)
- 7 Eylül 2012
- 1.378
- 698
- 323
Size aynen katiliyorum.Ikinci bebegime daha dogdugu an asik oldum,ama ilki oyle degildi soyle 5-6 ayi bulmustu alisip duygu yogunlugu yasamam.Ayrica ilk bebekte 1 yasina kadar cok zorlandim ve yeni duzene alisamadim.Ikinciyi 5 yil sonra dogurdum ve zaten alismistim her seye dizi izleyemem,banyom acele olur,istedigim saatte yatip kalkamam vs.Iyiki varlar .
- 12 Temmuz 2006
- 60.293
- 229.974
- 1.223
- 53
Herkesin evladına sağlıklı uzun ömürler diliyorum, bebek hasretiyle yanan kadınlara da bebek sahibi olmak nasip olsun.
Yorumunuza katılıyorum, biz robot değiliz insanız, anne olunca uyku, yemek gibi ihtiyaçlarımız sona ermiyor, sosyal hayatımız bitmiyor, aslında bence çoğumuz yorgunluktan bitap düşünce birileri biraz baksa da uyusam, birileri biraz ilgilense de azıcık dışarı çıkıp soluk alsam diye içimizden geçiriyoruz ama bizde annelik öyle bir yere konulmuş ki şikayet etmek yasak, hemen anneliğiniz sorgulanıyor, kötü anne oluveriyorsunuz, kusura bakılmasın ama hepimiz kendimizi mükemmel anne olarak görüyor bir diğerinin anneliğini beğenmiyoruz, öyle ki şimdi burada bir tanemizin 5 çocuk büyütmüş kayınvalidesi çıksa evladım bebeğin sırtına yelek giydir dese vay ben anneliği beceremiyorum mu da karışıyor deyip kıyameti koparırız, o ne bilir çocuk yetiştirmeyi der kapatırız konuyu, biraz daha karışırsa olayı eşimize havale ederiz, bizim anneliğimize kimse karışamaz laf söyleyemez çünkü, ama biz herkesin anneliğine karışırız.
Açalım anne çocuk konularını, uykusuzluktan yorgun düşen, kolik bebekleriyle ne yapacağını şaşıran, uykusuzluktan perişan olan anneleri okuyalım, bebek yoruyor çünkü, kendinizi çaresiz hissettiğiniz zamanlar oluyor, bebek diye yanıp tutuşsak da, güle oynaya doğuma gitsek de o yorgunluk o uykusuzluk o yetememe duygusu var ya, insanın sinirlerini harap ediyor, bir de eşiniz yardım etmiyor, sizi yalnız bırakıyorsa daha kötü oluyorsunuz.
